محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829648244
یک نامه به رییس جمهور و یک بیانیه در موافقت با واگذاری روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت
واضح آرشیو وب فارسی:روز نو:
یک نامه به رییس جمهور و یک بیانیه در موافقت با واگذاری روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت
روز نو : موافقان واگذاری رشته روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت در حمایت از این اقدام به رئیس جمهور نامه نوشتند.
داستان جدایی رشته روانشناسی بالینی از وزارت علوم و رفتن به زیرشاخه وزارت بهداشت گرچه بالاخره در آذر ماه امسال اتفاق افتاد اما تا تحقق آن بحث‌ها و اعتراضات زیادی را در پی داشت. از نامه مخالفت وزیر علوم به رئیس جمهور تا حمایت و پافشاری وزیر بهداشت از انتقال این رشته به وزارت بهداشت. با این حال واگذاری تولیت رشته روانشناسی بالینی پس از چند ماه کش مکش در ۲۸ آذرماه امسال قطعی شد و به دنبال سیاست‌های کلان سلامت و قوانین بالادستی کشور، موضوع انتقال رشته‌های مشترک از وزارت علوم به بهداشت که تیرماه از سوی وزیر بهداشت مطرح شده بود به وزارت بهداشت واگذار شد.
در جریان این واگذاری پس از طرح پیشنهاد وزارت علوم ابتدا رییس‌جمهور دستور به انتقال این رشته و سایر رشته‌های وابسته داد، اما این دستور با مخالفت وزارت علوم مواجه شد. در نتیجه این تصمیم توسط کارگروهی علمی مورد بررسی قرار گرفت تا با قاطعیت بیشتری در این زمینه تصمیم‌گیری صورت بگیرد. به دنبال اعتراض دانشجویان رشته روانشناسی بالینی از رشته هایی که قرار است از وزارت علوم به بهداشت منتقل شود، این موضوع در کارگروه علمی مورد تصمیم‌گیری قرار گرفت. برخی مخالفان دلیل مخالفت خود را معطوف شدن نگاه دانشجویان روانشناسی را به مسائل پزشکی و دوری از نگاه جامعه شناسی می‌دانستند و معتقد بودند که وزارت بهداشت باید به دنبال به کارگیری بهترین دانش آموختگان این رشته باشد نه انتقال رشته به وزارت خانه دیگر.
با این حال اما در نهایت بطور قطعی تصمیم گرفته شد که این رشته به وزارت بهداشت منتقل شود. وزارت بهداشت در این زمینه اعلام کرد که در حال حاضر 10 دانشگاه زیرمجموعه وزارت بهداشت دوره‌های کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی را در گرایش‌های مختلف مطالعات اعتیاد و غیره تربیت می‌کنند. بنابراین با توجه به اوضاع نابسامان این رشته، وزیر بهداشت درخواست کرد با انتقال، این رشته متولی خاصی داشته باشد و دانشجویان آموزش‌های باکیفیت دریافت کنند.
گرچه در جریان این واگذاری صدای مخالفان بیشتر از موافقان این امر بود اما یک ماه پس از واگذاری موافقان با ارسال نامه‌ای به رئیس جمهور از این اقدام حمایت کردند. دکتر علی‌اکبر نجاتی‌صفا، رییس انجمن علمی روان‌درمانی ایران در نامه ای به رئیس جمهور نوشته است:
جناب آقای دکتر حسن روحانی
رییس محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی
با سلام و احترام،
همان گونه که مستحضرید و آمارهای ملی و بین‌المللی درخصوص مشکلات و اختلالات روانی و تبعات اجتماعی، جسمانی و روانی آن نشان می‌دهد، توجه به وضعیت سلامت روان و خدمات جامع این حوزه برای ارتقای سلامت روان جامعه و نیز پیش‌گیری، درمان و بازتوانی افراد و خانواده‌های متأثر از این مشکلات و اختلالات باید جزو اولویت‌های نخست جامعه، حاکمیت و به ویژه نظام سلامت باشد. بدون شک این امر تنها با مشارکت کل جامعه و فعالیت‌های فرابخشی و بین‌بخشی، و فعالیت‌های تیمی گروه‌های مختلف شاغل در این حوزه ممکن خواهد بود و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به عنوان متولی قانونی سلامت و سلامت روان کشور، مسؤولیت آن را برعهده دارد.
