تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817012893
مردم در گوشی های همراه فرو رفته اند - فرهیختگان
واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: سید حسین رسولی خبرنگار گروه تماشا بهتاش صناعی ها اعتقاد دارد که روند تولید یک فیلم سینمایی باید شبیه به کار دراماتورژی در تئاتر باشد. یعنی فیلمنامه و کارگردانی فیلم باید در یک مسیر مشترک گام بردارند. برای بسیاری نکته جالب فیلم «احتمال باران اسیدی» بازی شمس لنگرودی شاعر در نقش منوچهر60 ساله کارمند شرکت دخانیات در شمال کشور است. این کاراکتر بازنشسته و تنها، همچنان هر روز به اداره می رود. زمانی مادرش آرزوی ازدواج او را داشته در حالی که منوچهر حتی دوست زیادی در زندگی اش نداشته به جز شخصی به نام خسرو که او تصمیم می گیرد به تهران بیاید تا او را بیابد. اکران این فیلم از آبان سال ۱۳۹۴ در گروه هنر و تجربه آغاز شده و به دلیل استقبال از آن تا امروز ادامه داشته است. فیلمنامه این فیلم توانست در جشنواره سی وسوم فیلم فجر در بخش نگاه نو جایزه اول را از رقبا برباید. بهتاش صناعی ها ۳۸ ساله در شیراز به دنیا آمده و در رشته مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی تحصیل کرده است. او نویسندگی و کارگردانی دو سریال انیمیشنی و یک تله فیلم را پیش از این در کارنامه اش داشته است. این گفت وگو در حاشیه جشن رونمایی از کتاب فیلمنامه «احتمال باران اسیدی» در شهر کتاب تجریش انجام شده که در زیر می خوانید. این فیلم مدت زمان طولانی در گروه هنر و تجربه در حال اکران است. بازخورد هایی که داشته اید چگونه بوده است؟ بازخوردهای بسیار خوبی از سوی تماشاگران داشتیم. همچنین نشر «نگاه» هم از چاپ فیلمنامه استقبال کرد. طبیعتا برای هر فیلمنامه نویس بهترین چیز این است که اثر او علاوه بر روی پرده سینما رفتن، چاپ هم بشود. عکس هایی از این فیلم نیز در دل کتاب فیلمنامه قرار داده شده است. عادت چاپ و نشر فیلمنامه کم رنگ شده است. مثلا زمانی آثار بهرام بیضایی به سرعت چاپ می شد؛ حتی فیلمنامه های ساخته نشده هم منتشر می شد و مورد استقبال قرار می گرفت. فیلمنامه های داریوش مهرجویی در دسترس بود؛ ولی حالا کمتر فیلمنامه ای به طبع و نشر نمی رسد. جالب است که مخاطب بداند یک فیلمنامه در روند تولید آن چه تغییراتی را به خود دیده و چه بخش هایی به آن اضافه و حتی کم شده است. فیلمنامه «احتمال باران اسیدی» بدون ممیزی ها و همان نسخه اورجینال اصلی چاپ شده است. شیوه کارگردانی شما چگونه بود؟ من سال ها کار تئاتر کرده ام. در تئاتر ما چیزی داریم به نام «دراماتورژی» (ورزیدن متن نمایشی برای اجرا) که در آن یک کارگردان بر مبنای «زمان»، «مکان» و «شرایط محیطی» آن متن را روی صحنه می برد. در سینما هم چیزی شبیه به همین موضوع وجود دارد. کارگردان وقتی فیلمنامه ای به دستش می رسد آن را بر مبنای بودجه و امکانات تبدیل به فیلم می کند. شاید در سینمای ایران از این امر غافل شده ایم. برای بسیاری از هنرمندان پروژه کارگردانی و فیلمنامه نویسی مستقل شده است. به این نکته توجه داشته باشیم که در دهه های۶۰ و۷۰ فیلمنامه های فراوانی در دست ما بود. خود من زمانی که کار تئاتر می کردم هفته ای یک فیلمنامه می خواندم. الان بهترین فیلمنامه های سینمای ایران در دسترس نیست. ما باید پلی نزدیک بین فیلمنامه و کارگردانی بزنیم. هدف اصلی و اساسی چاپ فیلمنامه چه چیزی می تواند باشد؟ شاید خواندن فیلمنامه به آدم پخته ای که عاشق سینماست و در سینما تجربه فراوانی دارد کمک زیادی نکند. از نظر من هدف اصلی چاپ فیلمنامه مختص به هنرجوها و دانشجویانی است که علاقه دارند در سینما فعالیت حرفه ای کنند. واقعا به خود من کمک شایان توجهی کرده است. شاید در بازار نشر طرفدار فیلمنامه کم باشد. چند فیلمنامه معروف چاپ شده و استقبال کمی از آنها شده با اینکه همان فیلم ها روی پرده، فروش چشم گیری داشته اند. حالا چند سالی می شود که استقبال از فیلمنامه ها کاهش پیدا کرده است. من به خاطر دارم که فیلمنامه های «مسافران» و «فیلم در فیلم» بهرام بیضایی و «هامون» و «بانو» از داریوش مهرجویی در همان زمان منتشر شدند. البته بنیاد فارابی چون خودش تولید کننده فیلم است؛ بعضی از فیلمنامه ها را چاپ می کرد. نشر «نی» در این زمینه نیز کارهای مورد توجهی انجام داده است. حالا بسیاری از دوستان در نشریات تنها با عشق و علاقه فعالیت می کنند. به قول بعضی از کارشناسان، تیراژ نشریه های سینمایی مشهور که تا دهه پیش حدود۸۰ هزار نسخه بوده، الان به حدود پنج هزار نسخه رسیده است. در واقع اکثر مردم در گوشی های همراه خود فرو رفته اند و از کتاب غافل شده اند و من نمی دانم چه کار مفیدی در این زمینه می توان انجام داد. اگر حضور فیزیکی کتاب و فیلمنامه باشد احتمال دارد که دوباره در آینده فرهنگ تغییر کند. مخصوصا اگر فیلمنامه های برنده در جشنواره های مختلف چاپ بشوند برای علاقه مندان سینما مفید خواهد بود.
یکشنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها