واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: چشمهاي گريان امروز، لبهاي خندان فردا
تاريخ اسلام همانقدر كه پر از وقايع شيرين و شاديآور است به همان اندازه وقايع سخت و تلخ بزرگي را تجربه كرده است كه...
نویسنده : حجتالاسلام والمسلمين مهدي سخنور
تاريخ اسلام همانقدر كه پر از وقايع شيرين و شاديآور است به همان اندازه وقايع سخت و تلخ بزرگي را تجربه كرده است كه امروز بعد از گذشت بيش از هزار و 400 سال هنوز از غم آنها كم نشده است. يكي از نشانههاي شيعيان واقعي از منظر امام جعفر صادق(ع) اين است كه «الذين يفرَحون لفرحنا و يحزَنون لحزننا...» در غم اهل بيت عليهم السلام غمگين و در شاديشان شاد باشند.
حسين بن علي عليهالسلام فرمود:«انا قتيل العبرة لا يذكرني مؤمن الا بكي، من كشته اشكم. هيچ مؤمني مرا ياد نميكند مگر آنكه (بهخاطر مصيبتهايم) گريه ميكند» - يا نقل است كه فرمودند:«من دمعت عيناه فينا قطرة بوأه الله عز و جل الجنة، هر كس كه در مصيبتهاي ما قطرهاي اشك بريزد، خداوند او را در بهشت جاي ميدهد».
نقل است كه امام صادق(ع) در جاي ديگري فرمودند:شيعيان كساني هستند كه قلبشان و جانشان با ولايت و محبت ما عجين شده است و همچنين فرمودند:«نيح علي الحسين بن علي سنة في كل يوم و ليلة و ثلاث سنين من اليوم الذي اصيب فيه. يك سال تمام، هر شب و روز بر حسين بن علي عليهالسلام نوحهخواني شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواري برپا گشت».
حضرت علي بن موسي الرضا(ع) ميفرمايند:«من تذكر مصابنا و بكي لما ارتكب بنا كان معنا في درجاتنا يوم القيامة... كسي كه مصيبتهاي ما را به ياد آورد و بر آنچه نسبت به ما انجام شده گريه كند، در روز قيامت در درجه ما و همراه ماست».
براي همه شيعيان و مسلمانان در ميان مصائب دين اسلام و اهل بيت عليهم اسلام مصيبتي بزرگتر و عظيمتر از مصيبت امام حسين(ع) و حادثه عاشورا وجود ندارد. مهمتر از همه اينكه با گذشت سالهاي بسيار اين داغ و اين مصيبت نه تنها كمرنگ نشده بلكه به همه مسلمانان در اقصي نقاط جهان نيز رسيده است. البته وعده جاودان بودن مصيبت امام حسين(ع) را پيامبر(ص) زماني كه فرمودند:«ان لقتل الحسين عليهالسلام حرارة في قلوب المؤمنين لا تبرد ابدا؛ براي شهادت امام حسين عليهالسلام، حرارت و گرمايي در دلهاي مؤمنان است كه هرگز سرد و خاموش نميشود» به ما دادند.
همدلي و درك مسلمانان از شرايط روز عاشورا و عظمت اتفاقاتي كه براي خانواده و ياران امام حسين(ع) افتاده باعث شده كه در نظر ما حتي بدترين روز زندگيمان اعم از كاري، اجتماعي و حتي خانوادگي به هيچ شكلي با غم روز عاشورا برابري نكند.
حضرت رضا عليهالسلام در مورد كساني كه در روز عاشورا اقامه عزا ميكنند، فرمودند:«من كان يوم عاشورا يوم مصيبته و حزنه و بكائه جعل الله عز و جل يوم القيامة يوم فرحه و سروره: هر كس كه عاشورا، روز مصيبت، اندوه و گريهاش باشد، خداوند روز قيامت را براي او روز شادي و سرور قرار ميدهد.»
از روز اول محرم خيمه عزا در همه شهرهايي كه مسلمانان ساكن آن هستند برپا ميشود. امروز عصري است كه فارغ از منطقه جغرافيايي و دين كشور ميزبان حتي اگر به تعداد انگشتان يك دست مسلمان در شهري دورافتاده و در كشوري غريب حضور داشته باشد باز هم به هر شكل ممكن محرم به ويژه دهه اول را عزاداري و شرايط شركت كردن ساير همدينانشان را هم فراهم ميكنند.
