اصول بيست و پنج‌گانه قرآن در تبيين حقوق بشر/3

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: اصول بيست و پنج‌گانه قرآن در تبيين حقوق بشر/3
گروه سياسي: قرآن كريم، بيست و پنج اصل اساسي در تبيين حقوق بشر واقعي را در بطن خود قرار داده كه پاسخي به ياوه‌هاي باطل مدعيان حقوق بشر در دنياي امروز است.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا) اين اصول بيست و پنج‌گانه، كه اصل اول تا پانزدهم آن در بخش اول و دوم اين مقاله تشريح شد، انوار پر‌فروغي است كه از زلال آيات قرآن منتشر مي‌شود و اين نور راهنماي حاكمان حق و حقيقت و كور‌كننده چشم قدرتمنداني است كه به دروغ، پرچم انساندوستي را به دست گرفته‌اند.

ادامه شرح اين اصول، بدين قرار است:

اصل شانزدهم: حق اقامت

تاكيد بر اينكه هر كس حق دارد در كشور خود هرجا كه مايل باشد اقامت گزيند و يا آزادانه به كشور ديگر مهاجرت كند يا در اثر فشار و سختگيري‌هاي نارواي دستگاه حاكم به كشور ديگر پناهنده شود.

«يا عبادي الذين آمنوا ان ارضي واسعه فاياي فاعبدون» (بندگان من زمين من پهناور است. در همه جا مرا بپرستيد) (سوره عنكبوت، 56)

«قالوا الم تكن ارض الله واسعه فتهاجروا فيها» (فرشتگان به هنگام مرگ مردم ضعيف و ناتوان كه تن به ستم داده و به گمراهي كشانده شده‌اند عتاب كرده و گفتند زمين خدا پهناور نبود كه به سرزمين ديگر كوچ كنيد؟) (سوره نساء 97)

اصل هفدهم: حق ازدواج و تشكيل زندگي

تأكيد بر اينكه هر يك از مرد و زن كه به سن ازدواج رسيده‌اند حق دارند با رضا و رغبت خود همسر انتخاب كرده و تشكيل خانواده بدهند و كسي ديگر نبايد در امر ازدواج آنها مداخله كند. «فلا تعضلوهن ان ينكحن ازواجهن» (زنان را مانع نشويد از اينكه با شوهر مورد رضايت خودشان ازدواج كنند) (سوره البقره، 232)

اصل هجدهم: حقوق متقابل همسران

تأكيد بر اينكه هر يك از زن و شوهر در آغاز ازدواج و دوران زناشويي و به هنگام جدايي از حقوق مشروعه و متقابله برخوردار خواهند بود.

«و لهن مثل الذي عليهن بامعروف» (زنان را بر شوهران حقوقي است همانند حقوق شوهران بر زنان) (سوره البقرة، 228)‌

اصل نوزدهم: حق استقلال اقتصادي همسران

تاكيد بر اينكه هر يك از مردان و زنان حق تملك و استقلال و تصرف دارند و مي‌توانند از اين حق چه به صورت انفرادي چه به صورت اشتراكي استفاده كنند. شوهر حق ندارد چه در دوران ازدواج چه به هنگام جدايي زن را زير فشار قرار داده و يا به حيله و نيزنگ و تهمت زدن بر وي همه يا قسمتي از مهر يا ساير اموال زن را از وي بگيرد.

«للرجال نصيب مما اكتسبوا و للنساء نصيب مما اكتسبن» (مردان و زنان از آنچه كه به كسب و كار به دست آورده‌اند برخوردار هستند) (سوره نسا،32)

«و لا تعضلوهن لتذهبوا ببعض ما ايتموهن» (به زنان سختگيري و بهانه‌جويي نكنيد كه قسمتي از مهريه آنها را به جور بگيريد (سوره نساء 19)‌

«واتيتم احداهن قنطارا فلاتأخذوا منه شيئا» (هرقدر مال فراواني به زن خود داده باشيد، نبايد به زور يا تهمت زدن به وي چيزي از آن را پس بگيريد) (سوره نساء 20)

اصل بيستم: حقوق اقليت‌ها

تاكيد براينكه يهودي و مسيحي و زرتشتي كه در كشورهاي اسلامي در حمايت جامعه مسلمين به سر مي‌برند از حقوق انساني و همزيستي مسالمت‌آميز به شرط مراعات ضوابط شهروندي برخوردار خواهند بود و در احوال شخصيه و حل و فصل اختلافات فيمابين خودشان حق مراجعه به قضات و روحانيان مذاهب خود را دارند و مي‌توانند مراسم و آداب مذهبي خودشان را به صورت انفرادي و به صورت دسته جمعي در معابدشان برگزار كنند و نبايد آنها را به ترك دينشان مجبور كرد.

(لا ينها‌كم‌ ‌الله عن الذين لم يقاتلوكم في الدين و لم يخرجوكم من دياركم ان تبروهم و تقسطوا اليهم ان الله يحب المقسطين» (خدا شما را از نيكوكاري و رفتار به عدالت درباره آن گروه غير مسلمان كه با شما به جنگ نپرداخته و از خانه‌هايتان بيرون نكرده‌اند، نهي نمي‌كند و عدالت پروران را دوست مي‌دارد) (سوره ممتحنه، 18)

«لا اكراه في‌الدين» (دين وعقيده كار قلب است و اكراه بردار نيست) با حجت و برهان مي‌توان در دل مردم نفوذ كرد و عقيده‌شان را تغيير داد (سوره البقره، 256)‌

اصل بيست و يكم: آزادي انديشه و بيان

تاكيد بر اينكه نوع بشر كه از مواهب فكر و بيان و قلم برخوردار است حق دارد همه اين تجهيزات وموهبت‌ها را به كار برده و در امور مربوط به دين و دنيا به تفكر بپردازد و حق دارد افكار خود را شفاها به ديگران عرضه بنمايد. و حق دارد انديشه‌هايش را به قلم آورد و حق دارد آرا و افكار ديگران را بررسي كند و آنچه را كه بهتر و سازنده‌تر بداند برگزيند.

«كذلك يبين الله لكم الايات لعلكم تتفكرون في الدنيا و الاخره» (خدا آنچنان آيات خودش را بر شما روشن مي‌سازد تا در كار دنيا و آخرت تفكر كنيد» (سوره البقره 219)

«خلق الانسان علمه البيان» (خداي رحمن انسان را بيافريد و به وي سخن گفتن را آموخت. (سوره الرحمن، 3 و 4)

«و ربك الاكرم الذي علم بالقلم» (پروردگار كريم و بخشاينده‌تر تو همان است كه به انسان نوشتن آموخت» (3 و 4 علق)

«فبشر عباد الذين يستمعون القول فيتبعون احسنه اولئك الذين هداهم الله و اولئك هم اولوالالباب» (مژده رستگاري بده به بندگان من آنان كه به سخن ديگران گوش فرا مي‌دهند آنگاه از نيكوترين آنها پيروي مي‌كنند آنان هستند كه خدا هدايتشان نموده و آنانند صاحبدلان). (سوره زمر، 17 و18)

اصل بيست و دوم: حق عضويت تشكل‌ها

تأكيد بر اينكه هر كس حق دارد آزادانه عضويت جمعيتي را بپذيرد يا در اجتماعات مسالمت‌جو شركت كند و نمي‌توان كسي را به عضويت جمعيت مخصوصي مجبور كرد.

«قل كل يعمل علي شاكلته» (بگو هر كس در خور فطرت و ملكات نفس خود كار مي‌كند) (سره اسري، 84)

اصل بيست و سوم: شايسته‌سالاري

تأكيد بر اينكه هر كس حق دارد با داشتن صلاحيت و كفايت در شرايط متساوي بدون در نظر گرفتن طبقه اجتماعي وي متصدي مشاغل كشوري شود و هيچ چيز جز كارداني و امانت شرط ارجاع مقام و منصب نيست.

«ان خير من استأجرت القوي الامين» (بهترن كسي كه به كار مي‌گماري كاربردار امين است) ( سوره قصص، 26)

«و زاده بسطه في‌العلم و الجسم» (خدا طالوت را به فرماندهي گماشت و بر نيروي دانش و قدرت جسمانيش افزود» (سوره البقره، 247)

اصل بيست و چهارم: حق رفاه و آسايش

تاكيد بر اينكه هر كس حق دارد از معيشت متوسط و از سلامت و رفاه خود و خانواده‌اش از جهت غذا و مسكن و لباس و بهداشت و ساير خدمات اجتماعي برخوردار شود و در حوادث غير اختياري مانند بيماري و ا زكارافتادگي و زيان‌هاي طبيعي مانند سيل و زلزله و غيره بالخصوص بيوه زنان و كودكان بي‌سرپرست مورد رعايت دولت و جامعه قرارگيرند تا به فساد و آلودگي به كارهاي غيرانساني كشانده نشوند.

«و انفقوا مما جعلكم مستخلفين فيه» (از مالي كه سپرده الهي است و چند روزي به نوبت به دست شما رسيده است بخل نورزيده و در مصالح عامه صرف كنيد كه اجر فراوان به دنبال دارد» (سوره حديد، 7)

«و تعاونوا علي البر والتقوي» (در احسان و نيكوكاري و نگاهداري مردم در حريم تقوي همكاري كنيد) ‌(سوره مائده 2)

اصل بيست و پنجم: حق اظهارنظر و مشاركت

تأكيد بر اينكه چون قواي هر كشور، ناشي از ملت و توده مردم است، هر كس حق دارد كه در امور و اداره كشور خود مستقيما يا به وسيله نمايندگاني كه با آزادي كامل انتخاب شده باشند اظهار نظر بنمايد و حق دارد از كارهاي خلاف مصالح عمومي و تصميمات نارواي زمامداران انتقاد و اعتراض كند.

هر گاه روش دستگاه حاكم بر نقض قوانين اسلام و به استبداد و خودسري بينجامد، حق عصيان تا آنجا كه حاكم جائر را سر جاي خود بنشاند براي توده مردم محفوظ است.

«و امرهم شورا بينهم و مما رزقناهم ينفقون» (آنان كه كارهاي اجتماعيشان با مشورت يكديگر انجام مي‌يابد و از آنچه روزيشان كرده‌ايم در راه خير و صلاح صرف مي‌كنند) (سوره شوري 38)‌

«و المؤمنون المؤمنان بعضم اولياء بعض يأمرون بالمعروف و ينهون عن المنكر» ‌(مردان و زنان با ايمان ياران و دوستان يكديگرند كه به كارهاي شايسته همديگر را مي‌كشانند و از كارهاي زشت باز مي‌دارند) (سوره توبه71)

«ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض» (اگر خدا برخي از مردم را در برابر برخي ديگر برنمي‌انگيخت (فرمان مبارزه نمي داد)، فساد روي زمين را فرا مي‌گرفت) (سوره البقره، 215)

«والذين اذا اصابهم البغي هم ينتصرون» (آنان هرگاه مورد ستم و تجاوز واقع شدند به مبارزه برمي‌خيزند) (سوره شوري، 39)

«لا يحب الله الجهر من القول الا من ظلم» (خداوند دوست ندارد فرياد كسي بر بد گفتن بلند شود مگر كسي كه مورد ستم قرار گرفته باشد). يعني مظلوم در برابر ستمي كه بر او روا شده و بر حقوقش تجاوز گرديده حق اعتراض و حق فرياد كشيدن بر سر ظالم دارد. (سوره نساء 148)‌

منبع: كتاب حقوق بشر در متون مقدس اديان الهي
شنبه 1 تير 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 303]