محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832792550
خطرناک ترین مسیرهای رسیدن به مدرسه
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: برترین ها: برای بیشتر والدین و بچه ها، عبور از خیابان برای رسیدن به ایستگاه اتوبوس مدرسه، احتمالا پرخطرترین بخش رفتن به مدرسه است. اما نگاهی به این دانش آموزان چینی در روستای گنگوآن بیندازید. آن ها مجبورند هرروز از یک مسیر خطرناک درکنار صخره بگذرند تا به مدرسه شان در بیجی برسند. مدرسه بانپو در نیمه راه یک کوه قرار گرفته و مسیر آن از گذرگاه های کنار دامنه و تونل های میان صخره ها می گذرد. این گذرگاه های پیاده خاکی کمتر از نیم متر عرض دارند که به این معنی است که بچه ها مجبورند بچه ها مجبورند تک به تک عبور کنند و خودشان را به سینه کوه بچسبانند. این پیاده رو 40 سال پیش ایجاد شد و اگرچه مسیر امن تر دیگری وجود دارد اما استفاده از آن باعث می شود دو ساعت تا رسیدن به مدرسه در راه باشند. تنها تضمین برای پدرومادرها این است که مدیر 49 کودک را تا مدرسه همراهی می کند. ممکن است از خطرات و سختی هایی که این بچه ها حاضرند برای رفتن به مدرسه تحمل کنند شگفت زده شوید.
در سوماترا در اندونزی، حدود 20 دانش آموز روستایی مجبورند روی یک طناب که 6 متر بالاتر از یک رودخانه جاری قرار دارد، راه بروند تا به موقع به کلاس برسند و سپس 11 کیلومتر در جنگل پیاده روی کنند تا مدرسه شان در شهر پادانگ برسند. آن ها دو سال است که مجبورند این چنین تعادل خود را روی طناب حفظ کنند، یعنی از زمانی که پل معلق در باران سنگین فروریخت.
در یک روستای دیگر در اندونزی بچه ها مجبورند از یک پل معلق شکسته برای رسیدن به آن سوی رودخانه و رفتن به مدرسه استفاده کنند. در مقایسه با 30 دقیقه پیاده روی بیشتر تا رسیدن به پل جایگزین، بچه ها عبور مخاطره آمیز از این پل را انتخاب کرده اند.
باز هم در روستای دیگری در اندونزی بچه ها روی یک کانال آب با دوچرخه می روند و از آن به عنوان میانبر استفاده می کنند، اگرچه این کانال برای راه رفتن ساخته نشده اما باوجود خطراتی که دارد اما بچه ها ترجیح می دهند ازروی آن عبور کنند تا شش کیلومتر پیاده بروند.
در فیلیپین دانش آموزان ابتدایی از یک تیوب بادکرده برای رد شدن از رودخانه و رسیدن به مدرسه استفاده می کنند. دانش آموزان برای رفتن به مدرسه باید حداقل یک ساعت پیاده روی کنند و وقتی رودخانه طغیان می کند مجبورند یا کلاس خود را از دست دهند یا در پناهگاه یا خانه بستگانشان بمانند.
بچه های فیلیپینی لااقل تیوب دارند، اما این دانش آموزان ویتنامی بدشانس تر هستند. ده ها دانش آموز کلاس اول تا پنجم دوبار عرض رودخانه را برای رسیدن به مدرسه شنا می کنند. برای اینکه لباس و کتاب هایشان خیس نشود آن ها را محکم در کیسه های پلاستیکی می پیچند و معمولا برهنه از رودخانه عبور می کنند. هم چنین از این کیسه ها برای شناور نگه داشتن خودشان روی رودخانه هم استفاده می کنند و پس از عبور از رودخانه لباس هایشان را از کیسه بیرون آورده و می پوشند. این رودخانه 15 متر عرض و 20 متر عمق دارد.
۱۱ مهر ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 132]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها