محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827385917
شهید همتی؛ فرمانده ناوچه پیکان در نبرد با دشمنان بعثی در دریا - پایگاه خبری تحلیلی شهیدنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): «پس از اجرای موفق عملیات مروارید، ناوچه پیکان در مسیر بازگشت مورد هدف قرار گرفت و این ناوچه شاهد آسمانی شدن مردان پیکار با خصم دون و فرمانده اش شهید همتی در دریا بود.»سال های دفاع مقدس عرصه رشد و شکوفایی استعدادهای نهان کشور در برخی از حوزه ها بود. یکی از حوزه های شکوفا شده در سال های دفاع مقدس، حوزه نظامی گری و امور دفاعی است. در جنگ تحمیلی نیروهای نظامی به صورت عملی و در میدان رزم مورد محک قرار گرفتند و نقاط ضعف و قوت آنها بیش از پیش مشخش شد. براساس همین مسئله برنامه ریزی کلان کشور جهت تقویت بنیه دفاعی انجام شد. یکی از نیروهای نظامی که در جنگ تحمیلی مورد محک جدی قرار گرفت و سرافرازانه از عهده آزمون ها برآمد، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود. عملکرد این نیرو در همان سال اول جنگ به گونه ای بود که نیروی دریایی عراق را از میدان بیرون کرده و تسلط بر خلیج فارس را از آن خود کرد. در واقع به یک سوم نیروی درگیر ارتش عراق شکست را تحمیل کرد. همین عملکرد قهرمانانه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به همراه عملیات انجام شده توسط نیروی هوایی ارتش منجر به این شد که بسیاری از فرماندهان و کارشناسان نظامی، سال اول جنگ را سال پیروزی بنامند. بی شک عامل اصلی در قدرت نمایی نیروی دریایی ارتش در سال های دفاع مقدس، اراده و ایمان کارکنان غیرتمند و ولایت مدار نیروی دریایی محسوب می شود. شهدای نیروی دریایی ارتش هر یک به تنهایی خود یک عامل ارتقاء توان رزم این نیرو محسوب می شوند. برای نگارنده تردیدی وجود ندارد که شوکت و درخشش نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران - که همواره مورد عنایات مقام معظم رهبری فرماندهی معظم کل قواست و از حمایت و جایگاه مردمی نیز برخوردار است- در صدها کیلومتر آن سوتر از مرزهای دریایی ایران اسلامی، مرهون و مدیون خون شهدای این نیرو است. این مقاله با هدف پاسداشت زحمات و رشادت های یکی از همان شهدای عزیز که از شهدای محوری نیروی دریایی محسوب می شود، به رشته تحریر درآمده است. شهیدی که در عملیات مروارید با رشادت های خود و گذر از آزمون شهادت نامش را برای همیشه در جریده عالم به ثبت رساند. ** فرمانده ناوچه پیکان در نبرد با دشمنان بعثی در دریا «محمد ابراهیم همتی» اولین فرزند خانواده شش فرزندی عباسعلی همتی، در اسفندماه ۱۳۲۹ در شهر سمنان متولد شد. وی به همراه خانواده، پس از گذشت شش سال از تولدش به تهران مهاجرت کرد. دوران تحصیل را در تهران گذراند و با اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان رودکی با وجود اینکه در یکی از رشته های مهندسی دانشگاه تهران قبول شده بود، به دلیل علاقه ای که به دریا و دریانوردی داشت، نیروی دریایی را برگزید و برای گذراندن دوره های ناوبری و فرماندهی کشتی به آلمان اعزام شد و در بین دانشجویان ۷۰ کشور جهان رتبه اول را به خود اختصاص داد و با موفقیت به ایران بازگشت. محمد ابراهیم برای تکمیل مهارت ها و تخصص های دریانوردی پس از آلمان، به کشورهای سوئد و فرانسه اعزام شد و تا سال ۱۳۵۷ در آنجا مشغول به تحصیل بود و پس از اتمام دوره های تخصصی در بازگشت به ایران در منطقه دوم دریایی بوشهر مشغول خدمت شد. همزمان با تحصیل محمد ابراهیم در فرانسه، ناوچه پیکان به سفارش ایران در این کشور ساخته شد و وی با همین ناوچه به ایران بازگشت و تا آخرین حیات مادی اش در این ناوچه خدمت کرد و فرمانده ناوچه پیکان بود. شروع جنگ تحمیلی و حمله ناجوان مردانه بعثی ها مقارن با ایام مرخصی محمد ابراهیم بود. به رغم اینکه وی در تهران به سر می برد، با اطلاع یافتن از شروع جنگ، بی درنگ و با سختی فراوان خود را به بوشهر رساند. این در حالی بود که پرواز هواپیماها به دلیل بمباران فرودگاه مهرآباد لغو بود و مسیر مستقیم زمینی برای تهران به بوشهر در آن ساعات شب وجود نداشت. لذا وی ابتدا به شیراز رفته و از آنجا خود را به بوشهر رساند. وی پس از حضور در پایگاه دریایی بوشهر، کار خود بر روی ناوچه پیکان را آغاز کرد و در مأموریت های محوله به این ناوچه به عنوان فرمانده ناوچه، حضور مستقیم داشت. حدود دو ماه پس از آغاز رسمی جنگ و در هفتم آذرماه 1359، ناوچه پیکان با شرکت در عملیات مروارید و به آتش کشیدن اسکله های نفتی «البکر» و «الامیه» مانع از صادرات نفت عراق از طریق خلیج فارس و دریای عمان شد. پایانه های «البکر» و «الامیه» از بزرگترین مراکز صدور نفت عراق در شمال خلیج فارس محسوب شده و از نظر موقعیت جغرافیایی در دهانه خور عبدالله، نزدیک جزیره بوبیان کشور کویت قرار گرفته است و البته از شاهرگ های حیات اقتصادی عراق از طریق دریا در آن سال ها محسوب می شدند. پس از اجرای موفق این عملیات و در مسیر بازگشت، ناوچه پیکان مورد هدف قرار گرفت و ناوچه پیکان شاهد آسمانی شدن مردان پیکار با خصم دون بود. ** آغاز زمزمه های شکست در کاخ ریاست جمهوری صدام در عملیات دریایی مروارید که با مشارکت خلبانان شجاع نیروی هوایی انجام شد، ناوچه پیکان نقش اصلی را ایفا کرده و دو فروند ناوچه موشک انداز از نوع «اوزا» و تعداد ۱۳ فروند از هواپیماهای جنگنده ارتش بعثی عراق به قعر آب های خلیج همیشه فارس فرستاده شد و تعدادی از تکاوران دریایی عراق کشته شدند و تعدادی نیز به اسارت درآمدند. در مورد اهمیت و نتایج راهبردی این عملیات باید گفت که با انجام این عملیات، نیروی دریایی عراق کاملاً ناکارآمد شد و نیروی هوایی دشمن هم در موضع ضعف قرار گرفت. اقتصاد رژیم بعث عراق به دنبال همین اتفاقات کاملاً با چالش مواجه شد و مدیریت جنگ و پشتیبانی لشکرهایی که دور از محل استقرار امنشان، قدم به خاک مقدس اسلامی گذاشته بودند، دشوار شد. پس از عملیات مروارید، زمزمه های شکست در کاخ ریاست جمهوری عراق پیچیده بود و طرح های فراوان و برون رفت از شرایط جنگی آن روز، و درخواست کمک عاجزانه از ابرقدرت ها و همسایگان، نخستین تدابیر دشمن شکست خورده ای بود که روزی مدعی فتح چند روزه تهران بود. به مناسبت جانفشانی کارکنان دلیر ناوچه پیکان به ویژه شهید دریادار همتی در روز هفتم آذر 1359، این روز را به نام روز نیروی دریایی نامگذاری شد. ** شهید دریادار همتی به روایت نزدیکان و هم رزمان: روایت مادر شهید: محمد ابراهیم علاقه بسیاری به امام حسین(ع) داشت و از روز اول محرم همیشه لباس مشکی می پوشید و زمانی که کوچکتر بود و تنها ۱۰ یا ۱۲ سال داشت با دوستانش تکیه درست کرده و هیأت راه می انداختند. محمد ابراهیم خیلی کنجکاو بود و علاقه زیادی به تجربه کسب کردن و آزمایش کردن هر چیزی داشت و حتی با یک سری وسایل ابتدایی در زیر زمین منزل، تاریک خانه عکاسی درست کرده بود و عکس هایی را هم می گرفت و خودش ظاهر می کرد و همیشه به جای حرف زدن عمل می کرد. محبت جزءجدانشدنی اخلاق محمد ابراهیم بود و به همه احترام می گذاشت، حتی برای کودکان ۵- ۶ ساله، او لحظه ای از حال من و پدرش غافل نمی شد و با اینکه پس از استخدام در نیروی دریایی ارتش، سال های متمادی در کشورهای آلمان و فرانسه دوره می دید و از خانه دور بود، هفته ای یکی دو بار تماس می گرفت و از احوال ما و خواهر و برادرانش می پرسید و سراغ دوستان و فامیل را می گرفت. * روایت محمد اسماعیل همتی برادر شهید: من مدتی در کشور آلمان بودم که این موضوع همزمان شد با آمدن محمد ابراهیم به آلمان و در آنجا می دیدم که با چه شور و علاقه ای تحصیلش را ادامه می داد. او علاقه بسیار شدیدی به ایران داشت و در طول سال هایی که در خارج بود مدام از ایران حرف می زد و به فکر پدر و مادر بود. * روایت مجتبی مسیحی هم رزم شهید در عملیات مروارید: او فرماندهی لایق و جسور بود و در همان ماه های ابتدایی جنگ حجم بسیار بالایی از مأموریت های دریایی را به وسیله ناوچه پیکان به انجام می رساند، اخلاق خیلی خوبی داشت و با کارکنان در مواقع ضروری مشورت می کرد. یادم می آید عملیات مروارید به پایان رسیده بود و ما از اسکله های البکر و الامیه عراق دور می شدیم که شهید همتی مرا صدا زد تا بر روی عرشه بروم، ۴۸ ساعت از آغاز عملیات گذشته بود و من چون افسر مخابرات و مسئول رادار ناوچه بودم در طول این ۴۸ ساعت استراحت نکرده بودم. از من تشکر کرد و با دست بر روی شانه ام زد و بیشترین علت موفقیت ناوچه و عملیات را به من نسبت داد. در این حین ناگهان صدای فریاد بچه های ناوچه بلند شد که موشک به سمت ما می آید، انتظار حمله را نداشتیم. شهید حفیظی که معاون شهید همتی بود به سمت سکان دوید و آن را به طور کامل به سمت چپ تکان داد اما متأسفانه موشک به قسمت انتهایی ناوچه اصابت کرد و من به داخل آب پرتاب شدم. زمانی که به خود آمدم ناوچه در حال غرق شدن بود و هواپیماهای دشمن با شلیک خود به سمت ناوچه آن را مورد اصابت قرار داده بودند. شهید همتی را در آخرین لحضات بر روی ناوچه که در حال غرق شدن بود دیدم اما هیچ وقت پیکر محمد ابراهیم پیدا نشد و به مانند پیکان در قعر آبهای خلیج همیشه فارس ،مأوا گرفت. * روایت ناخدا دوم بازنشسته محمد خاکشوری: ناخدا محمد همتی از فرماندهان بسیار مقتدر، جسور و ورزیده بود. آن روز شهید همتی فرمانده ناوچه پیکان روی اسکله مرا دید، ما در فرانسه با ایشان همسفر بودیم و همدیگر را خوب می شناختیم. به من گفت امشب می رویم، مأموریت ویژه ای هست. آن روز من رفتم کارها را سر و سامان دهم تا با ایشان راهی شوم که توفیق نبود و فردی را به عنوان نگهبان پیدا نکردم تا جایگزین خود کنم و به ناوچه پیکان نرسیدم. ولی دو شب بعد با ناوچه جوشن رفتیم تا عملیات را از ناوچه پیکان تحویل بگیریم. ناوچه پیکان ساعت ۱۲.۳۰ همان روز پس از فتح دو سکوی نفتی مهم عراق توسط هواپیماهای عراقی مورد اصابت موشک قرار گرفت و در دریا غرق شد تعدادی از کارکنان با بالگردهای خودی نجات یافتند. هیچکس منتظر امریه نبود همه برای رفتن از هم پیشی می گرفتند. یعنی می خواهم به این واقعیت اقرار کنم که حتی نیروهای نظامی هم با همان روحیه بسیجی برای دفاع از کشور از هم سبقت می گرفتند. قدرت در دریا دست ما بود. ما بعد از هفت آذر به صورت شبانه روزی در واحدهای شناور خود بودیم تا هر لحظه که نیاز باشد مأموریت خود را انجام دهیم. البته عراق دیگر در دریا نقشی نداشت و ما بیشتر برای جلوگیری از شیطنت های استکبار جهانی گشت زنی می کردیم. در عین حال که قدرت دست ما بود استکبار جهانی با هواپیماهای سوپراتاندارد و سوپرجنرال صدام را تجهیز کرد تا بتوانند او را سر پا نگهدارند و علت مهم طولانی شدن جنگ هم کمک های همه جانبه کشورهای دیگر به عراق بود و گرنه چنانچه خود عراق بود همان ماه اول شکست می خورد و عقب نشینی می کرد.» * روایت شهید خلعتبری از شهید همتی و عملیات مروارید: شهید یاسینی به اتفاق ناخدا بزرگی به سراغم آمدند. شهید یاسینی گفت: - خلعتبری، می خواهم بروی زیر آب!! بلند شدم و به طرف اسکله «البکر» و «الامیه» پرواز کردم. در همین زمان جناب ناخدایکم همتی فرمانده شهید ناوچه «پیکان» فریاد می زد: - ای هابیلیان آسمان، در 12 مایلی ما چهار فروند ناوچه عراقی مشاهده می شود نابودشان کنید. شهید خلعتبری به محض شنیدن صدا، به طرف آن سمت گرفتیم. دیدم سه فروند ناوچه اوزا و یک فروند اژدر افکن عراقی به حالت تدافعی موضع گرفته اند تا از خودشان دفاع کنند. هواپیماهای عراقی نیز در همه جا پخش بودند ولی جرأت نزدیک شدن به ما را نداشتند. به محض این که روی ناوچه های عراقی شیرجه رفتم، یکی از ناوچه ها یک موشک به طرف ناوچه ایرانی هدف گیری کرد. به ناوچه خودی گفتم: - مواظب خودتان باشید. و بلافاصله دو فروند موشک به طرف ناوچه های عراقی رها کردم. تصمیم گرفتم دو فروند دیگر موشک رها کنم ولی آن ها درحال غرق شدن بودند. موشک ها را بر روی دو فروند دیگر فرستادم و سریع برگشتم و با رادیو پیام دادم که هواپیماهای گشت ضدسطحی فوراً به منطقه بیایند و گفتم یک ناوچه مانده بروید و کارش را تمام کنید. سروان ساجدی بود که با وجود درد شدید کمر و گردن، علاوه بر آن ناوچه، سه فروند دیگر از ناوچه های عراقی را منهدم کرد. افتخار می کنم که مردانه جنگیدیم...» * روایت ناوسروان جانباز «محمدرضا نجاری» از شهید همتی و عملیات مروارید: قبل از انجام عملیات «مروارید»، طی 67 روزی که از آغاز تهاجم نیروهای عراقی به مرزهای ایران می گذشت، نیروی دریایی عملیات های مختلفی را در خلیج فارس انجام داده بود اما در روز هفتم آذرماه 1359، برای انهدام سکوهای «البکر» و« الامیه» و انهدام نیروهای دریایی دشمن و محروم کردن آن ها از صادرات نفت و حفظ سیادت دریایی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس، ناوچه های پیکان، جوشن، گرز، اسکادران ها و بالگردهای SH ، AB نیروی دریایی به منطقه عملیات اعزام شدند. این عملیات که برای تکمیل عملیات «اشکان» طراحی شده بود، در منطقه شمال خلیج فارس و در منطقه ای به وسعت دو هزار کیلومترمربع انجام شد و در پایان تمام اهداف از جمله کسب سیادت نیروی دریایی ایران در خلیج فارس، زمین گیر شدن باقی مانده نیروهای دریایی دشمن در بندر «ام القصر»، قطع کامل صادرات نفت عراق از اسکله های البکر و الامیه، وارد آمدن خسارات سنگین به نیروهای عراقی، قطع خطوط مواصلاتی عراق و تامین خطوط موصلاتی خودی محقق شد. در این عملیات، تعداد هفت فروند ناوچه موشک انداز از نوع «اوزا» یک فروند ناو مین روب، سه فروند ناو «زلینگ گرافت»، سه فروند ناو از یگان های متفرقه عراق منهدم و [با همکاری نیروی هوایی ارتش] 13 فروند هواپیمای جنگنده دشمن سرنگون شدند . پس از انهدام اهداف مشخص شده توسط ناوچه پیکان با همکاری تفنگداران نیروی دریایی ارتش و خلبانان تیزپرواز نیروی هوایی به ویژه انهدام سکوهای نفتی البکر و الامیه و اسارت 9 نفر از نیروهای عراقی مستقر در این سکوها،در حال بازگشت به پایگاه بوشهر بودیم که من به عنوان مسئول کنترل رادار ناوچه پیکان ناگهان متوجه حضور یک رادار از ناوچه های دشمن شدم که گویی عنقریب به سمت ما شلیک خواهد کرد بنابراین بلافاصله شهید «ناخدا محمدابراهیم همتی» که فرمانده ناوچه پیکان بود را در جریان قرار دادم و این شهید نیز با فرمانی که صادر کرد در ابتدا با گلوله توپ اولین موشک دشمن را که به سمت ما شلیک شده بود منهدم کرد به طوری که موشک دشمن در نزدیکی ناوچه پیکان منهدم شد. بعد از گذشت لحظه