محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829296104
باشگاه‌ها نمي‌دانند امثال من زنده‌اند يا مرده!
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: باشگاه‌ها نمي‌دانند امثال من زنده‌اند يا مرده!
روزگاري يكي از بهترين فوتباليست‌هاي ايران بود اما حالا كه پا به سن گذاشته در سايه بي‌توجهي‌ها و عدم رسيدگي به وضعيت پيشكسوتان ورزشي در روزهايي كه بايد خيالش از آينده خانواده‌اش راحت باشد..
نویسنده : شيوا نوروزي
روزگاري يكي از بهترين فوتباليست‌هاي ايران بود اما حالا كه پا به سن گذاشته در سايه بي‌توجهي‌ها و عدم رسيدگي به وضعيت پيشكسوتان ورزشي در روزهايي كه بايد خيالش از آينده خانواده‌اش راحت باشد تنها آرزويش بازنشستگي است. غلام فتح‌آبادي بازيكن اسبق استقلال، پرسپوليس و تيم ملي از جمله موسفيد كرده‌هاي فوتبال است كه روزگاري براي گذران زندگي راننده تاكسي بوده و حالا هم جز رسانه‌ها كسي سراغش را نمي‌گيرد. درگذشت مرحوم كاظم سيدعليخاني و عدم حضور مديران باشگاه پرسپوليس و بي‌توجهي مسئولان ورزش كشور به حال و روز پيشكسوتان بهانه‌اي شد تا به سراغ يكي از بهترين سرزن‌هاي فوتبال ايران برويم. فتح‌آبادي با اينكه در محل كارش بود بي‌غل و غش پاسخگوي سؤالاتمان شد تا نشان دهد مرام فوتباليست‌هاي قديمي چيز ديگري است.
مسئولان فوتبال ايران و به ويژه مديران باشگاه‌ها توجهي به پيشكسوتان و قديمي‌هاي اين رشته ندارند. علت اين بي‌توجهي‌ها چيست؟
درگذشت مرحوم كاظم سيدعليخاني را به خانواده او و اهالي فوتبال تسليت مي‌گويم. من در مدت زماني كه عضو تيم پرسپوليس و تيم ملي بودم چند سالي با او هم‌بازي بودم. مرحوم سيدعليخاني كاپيتان تيم ملي هم بود. متأسفانه اين بي‌توجهي‌ها همچنان ادامه دارد و ما نيز نمي‌دانيم در قبال بي‌مهري‌ها چه كار كنيم. البته اين را هم بگويم كه بي‌توجهي‌ها فقط مختص دو باشگاه استقلال و پرسپوليس نيست بلكه ساير باشگاه‌ها نيز اهميتي به پيشكسوتان خود نمي‌دهند. از آنجا كه اين دو تيم بيش از همه مورد توجه رسانه‌ها هستند و اخبار آنها بيشتر منعكس مي‌شود بيشتر به چشم مي‌آيند. رسانه‌ها بي‌توجهي به قديمي‌هاي سرخابي‌ها را بيش از ساير تيم‌ها منعكس مي‌كنند. هرچند فايده‌اي هم ندارد. در واقع مديران باشگاه‌ها اصلاً كاري به پيشكسوتان ندارند و حال و روزمان برايشان مهم نيست. خودم من در اين سن و سال هنوز در يك شركت كار مي‌كنم تا بازنشسته شوم. نمي‌دانم چند سال ديگر كار كنم تا بالاخره بازنشسته شوم، هم خودم استرس دارم و هم خانواده‌ام نگران اين مسئله هستند. موضوع اصلي اينجاست كه باشگاه‌هاي استقلال و پرسپوليس اصلاً نمي‌دانند امثال من زنده‌ايم يا مرده!
چرا با اين همه انتقادي كه از باشگاه‌هاي پرطرفدار مي‌شود اما باز هم مديران آنها قدر پيشكسوتان را نمي‌دانند؟
متأسفانه احترام به پيشكسوتان از ابتدا در فوتبال ما جا نيفتاده، چه در گذشته و چه در زمان كنوني. به نظر مي‌رسد از اول مسئولان به اين مسائل فكر نمي‌كردند و تصور نمي‌كردند بازيكنان دهه 40، 50 و 60 با مشكلات مالي و معيشتي مواجه شوند. حالا هم كه انتظار كمك مالي از باشگاه‌ها مي‌رود مديران به دليل اينكه باشگاهشان با بدهي‌هاي سنگين روبه‌رو است نمي‌توانند چنين كاري را براي پيشكسوتان انجام دهند. از طرفي به نظر مي‌رسد رغبتي هم به رسيدگي به وضعيت بازيكنان قديمي ندارند. علاوه براين مديران بين بازيكنان فرق مي‌گذارند. اينكه يك فوتباليست چه كاره بوده، محبوبيت داشته يا نه و سوابقش چه بوده در برخورد مديران مؤثر است. بعد از اينكه اين مسائل را بررسي كردند تازه تصميم مي‌گيرند كه در مراسم ختم او شركت كنند يا نه! اميدوارم اين معضل پيشكسوتان دهه‌هاي گذشته هرچه زودتر از بين برود.
زماني كه شما بازي مي‌كرديد اوضاع معيشتي و درآمد بازيكنان فوتبال ايران چطور بود؟
باور كنيد من و هم‌دوره‌هايم از تيم‌هايمان پولي نگرفتيم. قراردادهايي كه با باشگاه‌ها داشتيم همه سفيد بودند. خودم شش سال عضو پرسپوليس بودم و شش سال هم عضو استقلال، در مجموع فكر مي‌كنم شايد 300 تا 400 هزار تومان دستمزد دريافت كرده باشم. بعد از آن نيز وارد حرفه مربيگري شدم و در اين عرصه هم بخشي از دستمزدم را گرفتم و بخشي‌اش را نيز نتوانستم بگيرم. حالا هم كه باز كارمند هستم تا بتوانم زندگي‌ام را اداره كنم.
فوتباليست‌ها در دوران شما و با دستمزدهاي ناچيز چگونه زندگي‌شان را مي‌گذراندند؟
همه فوتباليست‌ها در آن زمان كار مي‌كردند. خود من هم يك تاكسي داشتم و راننده بودم. البته كارمند وزارت دفاع نيز بودم. تقريباً بيشتر هم‌دوره‌هاي من شغل دوم داشتند و البته تعدادي نيز تنها شغلشان فوتبال بود. درآمدمان كم بود و مجبور بوديم كار كنيم. در حال حاضر فقط به خاطر اينكه بازنشسته شوم و خانواده‌ام بعد از من دغدغه نداشته باشند در يك شركت كار مي‌كنم.
چطور هم به فوتبال مي‌رسيديد و هم به كارتان؟
آن موقع تمرينات تيم‌ها عصرها برگزار مي‌شد و هرطور شده خودمان را به تمرين مي‌رسانديم. من هم كارمند وزارت دفاع بودم مأموريت ورزشي مي‌گرفتم. به همين دليل براي حضور در تيم ملي و تيم ارتش مشكلي نداشتم.
از اينكه فوتباليست شديد پشيمان نيستيد؟ شايد اگر شغل ديگري را انتخاب مي‌كرديد دغدغه‌هاي امروز را نداشتيد؟
نمي‌دانستم اوضاع فوتبال اينگونه است. 17 ساله بودم كه فوتباليست شدم. هميشه آرزو داشتم به عنوان بازيكن در استقلال و پرسپوليس بازي كنم و پيراهن تيم ملي را بپوشم. خوشبختانه به آرزويم رسيدم و اين مسير را ادامه دادم. تا زماني كه متأهل نشده بودم مشكلي نداشتم. پس از آن هم روي پاي خودم ايستادم و زندگي متوسطي داشتم. هيچ وقت هم از اينكه فوتبال را انتخاب كردم پشيمان نشدم. در اين سال‌ها تا دلتان بخواهد بي‌توجهي به قديمي‌هاي فوتبال را ديده‌ام و اميدوارم وزير ورزش و مديران باشگاه‌ها فكري به حال پيشكسوت‌ها كنند و با يك تحقيق ساده مي‌توان فهميد كه زندگي‌شان چطور مي‌گذرد. البته صندوق حمايت از پيشكسوتان هست ولي تاكنون كاري براي ما انجام نشده و البته انتظاري هم از آنها نداريم چراكه از ما واجب‌تر خيلي‌ها هستند.
فكر مي‌كنيد فوتبال ايران به سطحي رسيده كه پول‌هاي ميلياردي براي بازيكنان خرج شود؟
پول‌هاي ميلياردي فوتبال براي ما نيست. ولي مديران عامل باشگاه‌ها مي‌توانند قدمي براي پيشكسوتان بردارند. مي‌توانند قانوني بگذارند تا 2 يا 3 درصد از قرارداد بازيكنان ميلياردي را براي پيشكسوتان ورزش كسر كنند. چون خود آنها نيز روزي دوران حرفه‌اي‌شان تمام مي‌شود و به اين جمع اضافه خواهند شد. مثل مرحوم كاظم سيدعليخاني كه تا آخرين روز زندگي‌اش راننده تاكسي بود. كانون پيشكسوتان كهن تشكيل شده ولي پولي ندارد كه گردش مالي داشته باشد و كمكي به پيشكسوتان كند. همين سرمايه ميلياردي مي‌تواند كمك بزرگي به قديمي‌ها باشد. بايد به بازيكنان فعلي بگويند كه بازيكنان قديمي را ببينيد و احتمال دارد شما هم در آينده همين وضعيت را داشته باشيد.
البته بسياري از بازيكنان امروزي با قراردادهاي نجومي كه امضا مي‌كنند در همان دوران جواني تمكن مالي دارند.
بله درست است. اما اگر اين مسئله فرهنگ‌سازي شود و به شكل قانون دربيايد قطعاً بازيكنان فعلي كمك به پيشكسوتان را مي‌پذيرند. اگر بازيكني مطمئن باشد اين چند درصدي كه از قراردادش كسر مي‌شود به پيشكسوتان مي‌رسد و خودش نيز سهامدار است صد در صد مخالفتي نخواهد شد. چون مي‌داند 10 يا 15 سال بعد خودش هم به جمع پيشكسوتان خواهد پيوست. اميدوارم آقاي سلطاني‌فر فكري به حال پيشكسوتان همه رشته‌ها كند. كانون‌هايي را تشكيل دهند كه پس از فوت آنها به خانواده‌هايشان كمك كنند، مثل خانواده مرحوم مجيد سبزي و هادي نوروزي.
اگر زمان به عقب برگردد رقم امروزي قرارداد بازيكنان نسل قديم چقدر است؟
هر كدامشان اگر الان بازي مي‌كردند حداقل بايد 5 ميليارد مي‌گرفتند. بازيكناني مثل محمدخاني، پنجعلي، درخشان و... ارزش قراردادشان در مقايسه با بازيكنان فعلي واقعاً ميلياردي است. آن زمان خبري از قرارداد نبود. فقط عشق به استقلال و پرسپوليس بود. پولي دركار نبود و همه‌مان به اين فكر مي‌كرديم كه به عشق هواداران تمرين و بازي كنيم.
از هم‌تيمي‌ها و هم‌دوره‌اي‌هاي فراموش شده خود خبري داريد؟
خبري از همديگر نداريم. زنده‌ايم و زندگي مي‌كنيم اما اينكه چطور زندگي‌هايمان مي‌گذرد را خدا مي‌داند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
ورزش
پربازدیدترینها