تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817538989
درسی که هرگز نمی گیریم
واضح آرشیو وب فارسی:الف: درسی که هرگز نمی گیریم
بخش تعاملی الف - علی محمدی
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۴ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۱۴
با نگاهی به گذشته، در دانشگاه بهره وری بحدی کم بوده که اگر بجای دانشگاه از لفظ باند پرواز یک طرفه نخبگان استفاده کنیم سخنی به گزاف نگفته ایم. دانشگاهی که باید محرک، مولد و انگیزه بخش باشد تبدیل شده به نهادی برای گرفتن مدرکی شده که امروزه همین مدرک نیز بکار کسی نمی آید! نهادی که باید آینده نگر و برنامه ریز باشد حد اعلی برنامه ریزیش در برگزاری امتحانات و چند کنفرانس خلاصه شده است. در این بین مقصر مسلما وزارت علوم است چرا که ما نه دانشگاه خصوصی به معنای واقعی کلمه داریم نه سازمانی دیگر برای جهت بخشی به فعالیت های قشر نخبه. برای درک بهتر به سراغ یک مثال عینی می رویم، در سی سال اخیر علوم کامپیوتر در راس هرم تحولات قرار داشته که این جنبش عظیم با کمی اغماض همزمان با دهه هفتاد شمسی شروع شد در این زمان دانشگاه های کشور در حال پروش مهندسینی در علوم رایانه بودند ولی چرا سایر کشورها با این دانش توانستند ثروتی بیش از نفت خدادای ما کسب کنند و ما مهندسین خود را در کافی نت ها بکار گماشتیم! از این دست مثال ها در نظام دانشگاهی ما بسیار است ولی آیا درس گرفتیم؟! بیایید گذشته را فراموش کنیم دنیای آینده چگونه است؟ حتی یک فرد عادی هم پاسخ این سوال را می دانند دنیای ربات ها و دستگاه های هوشمند ، دنیای آی تی و ... و ما چه می کنیم؟ طبق معمول در حال پرورش استعدادها در رشته های رباتیک، مکاترونیک و آی تی هستیم و احتمالا طبق معمول همین دانشجویان در آینده تعمیرگاه های ربات های آلمانی و ژاپنی را اداره خواهند کرد! و البته اینبار پا را فراتر گذاشته ایم و نخبگان خود را در سیستمی قرار داده ایم که حتی اگر مایل به ماندن باشند راهی وجود ندارد! در برخی از این رشته ها مانند مکاترونیک فقط در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه های سراسری دانشجو می پذیرند و حتی مقطع دکتری برای این رشته وجود ندارد به زبان ساده داریم چمندان های نخبگان این رشته را آماده می کنیم! آیا این همان حرکت در مرز علمی است که مقام معظم رهبری و مردم ایران از جامعه علمی انتظار دارند؟! آیا یک برنامه ریزی برای آینده یک رشته اینقدر دشوار است آیا فراهم کردن زمینه برای ماندن در کشور برای آنهایی که خواهان ماندن هستند اینقدر سخت است؟! کلام آخر سخن بنده نفی کننده پیشرفت های شگرف هسته ای و چند مورد دیگر نیست که اگر این ها نبود نمی دانم چه کسی جواب خون های ریخته شده برای این انقلاب را می داد ولی آیا کافیست! آیا در حوزه رباتیک صنعتی و یا آی تی ما برنامه ای داریم آیا دوباره باید یک حسرت دیگر را تجربه کنیم کاش وزیر علوم وارد این حوزه می شدند و سندی برای پیشرفت در این زمینه ها و گزارشی از عملکرد خود ارائه می دادند کاش درس می گرفتیم ...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها