تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817619919
لذت ادبیات خواندن
واضح آرشیو وب فارسی:الف: لذت ادبیات خواندن
بخش فرهنگی الف؛ 6 دی 1395
تاریخ انتشار : دوشنبه ۶ دی ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۴۳
مشیت علایی از «چگونه ادبيات بخوانيم؟» گفت این مترجم با اشاره به راه‌هاي كسب لذت بيشتر از كتابخواني گفت: مخاطب اگر بخواهد در مواجهه با آثار، لذت بيشتري را تجربه كند، بايد آن را از منظر يك نظريه يا چارچوب روانكاوانه، جامعه‌شناختي، تاريخي، بيوگرافيك و يا حتي فرماليستي ببيند. به گزارش الف کتاب؛ ششمين نشست «آثار خواندن» با بررسي كتاب «چگونه ادبيات بخوانيم؟» اثر «تری ایگلتون» با حضور مشیت علایی، مترجم پيشكسوت و مدرس ادبيات؛ یزدان منصوریان، رییس گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه خوارزمی؛ سياوش رضايي، مدير انتشارات لاهيتا؛ محمد الله‌ياري، معاون توسعه كتابخانه‌ها و كتابخواني نهاد كتابخانه‌هاي عمومي كشور؛ سيامك محبوب، مدیرکل برنامه‌ریزی نهاد کتابخانه‌های عمومی كشور و جمعي از كتابداران، اعضا و علاقه‌مندان به كتاب، عصر يك‌شنبه (28آذر) به ميزباني كتابخانه عمومي شهيد چمران برگزار شد. مشيت علايي، ضمن تقدير از نهاد كتابخانه‌هاي عمومي كشور براي برگزاري نشست‌هايي با هدف رشد مطالعه، درباره ترجمه كتاب «چگونه ادبيات بخوانيم؟» گفت: ترجمه اين اثر از «تری ایگلتون»، نسبت به ساير آثار وي، كاري آسان‌تر بود، زيرا به گفته نويسنده، اين كتاب براي مبتديان نوشته شده و داراي زباني ساده است و البته به دانشجويان ادبيات نيز در نقد عملي كمك مي‌كند. وي افزود: در ترجمه اين كتاب با دشواري خاصي مواجه نبودم، زيرا با سبك و سياق اين نويسنده آشنايي كامل دارم و بيش از 90 درصد از منابع و مآخذي كه در كتاب به آن اشاره شده را پيش از اين، مطالعه و يا تدريس كرده‌ام. بخش دشوار ترجمه اين اثر، برگردان شعرهاي آن بود كه سعي كردم در قالب شعر فارسي و با روشي شاعرانه و نزديك به متن اصلي باشد. اين مترجم پيشكسوت و برگزيده كتاب سال، ادامه داد: يكي از شروط لذت بردن از آثار ادبي توجه به جنبه ادبي اثر است كه متأسفانه نه تنها در عموم خوانندگان بلكه در كلاس‌هاي درسي ما نيز كاملاً مغفول مانده است. خواننده به اندازه‌اي مجذوب مضمون و پيام اثر مي‌شود كه ادبيت اثر را فراموش مي‌كند.
وي در توضيح اين موضوع ادامه داد: مثلاً كسي را تصور كنيد كه به تماشاي يك منظره زيباي طبيعي نشسته است اما چنان در اجزاي جغرافيايي، فيزيولوژيك و بيولوژيك آن غرق مي‌شود كه لذت بردن از منظره به حد زيادي كاهش مي‌يابد. كاري كه بسياري از خوانندگان حتي اساتيد ما در موجهه با اثر ادبي انجام مي‌دهند، شبيه اين مثال است. علايي افزود: توجه به خود اثر و مولفه‌ها، اجزا، وجوه و جوانب آن به انتقال لذت خواندن كتاب، كمك زيادي مي‌كند اما تنها عامل لذت از خواندن نيست؛ بلكه عوامل تاريخي، روانشناسي، زندگي‌نامه‌اي، ديني، اخلاقي و... دراين ميان، نقش مهمي برعهده دارند و تفاوت نگاه ایگلتون با منتقدان نو و فرماليست‌ها نيز همين اصل است. اين منتقد ادبي تصريح كرد: ايگلتون در ابتداي كتاب اشاره مي‌كند كه تحليل آثار ادبي الزاماً با لذت بردن منافاتي ندارند. نظر ايگلتون در اين باره ديدگاه مهمي است. او مخاطب را به اين سمت راهنمايي مي‌كند كه مي توانيد از اثري لذت ببرد بدون آنكه تحليلش كند؛ زيرا تحليل يك اثر به ساحت معرفت‌شناسي آن مربوط است. وي نقد دریافتگری (امپرسيونيستي) در مواجهه با آثار هنري و ادبي را روشي ساده‌انگارانه دانست و افزود: ايگلتون معتقد است آنچه برخي از كارشناسان در نظريه‌هاي زيباشناسي هنر و ادبيات، انجام داده‌اند اين است كه بحث معرفت‌شناسي را از لذت جدا كرده‌اند (نقد امپرسيونيستي). آنها كاري به چارچوب‌ها ندارند و لذت شخصي از يك اثر را در ارتباط مخاطب با آن كافي مي‌دانند. اين مترجم پيشكسوت ادامه داد: ايگلتون مي‌گويد شما مي‌توانيد از يك اثر، لذت ببريد، مشروط به اينكه تحليلتان را در يك چارچوب خاص قرار دهيد. البته نويسنده در اين كتاب، چارچوبي تعيين نكرده است اما در ساير آثار اشاره مي‌كند كه اين چارچوب مي‌تواند روانكاوانه، جامعه‌شناختي، تاريخي، بيوگرافيك و حتي فرماليستي باشد؛ اما حرفش اين است كه درك بيشتر و بهتر يك اثر با لذت بردن از آن، ارتباط دارد. مترجم كتاب «چگونه ادبيات بخوانيم؟» گفت: اين قائده درباره آثار كلاسيك نيز صدق مي‌كند. مي‌توان از اين آثار، در حدي سطحي و گذرا لذت برد اما با استفاده از تحليل و چهارچوب نقد، لذتي عميق به وجود مي‌آورد. متأسفانه بسياري از افراد از آثار مبتذل، بيش از آثار فاخر، لذت مي‌برند و تأثرپذيري، معيار خوبي براي مواجهه با يك اثر هنري يا ادبي و... نيست. وي لذت بردن و درك را مكمل يكديگر دانست و با اشاره به اينكه «هرچه سطح درك مبتني بر تحليل و شناخت حاصل از چارچوب‌هاي نظري، بالاتر باشد، درجه التذاذ ما نيز بالاتر خواهد بود» افزود: مي‌توان بدون چارچوب از آثار هنري، ادبي، اجتماعي، اخلاقي و... لذت برد، اما اين روش، تجربه لذتي محدود را براي ما به وجود مي‌آورد. علايي با اشاره به ضرورت مواجهه با يك اثر ادبي از منظر يك چارچوب (نظريه) براي كسب لذت بيشتر در كتابخواني گفت: مخاطب اگر بخواهد در مواجهه با آثار، ميزان معرفت و بصيرت خود را رشد دهد و در نتيجه لذت بيشتري ببرد، گريزي از انتخاب چارچوب ندارد. در ادامه اين نشست، يزدان منصوريان درباره خواندن گفت: خواندن يك رخداد است كه بايد براي ما اتفاق بيفتد. كسي نمي‌تواند براي آن دستورالعملي بنويسد و توصيه‌اي كند كه براي همه كاربرد داشته باشد. اين رخداد، حاصل مجموعه‌اي از تجربه‌هاي زيستي ما از هم‌نشيني و انس با كتاب است كه نقطه آغاز و پايان مشخصي ندارد. بايد در اقليم ادبيات نفس بكشيم، زندگي كنيم و پس از آن، راه به ما مي‌گويد كه چگونه بايد رفت. رییس گروه علم اطلاعات و دانش‌شناسی دانشگاه خوارزمی درباره اين كتاب: اين كتاب، چگونگي مواجهه ما با دنياي ادبيات است كه توسط ايگلتون به عنوان يك شيفته ادبيات و شخصي كه عمري با كتاب زيسته، به ما عرضه مي‌شود. مطالب اين كتاب، مبتني بر شواهدي است كه به مخاطب منتقل مي‌شود. وي با اشاره به اينكه «هر كتاب با هر بار خواندن، تولدي دوباره مي‌يابد» افزود: در متن كتاب آمده است كه هر اثر ادبي، پس از تولد يتيم است. كتاب، مانند كودكي كه پس از تولد از مادر جدا شده باشد، از نويسنده دور شده به دست خوانندگان سپرده مي‌شود و هر خواننده، سرنوشتي تازه و ديگرگونه براي آن رقم مي‌زند. خواندن، هرگز در خلاء رخ نمي‌دهد و متن همواره در بافت، معنا مي‌يابد. چيزي به‌نام متن خالص، وجود ندارد و ما هر كدام متن را در ذهن خود، معنا مي‌كنيم. معنا در متن، وجود ندارد، بلكه در ذهن ما آفريده مي‌شود. منصوريان با خوانش بخشي از اين كتاب، افزود: «بعيد نيست كه آن دسته از آثار ادبي هم كه به لحاظ كيفي ارزش چنداني ندارند، براي عده‌اي مايه لذت باشد. مردم، شمار كثيري از رمان‌هاي حادثه‌اي داخل فرودگاه‌ها را با ولع مي‌خوانند بي آنكه خيال كنند در معرض يك اثر هنري بزرگ قرار دارند و احتمالاً برخي از اساتيد ادبيات ماجراهاي «روپرت خرسه» را شب در زير پتو با نور يك چراغ قوه مي‌خوانند. لذت بردن از يك اثر هنري، الزاماً به معناي ستايش آن نيست. آدم ممكن است از كتاب‌هايي خوشش بيايد كه تأييدشان نمي‌كند و برعكس، كتاب‌هايي را تحسين و تأييد كند كه از آنها لذت نمي‌برد.» اين منتقد ادبي ادامه داد: به نظر برخي كارشناسان، تحليل ادبي مقوله‌اي كاملاً متفاوت از لذت بردن از يك اثر ادبي است كه البته با يكديگر منافات ندارند اما هريك، موضوعي جداگانه تلقي مي‌شوند؛ اما اين كتاب به ما مي‌گويد كه مي‌توان به اين دو در كنار يكديگر و با هم دست يافت. وي درباره نكات برجسته اين كتاب، گفت: شايد تصور كنيم كه لذت بردن از يك اثر ادبي، آسان‌تر از تحليل آن است درحاليكه در بيشتر موارد، اينگونه نيست. ممكن است شخصي توانايي خوبي براي تحليل يك اثر ادبي داشته باشد، اما نتواند از آن لذت ببرد. وي در ادامه با اشاره به ديگر نكات جالب كتاب«چگونه ادبيات بخوانيم؟» ادامه داد: اين كتاب بخشي از پيش‌فرض‌هاي مخاطب درباره آثار ادبي را به چالش كشيده و تغيير مي‌دهد. منصوريان افزود: از امتيازات اين كتاب، نگارش توسط شخصي است كه شناخت كافي از آثار ادبي دارد و اين كتاب نيز پر از استنادات و ارجاعات دقيق و قابل اعتنايي است كه مترجم فاضل به آن افزوده است و مانع از سرگرداني خواننده مي‌شود. نويسندگاني مانند ايگلتون با اجتناب از كلي‌گويي و شعار و تعيين بايدها و نبايدها به سراغ بيان تجربه زيستي خود مي‌روند و به بيان آنچه انجام داده‌ند، خوانده‌اند و نوشته‌اند، مي‌پردازند. بنابراين با به چالش كشيدن تعاريف و ارائه تجربه مستيقم خود، مخاطب را به فكر كردن وامي‌دارند. نويسنده خوب، نويسنده‌اي است كه پايان كتابش، نقطه آغاز انديشه باشد و مخاطب را براي فكر كردن، ياري كند. وي زبان را منشاء سوءتفاهم دانست و با اشاره به نقش كليشه‌هاي ذهني مخاطب در رويارويي با متن و تأثير آن در دوري از مواجهه آزادانه با آثار ادبي و بهره‌مندي از زيبايي‌هاي آن، تأكيد كرد: نويسنده خوب، مخاطب خود را به سطح توقعي منصفانه، واقع‌بينانه و متكي بر تعريف واقعي ادبيات سوق مي‌دهد. وي خواننده را از سوءتفاهم‌هاي ممكن درباره ادبيات برحذر مي‌دارد و به او هشدار مي‌دهد. اين محقق ادامه داد: يكي ديگر از سوء تفاهمات اين است كه تصور مي‌كنيم هرچه تندتر و بيشتر بخوانيم، بهتر است؛ درحاليكه امروز در دنيا، صحبت از آهسته‌خواني است: «آهسته بخوان، با درنگ بخوان». خواندن روندي است كه بايد گزيده و آرام صورت گيرد. خواندن بايد بر اساس هدفي باشد، بايد كمك كند كه از نظر فردي و اجتماعي، انسان بهتري باشيم؛ كمك كند كه بتوانيم با مسائل زندگي به شكلي درست، مواجه شويم. منصوريان با اشاره به مقياس‌هاي سنجش سرانه مطالعه، تأكيد كرد: از ديگر كليشه‌ها با موضوع مطالعه اين است كه فراموش مي‌كنيم زمان، تنها يكي از متغييرهاي اثربخشي سنجش خواندن، به‌شمار مي‌آيد. ممكن است شخصي در شبانه‌روز، زمان كوتاهي را به مطالعه اختصاص دهد اما منابعي مفيد و مطالعه‌اي موثر، داشته باشد. اين كتاب كمك مي‌كند كه از حضور كليشه‌ها در ذهن آگاه شويم. طرح پرسش از سوي شركت‌كنندگان و پاسخ كارشناسان از دیگر بخش‌هاي اين نشست بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها