تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817555855
سه گانه مشکلات صنعت نساجی - خبرگزاری پرس آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:پرس آنلاین: نساجی ، صنعتی است کهن با سابقه حدود پنج هزار ساله در ایران وتامین کننده یکی از اولیه ترین نیازهای حیاتی بشر .سابقه صنعتی این رشته در کشورنیز به بیش از یکصد سال میرسد و از اولین صنایعی است که پس از انقلاب صنعتی در اروپا به کشور وارد شد. کارخانجات نساجی که در آن ایام در گوشه و نقاط کشور همانند اصفهان ، تهران ، کاشان و تبریزو مازندران احداث گردید کم کم تبدیل به نمادی از آن شهر و دیار گردیده و به محلی برای تامین معاش مردمان آن منطقه تبدیل گردیده و بیشتر مردم ، آن شهر ها را با این نمادها که همانا کارخانجات نساجی بودند میشناختند از قبیل : وطن ، ریسباف ، رحیم زاده و...در اصفهان ، چیت ری و چیت سازی تهران در تهران ، نساجی مازندران و نساجی قائمشهر ، ریسندگی و بافندگی و مخمل و ابریشم کاشان و جهان چیت کرج و .... بی دلیل نیست که با تعطیلی هر کدام از این کارخانجات و حذف هر کدام از برندها ، بحث ورشکستگی صنعت نساجی مجددا مطرح و اوج میگیرد . غافل از اینکه در کنار این تعطیلیها ، کارخانجات جدید و مدرنی در رشته نساجی و پوشاک احداث و به چرخه تولید کشور وارد میگردند. البته بهتر این بود که این کارخانجات تعطیل شده که عمدتا به دلیل واقع شدن در محدوده شهری اتفاق افتاده است با همان نام و برند به خارج از شهر منتقل میگردید تا بار روانی ناشی از ورشکستگی صنعت نساجی در جامعه کاهش می یافت. این بار روانی نه تنها در بین آحاد مردم ، بلکه متاسفانه در بین مسئولین صنعتی و اقتصادی و بانکی کشور نیز اثر منفی و سوء خودرا گذاشته است به نحوی که نگرش ایشان را نیز به تواناییهای این صنعت دچار شک و تردید نموده است. صنعت نساجی در حال حاضر با حدود 9000 واحد دارای پروانه بهره برداری معادل 11 درصد از واحدهای صنعتی کشور را شامل میگردد و با 300 هزار نفر اشتغال در حدود 12 درصد از اشتغال صنعتی کشور را در بر دارد . ارزش افزوده این صنعت نسبت به کل صنایع در حدود 3 درصد براورد میگردد و در حدود 700 میلیون دلار درامد ارزی سالیانه این صنعت از طریق صادرات میباشد.که البته این رقم در کل جهان در حدود 800 میلیارد دلار در سال تخمین زده میشود. صنعت نساجی ، صنعتی است که در هر سه مولفه اصلی اقتصاد هر کشور یعنی : ایجاد ارزش افزوده ، ارز آوری و ایجاد اشتغال پایداربا کمترین سرمایه گذاری ، توانمند و اثرگذار میباشد با این مقدمه کوتاه ، نگاهی خواهم داشت به مشکلات پیش روی این صنعت کهن که به نظر اینجانب در 3 گروه کلی قابل تفکیک و رصد میباشد. 1-مشکلات کلان اقتصاد کشور : صنعت نساجی نیز همانند سایر صنایع ، متاثر از فضای عمومی حاکم بر اقتصاد و صنعت کشور میباشد که در کلان قضیه با مشکلاتی از قبیل رکود حاکم بر بازار و همچنین کمبود نقدینگی مورد نیاز به دلیل ادامه وضعیت نامشخص در ارتباط با سیستم جهانی بانکی و ناتوانی سیستم بانکی داخل کشور از تامین نیازهای مالی صنعت با نرخ مناسب میباشد. کاهش قدرت خرید مردم علی رغم ادعای کاهش نرخ تورم وعدم حمایت موثر از صادرات کالا ، همزمان با اصرار دولت در تامین بخشهای بزرگتری از بودجه جاری کشور از محل درامدهای مالیاتی ، بر رکود موجود دامن زده و واحدهای نساجی را بیش از پیش با مشکل فروش محصولات روبرو نموده که حاصل این رویداد ، پر شدن انبارهای کارخانجات از کالاهای تولید شده و به عبارتی حبس نقدینگی این واحدها در انبارهای محصول و ضرورت کاهش تولید که منجر به افزایش قیمت تمام شده کالای تولیدی شده که منجر به عدم امکان رقابت در بازارهای داخل و خارج میگردد. 2- مشکلات اختصاصی صنعت نساجی : صرفنظر از مشکلات عمومی صنایع در کشور ، صنعت نساجی با مشکلات انحصاری این صنعت نیز مواجه میباشد . -عدم نوسازی بموقع ماشین الات و عدم استفاده از اتوماسیون در بسیاری از رشته های این صنعت که باعث کاهش راندمان و افزایش خطاهای انسانی و افزایش ضایعات و در نتیجه افزایش قیمت تمام شده کالای تولیدی میگردد از مهمترین مشکلات انحصاری این صنعت میباشد. بطور کلی هرقدر دخالت نیروی انسانی در پروسه تولید کاهش یابد ، درصدهای خطاهای انسانی و امکان ایجاد ضایعات در محصول تولیدی نیز کاهش یافته و منجر به کاهش قیمت تمام شده کالا میگردد. -پایین بودن بهره وری سرمایه ، نیروی انسانی و عوامل کل از دیگر معضلاتی است که در این صنعت و احتمالا کل صنایع کشور مشاهده میگردد و باعث افزایش قیمت تمام شده کالای تولید شده میگردد. به عنوان مثال در حالیکه واحدهای نساجی سالیانه 365 روز حق بیمه پرداخت میکنند و 365 روز سود به بانکها پرداحت میکنند و در حدود 500 روز حقوق پرداخت میکنند و جرائم دیرکرد را همچنان و علی رغم کاهش تورم ، همچنان به ماخذ ماهیانه 2 درصد پرداخت میکنند ولی فقط سالی 270 روز از نیروی انسانی و سرمایه گذاری های خود بهره میبرند و مابقی ایام را تعطیل هستند و یا مجبور هستند که با هزینه های بیشتری تولید میکنند. -قاچاق پذیر بودن محصولات این صنعت ، علی الخصوص پارچه و پوشاک از دیگر مشکلات انحصاری این صنعت میباشد به نحوی که از بازار 12 میلیارد دلاری سالیانه پوشاک کشور ، در حدود 3 تا 3.5 میلیارد دلار آن از طریق واردات بصورت قاچاق تامین میگردد که در بین سایر صنایع کم نظیر و بعضا بینظیر میباشد. 3- طرز نگرش مسئولین صنعتی و اقتصادی کشور به این صنعت: همانگونه که در مقدمه مطلب نیز به اختصار اشاره ای داشتم ، نگاه مسئولین اقتصادی کشور به صنعت نساجی ، نگاهی به یک صنعت درجه دوم میباشد و این صنعت در اولویت اول حمایتهای دولت قرار ندارد . این موضوع را میتوان براحتی از برنامه راهبردی وزارت صنعت ، معدن و تجارت که در سال 1394 رونمایی گردید مشاهده نمود . در بخشی از این سند که به بررسی صنایع منتخب در شاخص هایی هفت گانه می پردازد ، صنعت نساجی در هیچیک از این شاخص ها در بین شش صنعت اول کشور قرار نمیگیرد و فقط در شاخص اشتغال در رتبه ششم قرار میگیرد. این شاخص ها عبارتند از 1- ایجاد بیشترین ارزش افزوده 2-سهم از بازار داخل 3-ارزش صادراتی 4-مزیت نسبی 5-ارزش سرمایه گذاری 6-سهم بنگاه های بزرک و کوچک و 7- اشتغال . در ادامه این بررسی ، صنایع منتخب کشور بترتیب اولویت درجه بندی میگردد که صنعت نساجی در بین یازده صنعت اول کشور در رتبه دهم جای میگیرد. بسیار واضح است که در سندی که بر مبنای مطالعات فراوان و تحقیقات گسترده تهیه شده و صنعتی در رتبه دهم اهمیت جای گرفته است در اولویت های اول حمایت های دولت قرار ندارد. ترتیب صنایع منتخب بر مبنای سند راهبردی وزارت صمت بشرح ذیل است . لذا به نظر اینجانب در وضعیت صنعت نساجی کشور در آینده ای نزدیک تحول چشمگیری روی نخواهد داد و وضعیت این صنعت همچنان بر روال سالهای اخیر خواهد بود مگر اینکه در بین مشکلات سه گانه فوق الاشاره تحولی کیفی در یکی از زمینه های ذیل رخ دهد. --رونق اقتصادی به کشور برگردد و مشکلات سیستم بانکی در جهت تامین منابع مالی مورد نیازاین صنعت مرتفع گردد. --سرمایه گذاری ارزی قابل توجه در جهت بازسازی و نوسازی این صنعت انجام پذیرد -- نگاه مسئولین بلندپایه اقتصادی کشور به این صنعت تغییر مثبت نماید. در حقیقت شرط لازم برای تحقق بند اول ( همکاری بیشتر بانکها در جهت تامین منابع مالی مورد نیاز ) وبند دوم ( تامین منابع ارزی مورد نیاز جهت بازسازی و نوسازی ) همان تحقق بند سوم یعنی لزوم تغییر نگاه مسئولین به این صنعت میباشد و سایر فعالیتها ، تلاش ها ، جلسات و همایشها ، چنانچه در جهت تغییر نگاه مسئولین به این صنعت نباشد حاصلی در بر نداشته و فقط میتواند تغییرات جزئی در جهت بهبود فضای حاکم بر این صنعت را ایجاد نماید و تحولی کیفی را باعث نمیشود و درواقع هیچ اتفاق خارق العاده ای در این صنعت رخ نخواهد داد و درب همچنان بر همان پاشنه خواهد چرخید. علیرضا حائری – کارشناس صنعت – آذر 1395
دوشنبه ، ۶دی۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرس آنلاین]
[مشاهده در: www.press-online.org]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها