واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: دو كلمه حرف حساب با بچهها درباره اعتياد
سالهاي سال است كه جامعه از درد اعتياد مينالد و ما روزانه شاهد معتاد شدن شماري از افراد جامعه هستيم...
نویسنده : مريم ترابي
سالهاي سال است كه جامعه از درد اعتياد مينالد و ما روزانه شاهد معتاد شدن شماري از افراد جامعه هستيم. بارها از اعتياد و وابستگي به مواد مخدر صحبت شده و راههاي درمان آن نيز به كرات گفته شده است اما هر روز مواد مخدرهاي جديدي به جامعه تزريق ميشود. مواد مخدرهايي كه حتي شنيدن اسم عجيب و ترسناكشان رعشه به اندام مياندازد. اينكه چرا و به چه دليل افراد جامعه بهخصوص جوانان و نوجوانان ما به سمت استعمال اين مواد كشيده ميشوند بحثي مجزا ميطلبد اما اينكه جامعه چه اقداماتي را براي افراد مبتلا به اعتياد براي ترك مواد و برگشتن به آغوش خانواده و جامعه انجام داده است موضوع مورد بحث ما است.
يكي از اقداماتي كه جامعه براي بيماران به اعتياد انجام داده ايجاد كمپها و مراكز ترك اعتياد است. نخستين كمپ درماني در سال 80 با تلاش سازمانهاي مردمي و با هدف بهبود و درمان معتادان شروع بهكار كرد. براي تشكيل اين كمپها نياز به صدور مجوز از سوي سازمان بهزيستي است كه بايد افراد علاقهمند به داشتن اين كمپها شرايط لازم را داشته باشند. دارا بودن اين شرايط زياد سخت و مشكل نيست ولي از آنجا كه هميشه افراد سودجو و متخلف در هر صنف و كاري وجود دارند، در اينجا نيز افراد سودجو با تشكيل كمپهاي غير مجاز مشكلاتي را براي بيماران اعتياد ايجاد كردهاند كه در نتيجه تأثيرات و كاركرد آنها را نيز خدشهدار كرده است.
آمارها نشان ميدهد كه بيش از يك ميليون و 350 هزار معتاد در كشور وجود دارد كه حدود 700 هزار نفر از اين تعداد با مراجعه به مراكز و كمپهاي ترك اعتياد خواهان بهبود و خروج از منجلاب اين پديده شوم هستند. بنابراين نبايد تأثير اين كمپها را در كاهش تعداد معتادين جامعه ناديده گرفت. پس حضور و فعاليت اين كمپها قطعاً تأثير داشته است اما اينكه اين ترك اعتياد چقدر پايدار و ماندني است منوط به روشهايي است كه براي ترك اعتياد انجام دادهاند.
عدهاي معتقدند كه كمپهاي ترك اعتياد بهترين راه براي ترك اعتياد نيست و معتادين، بهخصوص جوانان و نوجوانان در ابتدا بايد از طريق روانشناسي و مشاوره مورد درمان قرار بگيرند. درصورتي اين كمپها تأثيرگذارند كه فرد معتاد تمام راهها را امتحان كرده باشد و با ميل و رضايت خود استفاده از مواد مخدر را كنار بگذارد. ترك كردن اعتياد با جبر و زور تأثيري نداشته و فرد معتاد با اولين تلنگر به استفاده از مواد روي ميآورد. آمارها ميگويند كه بيش از 80درصد از معتادان و مراجعهكنندگان به كمپها و مراكز ترك اعتياد پس از مراحل درمان، بازگشت مجدد به چرخه اين معضل را تجربه ميكنند.
دلايل متعددي براي برگشت معتادان به چرخه اعتياد وجود دارد؛ عدم حمايت و طرد شدن از سوي جامعه، نداشتن كار، عدم پشتوانه مالي، زمينههاي مساعد براي اعتياد در خانوادهها و اختلافات خانوادگي، نااميدي و بيماريهاي روحي و رواني كه بر اثر استعمال موادهاي روانگردان براي فرد مبتلا ايجاد ميشود مانند افسردگي و... كه هركدام از اين دلايل براي فرد بهبوديافته ميتواند به تنهايي دليلي باشد براي بازگشت به اعتياد. فرد درحال ترك به دليل وابستگي به مواد مخدرهاي صنعتي براي پيدا كردن شادي لحظهاي و فرار از تمام مواردي كه گفته شد به راحتي جذب مواد افيوني ميشود. متأسفانه در جامعه ما فاصله رسيدن به مواد مخدر خيلي كوتاهتر از فاصله رسيدن به مراكز ترك اعتياد است. در اينجا نقش خانوادهها و اطرافيان در عدم بازگشت فرد به چرخه اعتياد بسيار مهم و اساسي است. با اميد دادن و حمايت كردن از او، درك شرايط روحي و رواني وي، كم كردن مشاجرههاي خانوادگي و تغيير دادن نگاهشان ميتوان فرد معتاد را در راه ترك همراهي كرد.
حال جامعه راهحل ترك اعتياد را براي معتادين ايجاد كرده است، اما آيا اين كافيست؟ آيا نبايد اقدامات پيشگيرانه براي بالا نرفتن تعداد معتادين جامعه انجام داد؟ آيا نبايد نگران كاهش سن اعتياد بود؟
وقتي مسئولان خبر از كاهش سن اعتياد از 23 سال به 15سال را ميدهند قاعدتاً نبايد تنها به برگزاري نمايشگاههاي تخصصي ترك اعتياد يا ساختن برنامههاي تلويزيوني و غيره بسنده كنيم. بايد راههاي آگاهيسازي و پيشگيري از مبتلا شدن به اين بلاي خانمانسوز را تغيير دهيم و راههاي جديدتري كه نسل جوان را تحتتأثير قرار ميدهد به كار ببريم يا حتي لحن صحبت كردن با نسل نوجوان و حتي محصل دبستاني را به خوبي ياد بگيريم و به كار ببريم. با زبان امروزي و شرايط جامعه امروزي با نونهالانمان به نحوي صحبت كنيم كه خطرات و عواقب سيگاري را كه در دست دارد بفهمد. جامعه تغيير كرده است و فرزندان ما هم تغيير كردهاند. مسئولان و كساني كه تريبون در اختيار دارند بايد اين موضوع را جدي بگيرند و راههاي جديد را بهكار ببرند. حتي كمپها و كمپينها هم به تنهايي كار از پيش نميبرد. بياييد با فرزندانمان با صراحت و لحن متفاوت صحبت كنيم. فرزندانمان در خطرند. با آنها به زبان خودشان دو كلمه حرف حساب درباره اعتياد بزنيم.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۳ مهر ۱۳۹۵ - ۲۱:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]