واضح آرشیو وب فارسی:تعامل نیوز: بعضی از افراد صرفه نظر از هر گونه حالت روحی که دارند، گوش دادن به موسیقی های غم انگیز را ترجیح می دهند. شاید شما هم از این دسته افراد هستید. قطعه های کلاسیک و حزن انگیزی مثل «آمرزش خوانی» (Requiem) موتزارت قرن هاست که مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. این موسیقی ها حس فقدان و غصه را در ما تداعی می کنند. اما لذت ما از موسیقی غم انگیز، یک تناقض است. ما همیشه تلاش می کنیم تا در زندگی روزمره مان از غم و غصه دوری کنیم. بنابراین، چرا در هنر، مضامینی چون فقدان را جویا می شویم، چرا عمیقا از غم و غصه لذت می بریم و از آن استقبال می کنیم؟ این پدیده مدت هاست که محققان را سردرگم کرده است. اما اخیرا توانسته ایم اطلاعاتی درباره چگونگی لذت بردن از موسیقی به دست بیاوریم. در یک پژوهش جدید، محققان پی برده اند که چرا بعضی ها بیش از دیگران از موسیقی اندوهناک لذت می برند. این طور که پیداست این موضوع به «همدلی» (empathy) مربوط است. تحقیقات قبلا نشان داده است که افرادی که از تجربه های مختلف استقبال می کنند، در «کمال موسیقیایی» امتیاز بالایی می گیرند، اما افراد سیستماتیک، یعنی کسانی که علاقه ی زیادی به الگوها، سیستم ها و قوانین دارند، معمولا موسیقی های تند مثل راک و پانک را ترجیح می دهند. اما در مورد موسیقی غمگین چطور؟ قطعا هیچ کس موسیقی غمگین را دوست ندارد، مگر اینکه احساسی که طی آن تجربه می شود، برخواسته از غصه ی واقعی نباشد، بلکه نسخه ای از آن باشد. بر اساس، نظر سنجی های زیاد و بزرگ مقیاسی که درباره تجربه مردم هنگام گوش دادن به موسیقی غمگین انجام شده ، می دانیم که این تجربه ها عموما در سه دسته قرار می گیرند. برای بعضی از افراد، موسیقی احساس افسوس و فقدان را عمیق تر و شدیدتر می کند. این احساسات به تجربه ها و خاطرات شخصی مرتبط هستند. این تجربه ها لذت بخش نیستند و هیچ توضیحی برای تناقض ارایه نمی دهند. موسیقی غم انگیز در بعضی دیگر حس مالیخولیا را برمی انگیزد؛ به عنوان مثال، احساسی که در یک روز بارانی پس از باخت تیم مورد علاقه مان تجربه می کنیم. اما عجیب ترین نوع تجربه، حس تحت تاثیر قرار گرفتن و متحول شدن است. توصیف این تجربه در قالب کلمات دشوار بوده، اما اغلب اوقات عمیق و لذت بخش است. هرچند که هر کسی نمی تواند آن را تجربه کند. پس چه کسانی می توانند؟ منطقا، کسانی که به راحتی احساس همدلی می کنند، به راحتی هم تحت تاثیر قرار می گیرند. محققان برای آزمایش این فرضیه، روی ۱۰۲ شرکت کننده آزمایش کردند. آنها برای این افراد موسیقی غم انگیز پخش کردند. تمرکز آنها پخش موسیقی هایی بود که افراد قبلا آنها را نشنیده بودند. به این ترتیب، هرگونه عامل خارجی که بتواند بر احساس آنها تاثیر بگذارد، حذف می شد. به عبارت دیگر، محققان می خواستند واکنش عاطفی شرکت کنندگان فقط برخواسته از موسیقی باشد و نه چیز دیگر. محققان همچنین از شنوندگان خواستند تا اطلاعاتی از خودشان بدهند، از جمله اینکه معمولا چقدر در نوستالژی غرق می شوند و در حال حاضر حالت روحی، وضعیت سلامت و کیفیت زندگی شان چگونه است. محققان سلیقه ی آنها در موسیقی را ثبت کردند و میزان همدلی آنها را هم سنجیدند. این موسیقی ها تجربیات متفاوتی را از حس آرامش و متحول شدن گرفته تا حس اضطراب و عصبی شدن را در افراد برانگیختند. شرکت کنندگانی که تحت تاثیر قرار گرفته بودند تجربه حس عمیق و لذت بخش و در عین حال احساس اندوه را گزارش دادند. محققان پی بردند کسانی که از آن قطعه های اندوه گین موسیقی لذت بردند و تحت تاثیر قرار گرفتند، امتیاز بالایی در همدلی گرفتند. برعکس آن هم اتفاق افتاد. کسانی که همدلی پایینی داشتند، از این نوع موسیقی لذت نبردند. علاوه بر این، یافته های محققان نشان می دهد که نه تنها همدلی بالا در لذت بردن افراد از موسیقی غمناک تاثیر داشت، بلکه این افراد قادر هستند خودشان را کنترل و فاصله شان را از این فرایند حفظ کنند. فهم دگرگونی های عاطفی ناشی از موسیقی غم انگیز قطعا می تواند به ما کمک کند تا بتوانیم با استفاده از موسیقی به کسانی که از اختلالات عاطفی رنج می برند، کمک کنیم. منبع: Science Alert
دوشنبه ، ۱۲مهر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تعامل نیوز]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]