ای، موشک دوم نیز از طرف ناوچه دشمن که در «جزیره بوبیان» در نزدیکی مرز کویت پنهان شده بود به سمت ما شلیک شد که آن هم با مانور سکان به سمت راست مجدا منحرف و منهدم شد. اما بعد از این دو موشک، ناگهان به طور همزمان دو موشک از طرف ناوچه عراقی به سمت پاشنه ناوچه پیکان و یکی دیگر هم به قسمت سینه ناوچه اصابت کرد که باعث شد به ناوچه پیکان آسیب جدی وارد شود. زمانی که ناوچه پیکان از دو طرف مورد اصابت موشک قرار گرفت، من و تعدادی دیگر از هم رزمانم در اتاق جنگ ناوچه و در قسمت انتهایی آن قرار داشتیم که من بلافاصله برای ارائه گزارش به ناخدا همتی از اتاق خارج شدم ولی متأسفانه پس از خروج من از اتاق، درب اتاق به خاطر صدماتی که دیده بود قفل شد و تمام هم رزمانم برای همیشه در آب های نیلگون خلیج فارس در آن اتاق جنگ ناوچه محبوس شدند و با ناوچه پیکان به قعر دریا رفتند. زمانی که خودم را به سرعت به سطح ناوچه رساندم. هنوز هیچ کدام از هم رزمانم ناوچه را که در حال غرق شدن بود، ترک نکرده بودند و حتی پس از گذشت مدتی از اصابت موشک، هیچ یک از نیروها قصد ترک ناوچه را نداشتند و پس از این که ما مجبور شدیم از ناوچه خارج شویم، شهید همتی فرمانده ناوچه حاضر نشد ناوچه را ترک کند و این لحظه برای ما تداعی کننده افسانه ای بود که در آن می گوید «ناخدای کشتی هیچ گاه کشتی خود را ترک نمی کند» و چنین هم شد و ناخدا همتی حاضر نشد ناوچه را ترک کند و در نهایت در همان جا جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت و با ناوچه در حال غرق شدن به شهادت رسید. من به همراه چند نفر دیگر خود را به آب انداخته بودیم اما برای چندین ساعت کسی از ما اطلاعی نداشت. چرا که در آن شرایط، آن منطقه موقعیتی استراتژیک و مخاطره انگیز داشت بنابراین همه گمان می کردند که ما نیز با ناوچه پیکان غرق شده ایم. بنابراین کسی به سراغ ما نمی آمد و در شرایطی که ما در دریا معلق و سرگردان رها شده بودیم خلبان «عباس دوران» که برای انجام مأموریتی برون مرزی به کشور عراق رفته بود برای گریز از رادارها و جنگنده های عراقی مسیر خود را تغییر داده و سطح ارتفاع خود را پایین آورده بود که در هنگام عبور از سطح دریا متوجه حضور ما می شود. حتی در آن لحظه خود من که در حالتی مجروح در حال شنا کردن بودم لحظه ای که خلبان این هواپیما را که سرش را به سمت ما چرخاند دیدم. البته بعدها فهمیدم که آن خلبان، شهید عباس دوران بوده است. در آن زمان، عباس دوران پایگاه دریایی بوشهر را از زنده بودن ما باخبر کرده بود و نیروی دریایی پس از گذشت چند ساعت ما را به وسیله هلی کوپتر نجات داد و به بوشهر و سپس به تهران منتقل کرد. اما من تا چندماه به خاطر شدت جراحات دچار فراموشی شده بودم و حتی پدر و مادرم را نمی شناختم و پس از مداوا دوباره به منطقه یکم نیروی دریایی بندرعباس برگشتم. اگرچه در عملیات «مروارید»، ناوچه پیکان غرق شد و 36 نفر از پرسنل این ناو به شهادت رسیدند و پیکرشان هیچ گاه پیدا نشد ولی از آن به بعد تا پایان جنگ تحمیلی تمام خلیج فارس در اختیار نیروی دریایی ایران بود و عراق هیچ گاه فرصت پیدا نکرد حرکتی در دریا انجام دهد. حتی آن ناوچه ای که در روز هفتم آذر، ما را هدف قرار داده بود نیز توسط تیزپروازان نیروی هوایی منهدم شد به طوری که تا پایان جنگ هیچ شناوری از دشمن در دریا و خلیج فارس حضور نداشت و تنها پس از گذشت 67 روز از آغاز جنگ طومار نیروی دریایی ارتش بعث عراق درهم پیچیده شد.» نویسنده: رضا جهانفر
چهارشنبه ، ۱۰آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 113]
-
گوناگون
پربازدیدترینها