محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828025613
گزارشی از سومین روز همایش «۱۰روز با عکاسان» - عکاسی
واضح آرشیو وب فارسی:عکاسی: سومین روز از پنجمین دوره «۱۰ روز با عکاسان» صبح روز یکشنبه ۲۱ آذرماه ۹۵ به انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس اختصاص داشت که در این روز، کارگاه بررسی و نقد آثار عکاسان ایران (حسن قائدی) با حضور محمدمهدی رحیمیان و میشل ستبون، عکاس فرانسوی (عکاس انقلاب ایران) برگزار شد. میشل ستبون، عکاس فرانسوی در کارگاه بررسی و نقد آثار عکاسان ایران در همایش «۱۰روز با عکاسان» ، ایرانی ها را مردمی آمیخته و همراه با تصویر دانست و گفت که شاید این رابطه ایرانی ها با تصویر و عکس در ادامه هنر نگارگریست که ریشه تاریخی دارد. همچنین در این نشست، سه مجموعه عکس از حسن قائدی از سوریه و عراق به نمایش درآمد که دو مجموعه مربوط به عملیات در عدرا (حومه دمشق) و زندگی در دمشق در دوران جنگ سوریه و مجموعه ای هم از عملیات آزادسازی شهر بشیر در کرکوک عراق بود. در ابتدای این نشست، میشل ستبون عکاس خبری جنگ که با آژانس های بین المللی و نشریاتی همچون نیویورک تایمز همکاری داشته و از انقلاب ایران عکاسی کرده است، گفت: «من دوستان ایرانی مانند عباس، رضا و آلفرد یعقوب زاده دارم که هر کدام عکاس بسیار شناخته ای هستند و آثار حیرت انگیزی دارند، در کنار این پیشکسوتان عکاسان جوانی هم در ایران مانند حسن قائدی هستند که آثار با کیفیت در سطح بین المللی دارند.» در ادامه حسن قائدی در مورد شکل گیری ایده عکاسی از جنگ سوریه گفت: «اواسط سال ۹۱ سه موضوع باعث شد که به این نتیجه برسم در سوریه جنگی در پیش خواهیم داشت، یکی آغاز بهار عربی، افزایش نفوذ ایران در کشورهای منطقه و ترس کشورهای عربی و سوم هم ایجاد زمینه برای ورود ناتو به خاورمیانه بود به همین دلیل تصمیم گرفتم این مجموعه را در سه بخش قبل از جنگ، جنگ و بعد از آن تهیه کنم.» قائدی در مورد خطرات و مسایلی که در عکاسی از جنگ وجود دارد گفت: «خودم در بعضی صحنه ها واقعا ترسیده بودم، در ابتدای ورود، ۲۵ روز در یک خانه مجبور به ماندن بودیم البته من در برخی مواقع احتیاط لازم را کنار گذاشته و برای عکاسی بیرون رفتم که خودم فکر می کنم، این رسالت عکاسی ام بوده است. با لمس جنگ از نزدیک و خمپاره هایی که از حتی با فاصله چند متری از من زده می شد، در برخی مواقع تمرکز لازم را برای عکاسی از دست دادم ولی علی رغم توصیه همه همکاران، عکاسی را اولویت خود قرار دادم.» او در پاسخ به علت سیاه و سفید بودن این مجموعه تصریح کرد: «در این عکس ها رنگ در خدمت مجموعه نبود، حتی در برخی موارد ممکن بود در توجه بیننده به سوژه اصلی شود انحراف ایجاد شود، به همین دلیل سیاه و سفید ارائه کردیم.» میشل ستبون بعد از نمایش عکس های این مجموعه گفت: «این عکس ها همان کیفیتی را دارند که امروز در نمایشگاه های خارجی ارایه می شود، ولی موضوع اصلی این است که عکاس چطور می خواهد جنگ را به نمایش درآورد، اگر می خواهید با یک عکاس بین المللی رقابت کنید باید عکسی را به