واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: استعداديابي حلقه مفقوده درتكواندو
تكواندوي ايران معدن استعداد است. به جرئت ميتوان گفت در هيچ كدام از كشورهاي مدعي تكواندوي جهان چنين ...
نویسنده : فريدون حسن
تكواندوي ايران معدن استعداد است. به جرئت ميتوان گفت در هيچ كدام از كشورهاي مدعي تكواندوي جهان چنين شور و علاقهاي به اين رشته وجود ندارد. حضور اين تعداد بالاي استعداد و اين همه علاقه باعث شده تا در جايجاي كشور باشگاهها علاقهمندان نوجوان و جوان دختر و پسر اين رشته را جذب كنند؛ مسئلهاي كه شايد حتي نتوان در كرهجنوبي كه مهد تكواندوي دنياست آن را ديد. با اين اوصاف تكواندو به هيچ عنوان نبايد بابت پشتوانهسازي و حضور قدرتمند در ميادين بينالمللي با مشكلي مواجه باشد، اما سؤال اصلي و موضوعي كه تاكنون و در طول تمام اين سالها بيپاسخ مانده اين است كه چرا با وجود چنين پشتوانه عظيمي از نوجوانان و جوانان، وجود اين تعداد فراوان باشگاه و مؤسسات تربيت تكواندوكار، هميشه تكواندوي ايران بايد معطل اردوهاي خارجي آن هم در كشورهايي باشد كه در رتبههاي بسيار پايينتر از ايران در رنكينگ بينالمللي قرار دارند.
به طور طبيعي ايران حتي به عنوان دومين قدرت برتر تكواندوي جهان (البته توجه داشته باشيد كه پيش از افول يكي دو سال اخير تكواندوي ايران حتي بالاتر از كره مقام نخست دنيا را داشت) بايد ملجأ ساير كشورها براي برگزاري اردو و مسابقه باشد نه اينكه تكواندوكاران ايراني دور دنيا را براي پيدا كردن اردوي مناسب سير كنند. ارتباط با دنياي تكواندو و بهرهگيري از علم روز اين رشته بر هيچ كس پوشيده نيست، اما اين مسئله هيچ شباهتي با آنچه امروز در حال سپري شدن است ندارد. اگر ايران قدرت برتر تكواندوي دنياست بايد حداقل چند مسابقه و اردوي بزرگ بينالمللي در طول يك سال در كشور زيرنظر فدراسيون برگزار شود و چهرههاي مطرح تكواندو و تيمهاي برتر آن در ايران حضور پيدا كنند ولي چيزي كه ديده ميشود كاملاً عكس اين موضوع است، به طوري كه تكواندوكاران ايران از بزرگ و ستاره گرفته تا نوجوان و مبتدي بايد دست به دامان كشورهايي باشند كه كوچكترين اعتباري در تكواندو ندارند؛ كشورهايي چون ارمنستان، تركيه يا حتي برخي اروپاييهايي كه به مراتب پايينتر از ايران هستند.
استعداديابي و بهرهگيري از نيروي جواني موضوعي نيست كه فقط با شعار و طرحهايي روي كاغذ و بهبه و چهچه كردن و دلخوش كردن به عدد بالاي علاقهمندان به تكواندو در كشور به دست آيد. بايد براي اين درياي استعداد برنامه داشت، بايد شرايط را به گونهاي فراهم كرد كه استعدادهاي تكواندو بيشتر از آنكه در پي اردو و حريف و به دنبال برنامه مسافرت و هزينههاي سنگين آن باشند در كشور خودمان رشد پيدا كنند و با حضور قدرتهاي برتر دنيا آماده رويارويي با آنها شوند.
فدراسيون تكواندو در طول اين سالها در باد پيروزيها خوابيده، اين واقعيتي است كه به هيچ عنوان نميتوان روي آن سرپوش گذاشت، تفاوتي هم نميكند كه چه كساني سكان هدايت اين رشته را در دست داشتهاند از رئيس گرفته تا مربي، تكواندوي ايران در طول چند سال گذشته نه استعداديابي درست انجام داده و نه همگام با تكواندوي دنيا پيش رفته است و اين مسئله گواه بر اين است كه فدراسيون تكواندو نتوانسته آنگونه كه در حد يك كشور صاحبنام و مقام در تكواندوي دنياست شرايط را براي ورزشكاران، مليپوشان، مربيان و استعدادهاي اين رشته فراهم كند.
آنچه گفته شد تنها بخش كوچكي از مشكلات تكواندو و استعدادهاي آينده اين رشته است كه بايد به آن، اردوهاي بيكيفيت و بعضاً مسئلهدار خارجي، هزينههاي سرسامآور براي تكواندوكاران و خانوادهها، عدم برنامهريزي درست براي قهرمانان و مدالآوران، عدم بهرهگيري از دانش مربيان كاربلد و صاحبنام و اصرار و پافشاري روي برخي برنامههاي اشتباه و شكستخورده را اضافه كرد.
به طور حتم اينها معضلاتي است كه ادامه آنها موجب پسرفت بيش از اين تكواندوي ايران خواهد شد، متأسفانه فدراسيون تكواندو در پيلهاي كه خود به دور خود تنيده اسير شده و تا اين پيله را نشكافد نميتوان اميدي به نجات اين رشته مدال آور داشت. طبيعي است كه تغيير نگاه و برنامهريزي و مديريت درست، پاياني خواهد بود بر تمام اين معضلات به خصوص بحث استعداديابي و پايههاي تكواندو تا اين رشته پرافتخار دوباره بتواند در سطح اول ورزش دنيا نام ايران را فرياد بزند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]