تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816844331
مصطفي بعد از شهادت چشم باز كرد و لبخند زد
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: مصطفي بعد از شهادت چشم باز كرد و لبخند زد
35 روز حضور در جبهه مقاومت اسلامي نياز بود تا مصطفي خليلي خودش را به قافله عاشوراييان برساند. اين روحاني خوزستاني تنها 27 سال از عمرش مي‌گذشت،
نویسنده : احمد محمد تبريزي
تنها 35 روز حضور در جبهه مقاومت اسلامي نياز بود تا مصطفي خليلي خودش را به قافله عاشوراييان برساند و در دوازدهم بهمن ماه 1394 به شهادت برسد. اين روحاني خوزستاني كه تنها 27 سال از عمرش مي‌گذشت، داوطبانه به جبهه دفاع از حرم رفته بود و مي‌گفت اگر قرار باشد بالاي منبر مردم را به جهاد فرابخوانم، شايسته است پيش از همه آنها خودم قدم در ميدان نبرد بگذارم. وقتي با راضيه نوروزي همسر شهيد كه فرزندي چهارساله از او به يادگار دارد، به گفت و گو نشستيم، ماجراي عجيبي را كه از همرزمان شهيد شنيده بود را برايمان تعريف كرد. «شاهدان عيني مي‌گويند مصطفي پس از شهادت چشمانش را باز مي‌كند و به همرزمانش لبخند مي‌زند. » شهيد خليلي متولد 18/6/ 1367 بود و همانند ديگر شهداي دهه شصتي مدافع حرم، ثابت كرد كه در شجاعت و ايثار چيزي از جوانان دوران دفاع مقدس كم ندارد. گفت و گوي ما با همسر شهيد را پيش رو داريد.
سرآغاز آشنايي و شروع زندگي مشترك شما با شهيد خليلي به چه زماني برمي‌گردد؟
من و شهيد يك نسبت فاميلي از طرف مادرمان با هم داشتيم ولي قبل از خواستگاري همديگر را نديده بوديم. بعد از ازدواج آقا مصطفي تعريف مي‌كرد 19 ساله كه شده به مادرش مي‌گويد قصد ازدواج دارد ولي مادرش مخالفت مي‌كند. مي‌گفتند الان سن مصطفي پايين است و اگر چند سال ديگر ازدواج كند خيلي بهتر است. وقتي مادرش مخالفت مي‌كند، مصطفي با برادر بزرگ‌ترش كه براي تمام مسائل با او مشورت مي‌كند موضوع را در ميان مي‌گذارد و از دلايلش براي ازدواج و اينكه نمي‌خواهد به گناه بيفتد، مي‌گويد. وقتي دلايلش را بيان مي‌كند برادرش قانع مي‌شود كه مصطفي مي‌تواند يك زندگي را اداره كند. آقا مصطفي مدنظرش اين بوده كه همسر آينده‌اش مؤمن باشد. من را پيشنهاد مي‌دهند كه به منزلمان مي‌آيند و مرا مي‌‌پسندند. زماني كه براي خواستگاري آمد 20 ساله بود و سال 1388 ازدواج كرديم.
آن زمان معمم شده بودند؟
نه، آن زمان طلبه پايه دو بودند. ايشان بعد از پايان دوران دبيرستان دانشگاه در رشته حقوق قبول شد ولي نرفت. مي‌گفت از جو دانشگاه بدم مي‌آيد و دوست ندارم وارد جو دانشگاه شوم. از اختلاط دختر و پسر خوشش نمي‌آمد. بيشتر به مسائل مذهبي و ديني گرايش داشت و به همين خاطر جو حوزه را خيلي دوست داشت. احساس مي‌كرد اگر در اين راه قدم بگذارد موفق‌تر مي‌شود. اوايل كه اين تصميم را گرفت خانواده‌اش هم مخالفت كردند و مي‌گفتند بايد دانشگاه برود. ما از ايل بختياري هستيم و همسرم اولين كسي بود كه روحاني مي‌شد. در بين ما خيلي رسم نيست كسي وارد حوزه شود. زماني كه مصطفي براي خواستگاري آمد تمام فاميل مخالفت كردند و مي‌گفتند دخترتان را به روحاني ندهيد. اما همسرم با رفتار و كردارش طوري رفتار كرد كه ديد و نگاه همه به روحانيت عوض شد. همه مي‌گفتند فكر مي‌كرديم روحاني‌ها خيلي خشك، خشن و سخت‌گير باشند اما با ديدن مصطفي نگاه همه كاملاً تغيير كرد. خودم روحانيون را دوست داشتم و از اينكه مصطفي به حوزه مي‌رود واقعاً خوشحال بودم. مصطفي هيچ وقت در زندگي چيزي را به من اجبار نكرد. خودش مي‌گفت اگر حتي بتوانم يك نفر را به راه درست بياورم همين برايم كافي است. با چنين نگاهي وارد حوزه شد.
در صحبت‌هاي پيش از ازدواج چه نگاهي به آينده و زندگي مشترك داشتند؟
در مراسم خواستگاري تمام تكيه و صحبت‌هايشان بر روي مسائل معنوي بود. اصلاً طوري نبود كه بخواهد درباره ماديات صحبت كند و بخواهد به من قول پول و خانه بدهد. اصلاً چنين قول‌هايي به من نداد. گفت من تمام سعي‌ام را مي‌كنم شما را خوشبخت كنم ولي هيچ‌وقت به شما قول نمي‌دهم خانه و ماشين آنچناني بگيرم. تمام تكيه‌اش اين بود كه امام زمان(عج) و خدا كمكش مي‌كند. هيچ‌وقت انتظار كمك از شخصي را نداشت. اصلاً چنين روحيه‌اي نداشت. توكلش فقط به خدا و امام زمان(عج) بود. من هم به هيچ عنوان به ازدواج نگاه مادي نداشتم. فقط و فقط ملاكم اين بود كه همسرم كسي باشد كه مرا به درجه كمالي كه مدنظرم بود برساند و در كنار آقا مصطفي به اين خواسته‌ام رسيدم.
اگر بخواهيد اخلاق و منش و رفتار شهيد را مرور كنيد ايشان به لحاظ سبك زندگي چطور آدمي بودند؟
ايشان خيلي با محبت، مهربان و باگذشت بود. جوري نبود كه غرورش اجازه ندهد در خانه محبت كند. هميشه در كارهاي خانه كمكم مي‌كرد و مي‌گفت وظيفه شما نيست كه كارهاي خانه را انجام بدهيد. به بچه‌ها خيلي محبت مي‌كرد. از زماني كه خودمان بچه‌دار شديم خيلي براي پسرمان وقت مي‌گذاشت. هميشه مي‌گفت دوست دارم خيلي با پسرمان صميمي و رفيق باشم. خودم آدمي مذهبي بودم ولي اعتقاداتي كه ايشان به من داد را نداشتم. نگاهم به دين و اهل بيت را خيلي تقويت كرد. ديدي كه الان نسبت به مسائل ديني و مذهبي دارم را قبل از آشنايي با آقا مصطفي نداشتم. من هر چيزي كه در زندگي دارم را مديون همسرم هستم.
ايشان دقيقاً چه تأثيراتي روي شما گذاشتند و چه كارهايي انجام دادند و چه مسائلي را به شما منتقل كردند؟
بسيار نسبت به مسائل ديني عميق بود و با تحليل مسائل را باز مي‌كرد و توضيح مي‌داد. مثلاً وقتي درباره امام حسين(ع) صحبت مي‌كرد درباره چرايي قيام و امر به معروف و انديشه امام بحث مي‌كرد. خيلي در رابطه با مسائل ديني با هم صحبت مي‌كرديم. زماني كه مي‌خواست به سوريه برود خيلي بيشتر صحبت مي‌كرديم. البته چند سالي بود كه چنين تصميمي گرفته بود و عاقبت عملي شد. از اواخر سال 92 تصميمش را با من در ميان گذاشت و با صحبت‌هايش واقعاً مرا قانع كرد. به من گفته بود اگر شما راضي نباشي من اصلاً نمي‌روم. پس از صحبت‌هايش من هم راضي به رفتنش شدم.
شما در جريان رفتنشان به جبهه دفاع از حرم بوديد؟
همسرم اخلاقي داشت كه چيزي را از من پنهان نمي‌كرد. هميشه همه چيز را با من در ميان مي‌گذاشت. وقتي گفت مي‌خواهد برود از شنيدن حرف‌هايش تعجب كردم و گفتم اصلاً به شما نياز نيست كه بخواهيد به آنجا برويد. شما روحاني هستيد و مي‌توانيد همين‌جا بمانيد و مردم خودمان را هدايت كنيد اما مي‌گفت رفتن به جمع مدافعان حرم برايم تكليف است. چطور من روي منبر مي‌روم و به مردم مي‌گويم اين كار را بكنيد و اين كار را نكنيد بعد وقتي از منبر پايين مي‌آيم خودم اين كارها را انجام ندهم. مي‌گفتم الان پسرمان حسين كوچك است و دوست دارم شما در خانه كنارش باشيد. مي‌خواهم هميشه شما را ببيند و شما را الگوي خودش قرار دهد و شبيه شما شود. اما شهيد مي‌گفت من الگوي خوبي براي حسين نيستم و حسين الگويش بايد امام زمان(عج) و امام حسين(ع) باشد نه من. پسرم الان نزديك به چهار سال دارد. به هرحال مخالفت كردم و گفتم الان براي رفتنتان خيلي زود است. الان ما اول راه و زندگي‌مان هستيم اگر مي‌شود چند سال ديگر برويد. ايشان اينگونه توضيح مي‌داد كه فكر كن الان امام حسين(ع) به ما نياز دارد، من مي‌توانم بگويم امام حسين(ع) الان صبر كنيد چون من اول زندگي‌ام هستم و چند سال ديگر مي‌آيم، اصلاً شايد چند سال ديگر به من نياز نداشته باشند. وقتي گفتم بچه‌مان كوچك است گفت امام حسين(ع) هم بچه كوچك داشت و شما مي‌خواهيد فردا به حضرت فاطمه(س) بگوييد به وظيفه‌ام عمل نكردم چون بچه‌ام كوچك بود. همسرم، حضرت آقا را خيلي قبول داشت. مي‌گفت وقتي مي‌خواهي ببيني حق و باطل چيست ببين آقا درباره آن موضوع چه مي‌گويد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]
-
گوناگون
پربازدیدترینها