محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه میتواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855613712
کسینجر و ریتم روسیه / بخش اول: نیات پوتین از گرجستان تا سوریه
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: مداخله نظامی روسیه در سوریه که از 30 سپتامبر سال 2015 شروع شد، اولین مداخله نظامی جدی این کشور در منطقه شام از سال 1972 به این سو است. بعد از بمباران، یورش و تسخیر بیروت در این سال روسیه به شکلی عجیب پای خود را از این منطقه بیرون کشیده بود تا آن که در 30 سپتامبر 2015 مجددا به این منطقه باز گشت. اما چرا؟ به گزارش «تابناک» این سوال یک سوال اساسی است که چرا ولادیمیر پوتین اقدام به مداخله نظامی در کشوری میکند از مسکو فاصله بسیاری دارد – چه به لحاظ ژئوپلتیک و چه به لحاظ سیاسی – آن هم در زمانی که روسیه در میانه یک نبرد حساس در اوکراین است؟ تا کنون شاید به موضوع نیات پوتین در مورد مداخله در سوریه چندان به شکل مناسب پرداخته نشده است. اما شاید بتوان چهار راهی در میانه مسیر های روسیه در گرجستان 2008، کریمه 2014 و اوکراین 2014 و 2015 ترسیم کرد. شاید با متصل کردن این نقاط به انضمام سوریه بتوان بخشی از استراتژی کلان مسکو و ولادیمیر پوتین را به دست داد. آیا مسکو به دنبال محدود کردن ناتو با حضور قدرتمند در کشورهایی است که هنوز به این پیمان متصل نشده اند؟ آن هم در برابر یک اروپای تضعیف شده به لحاظ امنیتی و نظامی؟ یا آنکه پوتین به دنبال یک هدف بسیار مهم تر یعنی بازپس گیری قدرت روسیه به عنوان یک ابر قدرت و حفاظت از منافع استراتژیک این کشور است که در دوره یلتسین و گورباچف به شدت ضربه دیده است؟ آیا غرب با روسیه برا مبارزه با داعش در سوریه همراهی خواهد کرد – همانند همراهی که در دوره جنگ دوم جهانی در مبارزه با هیتلر و نازی ها شاهد بودیم؟ هنری کسینجر به شکلی جالب توجه جمله ای در رابطه با روسیه دارد که میتواند برای پاسخ به این سوال ها تا حد زیادی یاری رسان باشد. وی سلطه جویی تاریخی روسیه را به عنوان تعاقب «یک ریتم خاص خود در طول چندین قرن برای توسعه در سرزمین های پیرامون» میبیند که «در طی زمان های مختلف با توقف و مانع روبرو شده است ... اما مجددا به حالت اول خود بازگشته است، ماند یک جز و مد همیشگی. از پتر کبیر تا ولادیمیر پوتین اوضاع همواره تغییر کرده است اما این ریتم به شکلی خارق العاده همواره ثبات خود را حفظ کرده».
این ریتم به گفته کسینجر همواره و در طول قرنها ثابت بوده است و بعد از جنگ سرد نیز شاید برای مدتی با وقفه مواجه شده بود، اما اکنون ولادیمیر پوتین کسی است که این ریتم را مجددا دنبال میکند و اوکراین، کریمه و گرجستان به علاوه سوریه صحنه های جدید آن هستند. میتوان این موضوع را در این صحنه های به خوبی دنبال کرد و ماجراهای اوکراین و کریمه فکت های بسیاری را در اختیار یک ذهن هشیار قرار میدهد که به واسطه آن نفس بازی روسیه در سوریه نیز تا حد زیاد مشخص خواهد شد. همه چراغ های سبز برای پوتین در تابستان سال 2015 دولت بشار اسد تحقیقا برای بقای خود میجنگید. گروه های مختلف معارض و شورشی که از سوی حامیان سنی خود یعنی ترکیه و عربستان و همچنین ایالات متحده مورد حمایت بودند به سرعت در حال تقویت مواضع خود و حرکت به سمت دمشق بودند. دولت علوی بشار اسد که بخش های مهمی از سوریه را از دست داده بود شبیه به بند بازی بود که چیزی تا سقوط آن باقی نمانده بود و در ماه جولای از روسیه درخواست ورود مستقیم نظامی برای حمایت از خود را کرد. پوتین در حالی که درگیری یک نبرد سیاسی در اوکراین بود، با آنچه در ذهن داشت، سیگنال عجیبی را به سمت غرب صادر کرد: او تصمیم به مداخله نظامی در سوریه گرفت. بدون شک یکی از مهمترین اهداف روسیه در آن زمان ابقای بشار اسد در قدرت بود. مسئله ای که دلایل خاص خود را داشت و به آنها اشاره میشود. اما هدف دوم و بلند مدت تر روسیه مبارزه با داعش در سوریه بود. در حالی که حملات تروریستی و فعالیت گروه های تروریستی در 2015 در قفقاز شمالی تا حدی زیاد کاهش یافته بود، داعش اما به سرعت در حال توسعه بود و در بلند مدت میتوانست دردسری اساسی برای متحدان روسیه در آسیای مرکزی باشد. این موضوع همواره یکی از دغدغه های روسیه و ولادیمیر پوتین بوده است. پوتین تهدید فوری علیه بقای بشار اسد را به عنوان یک تهدید بزرگ برای منافع ملی روسیه میدید. به شکل سنتی روسیه اساسا مایل به نبرد در دو جبهه همزمان نیست به همین خاطر یکی از مقامات ارشد نظامی روس اعلام کرد که این کشور نیروهای ویژه خود را در ماه سپتامبر از اوکراین خارج کرده و به سوریه میفرستد. پوتین با این اقدام دو هدف را همزمان دنبال میکرد. در محاسبات وی اگر جنگ سوریه به نفع روسیه تمام شود و با خروج موقتی نیروها از اوکراین تحریم و فشار غرب برای مدتی متوقف شود، وی میتواند به کلید واژه اصلی خود یعنی «روسیه بزرگ» که برای مدتی از قاموس وی حذف شده بود باز گردد. کلید واژه ای که با دسترسی روسیه به دریای مدیترانه و سیاه نیز پیوند اساسی دارد. به همین خاطر بود که شاید پوتین درخواست ملاقات با قاسم سلیمانی را در جولای 2015 مطرح کرد. شخصی که به خاطر دلاوری های خود در صحنه عملیات به شدت مورد علاقه و احترام روس ها است. بنا به گزارشات در این دیدار ظاهرا قاسم سلیمانی با اشاره به وضعیت وخیم دولت بشار اسد، میگوید که هنوز میتوان با همراهی روسیه و ایران و حزب الله وی را نجات داد.
برای روسیه توافق هسته ای با ایران نیز یک برگ تغییر دهنده بازی بوده است. پوتین که نقشی موثر در بسته شدن این توافق داشت تا زمان نهایی شدن آن هرگونه مداخله نظامی در سوریه را به تعویق انداخت تا بهبود روابط میان ایران و آمریکا بتواند چراغ سبز لازم برای روسیه در راستای همکاری با ایران و حزب الله در سوریه را روشن کند. در سپتامبر همان سال پوتین نخست وزیر سابق ایتالیا سیلویو برلوسکونی را برای مذاکره در مورد اوکراین و سوریه به کریمه دعوت کرد. قبل از این دیدار رسانه های ایتالیایی گزارش داده بودند که برلوسکونی قصد دارد پوتین را وارد یک کمپین ضد تروریسم و یک دیپلماسی خلاقانه سازد که به رفع تحریم های اروپا و آب کردن یخ روابط روسیه با آمریکا کمک میکند. اکنون دیپلماسی پوتین به اوج خود رسیده بود. اما آخرین و مهمترین قطعه این پازل با یک بحران غیر منتظره برای رهبر اسمی اتحادیه اروپا، آنگلا مرکل، رقم خورد. برای پوتین بحران مهاجران و سیل آنها از سوی سوریه و عراق به سمت اروپا یک برگ دیگر برای تغییر بازی بود. برگی که مرکل و اروپا را با مداخله روسیه در سوریه تا حدی زیاد همراه ساخت. این موضوع در آن زمان چندان مورد توجه واشنگتن قرار نگرفت زیرا اوباما به شدت درگیر توافق هسته ای با ایران بود، اما چراغ سبز آخر در نهایت به روسیه نشان داده شد. اهداف واقع گرایانه روسیه از مداخله در سوریه دریاهایی با آب های گرم - قبل، حین و بعد از جنگ سرد همواره روسیه در مورد کشورهای پیرامون خود بسیار حساس بوده است و هر زمان که این کشور ها بنا به دلایلی میرفته تا در دامان آمریکا و غرب قرار بگیرند، به سرعت وارد عمل شده است. در سال 2005 با پیروزی قطعی روسیه در چچن توجه پوتین به تدریج به سمت گرجستان و اوکراین معطوف شد. به شکلی جالب توجه هر دوی این کشور بر خلاف چچن که محصور در خشکی بود، متصل به دریای سیاه بودند. این یک مساله ژئوپولتیک مهم برای روسیه در طول تاریخ بوده است: راه دریایی مطمئن برای ناوهای خود. همین مساله توجه روسیه را از مدتها قبل به سوریه و بندر طرطوس نیز معطوف کرده بود. در سال 2005 بشار اسد در دیدار خود از روسیه موافقت با بروزرسانی و توسعه این بندر و افزایش همکاری های نظامی بین دو کشور را ابراز کرد. این دقیقا مصادف با زمانی بود که توجه پوتین معطوف به گرجستان و آبخازیا نیز شده بود. از دید نیروی دریایی روسیه گرجستان نه یک کشور در منطقه قفقاز بلکه یک کشور با بنادری در دریای سیاه بود. در نهایت در سال 2008 روسیه به گرجستان لشگرکشی کرد.
در سپتامبر همان سال و یک ماه بعد از فتح آبخازیا، کرملین خبر از سرعت بخشیدن به طرح توسعه و بروزرسانی بندر طرطوس داد. تا سال 2009 ارزش قراردادهای نظامی روسیه در سوریه بالغ بر 19 میلیارد دلار شده بود و تمامی زیر ساخت های نظامی بندر طرطوس بازسازی شده بود. خط لوله های روسیه را دنبال کنید – اما در سال 2011 ناگهان مشکلی برای بندر طرطوس پیش آمد. سوریه وارد یک جنگ خونین داخلی شد و این نبرد قومی و مذهبی چیزی بیش از تجهیزات نظامی روسیه در طرطوس را نیز تهدید میکرد: سوریه یک هاب بزرگ انرژی در خاورمیانه بوده است. اهمیت بندر طورطوس این بود که اغلب خط لوله های انرژی که از نواحی شمال شرق سوریه شروع میشد به این بندر میرسید. همچنین موضوع ذخایر گازی فراروان در منطقه حمص نیز یک مساله جدی بود. تقریبا 70 درصد از در آمد های خارجی روسیه از طریق صادرات نفت و گاز است و حدود 60 درصد از بودجه دولت را تامین میکند. در نتیجه نه تنها باید ناوهای روسیه را دنبال کرد، بلکه باید نگاهی دقیق به خط لوله های انرژی این کشور نیز داشت. خط لوله هایی که اغلب آنها از مسیر گرجستان، آذربایجان و اوکراین میگذرد. در همین راستا بشار اسد نیز در سوریه تصمیم میگرفت که کدام خط لوله از این کشور عبور کند. یک دلیل دیگر برای پوتین برای حمایت از دولت وی. در سال 2009 بشار اسد از امضای یک قرار داد خط لوله گاز با قطر امتناع کرد. قطر خواهان انتقال گاز از مسیر ایران ترکیه و سوریه و در نهایت از مدیترانه به اروپا بود. این مساله به شدت بر اقتصاد و امنیت اقتصادی روسیه ضربه میزد و در نتیجه بشار اسد آن را متوقف ساخت.
یک تیر و دو هدف – قطعا پوتین بدون نگاه به پایان بازی وارد سوریه نشده است. مداخله در سوریه به نظر ادامه سلسله اتفاقاتی است که از 1991 به بعد رخ داده است در این میان پوتین توجه خود را به چند گزینه مختصر و مفید جلب کرده است. هدف وی به نظر مشخص و واضح است: تجدید حیات و حضور روسیه در دریای سیاه و همچنین کانال های دریایی ترکیه – داردانل و بوسفور – تا سواحل شرقی دریای مدیترانه. با این همه وی یک تفاوت اساسی در استراتژی های خود نسبت به پیشینیانش از پتر کبیر تا رهبران شوری دارد: پرهیز از اشغال وسیع و طولانی مدت. این مساله موضوع خروج نیروهای روسیه از سوریه را نیز روشن میکند. بی میلی اوباما به استفاده بی رویه از نیروی نظامی اشتهای پوتین را برای این موضوع افزایش داد. مساله ای که منجر به تسلط روسیه بر کریمه و اوکراین در مقابل دیدگان اروپا و آمریکا شد و اکنون پای روسیه را به سوریه نیز باز کرده است. اکنون روسیه هم ناتو را به عقب میراند و هم امنیت انرژی و نیروی دریای خود را تثبیت میکند. برای روسیه چندان تفاوتی ندارد که این مسائل را با همکاری ایران حل و رفع کند یا ترکیه و یا اسرائیل. در ماه سپتامبر 2015 دیدار پوتین با نتانیاهو و برقراری مکانیزم برای جلوگیری از برخورد های اتفاقی نظامی، در عین همکاری با ایران و حزب الله میتواند نقشه ای روشن از ذهن پوتین به دست دهد.
ادامه دارد...
۱۹ دی ۱۳۹۵ - ۱۴:۰۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها