واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: توسعه اقتصادی زیر آوار التهابات سیاسی تهران- ایرنا- دیرزمانی است جامعه ایران با این پرسش اساسی روبهروست که چرا روند توسعه کشور با این همه ظرفیتهای تاریخی،انسانی، ژئوپلیتیکی، اقتصادی و منابع انرژی به کندی پیش میرود؟
در سرمقاله روزنامه «همدلی» که روز یکشنبه به قلم ولی الله شجاع پوریان منتشر شد؛ آمده است: از دوران مشروطه این دغدغه به صورت جدی وارد ادبیات سیاسی کشور شد و محققان،اندیشمندان و صاحبنظران مختلف سعی کردند هرکدام با رویکردی آسیبشناسانه و انتقادی،به این موضوع بپردازند. نظرات مختلفی در این زمینه بیان گردید و مقالات و کتب متعدد با مضمون دلایل پیشرفت غرب و علل عقبماندگی جامعه ایران به تحریر درآمد؛اما همچنان این ذهنیت منفی که موضوع توسعه در مسیر واقعی خود قرار ندارد، نگرانی اصلی افکار عمومی و حتی بسیاری از مسئولان عالی کشور است.در این مقال کوتاه بر آن نیستم تا به واکاوی بنیادین این موضوع بپردازم،اما ورای عوامل کلان و ساختاری که جامعه ایران را در رخوت و کندی چند قرن گذشته نگه داشته، برخی دلایل مقطعی و کوتاهمدت نیز باعث شد تا قطار توسعه آهنگ کندتری به خود بگیرد. در همین چندسال اخیر امید زیادی در میان مردم ایجاد شد که فضای جدید حاصل از انتخابات سال 92 به شتاب مسیر توسعه بیانجامد،اما با وجود برخی اقدامات و نتایج مثبت، شاهد تحول اساسی در وضعیت اقتصادی کشور و رویکرد مردم نسبت به مقوله توسعه در کشور نیستیم.واقعیت آن است که یکی از دلایل مهم وقفه در مسیر توسعه در ایران،تنشها،منازعات دایمی و اختلافنظرهای گاهوبیگاه است که به جای حل و فصل در اتاقهای بسته و با استناد به مباحث کارشناسی، به سطح رسانهها و افکار عمومی کشیده میشود که تازهترین آن چالش میان روسای قوه مجریه و قضائیه است. چنین زمینهای فارغ از اینکه باعث سلب اعتماد عمومی و گسترش نارضایتی میشود، ریسک سرمایهگذاری و برنامهریزیهای بلند مدت را از مسئولان و حتی مردم وسرمایهگذاران داخلی و خارجی افزایش میدهد.اگر میخواهیم اقتصاد کشور رونق بگیرد، صنعت شکوفا شده و مشاغل جدید اضافه شود نیازمند ثبات و آرامش سیاسی در جامعه هستیم. مگر نه این است که رونق، شغل، شکوفایی و گشایش اقتصادی مستلزم تولید و تولید نیز مستلزم ثبات و آرامش داخلی و بینالمللی است، پس نمیتوان انتظار داشت بدون تحقق این پیش شرط تحولی در اقتصاد کشور حاصل شود. وقتی کشور هر روز شاهد تصمیمات خلقالساعه، منازعات سیاسی بدون درنظر گرفتن منافع ملی و جدالهای تهدیدآمیز و تنشآفرین است چگونه انتظار داریم سرمایهگذاران داخلی و خارجی با نادیده گرفتن این التهابات اثرگذار به دنبال سرمایهگذاری و افزایش تولید در کشور باشد؟ چرا هرگاه که کشور مهیای پیشرفت میشود عدهای با مطرحکردن مسائل غیرضروری و اختلافآفرین فضای جامعه را دچار تردید و التهاب میکنند؟ کدام عقل اقتصادی در فضای تردید و التهاب میتوان سرمایهگذاری میکند؟ منتقدانی که امروز زبان به تخریب دولت یازدهم گشودهاند در سنوات گذشته چه رفتاری در قبال دولت پیشین داشته اند؟ حملات مغرضانه رسانه ملی، سخنرانیها و اظهارات برخی مسئولین در تریبونهای رسمی به ویژه نمازجمعه و پایگاههای مذهبی، ساز مخالف برخی دستگاهها با استراتژیهای کلان دولت تدبیر و امید، انتقادات همه جانبه شخصیتهای اصولگرا از تصمیمات دولت و ... آیا فرصت تحقق وعدههای اقتصادی و رفاهی را به دولت خواهد داد؟ البته فضای نقد و انتقاد لازمه هر جامعه و پیشرفتی است اما اگر این نقدها با غرضورزی سیاسی و بدون رعایت منافع ملی باشد و از مرز انصاف عبور کند و رنگ تخریب به خود بگیرد، چیزی جز خیانت نمیتوان بر آن اطلاق کرد! اگر بخشی از مسئولان به دنبال جذب سرمایهگذاری خارجی و بخش دیگر به دنبال تهدید، تنش، هیاهو و جنجال در کشور باشد، آیا هدف پیشرفت و توسعه محقق میشود؟ در هفتههای گذشته و با نزدیک شدن به ایام انتخابات توپخانه مخالفان دولت برای تخریب دستاوردهای دولت و البته افزایش تنش در جامعه شدت گرفته و آواری از التهابات سیاسی را بر سر منافع اقتصادی کشور فروریخته است. در چنین فضایی هر سرمایهگذاری اعم از داخلی و خارجی سعی میکند حضور خود در عرصه اقتصاد کشور را منوط به شرایط آینده کند، چنین وقفههایی نه به نفع نظام، نه دولت و نه اقتصاد و مردم است. بحث، گفتگو،مناظره و نقد پدیدههای مرسوم و رایج در عالم واقع و سیاست هستند، اما حواسمان باشد بریدن شاخه درختی که خودمان روی آن نشستهایم به نفع هیچکس نیست.*منبع: روزنامه همدلی، 1395.10.19**گروه اطلاع رسانی**9370** 9131** انتشار دهنده: شهربانو جمعه
19/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]