واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
راسخون : معنای توکل: قد افترینا علی کذبا ان عدنا فی ملتکم.... وسع ربنا کل شیء علما علی الله توکلنا ربنا افتح بیننا و بین قومنا...(89/اعراف) توکل از ماده وکالت به معنای انتخاب وکیل است. توکل بر خدا به این معنا نیست که انسان تنها در برابر مشکلات و حوادث زندگی و دشمنی ها و سرسختی های مخالفان و بن بست هایی که در زندگی دارد و نمی تواند آن ها را برطرف کند، باید خدا را وکیل برگیزند و به او تکیه کند. بلکه در آنجا که توانایی بر انجام کاری دارد هم باز باید مؤثر اصلی را خدا بداند، زیرا از دریچه چشم یک موحد سرچشمه تمام قدرت ها و نیروها خداست. توکل به معنای خودسازی و بلندنظری و وابستگی نداشتن به این و آن و ژرف نگری است. احادیث مربوطه: پیامبر اکرم(ص): هر که دوست دارد نیرومندترین مردم باشد، باید به خدا توکل کند. امام علی(ع): از اطمینان به خودت بپرهیز، زیرا که آن از بزرگترین دام های شیطان است. امام جواد(ع): اعتماد به خدای متعال، بهای هر چیز گرانی است و نردبان رسیدن به هر بلندایی. ترس و امید؛ سرچشمه حرکات مثبت: افامنوا مکر الله فلا یأمن مکر الله الا القوم الخسرون(99/ اعراف) ایمن نبودن از مکر الهی، به معنای ترس از نحوه ایفای مسئولیت ها و کوتاهی در انجام وظایف است که همواره باید این ترس با امید به رحمت الهی به طور مساوی در دل های مؤمنان قرار داشته باشد. یکسانی این دو حالت، سرچشمه تمام حرکت ها و فعالیت های مثبت است و همان چیزی است که در روایات خوف و رجاء نام گرفته و تصریح شده که افراد با ایمان همواره در میان این دو قرار داشته باشند. احادیث مربوطه: امام باقر(ع): هیچ بنده مؤمنی نیست مگر این که در قلب او دو نور است: نور ترس و نور امید. هیچ یک از این دو بیشتر از دیگری نیست و هر دو کاملا مساوی هستند. امام علی(ع): بر نیکوترین این امت، از کیفر خدا ایمن مباش که خدای سبحان فرموده است: فلا یأمن مکر الله الا القوم الخسرون. پیامبر اکرم(ص): اگر اندازه رحمت خدا را بدانید هر آینه بر آن تکیه خواهید کرد و جز اندکی عمل نخواهید کرد و اگر اندازه خشم خدا را بدانید هر آینه خواهید پنداشت که هرگز نجات نمی یابید. فال و تفأل از دیدگاه اسلام: فاذا جاءتهم الحسنه قالوا لنا هذه و ان تصبهم سیئه یطیروا بموسی و من معه...(131/ اعراف) یطیروا به معنای فال بد زدن است، که ریشه اصلی آن طیر به معنای پرنده می باشد. از آن رو عرب پرندگان از جمله کلاغ را به فال بد می گرفت. شاید همیشه در میان انسان ها و اقوام گوناگون فال نیک و بد رواج داشته است، اموری را به فال نیک می گرفتند و دلیل بر پیروزی و پیشرفت کار می دانستند و اموری را به فال بد می گرفتند و دلیل بر شکست و ناکامی می پنداشتند در حالی که هیچ گونه رابطه منطقی میان پیروزی و شکست با این گونه امور وجود نداشته است. به ویژه فال بد که غالبا جنبه خرافی و نامعقول داشته و فال نیک اغلب مایه امیدواری و حرکت است و به همین خاطر در روایات اسلامی نیز از فال نیک نهی نشده ولی فال بد به شدت محکوم شده است. احادیث مربوطه: امام صادق(ع): اثر فال بد به همان اندازه است که آن را می پذیری، اگر آن را آسان بگیری، کم اثر خواهد بود و اگر آن را محکم و جدی بگیری، پر اثر و اگر به آن اعتنا نکنی، هیچ اثری نخواهد داشت. پیامبر اکرم(ص): هر که فال بد زدن او را از کارش بازدارد، شرک ورزیده است. پیامبر اکرم(ص):کفاره فال بد، توکل است. یاد خدا هنگام رویارویی با گناه، روشنگر جان انسان: ان الذین اتقوا اذا مسهم طئف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون(201/ اعراف) ابوبصیر، یکی از اصحاب امام صادق(ع) می گوید: از امام صادق (ع) درباره این آیه سوال کردم، حضرت فرمود: اشاره به بنده ای است که تصمیم به گناهی می گیرد، ولی به یاد خدا می افتد و از آن گناه دست می کشد. جمله "فاذا هم مبصرون" (به هنگام یاد خدا، چشمانشان بینا می شود و حق را می بینند) اشاره به این حقیقت است که وسوسه های شیطانی بر دیده باطنی انسان پرده می افکند، چنان که دیگر راه را از چاه و دوست را از دشمن نمی شناسد. ولی یاد خدا به انسان بینایی و روشنایی می بخشد و قدرت شناخت واقعیت ها را به او می دهد، شناختی که نتیجه اش نجات از چنگال وسوسه های شیطان است. احادیث مربوطه: امام علی(ع): کسی که به یاد خدای سبحان باشد، همنشین اوست. پیامبر اکرم (ص): هر لحظه ای که بر آدمی بگذرد و در آن به یاد خدا نباشد، در روز رستاخیز برای آن لحظه افسوس می خورد. امام علی(ع): مداومت بر یاد خدا دل و اندیشه را روشن می کند. خیانت در امانت از منفورترین اعمال: یا ایها الذین آمنوا لا تخونوا الله و الرسول و تخونوا اماناتکم و انتم تعلمون(27/ انفال) خیانت به معنای خودداری از پرداخت حقی است که انسان پرداختن آن را تعهد کرده و کلمه مقابل امانت است. امانت گرچه معمولا به امانت های مالی گفته می شود، در منطق قرآن مفهوم وسیعی دارد که تمام شئون زندگی اجتماعی، سیاسی و اخلاقی را در بر می گیرد. بنابراین آب و خاک اسلام نیز در دست مسلمانان امانت الهی است، فرزندان و از همه بالاتر قرآن مجید و پیشوایان الهی دو امانت بزرگ پروردگار محسوب می شوند و خیانت در این امانت ها از منفورترین اعمال و زشت ترین گناهان است و کسی که در امانت خیانت کند منافق است. احادیث مربوطه: پیامبر اکرم(ص): فاش کردن راز برادرت خیانت است، پس از این کار دوری کن. امام علی(ع): اوج خیانت، خیانت کردن به دوست صمیمی و شکستن عهد و پیمان هاست. پیامبر اکرم(ص): نشانه خیانتکار 4 چیز است: نافرمانی خدای رحمان، آزار رساندن به همسایگان، نفرت از همگنان و نزدیک شدن به طغیان و سرکشی.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 176]