واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/اهمیت مدیریت کیفی منابع آب زیرزمینی؛ دلایل و انواع آلودگیهای آن

امروزه یکی از مهمترین مسائلی که محیط زیست را تهدید میکند، آلودگی آبهای زیرزمینی است که از طریق فعالیتهای انسانی از جمله فعالیتهای کشاورزی، صنعتی و ... ایجاد میشود.
به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج، مدیریت منابع آبزیرزمینی را میتوان به مدیریت کمی و کیفی آب زیرزمینی اطلاق کرد، البته با تأسف میتوان به این نکته اشاره کرد که در ایران مدیریت کیفی منابع آب زیرزمینی جایگاه چندانی ندارد در حالی که مطالعه بر روی این منابع در سطح وسیعی انجام میگیرد. عدم اجرای طرحهای مدیریت کیفیت منابع آب زیرزمینی باعث آلودگی این منابع شده که همین امر موجب بروز بیماریهای متعددی در مصرفکنندگان از این منابع خدادادی میشود. امروزه یکی از مهمترین مسائلی که محیط زیست را تهدید میکند، آلودگی آبهای زیرزمینی میباشد که از طریق فعالیتهای انسانی از جمله فعالیتهای کشاورزی، صنعتی و ... ایجاد میشود. در این میان برخی از فلزات سنگین که از آلایندههای صنعتی به حساب میآیند و آلایندههای کشاورزی نقش بیشتری در آلودگی منابع آب و خاک خواهند داشت. در واقع این آلایندهها سمی و خطرناک هستند و در غلظتهای کم باعث ایجاد انواع بیماریها در انسان میشود. این موارد نه فقط برای مصارف انسانی از قبیل آب شرب، شستشو، آبیاری کشاورزی و مسائل صنعتی بلکه برای اکوسیستمهای طبیعی و آبزیانی که به آب تازه نیاز دارند نیز مهم است. باید مدنظر داشت که حفاظت از این منابع با ارزش در برابر آلودگی بسیار با اهمیت میباشد. کیفیت آبزیرزمینی معمولاً تحت تأثیر پتانسیل آلودگی صنعتی و زمینهای کشاورزی است که شامل کودها و آفتکشها میباشد. در حال حاضر یکی از مشکلات اصلی شهرکهای صنعتی، وجود صنایع مختلف (غذایی، شیمیایی، فلزی و ...) در این شهرکها است که فاضلاب و مواد زاید حاصل از آنها در صورت عدم رعایت مسائل زیست محیطی میتواند صدمات جبران ناپذیری را در دراز مدت بر روی بوم سامانههای خشکی و آبی پیرامون آنها به وجود آورد؛ و مهمتر اینکه باعث به خطر افتادن سلامت افراد ساکن در محدوده این شهرکها گردد. آلودگی آبهای زیرزمینی در منابع مختلف آغشتگی و آلودگی آبهای زیرزمینی عمدتاً مترادف با یکدیگر در نظر گرفته میشوند. اما این دو واژه تعاریف متفاوتی دارند به گونهای که همه مواد محلولی که در نتیجه فعالیتهای انسانی به محیط هیدروژئولوژیکی وارد میشوند، صرفنظر از آنکه غلظت آنها به میزانی برسد که باعث تخریب قابل ملاحظه آبهای زیرزمینی گردد و یا نگردد، آغشته کننده نامیده میشود، در حالیکه واژه آلودگی برای شرایطی بکار میرود که غلظت آغشته کننده به میزانی برسد که آب را به لحاظ کیفی غیر قابل استفاده نماید. طبق تعریف آژانسهای زیست محیطی، در صورتی که هر نوع ماده فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و رادیولوژیکی بیشتر از حد مجاز استاندارد در آب زیرزمینی موجود باشد، آبخوان آلوده محسوب میشود. آلودگی آبخوان میتواند به صورت طبیعی باشد به این صورت که آب از سطح زمین به اعماق نفوذ کرده و با مواد شیمیایی موجود در خاک مخلوط شده و وارد آبخوان میشود و این نوع آلودگی معمولاً بسیار کم در طبیعت اتفاق میافتد. و اغلب آلودگی به صورت غیرطبیعی و توسط انسان از قبیل فعالیتهای شهری، کشاورزی و صنعتی صورت میپذیرد. انواع آلودگی و منشأ آنها انواع آلودگی آبهای زیرزمینی در چهار دسته شهری و خانگی، طبیعی، کشاورزی و صنعتی قرار میگیرند. میتوان منابع آلودهکننده آب زیرزمینی را به منابع آلودهکننده غیر نقطهای نظیر کودها و آفتکشها که در بخش کشاورزی بکار میروند و منابع آلودهکننده نقطهای نظیر مخازن فاضلاب شهری و کارخانههای صنعتی و مکانهای نگهداری هیدروکربورها تقسیمبندی کرد. OTAطی گزارشی در سال 1984 منابع آلودهکننده آبهای زیرزمینی را به شش گروه تقسیم کرد که شامل چاههای جذبی فاضلاب، سپتیک تانکها، چاههای تزریق و تصفیهخانهها، مراکز دفن زباله، قبرستانها، حوضچههای ذخیره یا تصفیه مواد، خطوط انتقال فاضلاب و مواد نفتی، کانتینرهای حمل مواد، آبیاری، کاربرد سموم، کود دهی، مواد زائد دامی، نمکپاشی جادهها و زهکشی معادن، چاههای بهرهبرداری نفت، گاز و آب، چاههای اکتشافی، مراقبتی و حفاریهای ساختمانی و تداخل آب شور و شیرین، بارانهای اسیدی، ارتباط آبهای سطحی و زیرزمینی است. =================== یادداشت از: طالب مرادینژاد =================== انتهای پیام/82011/ذ40
95/04/20 :: 00:17
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]