تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817556720
مهدی شکیبایی سازش با رژیم صهیونیستی از «انور سادات» تا «انور عشقی»
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مهدی شکیباییسازش با رژیم صهیونیستی از «انور سادات» تا «انور عشقی»
سفر انور عشقی ژنرال بلندپایه سعودی به بیت المقدس پس از شکست عربستان در سوریه، عراق، یمن و غیره همان وضعیتی را در ذهن امت عربی تداعی می‌کند که سفر ژنرال انور سادات رئیس جمهوری مصر به بیت‌المقدس پس از شکست در جنگ ۱۹۷۳تداعی کرد.
گروه بین الملل خبرگزاری فارس؛ مهدی شکیبایی*: پس از سه چهار جنگی که رژیم اسراییل علیه اعراب تدارک دید و در همه جنگ ها به نحوی قوای عربی را متحمل شکست کرد آرام آرام سرخوردگی ناشی از تحقیر نظامی اعراب آنها را از راهبرد «نابودی اسراییل» به «همزیستی با اسراییل» سوق داد. میدان دار این حرکت سازشکارانه انور سادات بود که در 15 اکتبر 1970 جایگزین جمال عبدالناصر رئیس جمهور مصر شده بود. سادات که بطور نیم بند در سال 1973 با اسراییلی ها زور آزمایی کرده و نتیجه‌ای حاصل نکرده بود برخلاف سلفش عبدالناصر راه همزیستی مسالمت آمیز بااسراییل را در پیش گرفت و در سال 1978 یک سال قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری امام خمینی (ره) از بیت المقدس دیدار کرد. این اقدام او اگرچه اسراییل را وارد دوره شناسایی در صحنه منطقه ای و بین المللی کرد و حمایت های غربی از وی و حکومتش را به دنبال داشت لیکن نفرت از وی را در اعماق قلوب مردمش تزریق نمود. امری که سادات هرگز آن را در محاسباتش وارد نکرد تا زمانی که به دست خالد اسلامبولی افسراسلامگرای ارتش مصر ترور شد. از این زمان به بعد بود که سنجش ذائقه ملت ها همواره در نظر سران دولت های عربی در خصوص عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر قدس مورد محاسبه قرار گرفت و به رغم امضای قرار داد سازش کمپ دیوید میان مصر و اسراییل اما هرگز این روابط از مرحله صلح سرد عبور نکرد. چرا؟ چون ملت مصر هیچ گاه این قرار داد را به رسمیت نشناخت و هنوز هم به رسمیت نمی شناسد. تاریخ جملات زیر را در باره انور سادات به ثبت رسانده است: وی اولین حاکم یک کشور عرب بود که پیمان سازش را با دولت اسرائیل امضاء نمود و این کشور را بی چون و چرا به رسمیت شناخت. وی همچنین به دلیل همین تلاش برای برقراری سازش موفق به دریافت جایزه صلح نوبل توسط بنیاد نوبل در سال 1978 گردید. هرچند این پیمان در افکار عمومی غرب و اسراییل یک موفقیت جدی برای اسراییل محسوب می‌شد و انورسادات بعنوان فردی صلح طلب معرفی می‌شد اما افکار عمومی اغلب اعراب مسلمان مخالف این قرارداد بود. در سپتامبر سال 1981، سادات اقدام به سرکوب و دستگیری گروه‌های مخالف سازش در جهت آرام کردن و کنترل کامل اوضاع مصر نمود که موج دستگیری‌ها در خارج از مصر با محکومیت‌های بین‌المللی مواجه شد. در نتیجه در روز 6 اکتبر 1981 میلادی، یعنی کمتر از یک ماه از آغاز دستگیری مخالفان(تقریبا یک سال قبل از آزاد سازی خرمشهر از دست رژیم بعث صدام و یکسال قبل از اشغال بیروت توسط اسراییل)، انور سادات مورد سوءقصد قرار گرفت. در سالروز رژه پیروزی 6 اکتبر در قاهره، انور سادات در جایگاه ویژه به دست تنی چند از سربازان ارتش مصر وابسته به گروه جهاد اسلامی مصر و مشخصا سروان خالد اسلامبولی از ناحیه سر هدف قرار گرفت و به قتل رسید. بعدها گفته شد که در آن روز مسئولان اصلی کنترل و حفاظت رئیس جمهور در مراسم حج و در عربستان سعودی بسر می‌بردند. گروه جهاد اسلامی مصر مخالف سرسخت قرار داد سازش کمپ دیوید میان مصر و اسرائیل و شناسایی اسرائیل توسط مصر بود. این جماعت از اینکه سادات مصر را از خط مقدم مقابله با رژیم صهیونیستی خارج کرده بود به شدت خشمگین بودند. پس از ترور انور سادات حضرت امام (ره) در پیامی که به مناسبت عید قربان صادر فرمودند در عبارات کوتاهی به ترور انور سادات هم اشاره می فرمایند: «... در این سال، این عید برای مسلمانان از آن جهت مبارک تر است که در آستانه آن فرعون مصر رهسپار کوی فرعونیان گردید..». اهمیت فوق العاده استراتژیک و ژئوپلتیک مصر در جهان عرب آنزمان و برتری نظامی این کشور نسبت به دیگر کشورهای عربی در میانه های قرن بیستم برکسی پوشیده نیست. بزرگی می گفت مصر حکم رهبری جهان عرب را داشت هرگاه قیام و قعود می کرد امت عربی هم به تبع مصر قیام و قعود می کرد. جنگ های دهه50 و 60 قرن بیستم علیه اسراییل به رهبری جمال عبدالناصر برای رهایی فلسطین و همدردیها و همراهی خالصانه امت عربی با او مصداقی بر دوره طلایی مصر در رهبری جهان عرب بود. با این وجود دولت مقتدر مصر با همه جبروتش و با همه حمایت های مالی، سیاسی و دیپلماتیک غرب از رئیس جمهور وقتش اما زمانی که از خط مطالبات ملت مسلمان این کشور خارج شد و تن به سازش داد ملت تصمیم دیگر گرفت و مهر ننگین سازش با غاصبان صهیونیستی را برپیشانی سادات داغ کرد. این روزها شاه سلمان؛ شاه سعودی گو اینکه سودای سازش با اسراییل را دارد. دست کم از اخبار و رفت و آمدهای پرترافیک هوایی تل اویو- ریاض و بالعکس که چنین برداشت می شود. خواه این نزدیکی به قولی با هدف بدرکردن رقیبش ایران از میدان رقابت منطقه ای باشد خواه فرجام دادن به طرح سازش عربی- اسراییلی، هرچه باشد احتمالا عامل امتی را وارد محاسبات راهبردی اش نکرده است. همان عاملی که انورسادات فکرش را نمی کرد و اساسا اهمیتی نداد و مستظهر به عایدات مالی غرب آرمان امتی فلسطین را زیرپا گرفت و شد آنچه که نباید می شد. دولت سعودی پس از باختنِ قافیهِ رقابت منطقه ای و جهانی به محور مقاومت، این روزها از ترس مرگ به خود مرگ پناه برده است. سفر انور عشقی عالی رتبه ترین مقام نظامی سعودی به تل آویو پس از شکست در سوریه، عراق، یمن، لبنان و... دقیقا همان وضعیتی را در ذهن انسان عربی تداعی می کند که سفر انور سادات رئیس جمهور مصر به بیت المقدس پس از شکست در جنگ رمضان 1973 تداعی کرد. به نظر می رسد شاه سلمان برای حفظ سلطنت خود عطای رهایی فلسطین را بر لقایش بخشیده باشد و از نابودی اسراییل به همزیستی با اسراییل رضایت داده است. اما در عصر بیداری ملت ها آیا پناه بردن به اسراییل تداوم سلطنت را برای بن سعود تضمین خواهد کرد؟ آیا ملت عربستان فرصت خواهد داد که سناریوی سادات برای او و پسرش تکرار نشود؟ به واقع هیچ تضمینی وجود ندارد و اساسا به گواه تاریخ، ملت ها به هیچ خاندان و سلطنت و مالک خائن به ملتی تضمین ماندن نداده اند. میان رهبری «قلب» ملت‌های عربی توسط عبدالناصر در میانه های قرن 20 با رهبری «جیب» دولت های عربی توسط شاه سلمان در قرن 21 تفاوت از زمین تا آسمان است. او نه می‌‌خواهد و نه توانش را دارد که بر قلب ملت های عرب رهبری کند چه رسد به اینکه امورات آنها را به دست گیرد و هدایت نماید و ملت ها هم پشت سر او حرکت کنند. شاه سعودی با تن دادن به سازش و خیانت به امت عربی و اسلامی روزهای سختی در پیش خواهد داشت چه بسا نسخه انور سادات و یا نسخه پهلوی دوم و یا بن علی در انتظارش باشد. *سخنگوی انجمن روزنامه نگاران مسلمان انتهای پیام/
95/05/05 :: 09:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها