محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854908857
به چه جرمی محل زندگی ما به زباله‌دانی تبدیل‌شده است؟/مرثیه‌ای برای چشمان بیمار رشت
واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه/مریم صابری: اولین سلول مهندسی بهداشتی دفن زباله سراوان با ظرفیت ۲۰۰ هزار مترمکعب امروز شنبه ۱۵ آبان ماه رسما با حضور مدیران شهری و استانی افتتاح شد. (گزارش مشروح مراسم) (گزارش تصویری)اما کلمات «اولین» و «بهداشتی» برای مردم سراوان ناراحت و معترض به وضعیت دفن زباله رضایت‌بخش نبود .امروز جمعی از ساکنین روستاهای اطراف سایت دفن سراوان مانند کچا، موشنگا،جوکلبندان و گلسرک به محل افتتاح آمده بودند و می‌خواستند تا صدای اعتراضشان را مدیران و خبرنگاران بشنوند.اولین سوال غم‌انگیز سراوانی‌ها در مواجه با افراد حاضر در محل افتتاح که به دلیل بوی بد محل روی بینی‌شان ماسک گذاشته بودند این بود: «تحمل فضا خیلی سخت است؟ پس چطور ما ۳۷ سال تابستان و زمستان در چنین شرایطی زندگی می‌کنیم؟»روبان قرمز مرکز جدید و بیل مکانیکی‌هایی که مخلوط شن و ماسه را بر روی زباله‌ها می‌ریختند نیز برای آن‌ها که حدود ۴۰ سال از زباله‌ها آسیب‌دیده بودند نمودی نداشت.در این مراسم مادرانی بودند که با خبرنگاران از بدحالی و مریضی کودکانشان و از ناراحتی ریه ساکنین روستاهای اطراف صحبت می‌کردند.آن‌ها از خبرنگاران و فعالین محیط‌زیست و مدیران می‌خواستند تا دقایقی در منزلشان حضور پیدا کنند و ببینند آیا می‌توانند این بو را که تا آنجا هم کشیده میشود تحمل کنند؟خواسته همه آن‌ها این بود : علاوه بر اینکه هیچ زباله‌ای نباید در اینجا ریخته شود بلکه تمام زباله‌های این مکان هم باید جمع شود.غم‌انگیز مانند مگس به‌جای کشمش در ناندر نگاه اول خواسته‌شان غیرمنطقی بود و نمی‌خواستند به این فکر کنند که ایجاد یک سراوان دیگر رمقی برای طبیعت شکننده گیلان نمی‌گذارد اما پای درد و دلشان که می‌نشستی می‌فهمیدی که هدفشان جلب‌توجه برای درک عمق بحرانی است که ۴دهه است بر لحظه‌لحظه زندگی‌شان سایه افکنده است.مادری از مگس‌های آلوده‌ای می‌گفت که در فصل گرم و سرد امانشان را می‌برند و حتی از نان خریده شده از نانوایی‌ها هم سر درآورده‌اند. «فکر کردیم کشمش در نان ریخته شده اما مگس بود» این را می‌گوید و چشم‌هایش تر میشود.شهروند دیگری با بغضی در صدا می‌گوید:کاش آن‌قدری که بعضی از مقامات برای مردم مظلوم نقاط مختلف دنیا دل می‌سوزانند کمی هم به درد و فاجعه‌ی چند ۱۰ ساله‌ی حاکم شده بر زندگی ما توجه می‌کردند که از آب آشامیدنی تا کشاورزی و دامداری‌مان را به نابودی کشانده است.او ادامه می‌دهد ده‌ها نامه و طومار برای مدیران دولت‌های مختلف طی سال‌های گذشته نوشته‌ایم. اما یا توجه نکرده‌اند و یا فقط وعده وعیدهای عملی نشده دادند.شاهدان زنده رنج سراوانزن دیگری که می‌گوید ۴۵ ساله است با اشاره به طبیعت اطراف مرکز دفن می‌گوید: در کودکی برای تمشک چینی به اینجا می‌آمدیم ولی حالا همه‌چیز از بین رفته است. برای آینده فرزندانمان نگرانیم.زن دیگری می‌گوید هر کس در این سال‌ها توان مالی داشت از اطراف سراوان مهاجرت کرد و به‌جای دیگر رفت تا مجبور به تحمل بوی متعفن زباله‌هایی که در جای دیگر تولید میشود اما زندگی آن‌ها را به گند کشیده نشوند اما امثال ما به دلیل مشکلات مالی و بی‌پناهی محض در روستاهایمان باقی‌مانده‌ایم تا ذره‌ذره شاهد از بین رفتن طبیعت، کشاورزی، دام و طیور و بیماری‌های وحشتناک اهالی باشیم.آن‌قدر بی‌اعتماد شده‌اند که افتتاح اولین سلول مهندسی بهداشتی دفن زباله سراوان برایشان مهم نباشد و تکرار کنند شهردار و اعضای شورای شهر و مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند، پایشان را ازاینجا بیرون بگذارند تا ماه‌ها یادشان می‌رود چه قول‌هایی به مردم فاجعه‌زده سراوان داده‌اند.سراوان و نیاز به مشارکتی مانند حماسه تالاب عینک
پیمان بازدیدی مدیرعامل سرزمین ایده آل ما نیز در این مراسم به همراه جمعی از اعضای موسسه خود حاضرشده بود.او بابیان اینکه حق مردم سراوان این نیست که این فاجعه زیست‌محیطی را تحمل کنند گفت: ما گیلانیان ازنظر فرهنگی سرآمد مطرح می‌شویم. ولی آیا ما توانستیم وظیفه خودمان را در بحث محیط‌زیست انجام بدهیم؟بازدیدی افزود: دغدغه مندان محیط‌زیست بسیار کمتر هستند. این فعال محیط‌زیستی خواستار تغییر نگاه به فعالین اجتماعی شد و گفت: ما با فعالین سیاسی فرق می‌کنیم.او با این پرسش که تا کی باید سراوان آسیب ببیند؟ گفت: سراوان یک همکاری و مشارکت مانند حماسه تالاب عینک و جمع‌آوری سنبل آبی می‌خواهد.چرا مدیران منابع طبیعی و اداره محیط‌زیست در سراوان حضور پیدا نکردند؟بازدیدی با یادآوری افتتاح بهسازی مرکز دفن در زمستان سال گذشته و حضور مسئولین محیط‌زیست و منابع طبیعی گفت: چرا امروز مدیران منابع طبیعی و اداره محیط‌زیست در مراسم حضور ندارند؟او افزود: تا وقتی‌که در مورد سراوان نگاه ملی وجود نداشته باشد این مشکل قابل‌حل نیست.چشم بیمار رشت
حضور و اعتراض مردم سراوان باعث شد تا نماینده‌ای از بین آن‌ها انتخاب شود تا در لابه‌لای سخنرانی مدیران حرف‌های مردم هم بی‌واسطه به گوش مسئولین برسد.سعید رضایی یکی از جوانان ساکن روستای سراوان بود که امروز به نمایندگی از مردم سراوان حرف زد.رضایی نیز قبول داشت که مشکل سراوان بحث یک سال و دو سال نیست. او گفت: مشکل ما امروز و دیروز نیست بلکه برای ۳۷ سال پیش است.او با اشاره به ۸ بیمار مبتلابه سرطان در روستا گفت: مشکل ما با ریختن شن و ماسه حل نمی‌شود. رضایی بابیان اینکه سراوان چشم رشت است گفت: ورودی شهری مانند رشت نباید این‌گونه باشد.رضایی طبیعت را حق مردم دانست و گفت:جوانان بیکار هستند و استعدادها در حل گم‌شدن است ما اینجا یک طبیعت سالم داریم همان را از ما نگیرید.چرا ۳۲ دهیاری و بخشداری استان زباله‌هایشان را در سراوان می‌ریزنداین جوان سراوانی خطاب به مسئولین گفت:ما می‌خواهیم که زباله‌ها ازاینجا جمع شود. برای ما زمان تعیین کنید که مثلا تا پنج سال دیگر اینجا زباله‌ای نخواهد بود.مادران و جوانان سراوانی بعد از سخنرانی‌هایی که به نظر آن‌ها فقط «وعده» بود به دور شهردار و فرماندار و اعضای شورا و خبرنگاران جمع شدند واز آن‌ها خواستند تا کاری انجام دهند. کاری که طی روزهای آینده کمی از رنج‌های روزمره حاصل از ریختن زباله در سراوان را برایشان کاهش دهد.سراوانی‌ها ناامیدند و خسته از شنیدن وعده‌های چندساله. آن‌ها مدام تکرار می‌کردند به کدامین گناه ۳۲ دهیاری و بخشداری استان باید زباله‌هایشان را در سراوان بریزند و محل زندگی آن‌ها را به زباله‌دانی تبدیل کنند؟آیا نمایندگان دولت تدبیر و امید، شورای شهر و شهرداری رشت موفق به زدودن خط پررنگ ناامیدی و به جریان انداختن زندگی در سراوان می‌شوند؟
۱۵ آبان ۱۳۹۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[مشاهده در: www.gilnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
گوناگون
پربازدیدترینها