محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828758336
خاطره منتشر نشده آیت الله موسوی اردبیلی از ملاقات با سولیوان - سایت خبری تحلیلی بولتن
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: آیت الله موسوی اردبیلی در خاطراتش در مورد جلسه با سولیوان می گوید: آخرین مسئله ای که سولیوان مطرح کرد گفت: شما را باید در دنیا به رسمست بشناسند شما اگر این مسیر را بروید دنیا شما را به رسمیت نمی شناسد. گفتم ما هیچ نیازی نداریم کسی ما را به رسمیت بشناسد یا نشناسد...گروه اجتماعی: مرتضی میردار معاون تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی طی یادداشتی بخشی از خاطرات منتشر نشده از آیت الله موسوی اردبیلی را به رشته تحریر درآورد و نوشت: این اراده مردم است که کارها را به جلو می برد. وقتی دنیا دید مردم پای نظام ایستاده اند مجبورند به رسمیت بشناسند. بنابراین مسئله به رسمیت شناختن چیز مهمی برای انقلاب ما نیست. به گزارش بولتن نیوز، مشروح این خاطرات را در زیر می خوانید: آیت الله سید عبدالکریم موسوی اردبیلی در زمره شخصیت هایی است که در پیدایش، استقرار و استمرار نظام ولایی جمهوری اسلامی نقش کلیدی داشته و در روزهای مبارزه با رژیم منحوس پهلوی پا به پای حضرت امام(ره) و مردم قدم به میدان مبارزه گذاشته است. وی که با هجرت به تهران و تاسیس کانون توحید، ندای توحید و وارستگی را در گوش نسل نو و انقلابی واگویه کرده بود، طی سالیان حضور در تهران با هدایت و راهنمایی امام عظیم الشان و همکاری سایر پیشتازان انقلاب اسلامی توانست روحانیت و سایر نهادهای دینی و اجتماعی را در خدمت مبارزه درآورد که نماد و سمبل این وحدت و انسجام را می توان در اطلاعیه جامعه روحانیت تهران در خلع محمدرضا پهلوی از سلطنت مشاهده کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز آن مرحوم توانست در سنگر نظارت و عدالت، بدخواهان و بداندیشان انقلاب را به سزای اعمالشان برساند و آنگاه که انقلاب اسلامی به تثبیت و استقرار رسید به قم و خاستگاه اولیه مرجعیت رجعت کرد و در زمره مراجع تقلید درآمد و همواره پاسبان و نگهبان اندیشه ماندگار ولایت فقیه بود. ضایعه درگذشت آیت الله موسوی اردبیلی را به ملت ایران و مقلدان وی تسلیت می گوییم. با توجه به نقشی که وی قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی داشته است، خاطرات او می تواند کلید بخشی از گنجینه اسرار انقلاب باشد. یکی از خاطرات آیت الله موسوی اردبیلی مربوط به دیدار وی با "ویلیام هیلی سولیوان"، آخرین سفیر امریکا در ایران است. این دیدار مربوط به روزهایی است که محمدرضا پهلوی از کشور گریخته و دولت بختیار با حمایت امریکا روی کار آمده است و محتوای بحث جلسه هم توسط سولیوان و هم توسط بازرگان نقل شده است که بنا بر اظهارات آیت الله موسوی اردبیلی هر دو شخص٬ محتوای بحث در جلسه و نحوه و هدف تشکیل جلسه را تحریف کرده اند. سولیوان در خاطرات خود درباره این دیدار این گونه نوشته است: "عصر یک روز در خانه یکی از پیروان بازرگان، در شمال شهر وقت ملاقات تعیین شد. من به اتفاق یکی از اعضای قسمت سیاسی سفارت برای ملاقات رفتیم. پنج مامور امنیتی و پلیس هم طبق معمول در جلو و عقب خودروی من حرکت می کردند و رفتن من به این خانه ناآشنا طبعا حس کنجکاوی آنها و مرا برانگیخت. وقتی که وارد خانه شدیم غیر از بازرگان، آیت الله موسوی اردبیلی را هم در این خانه دیدیم که با عمامه سیاه و ریش خاکستری اش در نظر اول شباهت زیادی به آیت الله خمینی داشت. ما چهار نفر [بازرگان، آیت الله موسوی اردبیلی، سولیوان و یکی از اعضای قسمت سیاسی سفارت امریکا] در یک اتاق نشیمن کوچک که پنجره ای رو به حیاط داشت نشستیم و شروع به صحبت کردیم. مذاکرات ما در مجموع جالب توجه بود. بازرگان و من به زبان فرانسه صحبت می کردیم و بازرگان جان کلام را به زبان فارسی مودبانه برای آیت الله ترجمه می کرد و او بیشتر گوش می داد و کمتر سخن می گفت. بازرگان خلاصه ای از مذاکرات قبلی بین افراد او و ماموران سیاسی سفارت را برای من تکرار کرد و گفت که آنها هم علاقه مندند نیروهای مسلح دست نخورده باقی مانده و با حکومت آینده همکاری کنند. آنها لیستی از فرماندهان و افسران ارشد تهیه کرده و می گفتند این عده می توانند اموالشان را برداشته و از کشور خارج شوند و در این صورت از مجازات مصون خواهند بود. آنها خواهان ادامه همکاری نظامی و امنیتی با امریکا بودند. سولیوان ادامه می دهد: بازرگان می گفت که او از طرف نهضت آزادی ایران صحبت می کند [این درحالی است که براساس خاطرات آیت الله موسوی اردبیلی که در ادامه خواهد آمد قرار بر این بود که بازرگان هیچ دخالتی در بحث نکند و فقط به عنوان مترجم در آن دیدار حضور داشته باشد] و آیت الله موسوی اردبیلی نماینده عناصر مذهبی انقلاب است. متاسفانه آیت الله موسوی با اینکه جریان مذاکرات را با دقت و علاقه تعقیب می کرد سخنان بازرگان و اظهار نظرهای او را به طور صریح و آن طور که من انتظار داشتم تائید نمی کرد. آنچنان که در فوق آمد، سولیوان در خاطراتش تنها به گوشه ای از مکالمات افراد حاضر در این جلسه اشاره می کند اما آیت الله موسوی اردبیلی در خاطرات خود که توسط "مرکز اسناد انقلاب اسلامی" در مرداد ماه 1364 ثبت و ضبط شده است، به طور کامل هر آنچه در این دیدار رخ داد را روایت می کند. آنچه در زیر می خوانید روایت آیت الله موسوی اردبیلی از این دیدار است: وقتی انقلاب اوج گرفت، از طرف جریانات مختلف پیشنهاد ملاقات با شورای انقلاب می آمد. قرار بر این بود هر پیشنهادی که می آمد اول با امام(ره) هماهنگ می شد. اگر هم با ملاقاتی موافقت می شد با شرط بود و بدون شروط هیچ ملاقاتی انجام نمی گرفت. مثلا بروید ببینید چه می گویند، قولی ندهید و شرطی قبول نکنید. یکی از این دیدارها ملاقات با سولیوان بود. شورای انقلاب گفتند موسوی اردبیلی باشد. گفتم من زبان نمی دانم و به مترجمی که حرف من را ترجمه می کند هم اعتمادی نمی توانم داشته باشم. نهایتا قرار شد مهندس بازرگان به عنوان مترجم در ملاقات باشد. من در همان جلسه مطرح کردم آقای بازرگان به مترجم بودن قناعت نمی کند، خودش هم مستقلا دخالت می کند و من نمی دانم ایشان چه می گوید. در جلسه قرار شد مهندس بازرگان چیزی اضافه بر حرف های من نگوید. با این شرط به دیدار سولیوان در منزل پسر آقای سحابی رفتیم. حرف سولیوان این بود که ملت ایران چه می خواهد؟ شورای انقلاب چه می خواهد؟ ما گفتیم شورای انقلاب پیاده شدن اسلام را می خواهد و نقطه شروعش هم رفتن رژیم پهلوی است. سولیوان پاسخ بدین مضمون داد که تغییر رژیم به این آسانی ممکن نیست و دوم اینکه اگر شاه برود شما خواسته تان انجام می شود؟ ما گفتیم خواسته ما نیست بلکه خواست مردم است و مردم به جز تغییر رژیم به چیز دیگری قانع نمی شوند و این باید بشود. مطلب دیگر سولیوان این بود. بعد از اینکه دید من اینجور محکم حرف می زنم گفت شما قانون اساسی دارید، قانون اساسی تان را می خواهید چه کنید؟ گفتیم این قانون اساسی 70 سال پیش نوشته شده و مردم آمدند رای دادند و مشروعیت قانون اساسی با آرای مردم است. حالا یک جمعیت میلیونی آمده اند و می گویند ما این قانون اساسی را قبول نداریم. این قانون چیزی نیست که مشروعیتش از آن جدا نشود. با رای مردم می آید و با رای مردم هم می رود. مردم فعلا به این قانون رای نمی دهند و این قانون مشروعیت ندارد. مگر بعضی مواردش ممکن است مشروعیت داشته باشد. به شرط اینکه مردم رای بدهند. سولیوان پاسخ داد شما رای گیری نکردید. گفتیم ما بارها رای گیری کرده ایم. همین افرادی که به صورت میلیونی در خیابان ها می ریزند این رای مردم است. نه یک بار نه دوبار. اگر این رای مردم نیست پس چیست؟ سولیوان گفت رای گیری اینجور نمی شود. رای گیری باید بیاید توی صندوق و مردم رای شان را توی صندوق بریزند و بعد بشمارند. در پاسخ گفتم ما هر دو مدل رای گیری را قبول داریم. شما اگر خواستید یک وقتی در کشور خودتان رای گیری کنید آنجور رای گیری راه بیندازید. ما این حضور میلیونی مردم را نیز رای گیری می دانیم. ما برای شما قانون نمی نویسیم ما برای خودمان این کار را می کنیم و ما این را قبول داریم. خود مردم نیز این را قبول دارند. سولیوان مجددا گفت ارتش قبول نمی کند. اگر ارتش قبول نکند چه؟ روح حرفش تهدید بود و می خواست تهدید کند. از دو راه سیاسی و راه نظامی در جواب سولیوان پاسخ دادیم. شاه سه پایه باید داشته باشد؛ پایه اصلی اش که مردم هستند را از دست داده. ارتش هم انسجامش را از دست داده است. دیگر ما ارتش منسجم در ایران نداریم. ارتش که در فرمان شاه باشد وجود ندارد. ارتش قبل از آنکه به فرمان شاه گوش دهد به فرمان مذهبش گوش می دهد. اگر ارتش چنین شد نیروهای خارجی هم با ارتشی که پشتوانه مردمی نداشته باشد کاری نخواهند داشت. سولیوان در اینجا به من گفت آن طوری که شما فکر می کنید ارتش انسجامش را از دست نداده است. ما هم بنا نداشتیم با ایشان بحث دو نفری داشته باشیم. می خواستیم فقط نظرشان را بدانیم یا آن مقدار که صلاح است خواسته هایمان را منتقل کنیم. ما در پاسخ سولیوان خیلی قرص و محکم گفتیم این برداشت شماست. برداشت ما این است که ارتش انسجامش را از دست داده است. آخرین مسئله ای که سولیوان مطرح کرد گفت: شما را باید در دنیا به رسمست بشناسند شما اگر این مسیر را بروید دنیا شما را به رسمیت نمی شناسد. گفتم ما هیچ نیازی نداریم کسی ما را به رسمیت بشناسد یا نشناسد. این اراده مردم است که کارها را به جلو می برد. وقتی دنیا دید مردم پای نظام ایستاده اند مجبورند به رسمیت بشناسند. بنابراین مسئله به رسمیت شناختن چیز مهمی برای انقلاب ما نیست. مطالبی که در ملاقات با سولیوان مطرح شد همین ها بود. ما فرصت چانه زدن نداشتیم. غرض از این ملاقات این بود که ما می خواستیم بدانیم امریکایی ها چه می گویند و آنها هم می خواستند بدانند ما چه می گوییم. مجموعه این مذاکرات را به جلسات شورای انقلاب گزارش دادم. متاسفانه این مطلب در نوشته های نهضت آزادی تحریف شد و در یک دیداری که آقای دکتر یزدی با من داشت به او اعتراض کردم. منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی
سه شنبه ، ۹آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]
-
گوناگون
پربازدیدترینها