- در کشور ما فرصت‌سوزی‌‎ها به شکل وحشتناکی رخ می‌دهد

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

راسخون: از مدیران فرهنگی گرفته تا خود هنرمندان؛ همه در این خط‎کشی ‌‎ها قرار گرفته‌اند. آدم‌‎ها سر جای خودشان نیستند. مدیران فرهنگی ما با وجود احترامی که به شخصیت آن‎‎ها می‌گذارم، فاقد توانایی هستند و به باور من، جایگاهی را غصب کرده‌اند و غصب این موقعیت، در واقع فرصت گرفتن از یک کشور و نسلی است که... «متأسفانه، تشنجات سیاسی کشور، نگاه ‎‎های خط‎کشی شده و مرزبندی‎شده‎ای را پدید آورده که همچون خوره و جذام به ساحت هنر هجوم آورده‌اند، آن را مخدوش می‌کنند و کاملا از بین می‌برند.» به گزارش «تابناک»، جمله بالا را مجید مجیدی می گوید، کارگردان نام آشنای سینمای ایران که حتی اگر کسی او را با «بدوک»، «بچه‎‎های آسمان» و «رنگ خدا» نشناخته باشد، این اواخر، «آواز گنجشک‌ها»یش، حسابی سر و صدا کرد و جوایز متعددی گرفت که بعضی‌ از آنها خارجی بودند. این کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگر سرشناس ایرانی، تاکنون موفق به گرفتن چهار جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در دوره‎‎های گوناگون جشنواره فیلم فجر شده ‌است. بنا بر این گزارش، وی در گفت وگویی با هفته نامه پنجره مطالبی را عنوان کرده است که در زیر به گوشه ای از آن اشاره می شود: متأسفانه، همه مسائل ما آمیخته به مسائل سیاسی شده است؛ از مدیران فرهنگی گرفته تا خود هنرمندان، همه در این خط‎کشی‌‎ها قرار گرفته‌اند. آدم‌‎ها سر جای خودشان نیستند. مدیران فرهنگی ما با وجود احترامی که به شخصیت آن‎‎ها می‌گذارم، فاقد توانایی هستند و به باور من، جایگاهی را غصب کرده‌اند و غصب این موقعیت، در واقع فرصت گرفتن از یک کشور و نسلی است که ممکن است به بیراهه برود. در کشور ما، فرصت‌سوزی‌‎ها به شکل وحشتناکی رخ می‌دهد و من بیش از هر چیزی، نگران این بخش هستم. ما در این سال‌‎ها، در پی شکوفایی خلاقیت و پرورش یک نسل دیگر نبوده‌ایم. بیشتر خواستند هنرمندان را شبیه‌سازی کنند تا مثل خودشان بیندیشند؛ هنرمندان تزریقی که از منظر آنها‎ به ماجرا نگاه کنند. من نگران نسل آینده هستم و بر این باورم در سال‌‎های آینده با یک بحران بزرگ فرهنگی ـ هنری روبه رو خواهیم شد. ما همیشه چیزی را سرمایه می‌دانیم که ما‎به‎ازای فیزیکی داشته باشد؛ مثل نفت، ولی من معتقدم سرمایه، نیروی انسانی‌ است که می‌تواند پشتوانه هر کشوری باشد، به‎ ویژه برای کشور ما که بسیار جوان است و این سرمایه عظیم به ‎خاطر نبود مدیریت کلان فرهنگی هرز می‌رود. به نظر من، نظام فکری ـ فرهنگی در کشور من فلج شده است. چیزی که مدیران فرهنگی ما روی آن پافشاری دارند، کار سفارشی است، چون نگران صندلی خودشان هستند، نه وضعیت فرهنگی. در حالی‎ که باید ریسک‌پذیر و در پی ایجاد راهی برای جریان‌سازی باشند و فارغ از موقعیت خود، به راه افتادن لوکوموتیو فرهنگ بیندیشند. در فعالیت فرهنگی ما نمی‌کاریم که شش ماه بعد درو کنیم. ممکن است ده سال دیگر کارمان نتیجه دهد. متأسفانه، مسئولان فرهنگی کشور ما دنبال چنین کِشتی نیستند. حتی به کشت آبی هم فکر نمی‌کنند، دیمی‎کارند؛ بکاریم و بارانی هم ببارد و بتوانیم محصولی برداشت کنیم. وی درباره نگاه رهبر انقلاب به فعالیت های فرهنگی ـ هنری می گوید: تا جایی‎که من می‌دانم، ایشان همیشه خبر‎ها را رصد می‌کردند و از آن‎جایی که نسبت به مسائل فرهنگی کشور، به ‎ویژه در حوزه کودک و نوجوان اهمیت می دهند، توجه ویژه‎ای به کانون پرورش فکری کودک و نوجوان داشتند. شاید یکی از دلایل مصونیت کانون از برخی آفت‌‎ها نیز به‎دلیل نوع نگاهی بود که از این حمایت‌‎ها بود. چون بالاخره کانون، زیرمجموعه آموزش و پرورش به شمار می‌آید. من بر این باورم کانون می‌تواند برای خود یک تشکیلات کاملا جداگانه باشد؛ یک جای کاملا غیرانتفاعی‌تر از چیزی که هست؛ یعنی اگر در ساختار آن تغییراتی پدید بیاید، می‌تواند بالنده‌تر و تأثیرگذارتر شود. فعالیت کانون زیر نظر تشکیلاتی مثل آموزش و پرورش که به خودی خود گرفتاری‌‎ها و چالش‌‎های بسیاری دارد، برای کانون کوچک است. قطعا توجه ویژه رهبری بوده که کانون توانسته سر و شکلی بگیرد و اگر این توجه نبود، تاکنون چیزی از کانون باقی نمانده بود. 1002

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 293]