برخی از گرایش‌های رشته‌ی روانشناسی، به ویژه روانشناسی بالینی و سلامت، مستقیماً جزو گروه‌هایی هستند که در کنار سایر گروه‌ها و با تولیت وزارت بهداشت سهمی عمده در این زمینه دارند و فعالیت تیمی این گروه‌ها می‌تواند نقشی برجسته در ارتقای سلامت روان جامعه داشته باشد. در سال‌های اخیر گسترش تصاعدی تعداد مراکز و دانشجویان این حوزه‌ها و در خارج از تولیت و نظارت وزارت بهداشت، و در مراکزی که از حداقل امکانات لازم برای آموزش عملی بالینی دانشجویان برخوردار نیستند آشفتگی‌ها و نگرانی‌هایی جدی را در این زمینه ایجاد کرده است. برخوردار نبودن از حداقل تعداد اعضای هیأت علمی دانش‌آموخته‌ی روانشناسی بالینی و سلامت، و نیز نبود عرصه‌ها و مراکز بالینی برای کسب تجربه‌ی بالینی تحت نظارت استادان برای دانشجویان این مراکز باعث شده است که در بسیاری از این مراکز حداقل استانداردهای آموزشی لازم وجود نداشته باشد و طبیعتاً نگرانی‌هایی جدی در زمینه‌ی کیفیت خدمات ارایه‌شده برای دانش‌آموختگان آن وجود داشته باشد.
انجمن علمی روان‌درمانی ایران، به عنوان انجمنی بین‌رشته‌ای در این حوزه، اقدام اخیر وزارت بهداشت در زمینه‌ی انتقال آموزش گرایش‌های روانشناسی مرتبط با سلامت و به ویژه روانشناسی بالینی و روانشناسی سلامت به وزارت بهداشت را گامی ضروری برای ساماندهی سلامت روان جامعه می‌داند و ضمن حمایت قاطع از این تصمیم آمادگی دارد تا با ارایه‌ی مستندات و نظرات کارشناسی، و معرفی نمایندگان خود در این فرایند مهم مشارکت داشته باشد.
به پیوست، بیانیه‌ی انجمن درباره‌ی این موضوع که با تفصیلی بیشتر به پیشینه، دلایل و ضرورت این اقدام پرداخته است تقدیم می‌شود.
بیانیه‌ی انجمن علمی روان‌درمانی ایران درباره‌ی بازگشت تولیت گرایش‌های روانشناسی به وزارت بهداشت
پژوهش‌های مختلف ملی و بین‌المللی نشان‌دهنده‌ی شیوع بالای اختلال‌های روانی و بار ناشی از آن بر افراد مبتلا، خانواده‌ها و جامعه، و نیز پی‌آمدهای عمده در حوزه‌های سلامت روانی، اجتماعی و جسمانی است. بر این مبنا بهبود و ارتقای سلامت روانِ جامعه، پیش‌گیری از بروز اختلال‌ها، و تشخیص، درمان و بازتوانی افراد و خانواده‌های متأثر از این مشکلات و اختلالات باید جزو نخستین اولویت‌های کل جامعه، حاکمیت و به طور خاص، نظام سلامت باشد.
دست‌یابی به این اهداف مستلزم مشارکت بخش‌های مختلف جامعه و حاکمیت، و فعالیت‌های فرابخشی و بین‌بخشیِ گسترده و هم‌آهنگ در جهت پایش و رصد وضع موجود، و نیز طرح‌ریزی و اجرای برنامه‌های مختلف برای جمعیت عمومی، جمعیت‌های در معرض خطر و افراد مبتلا، و ارزیابی و نظارت بر این برنامه‌ها است.
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، بر اساس رسالت ذاتی و مسؤولیت قانونی خود به عنوان متولی سلامت و سلامت روان جامعه (ماده‌ی ۳ و بند ۱-۷ سیاست‌های کلی سلامت، ابلاغ‌شده توسط مقام معظم رهبری، فروردین ۱۳۹۳)، از سویی وظیفه دارد تا با جلب توجه و مشارکت بخش‌های مختلف جامعه و حاکمیت نسبت به عوامل کلان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر سلامت در زمینه‌ی ارتقای سلامت و سلامت روان جامعه، و پیش‌گیری از اختلالات و مشکلات روانی بکوشد، و از سوی دیگر با در اختیار داشتن بخش اصلی نظام ارایه‌ی خدمات سلامت، مداخلات اثربخش لازم را برای جمعیت‌های در معرض خطر و مبتلایان طراحی، اجرا و بر آن نظارت کند.
طبیعتن نقش وزارت بهداشت، به عنوان متولی سلامت کشور، که علاوه بر سیاست‌گذاری در این زمینه، ارایه‌دهنده‌ی بخشی عمده از خدمات سلامت و نیز مسؤول نظارت بر این خدمات و تضمین کیفیت خدمات ارایه‌شده است، ایجاب می‌کند که با رصد وضع موجود و سنجش نیاز کشور به گروه‌های مختلف ارایه‌دهنده‌ی خدمات سلامت، و تعیین استانداردهای آموزشی، فراهم آوردن امکانات آموزشی لازم و اعتباربخشی مراکز واجد صلاحیت برای آموزش در این رشته‌ها به سمت دست‌یابی به کمیت و کیفیت شاغلان این حوزه‌ها حرکت کند.
در این راستا و به دنبال ابراز نگرانی‌هایی از طرف متخصصان حوزه‌ی سلامت روان، وزارت بهداشت در چند سال اخیر اقداماتی را در جهت ساماندهی به آموزش گرایش‌هایی از رشته‌ی روانشناسی که مستقیماً در ارتباط با سلامت، و تشخیص و درمان مبتلایان به اختلالات روان هستند آغاز کرده است و بر اساس اخباری که در رسانه‌ها منتشر شده است، به موافقت کمیته‌ی بررسی این موضوع با تولیت وزارت بهداشت در این رشته‌ها و انتقال آن به وزارت بهداشت منجر شده است.
انجمن علمی روان‌درمانی ایران، به عنوان انجمن بین‌رشته‌ای حوزه‌ی سلامت روان، با توجه به دلایل زیر حمایت خود را از این تصمیم اعلام کرده و اجرای آن را قدمی ضروری برای ساماندهی به حوزه‌ی سلامت روان و تضمین حداقل کیفیت خدمات ارایه‌شده به جامعه، و افراد و خانواده‌های درگیر با این مشکلات می‌داند:
1. تولیت قانونی وزارت بهداشت در سلامت و سلامت روان بر اساس سیاست‌های کلی سلامت
ماده‌ی 3 سیاست‌های کلی سلامت که در تاریخ 18/1/1393 توسط مقام معظم رهبری به رؤسای قوای سه‌گانه و رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ شده است «ارتقای سلامت روانی جامعه با ترویج سبک زندگی اسلامی‌ـ ایرانی، تحکیم بنیان خانواده، رفع موانع تنش‌آفرین در زندگی فردی و اجتماعی، ترویج آموزش‌های اخلاقی و معنوی و ارتقای شاخص‌های سلامت روانی» را جزو سیاست‌های کلی سلامت برشمرده است و بند 1ـ7 همین سند بالادستی نیز به صراحت موضوع «تولیت نظام سلامت شامل سیاست‌گذاری‌های اجرایی، برنامه‌ریزی‌های راه‌بردی، ارزشیابی و نظارت بر آن» را برعهده‌ی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار داده است. از سوی دیگر، در بند 1ـ8 همین سند، بر «ترویج تصمیم‌گیری و اقدام مبتنی بر یافته‌های متقن و علمی در مراقبت‌های سلامت، آموزش و خدمات با تدوین استانداردها و راه‌نماها، ارزیابی فناوری‌های سلامت، استقرار نظام سطح‌بندی با اولویت خدمات ارتقای سلامت و پیش‌گیری و ادغام آن‌ها در نظام آموزش علوم پزشکی» تأکید شده است.
بر این مبنا و بر اساس سیاست‌های کلی سلامت:
• وزارت بهداشت تولیت سلامت در کشور را برعهده دارد و این تولیت شامل سیاست‌گذاری‌های اجرایی، برنامه‌ریزی‌های راه‌بردی، ارزشیابی و نظارت بر آن است (بند 1ـ7).
• ارتقای سلامت روان جامعه (ماده‌ی 3) از سیاست‌های کلی سلامت است و تولیت آن برعهده‌ی وزارت بهداشت است (بند 1ـ7).
• مراقبت‌های سلامت، آموزش و خدمات در حوزه‌ی سلامت و با اولویت خدمات ارتقای سلامت و پیش‌گیری در نظام آموزش علوم پزشکی ادغام می‌شود (بند 1ـ8).
بدیهی است حوزه‌هایی از روانشناسی که با ارایه‌ی خدمات سلامت مرتبط هستند و در حوزه‌ی نظام سلامت می‌گنجند، شامل بندها و مواد فوق بوده و طبق سیاست‌های کلی سلامت، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی متولی آن است.
لازم است ذکر شود که این بند از سیاست‌های کلی سلامت درباره‌ی تولیت وزارت بهداشت در روزهای اخیر در قانون برنامه‌ی ششم توسعه نیز، به شکل زیر، به تصویب مجلس رسیده است و بعد از طی مراحل قانونی لازم در قالب قانون برنامه‌ی ششم توسعه نیز لازم‌الاجرا است:
بند الف ماده‌ی ۸۷ قانون برنامه‌ی ششم توسعه:
«تولیت نظام سلامت شامل سیاست‌گذاری‌های اجرایی، برنامه‌ریزی‌های راه‌بردی، ارزشیابی، اعتبارسنجی و نظارت در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی متمرکز می‌گردد. کلیه‌ی اشخاص حقیقی و حقوقی، اعم از دولتی و غیردولتی، از جمله ارائه‌کنندگان خدمات سلامت، سازمان‌ها و شرکت‌های بیمه‌ی پایه و تکمیلی، موظف‌اند از خط‌مشی و سیاست‌های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، با تأکید بر خرید راه‌بردی خدمات و واگذاری امور تصدی‌گری با رعایت ماده‌ی ۱۳ قانون مدیریت خدمات کشوری و سطح‌بندی خدمات، تبعیت کنند.»
2. پیشینه و وضعیت کنونی آموزش و فعالیت در حوزه‌ی روانشناسی بالینی و سلامت در ایران
در اغلب کشورهای دیگر، حوزه‌هایی از روانشناسی که با تشخیص و درمان اختلالات روانی یا مشکلات روانی بیماران جسمی سروکار دارند از دل نظام سلامت برخاسته‌اند و در تعامل و ارتباط نزدیک با نهادهای مرتبط با سلامت قرار دارند. در اغلب این کشورها، ارایه‌دهندگان این خدمات به عنوان health practitioner شناخته می‌شوند و اخذ مجوز کار بالینی برای آنان منوط به تأیید صلاحیت توسط هیأت‌ها یا سازمان‌هایی است که بر عمل‌کردِ ارایه‌دهندگان خدمات سلامت نظارت دارند. از سوی دیگر، اعتباربخشی برای ارایه‌ی دوره‌های آموزشی این رشته‌ها مستلزم وجود امکانات و برنامه‌های مدون برای کسب تجربه‌ی بالینی تحت نظارت اعضای هیأت علمی در حین آموزش آنان است و عملاً نمی‌توان دوره‌های آموزش روانشناسی بالینی یا سلامت یا سایر گرایش‌های مرتبط با سلامت را یافت که بدون دست‌رسی به عرصه‌ی بالینی مناسب (درمانگاه‌ها، بیمارستان‌ها، مراکز خدمات سلامت روان جامعه‌نگر و نظام سلامت به طور کلی) بتوانند اعتباربخشی شوند.
در ایران نیز اولین دوره‌ی آموزشی روانشناسی بالینی، در مقطع فوق‌لیسانس، در دهه‌ی 1350 شمسی، در دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه تهران و در بیمارستان روزبه تأسیس شد و در سال‌های بعد نیز دوره‌های بعدی و دکتری در دانشگاه‌های تحت پوشش وزارت بهداشت راه‌اندازی شدند که عملاً این امکان را داشتند تا با بهره‌گیری از استادان مجرب و عرصه‌های بالینی لازم، آموزش قابل‌قبولی برای دانشجویان این رشته‌ها و مقاطع فراهم کنند. متأسفانه از دوره‌ای به بعد و از آغاز دهه‌ی 1380 رشدی تصاعدی در تعداد مراکز آموزشی و دانشجویان پذیرفته‌شده‌ی این مقاطع و رشته‌ها اتفاق افتاد که هم‌راه با نادیده گرفته شدن تولیت وزارت بهداشت در حوزه‌ی سلامت روان منجر به تبعات منفی عمده‌ای شده است:
• راه‌اندازی دوره‌های آموزش روانشناسی بالینی و سلامت در مواردی که خارج از تولیت و نظارت وزارت بهداشت بود، منجر به تأسیس دوره‌هایی شد که اغلب از حداقل امکانات لازم (شامل اعضای هیأت علمی که در رشته‌های روانشناسی بالینی یا سلامت تحصیل کرده باشند، و عرصه‌های بالینی لازم که امکان تجربه‌ی عملی تحت نظارت را برای دانشجویان فراهم کند) برخوردار نبودند. نتیجه‌ی این وضعیت تعداد رو‌به‌فزونی از دانش‌آموختگان این رشته‌ها بود که در دوران تحصیل خود، غیر از آموزش‌های ندریسی و کلاسی، تقریباً هیچ آموزش بالینی واقعی کسب نکرده بودند و هیچ مواجهه‌ای با بیمارانی که باید بعد از فارغ‌التحصیلی به آنان خدمات می‌دادند نداشتند.
• گرچه تلاش‌هایی برای جبران این کم‌بود انجام شد و میزانی ناچیز از کارآموزی و کارورزی برای اخذ پروانه‌ی کار لازم دانسته شد، اما به اذعان کسانی که برای آن اقدام کرده‌اند و نیز برخی مسؤولان محترم سازمان نظام روانشناسی و مشاوره‌ی جمهوری اسلامی ایران، این دوره‌ها اغلب نمی‌تواستند آموزش‌های عملی لازم را ارایه دهند و گفته‌ی اخیر یکی از مسؤولان محترم این سازمان روانشناسی، که در رسانه‌ها منتشر شده، نیز حاکی از آن است که گذراندن این دوره‌ها عملاً منجر به صدور گواهی‌های صوری می‌شده است.
• از سوی دیگر، صدور مجوز کار برای گرایش‌های مختلف روانشناسی به نوعی بوده است که عملاً مرزهای صلاحیت حرفه‌ای بین گرایش‌های مختلف از بین برود و در عمل بسیاری از کسانی که در گرایش‌های غیربالینی و سلامت آموزش دیده‌اند و قاعدتاً باید در عرصه‌ها و حوزه‌هایی دیگر (مانند دانشگاه‌ها، مدارس، ادارات و سازمان‌ها) از خدمات آنان استفاده شود، به کار بالینی و درمان بیماران و مبتلایان به مشکلات و اختلالات روانی رو بیاورند، در حالی که آموزش لازم برای آن را ندیده‌اند. طبیعی است که چنین وضعیتی موجب آشفتگی بسیار در خدمات ارایه‌شده به بیماران نیازمند و اثرات و پی‌آمدهای منفی جدی برای سلامت روان جامعه شده است.
