محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855011092
خیالاتی در صندلی انتظار دادگاه در کنار شهروندان بی افق | جلایی پور - پایگاه خبری و تحلیلی انصاف
واضح آرشیو وب فارسی:انصاف: حمیدرضا جلایی پور، فعال سیاسی اصلاح طلب و استاد دانشگاه تهران در یادداشتی تلگرامی نوشت: امروز ۱۳۹۵/۹/۱۴ جلسه دادگاه مشترکمان با محسن صفایی فراهانی، آذر منصوری، علی شکوری راد، محمدرضا خاتمی، حسین کاشفی و محمد نعیمی پور تشکیل شد. پرونده بعضی از دوستان ناقص بود و از برخی دیگر (در برابر اتهام تبلیغ علیه نظام و عضویت در حزب غیرقانونی) اخذ دفاع شد و دلایل ناوارد بودن آن اتهامات را نوشتیم. دادگاه مقرر کرد جلسه ی دیگری در آینده تشکیل شود. تابع قانونیم و برای همین به دادگاهی رفتیم که اساسا اتهاماتش را قبول نداشیم. اما از نظر شخصی هم این حضور برایم تجربه ی ویژه و تامل برانگیزی بود. از طرفی ناراحت بودم که برای اولین بار در طول بیست سال تدریس در دانشگاه مجبور شده بودم کلاس درسم را تعطیل کنم. و از طرف دیگر تجربه ی حضور در کنار جمعی از رنجورترین متهمانِ مواد مخدر احساس خاصی به من داده بود. خوشحال بودم که لااقل برای چند ساعت کمی فضایی که این شهروندانِ آسیب پذیر از آن رنج می برند را تجربه می کنم. در همان فضای کوچک گویی نشانه های خطاهای چند دهه کشورداری دیده می شد. در سالن انتظار دادگاه انقلاب در خیابان معلم یک طرف شش نفر از شریف ترین شهروندان و اصلاح جویان و وکلای شایسته ی کشور را در کنار خود می دیدم و در طرف دیگر شش متهم مواد مخدر – همه زیر سی و پنج سال و با چهره های مستاصل و ناامید – دستبند خورده بودند و در وضعیتی منافیِ کرامت انسانی شان روی زمین نشسته و منتظر رای دادگاه بودند. گویی ناخواسته از چرخه روزمره ی کار بیرون آمده بودم و فرصتی فراهم شده بود که از افقی بالاتر به خودمان و وضعیت شهروندان و روزگاری که می گذرانیم نگاه کنم. در دوران جنگ به خاطر حساسیت شرایط دفاع از کشور در مناطق جنگی حتی نتوانسته بودم به موقع به تهران بیایم و در مراسم تدفین برادرهای شهیدم حاضر شوم و حالا به اتهام تبلیغ علیه نظامی که با خون آن شهدا حفظ شده بود توسط نهادی که تحت فرمانش شهید شده بودند، جمعی از شریف ترین همکارانم و شهروندان مسئول و اصلاح طلبان کشور را به اتهامات ناوارد محاکمه ی … می کردند و معتادانی را می دیدم که شاید به ده ها سال زندان یا اعدام محکوم می شدند. مقایسه ی آرمان هایی که شهدا در راهشان جانشان را تقدیم کردند و آن چه [آن نهاد] به نام دفاع از خون آن ها می کرد، در جامعه ای که این همه قربانیِ اعتیاد و آسیب های اجتماعیِ متراکم دارد و نیازمند اصلاح است، احساسی جز تاسف نمی انگیخت. از خودم پرسیدم اگر برادران شهیدم (محمد رضا، علیرضا و حسین) امروز زنده می شدند و این همه معتادِ بی افق و ما را در این صف دادگاه و برای این اتهامات بلا دلیل (آن هم با پیگیری نهادی که خود آن سه برادر ذیل حوزه ماموریت ش به شهادت رسیده بودند) می دیدند چه می گفتند؟ پاسخ تلخ بود. انتهای پیام
دوشنبه ، ۱۵آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انصاف]
[مشاهده در: www.ensafnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها