تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817095452
ووشوکار نجف آبادی: از پس هزینه های درمانم برنمی آیم/ مسئولان قول هایشان را فراموش کردند - پایگاه خبری تحلیلی بینا
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری تحلیلی بینا: ووشوکار نجف آبادی که به دلیل تصادف مجبور شد با آرزوهایش در این رشته برای همیشه خداحافظی کند، آرزو دارد رشته بسکتبال با ویلچر را ادامه دهد اما توانایی خرید ویلچر مخصوص این رشته را ندارد و مسئولانی که قول کمک داده بودند او را فراموش کرده اند.به گزارش بینا از ایمنا، محمد حقیقی ووشوکار نجف آبادی بامداد پنجشنبه ۲۶ آذرماه سال گذشته در سانحه تصادف در جاده تیران-نجف آباد قطع نخاع شد و از آن زمان مجبور شد با دنیای ووشو خداحافظی کند و برای همیشه ویلچرنشین شود. حقیقی که در فصل گذشته لیگ برتر ووشو عضو تیم رنگ فیروزه شیراز بود، در هفته اول لیگ برتر و تا پیش از این حادثه به عنوان بهترین ووشکار این رقابت ها انتخاب شده بود. این ووشوکار نجف آبادی پدرش را در کودکی از دست داده و از همان روز نخست حادثه، جواد کاویان پی مربی او پیگیر کارهایش بود و با تلاش های او، اواخر سال گذشته مسابقاتی تحت عنوان “جام قهرمانان حامی محمد حقیقی” در نجف آباد برگزار شد. در این مسابقات حدود ۲۰ میلیون تومان برای کمک به محمد حقیقی جمع آوری شد ولی این مبلغ ناچیزتر از آن بود که هزینه های هنگفت درمانی این ورزشکار را پوشش دهد. برای پیگیری وضعیت محمد حقیقی و اطلاع از شرایطش گفتگویی با او داشتیم که در ادامه می خوانید: در مصاحبه های قبلی ات گفته بودی که می خواهی به اصفهان بیایی و محل سکونت خود را تغییر دهی. الان کجا ساکن هستی؟ برای کاردرمانی باید به اصفهان می آمدم و برمی گشتم که پرداخت هزینه های رفت و آمد برایم مشکل بود و مجبور شدم با مادرم برای زندگی به اصفهان کوچ کنیم. نزدیک به هفت ماه است که به اصفهان آمدیم و برای دسترسی بیشتر به امکانات دیگر در اصفهان ماندگار شدیم. وضعیت جسمانی ات تغییری کرده است؟ اصلاً هیچ تغییری نکردم و وضعیتم شاید بدتر از قبل هم شده است. حدود ۶ ماه کاردرمانی را انجام دادم اما نتیجه ای نداشت و تنها از تحلیل رفتن قسمت فلج شده جلوگیری می کرد. چرا کاردرمانی را ادامه نمی دهی؟ هزینه های کاردرمانی بسیار بالا است و از پس آن ها برنمی آیم. تنها بخشی از ورزش هایی که در خانه می توان انجام داد را خودم به تنهایی انجام می دهم که کفایت هم نمی کند. حدود سه ماهی است که کاردرمانی را انجام نمی دهم و آشیل پایم کوتاه شده و همین موضوع هم معضلی برایم شده است. مربی و دوستانت هنوز هم در کنارت هستند و کمکت می کنند؟ جواد کاویان پی مربی ام همیشه به من لطف داشته و دارد و هنوز هم با من در ارتباط است. اما دوستانم دیگر به سراغم نمی آیند و فقط همان اوایل به من سر می زدند. با ووشو خداحافظی کردی؟ متأسفانه مجبورم با ورزش ووشو برای همیشه خداحافظی کنم. می خواهم به این ورزش فکر کنم اما با موقعیت فعلی که دارم بعید می دانم بتوانم دوباره به روی تشک بروم. هزینه های زندگی را چگونه پرداخت می کنی؟ با مادرم تنها زندگی می کنیم. درآمد و حقوق مشخصی نداریم و به سختی از پس پرداخت هزینه های زندگی و درمانم برمی آییم. مسئولان و کسانی که قول کمک داده بودند، کاری برایت انجام دادند؟ نه، هیچ خبری نیست. فقط همان سه ماه اول همه زنگ می زدند و سراغم را می گرفتند اما الان دیگر حتی کسی یادش نیست که محمد حقیقی وجود داشته است. همان اوایل، مراسم گلریزانی برایم برگزار شد و در سه، چهار ماه اول کمک زیادی به من کرد اما بعد از آن دیگر هیچ کجا حتی هیأت ووشو نجف آباد و هیأت ووشو استان اصفهان هم سراغی از من نگرفتند و فراموش شدم. هیچوقت فکر می کردی روزی نتوانی روی پاهایت راه بروی؟ اصلاً فکر نمی کردم دیگر نتوانم راه بروم. اتفاق یک ثانیه است. یک تصمیم اشتباه، استفاده از یک وسیله نقلیه اشتباه، رفتن در یک جاده و مسیر اشتباه مسیر زندگیم را عوض کرد. چهار سال گذشته برای امضای قرارداد به دفتر باشگاه فولاد ماهان در خیابان شریف واقفی اصفهان آمدم. در حال حاضر هم برحسب اتفاق ساکن خیابان شریف واقفی هستیم و هر روز که از مقابل دفتر باشگاه فولاد ماهان رد می شوم خاطرات چهار سال گذشته را خط به خط مرور می کنم و اصلاً فکرش را هم نمی کردم که یک روز نزدیک اینجا باشم اما با ویلچر از این مکان عبور کنم و نتوانم کاری انجام دهم. چند سال ووشو کار می کردی؟ چهار سال در لیگ برتر ووشو برای تیم های مختلف فولاد ماهان، شهرداری بندرعباس و رنگ فیروزه شیراز بازی می کردم. به تیم ملی هم دعوت شده بودم و سال گذشته هدفم این بود که بازیکن ثابت تیم ملی شوم. در هفته اول لیگ هم به عنوان بهترین بازیکن شناخته شدم و در حال آماده شدن برای هفته دوم لیگ بودم که این اتفاق برایم افتاد و برای همیشه ویلچرنشین شدم. حالا که نمی توانی ووشو را ادامه دهی آیا به ورزش دیگری می پردازی؟ با کمک و راهنمایی ورزشکاران معلول و تحقیق در مورد ورزش معلولان در حال حاضر به رشته تیر و کمان روی آوردم. با وجود هزینه های بالا اما به این رشته علاقه مند شدم و از طریق وامی که خانواده ام گرفت وسایل این رشته را خریداری کردم و در ورزشگاه آبشار زیرنظر حبیبیان مربی این ورزش تمرین می کنم. البته ابتدا به رشته بسکتبال با ویلچر رفتم چون این رشته تحرک زیادی دارد و برای سلامتی و افزایش روحیه خیلی خوب است ولی باید برای ادامه این رشته ویلچری که مناسب و سایزم باشد تهیه می کردم اما توانایی خرید آن را نداشتم و مجبور بودم از ویلچری که اندازه من نبود استفاده کنم که پس از مدتی در کمرم زخمی ایجاد شد و دیگر نتوانستم بسکتبال با ویلچر را ادامه دهم و در حال حاضر تیر و کمان کار می کنم. پیشرفتی هم در رشته تیر و کمان داشتی؟ تیر و کمان ورزش ثابت و بدون تحرکی است و پیشرفت در این ورزش نیاز به تمرین زیادی دارد و باید حداقل روزی سه، چهار ساعت تمرین کرد. با وجود این شرایط پیشرفت خوبی داشتم. حدود ۶ ماه است این ورزش را شروع کردم. اوایل بیشتر از یک ساعت نمی توانستم روی ویلچر بنشینم و پاهایم عرق می کرد و لرز می کردم و به همین دلیل سه ماه به تمرین نرفتم ولی الان ۲ هفته است دوباره تمریناتم را شروع کردم و ساعات بیشتری می توانم روی ویلچر بنشینم. تا الان به مراکز درمانی و حمایت از بیماران ضایعه نخاعی مراجعه کردی؟ زمانی که این مرکز در خیابان مشتاق بود برای کاردرمانی به آن جا می رفتم اما سه، چهار ماه است که به خیابان آتشگاه تغییر مکان داده و هنوز شروع به کار نکرده است. اما در کل کار خاصی در این مرکز صورت نمی گرفت و در حد کاردرمانی ۲ روز یک بار بود و کمک خاصی به بیماران نمی کردند. به مراکز خیریه چطور؟ تا الان به این مراکز نرفتم. چون باید آشنا داشته باشیم و دردسر دارد و به راحتی کسی را قبول نمی کنند. برنامه آینده ات چیست؟ فارغ التحصیل رشته برق صنعتی در مقطع کارشناسی هستم و می خواهم در مقطع کارشناسی ارشد در همین رشته ادامه تحصیل بدهم و ورزش را هم تا سطح قهرمانی ادامه می دهم. بزرگترین مسئله ای که در حال حاضر اذیتت می کند چیست؟ بیشترین مشکلم مسائل مالی است. هنوز امکانات شهر اصفهان برای رفت و آمد معلولان مناسب نیست. چند روز گذشته بود که به مطب دکتر رفتم اما چون مطب در طبقه اول بود و آسانسور هم نداشت نتوانستم به دکتر مراجعه کنم و تا چند روز روحیه ام خراب بود. اگر صحبت دیگری داری می شنویم؟ محمد حقیقی هنوز زنده است و نمرده و تنها شرایطش تغییر کرده است. مسئولان قرار بود به من کمک کنند اما متأسفانه فراموش کردند. البته هنوز هم اگر دوست دارند می توانم کمکم کنند؛ چون دوست دارم رشته بسکتبال با ویلچر را ادامه دهم اما توانایی خرید ویلچر مخصوص این رشته را ندارم.
یکشنبه ، ۲۶دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری تحلیلی بینا]
[مشاهده در: www.binaa.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]
-
گوناگون
پربازدیدترینها