واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: برای امیدیها «نتایج» مهم است نه «نمایشگاه» تهران- ایرنا- روزنامه ایران با غلامرضا تاجگردون، مرد اقتصادی اصلاح طلبان مجلس از آرایش نیروهای سیاسی «بهارستان» به گفت و گو پرداخت و نوشت: غلامرضا تاجگردون تنها اصلاحطلبی است که در مجلس نهم توانست سکان هدایت یک کمیسیون را در دست بگیرد. آن هم مهمترین کمیسیون مجلس؛ کمیسیون برنامه و بودجه. این موقعیت او در مجلس تماماً اصولگرای نهم تنها و تنها حاصل اعتقاد عمیقش به همکاری با دیگر نیروهای سیاسی بود، چیزی که در مجلس دهم هم بر آن تأکید دارد.

در ادامه این گفت و گو، می خوانیم: او در گفت و گوی خود با «ایران» باز هم تأکید میکند که همکاری فراکسیون امید با مستقلین و اصولگرایان معتدل مجلس تا چه اندازه به نفع اصلاحطلبان است؛ نفعی که او آن را در نتیجه و خروجی کار مجلس معنا میکند. قطعاً از یک اقتصاددان هم توقعی بیش از این نیست که تا این اندازه بر خروجی کار تأکید داشته باشد. بر اساس همین نگاه هم است که تاجگردون برخی انتقادات نسبت به انفعال فراکسیون امید را رد میکند و تأکید دارد که کار در مجلس به جای آنکه «نمایش» باشد، رسیدن به برخی «نتایج» است.** با وجود برخی موفقیتها هنوز برخی در بیرون مجلس معتقد به انفعال فراکسیون امید هستند. این وضعیت به نظر شما ناشی از چیست؟صحبتهایی که میشود ناشی از توقعاتی است که در اوایل شروع به کار مجلس از لیست امید و اصلاحطلبان وجود داشت و با توجه به برخی شرایط این توقعات چندان منطقی نبود. یک تصور در ابتدای مجلس دهم ایجاد شد که چیزی حدود 170 یا 180 نفر اصلاحطلب وارد مجلس شدهاند و بنابراین خیلی اتفاقات در این مجلس به صورت متفاوت رخ خواهد داد و خیلی چیزها عوض خواهد شد. در حالی که چنین چیزی واقعیت نداشت.** یعنی شما لیست امید را در انتخابات ناموفق میدانید؟برخی تصورات بیرونی آن را ناموفق میدانند اما من به عنوان کسی که در این لیست بودم و به عنوان یک اصلاحطلب وارد مجلس شدم و در فراکسیون عضویت دارم، میگویم چنین نیست، چرا که لیست امید هم در شرایط سخت و نابرابری بسته شد و هم اینکه در شرایط سخت و نابرابری رقابت کرد. بحث ردصلاحیتها برای ما یک واقعیت بود که دست همه را بست و اگر آن موضوع نبود، لیست امید قطعاً در سراسر کشور هم به صورت کامل بسته میشد و هم نیروهای کیفیتر و شناخته شدهتری که امکان رقابت بیشتر با رقبا را داشتند در لیست قرار میگرفتند. ولی ما عملاً در رقابت لیست امید شاهد بودیم که در خیلی از حوزهها نیروهای اصولگرا را وارد کردیم. چون وارد یک فضای سلبی شده بودیم. یعنی نیروی خودمان نبود و فقط از یک نیروی دیگر حمایت میکردیم که نماینده تندروتر روی کار نیاید. برای داوری درباره لیست امید و فراکسیون امید و عملکرد آن در مجلس باید این موضوع مد نظر قرار بگیرد.** الان فکر میکنید فراکسیون امید در مجلس به شکل واقعی چند نفر نیرو داشته باشد؟بین 105 تا 115 نفر که البته به نظر من اصلاً وزن کمی نیست و کاملاً قابل ملاحظه است. خصوصاً با ترکیب خاص مجلس دهم که میشود گفت در عمل جریان «اکثریت» ندارد. اما اگر لیست انتخابات مد نظر باشد، من هنوز معتقدم که آن لیست امید یعنی مجموعه مستقلین و معتدلین به همراه اصلاحطلبان، اکثریت مجلس هستند.** یعنی جریان اصولگرا را اکثریت نمیدانید؟به هیچ عنوان. اگر یک طرف، موضوع انتخاب آقای لاریجانی را ملاک قرار میدهد، ما میتوانیم بگوییم که ملاک بهتر موضوع رأی اعتماد سه وزیر و خصوصاً آقای دانش آشتیانی است که نشان میدهد آن لیست امید هفتم اسفند جریان حاکم در پارلمان است. کما اینکه تعداد زیادی از هواداران ریاست آقای لاریجانی هم در قالب همان لیست به مجلس آمدند. اما اینکه اسم این جریان اکثریت را چه باید گذاشت و آیا باید همچنان بر نام لیست امید تکیه کرد یا نه، جای بحث است. اما به نظر من همین جریان رأی اعتماد یا برخی مسائل دیگر مثل تعیین نمایندگان هیأت نظارت مرکزی بر انتخابات شوراها نشان داد که لیست امید و اصلاحطلبان در شرایطی که داشتند و حتی بعد از آن در مجلس، موفق عمل کردهاند. به نظر میرسد ما باید لیست امید را لیست اصلاحطلبان ندانیم. درست است که ساختار و زیرساخت اصلی آن اصلاحطلبی بود اما اگر بخواهیم چنین کنیم، از یک ائتلاف مهم در مجلس عقب میمانیم. ما میپذیریم که داریم در مجلس کار سیاسی میکنیم و برای موفقیت در این زمینه باید واقعیتها را نیز بپذیریم و یکی این است که تعداد ما به عنوان اصلاحطلب اکثریت مجلس نیست و برای موفقیت باید با جریان مستقل و معتدل ائتلاف داشته باشیم. الان تندروهای اصولگرا در بهترین حالت بیشتر از 40 یا 50 نفر نیستند اما رفتار ما میتواند متحدان آنها را در مجلس زیادتر کند. بنابراین باید حواسمان به این موضوع باشد. از همین رو هم است که شاید برخی رفتارها و اقداماتی که برخیها در بیرون مجلس توقع دارند در آنجا محقق نشود، چون برای ما در یک کار سیاسی نمایش دادن و «شو» برگزار کردن مهم نیست و باید به دنبال خروجی و نتیجه باشیم. نتیجه هم از این راه در این مجلس با ترکیبی که دارد حاصل میشود.** در این میان مستقلین چه نقشی در برنامههای فراکسیون امید دارند؟آنها عملاً از فراکسیون اصولگرایان جدا و وارد مسیر دیگری شدند. اما اگر آنها را نسبت به مطالبات خودمان تحریک نکنیم و در اداره مجلس با آنها همکاری داشته باشیم، شک نکنید که خروجیهای کار این مجلس بسیار به کام فراکسیون امید و اصلاحطلبان خواهد بود، چرا که عملاً ما در بسیاری از مسائل با آنها دارای همپوشانیهای جدی هستیم.**در مقطع فعلی رابطه افراد لیست امید با مستقلین که فراکسیون جدا تشکیل دادهاند، چطور است؟اوایل خوب نبود. آنها عموماً با لیست امید آمده بودند و با شروع مجلس به سمت مقابل رفتند، اما در ادامه همکاریهای ما بسیار بهتر و مؤثرتر شده است. ما در برخی زمینهها به صورت طبیعی دارای تمایل همکاری هستیم. مثل ماجرای هستهای یا بحث سرمایهگذاریهای خارجی یا همین جریان رأی اعتماد اخیر وزیران. این یک موقعیت است یعنی ما دو گروه سیاسی هستیم که بر سر خیلی از موضوعات با گفتوگوهای بسیار مقدماتی و بدون چالشی خاص میتوانیم همپوشانی و همکاری کنیم. فراکسیون امید قطعاً این موقعیت را میداند و کاری نخواهد کرد که همراهی مستقلین و معتدلین را از دست بدهد. ما یک بار در انتخابات نتیجه همکاری را درک کردهایم و یک بار در مقاطع اخیر. همگی هم از نتیجه همکاری راضی هستیم پس باید زمینه را برای همکاریهای بیشتر حفظ کنیم.** در اردوگاه اصولگرایان اوضاع چطور است؟ آنها میتوانند بالاخره نیروهای خود را تجمیع کنند؟آنجا اتفاق نظری حاصل نخواهد شد. اساساً شکلگیری کوتاه مدت آنها در ابتدای مجلس هم تنها و تنها به واسطه انتخابات رئیس مجلس بود. شما دیدید وقتی ریاست آقای لاریجانی بر مجلس در انتخابات هیأت رئیسه موقت تثبیت شد، حتی کمتر از یک هفته بعد و برای بقیه کرسیهای هیأت رئیسه، اتفاق نظر این جریان از بین رفت. من معتقدم که اگر ما در همان اوایل کار طور دیگری تدبیر میکردیم، شاید حتی همان اتحاد اولیه هم بین این جریان شکل نمیگرفت. کما اینکه اینها برای آینده هم در مجلس جز بر سر همان ریاست آقای لاریجانی اتفاق نظر دیگری ندارند. حتی در درون منتقدان دولت هم اتفاق نظر خاصی دیده نمیشود.**آقای لاریجانی در این بین تاکنون چگونه ظاهر شده است؟به نظرم آقای لاریجانی هرچند فعلاً لیدر جریان اصولگرا است اما تا الان رفتار اعتدالی خود را در مجلس حفظ کرده است. آقای لاریجانی آدم باهوشی است و میداند که در مجلس هیچ گروهی اکثریت ندارد و بنابراین سعی میکند متعادل رفتار کند.** یعنی از آن جریان فاصله گرفته است؟به آنها هم بی احترامی نکرده و جایگاه آنها را هم حفظ کرده و حتی در اینکه برخی از همان افراد جایگاهی را در مجلس بگیرند، ایفای نقش کرده است. اما نقش آقای لاریجانی به هیچ وجه تبدیل به لیدر جریان منتقد دولت نشده است. آقای لاریجانی این را خوب میداند که با این جریان همفکری کامل ندارد و مضافاً اینکه آنها اگر چهره خودشان را داشتند، در انتخابات هیأت رئیسه پشت سر آقای لاریجانی نمیآمدند. آقای لاریجانی میداند آنها در یک موقعیت خاص اطراف او هستند و این موقعیت امکان دارد به موقعیت جدیدی تغییر کند. بنابراین تاکنون سعی کرده که با سه جریان عمده مجلس به صورت متعادل و متناسب رفتار کند و از چارچوب آن چیزی که از خود در فضای سیاسی طی چند سال اخیر ساخته، خارج نشود.** سؤال آخرم درباره انتخابات پیش روی شوراها است. با توجه به ترکیب انتخاب شده برای هیأت نظارت مرکزی این انتخابات، فکر میکنید ما شاهد رقابت بازتری باشیم؟ما دوره قبل هم اوضاع خیلی بدی نداشتیم. در دوره قبل هم چهرهای مثل آقای کولیوند چهره بسیار معتدلی بود و ما باید این ظرفیت را در مجلس دهم بفهمیم. امثال همین افراد در مجلس نهم نقش فعلی اصلاحطلبان را ایفا میکردند و اصلاحطلبان باید به این موضوع واقف باشند. اما به طور طبیعی امسال انتخابات بازتری خواهیم داشت.*منبع: روزنامه ایران، 14 آذر 1395**گروه اطلاع رسانی**9117**9131**انتشار دهنده**شهربانو جمعه
14/09/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]