3. لزوم بازگشت تولیت سلامت روان به وزارت بهداشت
شرایط مذکور موجب بروز نگرانی‌هایی در زمینه‌ی کیفیت آموزش و کیفیت ارایه‌ی خدمات سلامت روان در بین صاحب‌نظران این حوزه شده است و از مدت‌ها قبل افراد و نهادها و انجمن‌های مرتبط دیدگاه‌های خود را در زمینه‌ی لزوم انجام اقداماتی در این خصوص بیان کرده‌اند. خوش‌بختانه، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز بر اساس رسالت و وظایف ذاتی خود در زمینه‌ی سلامت و سلامت روان در سال‌های اخیر اقداماتی در این زمینه را پی‌گیری کرده است که موضوع انتقال آموزش گرایش‌هایی از روانشناسی که با سلامت مرتبط‌اند از آن جمله بوده است. لزوم آموزش‌های عملی بالینی تحت نظارت در دوران تحصیل دانشجویان این رشته‌ها و برخورداری از تعداد کافی اعضای هیأت علمی دانش‌آموخته‌ی این رشته‌ها و با تجربه‌ی کافی در این حوزه، و نیز برخورداری از عرصه‌های آموزش بالینی سنگ بنای این احساس نیاز بوده است که در درستی آن نمی‌توان تردید کرد.
انجمن علمی روان‌درمانی ایران، به عنوان انجمنی بین‌رشته‌ای از متخصصان گروه‌های مختلف ارایه‌دهنده‌ی خدمات سلامت روان، ضمن تأکید بر اهمیت تولیت وزارت بهداشت در سلامت روان، از بازگشت آموزش گرایش‌های روانشناسی مرتبط با سلامت و درمان به این وزارتخانه حمایت کرده و معتقد است بررسی و پیش‌برد کارشناسانه‌ی این موضوع و هم‌چنین برنامه‌ریزی‌های مرتبط برای این کار مستلزم استفاده از نظرات متخصصان و صاحب‌نظران این حوزه‌ها و نمایندگان مسؤولان و مدیران اجرایی است تا به شکلی علمی و با تکیه بر تجربه‌ی سایر کشورها و در چارچوب ساختار و قوانین کشور این موضوع بررسی شود. انجمن علمی روان‌درمانی ایران پیشنهاد می‌کند وزارت بهداشت، به عنوان متولی سلامت و سلامت روان کشور، با تشکیل کمیته‌ی بین‌رشته‌ای «ساماندهی آموزش و خدمات سلامت روان» بازبینی برنامه‌های آموزشی این رشته‌ها و اعتبار بخشی مراکز آموزش‌دهنده، و نیز تعریف نقش و مرزهای صلاحیت حرفه‌ای گروه‌های مختلف ارایه‌دهنده‌ی خدمات سلامت روان را پی بگیرد تا ان شاء الله با بررسی‌های کارشناسانه و علمی در جهت ارتقای کیفیت آموزش و ارایه‌ی خدمات این حوزه گام‌هایی اساسی برداشته شود.
انجمن علمی روان‌درمانی ایران آمادگی دارد تا با ارایه‌ی مدارک و مستندات و نظرات کارشناسی، و نیز با حضور فعالانه‌ی نمایندگان‌اش در کمیته‌های کارشناسی سهم خود را در این فرایند مهم ایفا کند.
منبع: خبرانلاین
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۵ - ۱۴:۲۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روز نو]
[مشاهده در: www.roozno.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها