واضح آرشیو وب فارسی:سفیر افلاک: در ادبیات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود ، در عصر حاضر بحث آموزش از طریق محیط و فضای آموزشی جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحی فضاهای آموزشی باز نموده استبه گزارش سفیر افلاک ، در این یادداشت برآنیم تا نگاهی به مدارس غیر دولتی(غیر انتفاعی)بیندازیم، قانون مدارس غیر دولتی در دورانی که مرسوم به سازندگی بود در مجلس تصویب شد طرحی لیبرالی که در دولت بعد از جنگ شروع شد و با تفسیر و تاویل های قانونی از اصل 30قانون اساسی مبنی بر آموزش رایگان تا پایان دوره ی متوسطه، شروع شد. اما بحث ما در این جا نه این است که آیا مدارس غیر انتفاعی به عنوان عاملی برای تبعیض آموزشی در شهرستان ازنا شده است و نه این که با قبول این نوع از مدارس آیا این تعداد برای این شهر مناسب است یا خیر؟ در این یادداشت بر آنیم با استفاده از علم فضا شناسی آموزشی که زیر شاخه رفتار شناسی است به بررسی فضاهای آموزشی مدارس غیر انتفاعی شهرمان بپردازیم که آیا اصولا این نوع از فضاهای مسکونی که تبدیل به این نوع از مدارس شده است مناسب هستند یا نه؟ در ادبیات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود ، در عصر حاضر بحث آموزش از طریق محیط و فضای آموزشی جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحیفضاهای آموزشی باز نموده است . این آموزشی را باید بتوان به عنوان دستیار امر آموزش قلمداد نمود ، این امر با شناخت معیارهای معماری و تاثیر آن در امرآموزش میسر خواهد بود. با در نظر گرفتن مباحث و شیوه های تدریس درآینده، نقش فضای آموزشی بسیار جدی تر از تصورات فعلی خواهد بود ، فضای آموزشی از طریق پشتیبانی و مهیا نمودن بستر، زمینه هایاجرای مطلوب برنامه های آموزشی را فراهم می آورد، بلکه خود این کالبد باید آموزنده، تفکر انگیز، خلاقیت زا، متضمن سلامتی و رشد آموزش گیرنده ها باشد . بارکر موسس روانشناسی اکولوژیک، عقیده دارد بین ابعاد فیزیکی معماری و رفتاری در قرارگاه های فیزیکی رفتاری رابطه خاصی وجود دارد . فضاهای آموزشی مانند کلاس های درس، کارگاه ها و... یا کل فضاهای آموزشگاه قرارگاه محسوب می شوند . تحقیقات نشان داده اند بسیاری از ناهنجاری های رفتاری در جوامع شهری مانند: خشونت،پرخاشگری،تجاوز به حقوق دیگران و رعایت نکردن قانون ضمن داشتن ریشه های تاریخی فرهنگی و اقتصادی در کیفیت فضاهای آموزشی سکونتی و کاری نهفته است که این مطلب دلیلی برکیفیت فضای آموزشی می باشد. بزرگسالان می توانند درباره محیط زندگی خود توجه کنند و درباره ی آن دست به تامل و تفکر می زنند. اما کودکان محصور و مجذوب محیط زندگی خود می شوند و آن را جذب و درونسازی می کنند. فضای کودکان باید برانگیزنده و جذاب باشد زیرا کودکان برای آینده تربیت می شوند و کودکانی که در فضایی محصور، کوچک و کم نوری هستند. منظور از نور، نور طبیعی یعنی همان روشنایی روز حاصل از نور خورشید است، چطور باید از عواقب موارد یاد شده مبرا باشند. صاحب نظران محیط، بر استفاده از نور در محیط آموزشی تاکید دارند، تحقیقات نشان می دهد استفاده از نور طبیعی نه تنها باعث افزایش یادگیری بلکه می تواند در سطح سلامت و توجه شاگردان تاثیر داشته باشد. وجود اتاق های خوابی که به کلاس تبدل شده اند یا حمام ها، پانسیون ها و سایر مکان ها در این غیرمدارس که اکثرا روشنایی کلاس خود را با لامپ ها تامین می کنند تا چه حد می تواند یادگیری کودکان را تحت تاثیر قرار دهد عموما غیرمدارس ما خانه هایی هستند که الان تنها به جای اتاق خواب دارای کلاس شده اند و حیاط های کوچکی که کودکان در آن تنها می توانند سرجای خود بایستند! تراکم های بی شمار در صف دستشویی ها، آبخوری ها، روشوری ها و... که حضور در فضاهای متراکم باعث کم شدن انگیره تحصیل می شود. البته مباحث بیشتری در یادداشت های بعدی ارائه می شود، حال باید این سوال را پرسید که باید در این باره چه کرد؟ آیا همچنان باید مجوز اینگونه غیر مدارس ها را صادر کرد؟ آیا نباید تجدید نظر در مجوزهای صادره را کرد و یا ضوابطی نظیر مکان آموزشی بودن را شرط کرد نه صرف مکانی مسقف؟ نویسنده: محمد براتی
چهارشنبه ، ۲۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سفیر افلاک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]