علي عليهالسلام در نويد اين روزها فرمودهاند:«ان الله... اختار لنا شيعة ينصروننا و يفرحون بفرحنا و يحزنون لحزننا، خداوند براي ما، شيعيان و پيرواني برگزيده است كه ما را ياري ميكنند، با خوشحالي ما خوشحال ميشوند و در اندوه و غم ما، محزون ميگردند». ما اين سيره عزاداري براي امام حسين(ع) را از امامانمان ياد گرفتهايم. امام رضا عليهالسلام در اين باره فرمودند:«كان ابي اذا دخل شهر المحرم لا يري ضاحكا و كانت الكابة تغلب عليه حتي يمضي منه عشرة ايام، فاذا كان اليوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و حزنه و بكائه، هر گاه ماه محرم فرا ميرسيد، پدرم (موسي بن جعفر عليهالسلام) ديگر خندان ديده نميشد و غم و افسردگي بر او غلبه مييافت تا آن كه 10 روز از محرم ميگذشت، روز دهم محرم كه ميشد، آن روز، روز مصيبت، اندوه و گريه پدرم بود.»
هيچ رفتاري بيهدف نيست خصوصاً اينكه ما مسلمانان بر اساس دينمان ياد گرفتهايم هدفمند زندگي كنيم، بخوريم، بپوشيم، ازدواج كنيم، بچهدار شويم حتي ياد گرفتهايم هدفمند بخنديم و گريه كنيم. وقتي همه زندگي ما هدفمند است مگر ميشود گريه كردن آن هم در مصائب امام معصوم بيهدف باشد؟ خود پيامبر وعده داده است؛ قال رسول الله(ص):«يا فاطمة! كل عين باكيه يوم القيامة الا عين بكت علي مصاب الحسين فانها ضاحكة مستبشرة بنعيم الجنة: فاطمه جان! روز قيامت هر چشمي گريان است، مگر چشمي كه در مصيبت و عزاي حسين گريسته باشد، كه آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاي بهشتي مژده داده ميشود.»
وقتي ما در سخنان امام صادق(ع) داريم كه به جعفر بن عفان فرمودند:«ما من احد قال في الحسين شعرا فبكي و ابكي به الا اوجب الله له الجنة و غفر له، فرمود: هيچ كس نيست كه درباره حسين عليهالسلام شعري بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن كه خداوند، بهشت را بر او واجب ميكند و او را ميآمرزد» تازه ميتوان فهميد كه حتي اگر كسي باني مجلس عزاي امام حسين(ع) شود، روضهخوان باشد يا مداحي كند به واسطه اشكي كه جاري ميكند بهشت هديه ميگيرد.
حتي از آن سخن امام صادق عليهالسلام كه فرمودند:«من قال فينا بيت شعر بني الله له بيتا في الجنة: هر كس در راه ما و براي ما يك بيت شعر بسرايد، خداوند براي او خانهاي در بهشت، بنا ميكند» نيز ميتوان فهميد سرودن يك بيت شعر در مدح و عزاي امامان معصوم عليهم السلام چه ثوابي دارد.
در جلد 12 جامع احاديث الشيعه هم به نقل از امام رضا عليهالسلام خطاب به دعبل (شاعر اهل بيت) آمده است كه«يا دعبل! احب ان تنشدني شعرا فان هذه الايام حزن كانت علينا اهلالبيت عليهالسلام:اي دعبل! دوست دارم كه برايم شعري بسرايي و بخواني، چراكه اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمي است كه بر ما خاندان رفته است» و «يا دعبل! ارث الحسين عليهالسلام فانت ناصرنا و مادحنا ما دمت حيا فلا تقصر عن نصرنا ما استطعت: اي دعبل! براي حسين بن علي عليهالسلام مرثيه بگو، تو تا زندهاي، ياور و ستايشگر مايي، پس تا ميتواني، از ياري ما كوتاهي مكن.»
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۸ مهر ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]