محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827241334
پاسخ زیباکلام به این سئوال: چرا تو را نمی گیرند؟ - سایت خبری تحلیلی تدبیر
واضح آرشیو وب فارسی:تدبیر: حسین دهباشی برای مجموعه تاریخ شفاهی «خشت خام» سلسله گفت وگوهایی با برخی فعالان سیاسی انجام داده است. چکیده گفت وگوی او با صادق زیباکلام به نقل از «شرق» را در زیر می خوانید: الان وقتی برمی گردم به عقب که چه چیز صادق زیباکلام را صادق زیباکلام کرد، قطعا انقلاب خیلی من را تکان داد و خیلی افراد دیگر مانند من را، مبارزات سیاسی، صادق زیباکلام مدتی زندان بود؛ قبل از انقلاب، زندانی سیاسی بود. همه اینها بدون تردید روی من تأثیر گذاشته. باید اعتراف کنم برای اولین بار در عمرم که در زندگی ام برمی گردم به عقب، شاید مقطعی که بیشترین تأثیر را در ساختن صادق زیباکلام امروزی گذاشت، مقطعی بود که من برای دکترا رفته بودم و دوباره برگشته بودم به انگلستان؛ سال ١٣٦٣ تا ١٣٦٩، ٧٠. آن شش، هفت سالی که من برگشتم به انگلستان و دکترایم را خواندم، نقطه عطفی بود؛ نقطه عطف تاریخی مهمی بود و واقعا من را از یک حالت به حالت دیگری درآورد. هشت سال در آموزش عالی انگلستان بود اما صادق زیباکلام آن قدر بی سواد و عقب افتاده بود که نمی دانست این دانشگاهی که هشت سال در آن است، چگونه می گردد؟ چه برسد به اینکه پارلمان مملکت انگلستان، چه کار می کند؟ نقشش چیست؟ هیچ چیزی نمی دانستم، هیچ چیز. منتها من می گویم هیچ چیز نمی دانستم و باید اضافه کنم که ما هیچ چیزی نمی دانستیم! من در یک خانواده مذهبی ملی گرا تربیت شده بودم، دانشگاه شیراز قبول شده بودم؛ پهلوی شیراز که آن موقع، خب شریف امروز بود! آنجا قبول شده بودم ولی پدرم نمی خواست من ایران درس بخوانم، برای اینکه می ترسید و مطمئن بود اگر ایران درس بخوانم، وارد کارهای سیاسی می شوم. پدرم بعد از کودتای ٢٨ مرداد می گفت که به ما خیانت شد، در خودش هم بعد از ٢٨ مرداد تحول عظیمی به وجود آمد و سیاست را به کل و به اصل و به فرع گذاشت کنار. ولی خب به هرحال، رگه های سیاسی همچنان بود؛ شوهرعمه من عضو حزب توده بود و پدربزرگم، پدر و مادرم و... این ایراد را می گیرند که آقا تخصص شما چیست؟ شما چرا در این حوزه دخالت کردی؟ شما چرا در آن حوزه دخالت کردی؟ شما راجع به عروسی صحبت کردی، راجع به عید نوروز صحبت کردی، راجع به فوتبال صحبت کردی، راجع به تیر چراغ برق صحبت کردی! معمولا کسانی که این ایراد را می گیرند، خوششان از آن حرف نیامده! معمولا از تیر چراغ برق ایراد گرفتم و آدم ها گفتند که آقا تیر چراغ برق؟ شما درباره تیر چراغ برق هم دخالت می کنید؟ این سؤال مطرح می شود که چرا این قدر راجع به مسائل اظهارنظر می کنی؟ برای اینکه می آیند و از من می پرسند. به خدا، به پیر به پیغمبر من نمی خواهم راجع به مسائل اظهارنظر کنم، ولی خب می آیند و می پرسند که آقا شما راجع به تیر چراغ برق چه فکر می کنی؟ مشکل از اینجا شروع می شود که من هر نظری که راجع به تیر چراغ برق دارم، همان را صادقانه می گویم! نظری نمی دهم که فردی که دارد با من صحبت می کند خوشش بیاید، خب نظرم بوده است دیگر، حالا بدتان می آید، بدتان بیاید. من یک بار گفتم کیف می کنم وقتی ایران می بازد در چیزهای بین المللی! در کشتی می بازد، در فوتبال می بازد، من کیف می کنم! بعد گفتند این را بگوییم؟ گفتم بله، این را بگویید. هنوز که هنوز است، من را لعن و نفرین می کنند. منطقش هم این است که ما نژادپرستیم و از این پیروزی ها به نفع آن احساسات نژادپرستی مان و خودبرتربینی مان سوءاستفاده و بهره برداری می کنیم. وقتی در جام جهانی فوتبال، آرژانتین فقط توانست یک گل به ما بزند، بعد از اتمام بازی، ملت ریخته بودند در خیابان، تلویزیون یک آهنگ پخش کرد، در آهنگ پوریای ولی هست، کوروش هست، داریوش هست، علی بن ابیطالب هست، رستم هست، افراسیاب هست، فتح نمی دانم فلان چیز ایرانی ها هست، این نژادپرستی است! من ندیدم که انگلستان در مسابقه ای پیروز شود و در سرودی که پخش می کنند آهنگی که پخش می کنند، شکسپیر را بیاورند، پیروزی انگلیسی ها را در جنگ داردانل بیاورند! شکست ناپلئون در واترلو را بیاورند، نیوتن را بیاورند. من با تک تک یاخته های بدنم لیبرال هستم؛ یعنی تک تک یاخته ها، سلول ها، کروموزوم ها، ژن های بدن من لیبرال هستند، چون من محصول آن هفت سال دومی بود که به انگلستان رفتم و درس خواندم، آن من را لیبرال کرد! اتفاق بدی که افتاد، این بود که در آن هفت سال من متوجه شدم خیلی از تفکرات من، خیلی از تفکرات سیاسی من، راجع به انگلستان، راجع به آمریکا، راجع به نظام سلطه، راجع به جنگ ویتنام، راجع به مشروطه، راجع به رضاشاه، خیلی هاشان غلط بوده است! و هیچ مبنایی ندارد. آن هفت سال، دفعه دوم بی خودی من را متحول نکرد! من دیدم خارجی ها، فرانسوی ها، دیگران کارهایی را در مورد ایران کرده بودند که من فقط به جز اینکه کلاه بردارم و به آنها احترام بگذارم، چون می دیدم این هیچ جوری نمی خورد به اینکه استعمار باشد! مثلا آمده راجع به اینکه حکومت، از نظر آقاشیخ مرتضی انصاری چه بوده؟ آمده کار کرده که آقا ایشان حکومت را چطوری می دیده؟ می دانید این کی بوده؟ ١٩٦٠، ٦١ آن موقع ها بوده! یعنی زمانی که علی امینی نمی دانم اصلاحات ارضی، یک بابایی در کمبریج آمده راجع به این کار کرده که آقاشیخ مرتضی انصاری این راجع به حکومت چه فکر می کرده؟ خیلی چیزهای این طوری من دیدم که هرچه سعی کردم این را یک جوری بچسبانمش به استعمار، به استکبار، به اینکه می خواهند بیایند نفت را ببرند، گاز را ببرند، دیدم فقط به تنها چیزی که می چسبد اشتیاق علمی است، فقط وفقط کنجکاوی علمیه است، و آن در ما ایرانی ها تا به الان نبوده! هنوز که هنوز است درخصوص اینکه چه شد که ما قطع نامه ٥٩٨ را قبول کردیم، بحث است، گفت وگوست! عده ای معتقدند که ما می خواستیم بجنگیم و بصره را بگیریم، ما می خواستیم صدام را سرنگون کنیم. آنها می گویند آقای اکبر هاشمی رفسنجانی خیانت کرد و قطع نامه ٥٩٨ را به امام قبولاند! چون امام فوق العاده به ایشان اطمینان داشت! من می گویم که بهترین خدمت، بالاترین خدمتی که اکبر هاشمی رفسنجانی به ایران - قبل از انقلاب و بعد از انقلاب- نمی گویم فقط جمهوری اسلامی، بزرگ ترین خدمتی که اکبر هاشمی رفسنجانی به ایران کرده، خواباندن غائله جنگ بوده. در مقطع مذاکرات کردستان، بدون رودربایستی باید بگویم طرف من؛ یعنی دولت جمهوری اسلامی، شورای انقلاب، دولت موقت مرحوم مهندس بازرگان که من را فرستاده بود برای مذاکرات کردستان، یواش یواش دیگر به من اعتماد نداشتند. فکر می کردند با کُردهای معارض و دموکرات ها، همکاری می کنم. می توانم بفهمم چرا شک داشتند و به آنها حق می دهم. تنها کسی که در مسئله کردستان از ابتدا تا انتها به من شک نداشت و الآن زیر خاک خوابیده است، مرحوم شهید چمران بود. تنها کسی که تمام قد جلوی خلخالی ایستاد و از من دفاع کرد، مرحوم چمران بود؛ چون او می دانست من دارم چه کار می کنم؛ بنابراین اگر به او می گفتید: زیباکلام دزد، هیز و جاسوس است! اصلا به شما می خندید؛ می گفت: این اصلا به کار نظامی وارد نیست! کار نظامی را من مصطفی چمران، دارم می کنم. وقتی در تاکسی و اتوبوس سوار می شوم، یکی از چیزهایی آدم ها، می گویند، می دانید چیست؟ می گویند: دکتر اگر آقای هاشمی را دیدید، بگویید ما را حلال کند، ما خیلی به ایشان بد می گفتیم! ما خیلی به ایشان فحش می دادیم! ما او را عامل خیلی چیزها می دانستیم! و زمانی که شما از او دفاع می کردید، ما می گفتیم خاک بر سر تو روشنفکر بکنن که آمدی از اکبر هاشمی رفسنجانی داری دفاع می کنی! هم از تو حلالیت می طلبیم هم اگر آقای هاشمی را دیدی بگو ما را حلال بکنن، ما خیلی بد ایشان را گفتیم. آقای هاشمی رفسنجانی مانند خیلی از آقایان دیگه بزرگ ترین سد راه توسعه سیاسی در ایران و بعد از انقلاب بودند. یکی از بیشترین، عمده ترین و گزنده ترین انتقادات منِ صادق زیباکلام به هاشمی رفسنجانی بود که در جنگ بزرگ ترین خدمت را به ایران کرد. آقای هاشمی رفسنجانی می دانید که اگر در سال های ٥٨ و ٥٩ در نماز جمعه مرگ بر بازرگان گفتند، قدرت شما خیلی زیاد بود؛ آقای هاشمی، شما در نماز جمعه «ژ.سه» را گرفته بودی و ایستاده بودی داشتی نماز جمعه می خواندی و جمعیت گفتند: مرگ بر بازرگان! پیر خرفت ایران! شما خیلی ملایم گفتی حالا مرگ بر بازرگان نگوییم، ایشان خیلی مستحق این شعار نیستند! ولی باید خیلی محکم تر می ایستادی! چون اگر هیچ کس نمی دانست در آن نماز جمعه، اکبر هاشمی رفسنجانی می دانست مهندس مهدی بازرگان حافظ قرآن است، مهندس مهدی بازرگان شریف، پاک، متدین و وطن پرست است؛ آنها نمی دانستند؛ آنهایی که مرگ بر بازرگان می گفتند، نمی دانستند؛ ولی اکبر هاشمی رفسنجانی می دانست و شما سکوت کردید آقای هاشمی! بزرگ ترین انتقادی که به آقای هاشمی رفسنجانی وارد می کنم این است که بعد از ٢٢ بهمن که قدرت داشتی برای آزادی نایستادی! برای دموکراسی نایستادی! برای مطبوعات نایستادی! من معتقدم همان طور که صادق زیباکلام کشیده خورد و یک سری چیزها را یاد گرفت و فهمید، معتقدم اکبر هاشمی رفسنجانی امروز که شهریور ٩٥ است، از شهریور ٧٥، از شهریور ٦٥ و از شهریور ٥٥ خیلی فاصله گرفته است! خیلی چیزها را فهمیده و خیلی چیزها را یاد گرفته! البته حالا دیگر این قدر به او نزدیک نیستم که بدانم میزان دگرگونی شان چقدر است! شما اگر سال ٦٥ به آقای هاشمی رفسنجانی می گفتی آزادی بیان، می گفتی انتخابات آزاد، می گفتی حاکمیت قانون، آقای هاشمی رفسنجانی یک نگاه به دفترش می کرد که بیایید ببریدش دیگر! این دیگر کیست آورد ه اید. اگر امروز به آقای هاشمی رفسنجانی این چیزها را بگویید، حداقلش این است که دیگر به رئیس دفترش نگاه نمی کند که بیایید این را ببرید! می دانید چرا؟ چون پسرش باید ١٠ سال به زندان می افتاد! دخترش باید به زندان می افتاد! خودش باید رد صلاحیت می شد! حسین مرعشی اش باید می افتاد زندان! غلامحسین کرباسچی اش باید می افتاد زندان! تا بفهمد که حاکمیت قانون یعنی چه! همه ما فرق کرده ایم! مصطفی تاج زاده هم فرق کرده! بهزاد نبوی هم فرق کرده! این چیزی است که اصولگرایان می گویند، می گویند شما بریده اید، شما منحرف هستید، شما تجدیدنظرطلب هستید، می گویند شما رفتید بالای دیوار سفارت، امروز نوکر آمریکا شدید! اتفاقا درست می گویند، چیزی را دارند درست می گویند، نوکر آمریکا نشده اید؛ اما یک چیزی را درست می بینند؛ خیلی از اینها از مواضع سال ٦٠ خود عدول کردند و برگشتند! شما اگر سال ١٣٦٠ به ابراهیم اصغرزاده می گفتی آزادی، دموکراسی، حقوق بشر، همین ابراهیم اصغرزاده خودمان، به تو می خندید! شما اگر به مصطفی تاج زاده می گفتی حقوق بشر، به تو می خندید! این مصطفی تاج زاده ایِ شهریور ٩٥، همان مصطفی تاج زاده است؟ بهزاد نبوی همان است؟ موسوی خوئینی ها همان است؟ اولین وجه مشترک آقای هاشمی رفسنجانی، بهزاد نبوی، مصطفی تاج زاده، سعید حجاریان، ابراهیم اصغرزاده، موسوی خوئینی ها، موسوی لاری، همه آنها، خودِ آقای سیدمحمد خاتمی این است که از رادیکالیسم فاصله گرفته اند. می گویند تو از خود آنهایی، تو یک جور رسالت داری که مردم را هم همچنان به نظام امیدوار نگه داری؛ بیایی به مردم بگویی در انتخابات شرکت بکنید! یک سری هم که می گویند شما حامی داری! آقای هاشمی رفسنجانی حامی توست! هاشمی اگر می توانست حامی کسی باشد، حامی مهدی می شد! حامی فائزه می شد. می گویند دختر شما عروس آقای دکتر احمد توکلی است و خب بالاخره مناسبات خانوادگی و این چیزها، دستتان همه در یک کاسه است، به ریش همه ما می خندید! نظام هایی که امنیتی کار می کنند، وقتی چند نفر می شوند، نگران آنها می شوند؛ ولی نظام جمهوری اسلامی ایران می بیند صادق زیباکلام، صادق زیباکلام است! من نه دعای کمیل می روم! نه خانه فامیل می روم! نه با دوستان می روم! به خیلی از جاها که من را دعوت می کنند، هم می گویم باشه چشم می آیم؛ ولی نمی روم! فرق من با تاج زاده این است. یک چیزی وجود دارد که چرا من را نمی گیرند؟ عملی این هستش که برای چه او را بگیریم؟ ما می توانیم به صادق زیباکلام تلفن بزنیم و بگوییم لال شو! دیگر صادق زیباکلام یک کلام حرف نمی زند! ما می توانیم یک تلفن به صادق زیباکلام بزنیم و بگوییم صادق زیباکلام از فردا نه در شهر، نه در اعتماد، نه در آرمان، نه با فرارو، اصلا مصاحبه نمی کنی، مطلب هم به آنها نمی دهی، سخنرانی هم هر کجا دعوتت کردند نمی روی! آنها می دانند که این را از من بخواهند سمعا و طاعتا! من اطاعت می کنم. دیگر چرا برویم او را بگیریم؟! بعد از ٢٢ خرداد ٨٨ به من تلفن زدند و گفتند شما دیگر با بی بی سی صحبت نکن. گفتند شما با رادیو فردا صحبت نکن. گفتم چشم! خب وقتی این را به او بگوییم که نکن، نمی کند، چه مرضی است که برویم او را بگیریم که احمد شهید هم بگوید این طوری شد. من معتقدم که ما تمام قد باید پشت روحانی بایستیم! اولین دلیلم این است که مردم بازیچه ما نیستند، مردم اسباب بازی ما نیستند. ما می بایستی در انتخابات هفتم اسفند شرکت می کردیم، شما فکر می کنید من نمی دانستم که اگر اینها بروند در مجلس چه کار می کنند؟ شما فکر می کنید مثلا من درباره الیاس حضرتی چه تصوری داشتم؟ الیاس حضرتی به اندازه موهای من مقالات من را انداخته در سطل خاکروبه و نگذاشته در اعتماد چاپ بشود! شما فکر می کنید خیلی از این آقایان و خانم ها را نمی شناختم؟ ولی می دانید چرا گفتم باید بروید به آنها رأی بدهید و همچنان می گویم باید می رفتید به آنها رأی می دادید؟ که کوچک زاده نرود مجلس، رسایی نرود مجلس، آقاتهرانی نرود مجلس، روح الله حسینیان نرود مجلس! آره، آره. همه مبارزه این نیست که چیزی را ما به دست بیاوریم! مبارزه بعضی وقت ها این است که بعضی چیزها را از دست ندهیم؛ یعنی مجلس نشود پاتوق جبهه پایداری و طرفداران احمدی نژاد. معتقدم که قضاوت درباره عملکرد سه ساله دولت روحانی قضاوت خیلی سختی است. من در سیاست خارجی به ایشان نمره بسیار بالایی می دهم، در اقتصاد به ایشان نمره متوسط می دهم، دلیل متوسط دادنم هم این است که در تورم ناموفق بوده، از رشد منفی آمدیم رسیدیم به رشد مثبت، ولی رکود را نتوانسته جابه جا کند؛ همچنان این یخ سفت و سخت پابرجا است. هفت میلیون بی کار را هیچ کاری نمی توان کرد! و رونق نتوانسته به وجود بیاورد؛ اما ببینید چقدر از اقتصاد دست روحانی است؟ آیا این قدر هست که بتواند یک تحول مهم ایجاد کند؟ پاسخش این است که خیر. اگه روحانی بخواهد بیاید، باید از او حمایت کنیم و این در گرو این است که رهبری اصلاحات دور دوم از ایشان حمایت بکند که توصیه می کنم این کار را بکند.
دوشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تدبیر]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
گوناگون
پربازدیدترینها