نمایش بگذارید که مثل فیلم باشد چرا که کیفیت عکس ها در دنیای امروز باورنکردنی است.» وی ادامه داد: «موضوع بعدی موضع سیاسی عکاس است، مثلا کشورهای غربی به این عکس ها علاقه ای نخواهند داشت چرا که موضع سوریه را در این جنگ منعکس می کند، این در حالی است که باید به عنوان عکاس جنگ به مسایل سیاسی هم توجه کنیم.» قائدی در پاسخ به این موضوع اظهار داشت که یک عکاس نباید و نه می تواند که موضوع و عقاید خود را در مقابل موضوعی کنار گذاشته و بگوید که مستقل عکاسی می کنم. ستبون همچنین در مورد شیوه چیدمان عکس های این مجموعه براساس خط زمانی وقوع از یک صبح تا شب و اینکه آیا این چیدمان در دنیای امروزی کاربرد دارد، گفت: «پاسخ به این سوال مشکل است و بستگی به هدف اصلی داستان دارد، ولی در این مجموعه می توانست انتخاب های دیگری هم وجود داشته باشد مثلا بر اساس کادربندی تصویر باشد. همچنین نحوه ارایه برای کتاب یا تصویر متفاوت است.» این کارگاه با نمایش عکس هایی از زندگی در دمشق ادامه یافت که به گفته مهدی رحیمیان نگاهی به زندگی در آنسوی جنگ بوده و چهره دیگری از سوریه را به ما نشان می دهد. بعد از این نمایش عکس، از میشل ستبون خواسته شد از این مجموعه انتخاب خود را برای انتشار در یک مجله فرانسوی از دید سردبیر مجله انجام دهد. ستبون در این مورد گفت: «اگر قرار باشد به شخصه تصاویری را انتخاب می کنم که نشانه هایی از جنگ در کنار نمایش زندگی روزانه مردم سوریه دارد. وقتی که مثلاً عکسی از یک عروس به تنهایی وجود دارد، این عکس بدون زیرنویس معنایی ندارد چون ممکن است همه جای دنیا اتفاق بیافتد. به همین دلیل باید تصاویری انتخاب شود که بدون زیرنویس امکان ارایه داشته باشد.» وی همچنین بعد از نمایش مجموعه عکس های حسن قائدی از عراق گفت: «از دید حرفه ای عکاسی باید بگویم در این مجموعه عکاس کاملاً به بلوغ رسیده و می شود تفاوت را نسبت به عکس های سوریه دید. این عکس ها کاملاً ریتم جنگ را دارد و همانند فیلم داستانی را روایت می کند و بسیار قابل توجه است.» حسن قائدی هم در ادامه نسبت به اینکه در ایران فضایی مانند آژانس عکس به معنای واقعی وجود ندارد تا بتوان چنینمجموعه هایی را نمایش داد و منبعی برای رسانه های بین المللی باشد اظهار تاسف کرد. همچنین در ادامه برنامه برگزاری نشست های تخصصی عکاسی، نخستین نشست سومین روز از پنجمین همایش «۱۰روز با عکاسان» با عنوان فناوری های نوین درنمایش تصویر با حضور کوروش شاه حسینی برگزار شد. شاه حسینی برنامه هایی مانند «۱۰روز با عکاسان» را فرصتی برای آشنایی با تحولات در حوزه نمایش تصویر خواند. این هنرمند با اشاره به تحولات در نمایش تصویر گفت: «در سال ۲۰۱۵ معادل پنج هزار سال اطلاعات تولید شده است و امروز از نظر جمعیت، فیسبوک پرجمعیت¬ترین کشور جهان است. سرعت تکنولوژی بالاتر از زندگی ماست و نقطه مشترک هنرها و تکنولوزی ها جادوست.» شاه حسینی افزود: «تبلیغات و اطلاع رسانی در آینده متناسب با فرد انجام می شود و به سمتی می رود که تبلیغات یک شخص برای تعداد زیادی نیست بلکه تبلیغات یک نفر برای یک نفر است و در آینده بیلبوردها تشخیض خواهند داد چه کسی از زیر آن حرکت می کند و تصویر متناسب با آن شخص و نیازها و علایق او تغییر می کند. امروز سرعت چاپ دیجیتال و فاین¬آرت زیاد شده است و در آینده ال سی دی جای عکس را می گیرد.» سپس دومین نشست با عنوان «جریان سازی هنری در عکاسی و بررسی فقدان آن در عکاسی هنری ایران» با حضور صیاد نبوی برگزار شد. نبوی در این نشست گفت: «جریان سازی در عکاسی هنری قدیمی است و از دهه ۱۳۵۰ که عکاسی هنری در حال شکل گیری است، بحث تحول در عکاسی مطرح است. جریان سازی، پیوند برقرار کردن بین حرکت های مختلف، زمان های گوناگون و سطوح مختلف جامعه است. در دوره پیشامدرن زمان و مکان با هم هستند اما در دوره مدرن زمان از مکان جدا شد و جهانی شدن، دنیا را به یک مکان واحد تبدیل کرد، بنابراین وقتی صحبت از تاریخ هنر میشود، صحبت از یک تاریخ هنر جهان است که غرب نوشته است.» نبوی در ادامه گفت: «امروز وقتی صحبت از تاریخ هنر می شود، زمان هر مکان با توجه به رخدادهای آن مکان بررسی می شود و لازم است بررسی عکاسی با شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خودمان باشد و امروز این نگاه که تاریخ به مرور پیشرفت می کند زیر سوال است. سلسله رخدادهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است که به شکل گیری جریان عکاسی کمک می کند و امروز با رویکردهای نو در تاریخ نگاری مواجه هستیم. دیگر در تاریخنگاریبحث عقب ماندگی نداریم و نگاه به هنر خودمان است. نهادها و اقتصاد در شکلگیری عکاسی هنری ما موثر بوده اند.» نبوی با اشاره به تحول تاریخی در عکاسی ایران گفت: «در دهه ۱۳۳۰ بیشتر عکس ها جنبه تبلیغاتی و تجاری دارند اما در دهه ۴۰ گرایش های هنری دیده می شود. پس از آن تالار هنر در عکاسی هنری موثر است و نمایشگاه تاریخچه ابداعی عکاسی در سال ۱۳۵۶ در موزه هنرهای معاصر تهران را می توان به عنوان پذیرش هنری عکاسی دانست. بعد در زمان انقلاب اسلامی و جنگ وقفه ای ایجاد شد و اما در سال ۱۳۶۱ عکاسی در دانشکده صدا و سیما راه اندازی شد و سال بعد عکاسی به عنوان رشته دانشگاهی تصویب شد و عکاسی بعد وارد هنرهای زیبا شد. شرایط سیاسی، اجتماعی اواخر دهه ۷۰ به باز شدن فضا برای هنر کمک کرد و نمایشگاه هایی از عکاسان ایرانی در اروپا برگزار شد. در دهه ۸۰ یک جریان گذار در حال شکل گیری است و ورود عکس به دیگر قالب های هنری از این دهه اتفاق افتاد و اقتصاد عکاسی از این دهه با گالری های ویژه عکاسی اهمیت پیدا کرد و در سال های۹۰ و ۹۱ با آزمون و خطا، مدیوم های مختلف را داریم. در عکاسی هنری ما نهادها موثر بوده اند و امروز در دوره مهمی برای جریان سازی عکاسی هنری هستیم.» نبوی افزود: «در دوره معاصر، کار تاریخ ثبت نیست بلکه ارزشیابی است و اگر ارزشیابی نکنیم نمی دانیم چه چیزی ارزش ضبط دارد. هنرمندان، منتقدان و مورخان در کنش با یکدیگر جریان سازی هنری میکنند و در جامعه ما نقد به منتقدان وارد است که به این موضوع نپرداخته اند.» و نهایتاً این بخش، با نشست نمایش و بررسی عکس های میشل ستبون از روزهای انقلاب با حضور ستبون و