واضح آرشیو وب فارسی:فارس: بزرگداشت آیتالله شیخ عباس مشکوریحکایت عالمی که امام او را «عماد العلماء الأعلام» خواند
همسر آیتالله شیخ عباس مشکوری درباره لحظات احتضار ایشان میگوید: ایشان در حالت احتضار بودند که ناگهان صلوات فرستادند و وقتی پرسیدم چه شده است، فرمودند اهل بیت آمدهاند، مگر این رایحه معطر را استشمام نمیکنی؟!
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، تنها چند روز بعد از آنکه به دنیا آمد، از پشت بام خانه به پایین سقوط کرد که در همان حال، مادرش نام حضرت ابوالفضلالعباس(ع) را بر زبان جاری ساخت و از ایشان استمداد طلبید. همین شد که به طرز معجزه آسایی، بند لباسش به ناودان خانه گیر کرد و بین آسمان و زمین معلق ماند. او را پس از آن عباس نامیدند؛ شخصیتی که گذران زندگی نام و لقب آیت الله شیخ عباس مشکوری را برازنده وی ساخت. او در اردیبهشت ماه سال 1281 هجری شمسی در نجف اشرف به دنیا آمد و خیلی زود به آموختن دروس حوزوی علاقهمند شد. شیخ عباس خود درباره آن روزها میگوید: «ما سهمیه روغن چراغ داشتیم و علاقه من به مطالعه و آموختن چنان بود که این سهمیه کفاف نمیداد و پس از اتمام سهمیه، از نور چراغ مستراحهای مدرسه استفاده میکردم و تا پاسی از شب به مطالعه و آموختن ادامه میدادم.» او در دوران تحصیل از درس بزرگانی مانند حضرات آیات سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید محسن حکیم، میرزا حسین نائینی، سید عبدالهادی شیرازی و سید حسین حمامی بهرهها کسب کرد و سپس به دستور برخی استادان خود، برای تبلیغ به ایران هجرت کرد و در تهران و محله قلهک ساکن شد. او در آن محله به تاسیس مسجد و حسینیه اعظم قلهک همت گمارد و خود نیز در این تاسیس، شخصا کار میکرد تا مردم هم به این کار تشویق شوند. همچنین تلاش همیشگی او بر این بود که در تاسیس و بازسازی مساجد و تکایای دیگر هم پیشقدم باشد. او در همین مسجد، سلسله نشستهای تفسیری را در روزهای دوشنبه و پنجشنبه هر هفته برای جوانان راه اندازی کرد و از این راه، افراد بسیاری به پای سخنان شیرین و شیوای او مینشستند. همچنین تاسیس مدرسه دخترانه دین و دانش با هدف عدم اختلاط تحصیلی پسران و دختران، نهی از منکر مستمر برای جمع شدن شراب فروشیهای محله قلهک و شناسایی افراد نیازمند و ارسال کمکهای مالی بهصورت ناشناس به درب منازل آنان، از دیگر اقدامات او در محله قلهک تهران بود. شیخ عباس مشکوری همچنین در ملی شدن صنعت نفت، همکاری و همراهی وثیقی با آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی داشت و به هنگام علنی شدن نهضت انقلابی امام خمینی نیز، با ایشان همراه شد و اعلامیهها و بیانیههای حمایت از امام را امضا میکرد. همچنین در تاریخ ثبت است که امام خمینی (ره) نیز در نامهای به ایشان، وی را به عنوان «عماد العلماء الأعلام« خطاب فرموده است و مینویسند: «ایشان از قِبَل حقیر مجازند در امور شرعیه و حسبیه ... و نیز مجازند در اخذ وجوه شرعیه ... .» آیتالله مشکوری همچنین در تهران به تبادل نظر و همفکری با علمای شهر و از جمله حضرات آیات و حجج اسلام سید علی نقی فیض الاسلام، محمد امامی کاشانی، محمدتقی فلسفی، سید هاشم رسولی محلاتی، علی موحدی کرمانی، سید نورالدین طاهری، عباسعلی اسلامی و سید احمد طیبی شبستری میپرداخت تا ارتباط بین علمای اسلام بیش از پیش وثیق و مستحکم بماند. از این عالم مجاهد آثاری هم به یادگار مانده است که از آن جمله میتوان به «تلخیص علم صرف» به دو زبان عربی و فارسی و «سبیل الرشاد» اشاره کرد. آیتالله مشکوری در اواخر عمر بیمار شد و دو روز پیش از رحلت، این مسئله را به اطلاع خانواده رساند و گفت: من تنها دو روز دیگر مهمان شما هستم و بیش از این در این دنیا نمیمانم. در همان دو روز و با وجود بیماری، وی هر سه وعده نماز را در مسجد قلهک اقامه فرمود و با نمازگزاران و اهالی محل وداع کرد و از آنان حلالیت طلبید. آیتالله شیخ عباس مشکوری سرانجام در چنین روزی یعنی در بامداد بیست و دومین روز از نخستین ماه فصل تابستان سال 1351 هجری شمسی و در حالی که حدود هفت دهه از زندگی را پشت سر گذاشته بود، در جوار رحمت حق آرام گرفت. همسر ایشان درباره لحظات احتضارش میگوید: ایشان در حالت احتضار بودند که ناگهان صلوات فرستادند و وقتی پرسیدم چه شده است، فرمودند اهل بیت آمدهاند، مگر این رایحه معطر را استشمام نمیکنی؟! با فوت این عالم جلیل القدر، تهران و نجف سیاه پوش شد و امام خمینی در نجف و آیت الله میلانی در مشهد از جمله عالمانی بودند که برای مرحوم آیت الله مشکوری مجلس فاتحه برگزار کردند. پس از آن، پیکر مطهر این عالم ربانی به قم منتقل شد و در باغ رضوان این شهر در خاک آرام گرفت. انتهای پیام/2258/ذ40
95/04/22 :: 15:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]