تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1869011616
جامعه روحانیت مبارز؛ آب در کوزه و تشنه لبان گشتن
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: جامعه روحانیت مبارز؛ آب در کوزه و تشنه لبان گشتن
آیا عجیب نیست که یک حزب 40 ساله به دنبال کسی باشد تا عضو همین تشکل را شکست دهد یا موجب ریزش آرای او شود؟! آیا این رفتار مصداق «شلیک به آینه» نیست؟ آیا عجیب نیست که یک تشکل روحانی به جای حمایت از هم لباس خود به دنبال نامزد دیگری باشد؟
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در حالی که اصلاح طلبان و اعتدال گرایان پیشاپیش اعلام کرده اند در انتخابات آتی ریاست جمهوری نیز از حسن روحانی حمایت می کنند اردوگاه راست اعم از سنتی و رادیکال هنوز به کاندیدای مورد نظر نرسیده و اگر هم رسیده باشند اعلام نمی کنند.
محمد رضا باهنر دبیر کل جبهه پیروان - که در واقع ائتلاف غیر رسمی جامعه روحانیت و حزب موتلفه است - به تازگی گفته قرار نیست از نامزدهای شکست خورده در دوره های پیش حمایت شود زیرا «چهره های سوخته قبلا خود را آزموده اند و آرای قابل توجهی کسب نکرده اند» و در عین حال تصریح کرده «آقای قالیباف با بقیه کاندیداها متفاوت است و در جرگه مهره های سوخته قرار ندارد.»
حجت الاسلام حسین ابراهیمی عضو جامعه روحانیت مبارز اما می گوید: « هنوز در این باره در جامعه بحث نشده است.»
در این که کاندیداتوری محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی و هر نامزد دیگر اصول‌گرا و غیر اصول‌گرا و حتی با ویژگی های محمد غرضی عرصه انتخابات را رقابتی‌تر و جذاب‌تر می سازد و برای علاقه‌مندان به تداوم ریاست جمهوری کنونی نیز انگیزه مضاعف ایجاد می کند تردیدی نیست.
این گفتار در پی بررسی مدعای آقای باهنر هم نیست که آقای قالیباف را پس از دو بار ناکامی در انتخابات می توان در « جرگه مهره های سوخته» قرار داد یا نه چون فردی چون آقای محسن رضایی سابقه سه بار حضور را هم دارد هر چند که در یک نوبت ( سال 84) 72 ساعت قبل از انتخابات انصراف داد.
حق بدیهی و مصرح هر تشکلی است که کاندیدای اختصاصی یا اشتراکی خود را داشته باشد و با این نگاه هر یک از نامزدهای پیش گفته یا دیگران که اعلام آمادگی یا حضور کند به رونق فضای انتخابات یاری رسانده است.
نکته ای که این جستار اما می خواهد بررسد این است که تشکلی مانند جامعه روحانیت مبارز چرا دچار تردید است؟!
مگر حسن روحانی عضو ارشد همین تشکل نیست؟ البته نیک می‌دانیم که از آنان فاصله گرفته و چند سالی است که در هیچ یک از جلسات شورای مرکزی شرکت نمی‌کند و دبیر کل فقید این تشکل نیز در اجلاسیه خبرگان تبریک خود با او را مشروط کرد به شرط و شروطی هر چند اجل مجال نداد تا مرحوم مهدوی کنی اعلام کند آن شرایط تحقق یافته اند یا نه.
مگر هاشمی رفسنجانی که حامی اصلی حسن روحانی است عضو مؤسس این تشکل نیست؟ پس اگر « آب در کوزه است» چرا « تشنه لبان» در پی دیگران می‌گردند؟ اگر عضو این تشکل است یعنی که « یار در خانه است» پس چرا « گِرد جهان می گردند» تا یکی دیگر را پیدا کنند؟
آیا عجیب نیست که یک حزب 40 ساله به دنبال کسی باشد تا عضو همین تشکل را شکست دهد یا موجب ریزش آرای او شود؟! اگر این حزب واقعا حزب باشد آیا این رفتار مصداق «شلیک به آینه» نیست؟
آیا عجیب نیست که یک تشکل روحانی به جای حمایت از هم لباس خود به دنبال نامزد دیگری باشد؟
تازه مگر از همین جامعه روحانیت مبارز برخی از اعضا مانند حجت الاسلام مصطفی پورمحمدی عضو دولت فعلی نیستند؟
اگر هاشمی رفسنجانی، حسن روحانی و ناطق نوری از جامعه روحانیت مبارز جدا شده اند چرا این جدایی رسما اعلام نمی شود؟ اگر هم به خاطر نزدیکی یا ائتلاف با رقیب – مجمع روحانیون مبارز- مرتکب تخلف تشکیلاتی شده اند چرا کنار گذاشته نمی شوند؟
در سال 1380 مصطفی هاشمی‌طبا عضو مؤسس حزب کارگزاران سازندگی ایران بر خلاف مصوبه حمایت از رییس جمهوری وقت در انتخابات خود کاندیدا شد.
در حالی که خود معاون رییس جمهور بود جامه رقابت با رییس خود – سید محمد خاتمی- را پوشید. واکنش حزب، سریع و صریح بود: اخراج! هر چند که او مدعی شد مدت هاست در جلسات حزب شرکت نمی‌کند و نتیجه هم بسیار رقت‌آور بود: کمتر از 30 هزار رأی در رقابت با رییس جمهوری که این بار 22 میلیون رأی کسب کرده بود.
در سال 84 وقتی مجمع روحانیون مبارز پای نامزدی دبیر کل خود مُهر نزد مهدی کروبی از مجمع جدا شد و حزب اعتماد ملی را پایه گذاشت. اتفاقی که اگر مدیریت نمی شد می توانست مجمع را تا مرز فروپاشی پیش برد اما از اعضای شورای مرکزی تنها رسول منتجب نیا به حزب تازه تأسیس پیوست.
در سال 88 نیز پس از پیوستن غلامحسین کرباسچی به حامیان مهدی کروبی و قبول مسؤولیت ستاد انتخاباتی او این شایعه درگرفت که حزب متبوع – کارگزاران- در این باره تصمیم می گیرد هر چند که توضیحاتی ارایه داد و قرار بود دلایل خود را عرضه کند اما به خاطر اتفاقات پس از انتخابات و ائتلاف دو نامزد معترض عملا موضوع منتفی شد.
اکنون اما جامعه روحانیت مبارز نمی داند با اعضای شاخص خود چه کند و یک حزب سیاسی چگونه می تواند مردم را به پیروی از خود ودعوت کند در حالی که خود دچار آشفتگی و سر‌در‌گمی است؟
اشتباه نشود! بحث بر سر این نیست که چرا برای روحانی رقیب معرفی می کنند. محافظه کاران در سال 1380 نیز این کار را انجام داده بودند شاید به این امید که هر یک حداقل یک میلیون از آرای 20 میلیونی خاتمی بکاهند و طیف متنوعی هم شکل داده شد. حاصل اما افزایش آرا بود.
اگر حسن روحانی عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز است دنبال چه هستند و چرا می خواهند از دیگری حمایت کنند؟
اگرعضواست اما در جلسات شرکت نمی کند و از آنان فاصله گرفته و به مجمع روحانیون - تشکل رقیب و انشعابی- پیوسته چرا خروج یا اخراج او و نیز هاشمی و ناطق و امامی کاشانی و پور محمدی را اعلام نمی کنند؟!
پس بحث بر سر آداب فعالیت حزبی است و پرنسیب مورد انتظار و الزامات تعلق صنفی نه این که کسی رقیب روحانی می شود یا نه.
جامعه روحانیت مبارز در انتخابات گذشته نیز از کاندیداتوری روحانی حمایت نکرد و به خاطر اتحاد استراتژیک با جامعه مدرسین که به جبهه پایداری نزدیک تر است تا محافظه کاران سنتی بعید است در انتخابات آتی چنین کند.
اما باید به این پرسش پاسخ دهد که مثلث هاشمی، روحانی و ناطق عضو هستند یا نه. اگر هستند دنبال چه هستند و اگر نیستند چرا رسما اعلام نمی کنند؟
این تشکل عملا دوپاره شده و قصه امروز و دیروز هم نیست. مجمع روحانیون مبارز در فهرست انتخاباتی مجلس سوم از بین اعضای جامعه نام حسن روحانی را انتخاب و معرفی کرده بود و پیدا بود که فاصله دارد.
جامعه روحانیت البته خود را حزب نمی داند و به همین خاطر حاضر به تقاضای پروانه از کمیسیون ماده 10 احزاب نشد و مرحوم مهدوی کنی دبیر کل فقید آن معتقد بود که نقش « ابوت» دارد. در این حالت نیز می توان پرسید چگونه می توان هم چتر پدری گستراند و هم با عضو خود رقابت کرد و برای دوباره انتخاب نشدن او کوشید؟!
تاریخ انتشار: ۱۰:۴۰ - ۲۵ آبان ۱۳۹۵ - 15 November 2016
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
سیاسی
پربازدیدترینها