محمدمهدی رحیمیان در سومین روز از همایش «۱۰ روز با عکاسان» روز یکشنبه ۲۱ آذرماه به پایان رسید. ستبون در این نشست گفت: «آن روزها جوان و پرشور بودم و خودم تصمیم گرفتم به ایران بیایم، تصور می کردم قرار است اتفاقی بیفتد اما کسی تصور نداشت که شاه ایران سقوط کند. وقتی جوان هستی به دنبال تغییرات اجتماعی هستی، در ۱۷ سالگی برای سفر به هند از ایران به هنر رفتم و از آن موقع با ایران آشنا بودم. وقتی به ایران آمدم هفتهها گذشت و اتفاقی رخ نداد اما عکاس خبری نباید متوقف شود. نخستین اتفاق مردادماه، سال ۱۳۵۷ بود و با بزرگ ترین تظاهرات در همان زمان تجربه خوبی داشتم. در میدان ژاله (شهدا)، در نوفل لوشاتو و ... حضور داشتم. یک عکاس خبری می بایست چند اتفاق و داستان را با هم پیش ببرد اما چون موضوع ایران مهم ترین داستان برای من بود روز به روز انجام دادم و وقتی به آن تصاویر نگاه می کنم حس می کنم کار بزرگی انجام دادم.» ستبون در ادامه گفت: «با دیدن این عکس ها می توان فهمید زندگی سال ها پیش چگونه بوده است. آن زمان مهم ترین موضوع برای کشورهای غربی مردم ایران نبودند بلکه خانواده ی شاه بود و رسانه های غربی هم به شاه توجه داشتند. کسی تصور نمی کرد شاه فرار کند و برای دیگر خبرنگارها من یک دیوانه بودم. تا روزهای آخر هم خبرنگاران درخواست مصاحبه با شاه را داشتند، اما من ترجیح می دادم در خیابان باشم و این مرا یاد انقلاب های فرانسه می انداخت. آژانس های خبری به دنبال پوشش خبری شاه بودند، چون برای آن ها شاه به معنی پول و اقتصاد بود، اما حرکت مردمی ایران موثر بود. هر روز در خیابان بودم و مردم ایران با من آشنا شده بودند، از اهمیت رسانه آگاه بودند و به من اطلاعرسانی می کردند. یک رابطه ی انسانی بود حتی در پاریس هم این اطلاع رسانی اتفاقاً به من انجام می شد. انقلاب اسلامی ایران فتوژنیک بود. ما چهار دوربین داشتیم یکی با لنز تله و یکی با لنز واید و دوربین رزرو، نورسنج هم داشتیم و سیاه و سفید و رنگی عکاسی می کردیم. در واقع علاوه بر مهارت عکاسی باید تکنسین هم می بودیم. ارسال عکس ها هم ماجرا داشت چون اگر عکس ها در یک زمانی نمی رسید بی فایده بود. عکس ها را به شخصی که قصد سفر به پاریس داشت می دادیم تا به فرانسه ببرد. از طریق تله فتو هم انجام می شد. ما فقط یک شرح عکس می نوشتیم. آن دوره، روزهای طلایی عکاسی خبری بود که حالا از بین رفته است.» ستبون درباره کتاب « روزهای انقلاب » گفت: «این کتاب تاریخ مردم ایران است و اگر می خواهیم ایران را درک کنیم باید به گذشته اش هم نگاه کنیم. امروز خوشبختانه ایران صدها عکاس خوب دارد که به سراسر دنیا سفر می کنند و برای من مهم بود که این حافظه را به ایران برگردانم.» ستبون درباره انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس نیز گفت: «از این انجمن بازدید کردم و دیدم که گنجینه مهم و ارزشمندی از عکس در آنجا وجود دارد و نشان می دهد که این اتفاقات برای ایران اهمیت دارد.» همچنین نشست های بخش ویژه «نگاه شخصی» در دومین روز از همایش «۱۰ روز با عکاسان»، میزبان عکس ها و حرف های سه هنرمند بود که با حضور جمع زیادی از عکاسان و علاقه مندان در گالری زمستان خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این نشست، ابتدا مرتضی نیک نهاد، هنرمند جوانی که تجربیات قابل توجهی در حوزه عکاسی و فیلمسازی دارد، با مجموعه «قطب جنوب» نمایش آثارش را آغاز کرد. نیک نهاد، دیدن درخت های خیابان ولیعصر را در زمستان که برای حفظ شدن از سرما با پلاستیک پوشیده شده اند را ایده شکل گیری این مجموعه خواند و با اشاره به مجموعه های قبلی خود یعنی مجوز خروج و جهان منفرد که مبتنی برفضا بود، در خصوص محوریت غالب آثارش گفت: «انسان های معاصری که روز به روز، خواسته و ناخواسته در جامعه به سوی تنهایی پیش می روند از جمله محورهای اصلی کارهای من هستند و در مجموعه قطب جنوب هم سعی کردم تا افرادی که بحران داشته اند را شرکت دهم، به همین دلیل مدل ها در این مجموعه ها از مادرم گرفته تا دیگران، از دل واقعیت ها و بحران هایی که هر انسانی ممکن است تجربه کرده باشد، برگرفته شده اند.» این هنرمند فکر کردن به مشکلات، شکل دادن و پرورش ایده در ذهن را پیش از اجرا؛ یکی از عوامل تأثیرگذاری اثر روی مخاطب خواند. همچنین در قسمت دوم «نگاه شخصی» از ساعت ۱۷تا ۱۸، امیر آذری که فارغ التحصیل کارشناسی عکاسی از دانشگاه هنر تهران است و در کارنامه خود تجربه همکاری با بسیاری از عکاسان معاصر بین المللی را دارد، تجربیات خود را بیان کرد. وی ابتدا به همه علاقه مندان و فعالان این حوزه تأکید کرد: «تا وقتی کارهایتان در کمد و یا دوربین تان باشد، هیچ وقت عکاس نمی شوید، به همین جهت از نشان دادن عکس هایتان نترسید و آن ها را حتی با برجستگان و استادان این حوزه، در داخل و خارج نیز درمیان بگذارید.» آذری که از عکاسان تبلیغات، در بخش دیگری از صحبت هایش به تفاوت گرایش های عکاسی تبلیغاتی با تجاری اشاره کرد و این موضوع را راهی برای پیدا کردن مسیر مورد نظر علاقه مندان به این حوزه دانست. در ادامه، یکی دیگر از نکاتی که به آن پرداخته شد، بیلبوردهایی بودند که در کشور بیشتر از جنبه عکاسی، بعد گرافیکی دارند. آذری علت این اتفاق که اصطلاحأ به آن قوطی محوری می گفت را «عدم دقت به مفهوم و جلب توجه مشتری برای به یادماندن بسته بندی مورد نظر خواند» و بعد هم با نمایش عکسی به تکنیک بهره بردن از موجودات و اشیا در جهت رساندن یک مفهوم اشاره کوتاهی کرد. آذری پس از این ها با نمایش چند اثر در قالب چیدمان به طور خلاصه این روش را نیز یادآوری کرد و بعد هم با نمایش عکسی از کودک سوری غرق شده که دور آن با فضاسازی اسباب بازی هایی قرار گرفته بود، هنرمندان را به فرار از ماشینی شدن وکار صرف در حوزه عکاسی تبلیغاتی و صنعتی خواند. در آخرین قسمت «نگاه شخصی» نیز مهدی مقیم نژاد، عضو هیات علمی دانشگاه هنر از ساعت ۱۸ تا ۱۹ درباره فتومونتاژ و واقع نمایی مطالبی را بیان کرد. مقیم نژاد که مدت هاست روی پروژهای گوناگونی در حوزه واقع نمایی کار کرده است، واقع نمایی را حاصل تفکیک خودآگاه و ناخودآگاه انسان خواند و بعد هم به تشریح شکل گیری این ناخودآگاهی و عوامل موثر برآن پرداخت. وی بخشی از ناخودآگاهی را علاوه بر تجربه های شخصی و اجتماعی هر فرد به ژن و تاریخ نسبت داد و اظهار کرد: «ژن مذکور به گونه ای از تاریخ با هر انسانی همراه شده و بنابراین ما را به شکلی با تاریخ درگیر می کند، البته منظور از این موضوع تنها تاریخ نگری نیست بلکه همراهی با گذشته ها به شکل خیلی پیچیده تری مد نظر است.» مقیم نژاد همین دغدغه در موضوع مذکور را عامل ایجاد یک کنش هنری با تاریخ و شکل گیری کارهایش خواند. عکس های مقیم نژاد به نقل از خودش از فتومنونتاژ شروع شدند، بعد به یک دغدغه و در نهایت به مفهوم تبدیل شدند. واقع نمایی های این هنرمند در این نشست در پنج فصل و با پنج عنوان به نمایش گذاشته شد، عکس هایی که هرکدام با اتکا به عناصری چون فضا، شکل پذیری، فرهنگ، جغرافیا و تمام عوامل هویت ساز شکل گرفته اند. فصل اول این مجموعه با عنوان (a long scattered day dream) یا «رؤیاهای پراکنده یک روزبلند» نام گذاری شده است و در آن ها تصاویری که نگاه کلی را از یکسری رخداد به تصویر کشیده است، وجود دارد. در فصل دوم که با عنوان «در میان بادهای شرقی» به نمایش درآمد، ترکیبی از فضاهای ناب کشور به چشم می خورد، به عنوان مثال ترکیب جذابی از مجموعه عکس های دریای خزر، دریاچه نمک، کویر و یک بنای گنبدی شکل که به یزد تعلق داشت، عکسی که رساننده فضای نویی بود و عکسی که او در بخشی از گفته های خود درباره آن حرف های زنده یاد کیارستمی را درباره وسواسی با عنوان سرطان لوکیشن یاد کرد و گفت: «در نمایشگاهی که کیارستمی از آن بازدید کرد و درباره فضای اثر مذکور پرسید با توضیح اینکه هر کدام از یک قسمت ایران است گفتم من هم مثل تو سرطان لوکیشن دارم!» علاوه بر این ها فصل سه، چهار و پنج به ترتیب با عناوین «مرز رویش سرو ها» (the cypress three line)، «تاریخ یافت شده» (found history) و «وساطت الهی» (divine intervention) به نمایش درآمدند. در «مرز رویش سروها»، سروهایی از مناطق گوناگون با مناظر مختلف تلفیق شده بودند و فصل چهار هم نمودهای تاریخی از آثار باستانی و ترکیب آن ها با مناظر و فضاهای گوناگون که هرکدام مفهومی را به همراه داشتند را شامل می شد. در ادامه در «وساطت الهی» به گونه ای به مجموعه باورها و اعتقاداتی پرداخته شده بود که هر یک ازآنها توسط مقیم نژاد با نمادهایی چون علم های سبز رنگ، پارچه هایی که برای برآورده شدن حاجات به ارتفاعات و گاه درخت های برخی مناطق گره زده بودند و حتی صلیب هایی که به شکلی، واسطه ای برای گروه دیگری از انسان ها شده بودند، به تصویر درآمده بود. مقیم نژاد در بخش پایانی یادآور شد: «با وجود مسیری که انتخاب کرده ام، تمام پروژه های آیندهام مشخص است و تنها اجرا و انجام آن ها باید به مرور صورت بگیرد. از طرفی هم خدا را شاکرم که به وسیله دوربین توانستم به چهارگوشه سرزمینم و مناطقی که الان دیگر ردی از آن ها باقی نمانده سر بزنم.» نویسنده
شنبه ، ۲۷آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عکاسی]
[مشاهده در: www.akkasee.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها