واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: يک شغل جالب؛ هميشه معترض باشيد به گفته چوننکو همه اين افراد بسيار راحت در مورد مبلغي که دريافت مي کردند سخن مي گفتند با اين عذر که براي ادامه اعتراض شان نمي توانند به شغل يا درس شان بپردازند. اين موضوع که به دليل سوءاستفاده از کودکان زير 18 سال توجهات بين المللي بسياري را برانگيخته بود، مختص اوکراين است. شايد به نظر برسد در تصوير مردمي که طي انقلاب نارنجي سال 2004 با شور و هيجان زياد پرچم هايشان را تکان مي دهند و در اجتماعشان در ميدان اصلي شهر کي يف اوکراين به سياست هاي دولت اعتراض مي کنند روح دموکراسي حقيقي جاري است، اما با در نظر گرفتن جواناني که پس از پايان اجتماع اعتراض آميزشان در حال برنامه ريزي براي خرج کردن پولي هستند که به خاطر اين اعتراض نصيب شان شده، احتمالاً نظر بسياري از مخاطبان تغيير خواهد کرد. به گزارش اعتماد، آنچه در بحران سياسي ماه آوريل اوکراين روي داد، رازي را که چندان نهفته نبود، در اتحاد جماهير شوروي سابق آشکارتر از پيش کرد؛ اعتراضاتي که در دنياي غرب نشانه گرايشات و عواطف سياسي توده ها به شمار مي آيند، بيش از هر چيز به معاملات اقتصادي ميان آنها و صاحبان قدرت مربوطند. الکساندر چوننکو از فعالان گروه مدافع حقوق راي دهندگان در اوکراين، که از درون سيستم شاهد اتفاقات مربوطه است، آشکارا از اتوبوس هايي حرف مي زند که پر بودند از افرادي که پول دريافت کرده بودند تا از حزب نخست وزير مورد تاييد روسيه، ويکتور يانوکوويچ در ماه آوريل حمايت کنند. چوننکو که با اتخاذ اين راه حل براي کسب منافع سياسي مخالف است، مي گويد؛ «حدود 20 درصد از اين افراد انگيزه هاي قوي داشتند، اما در عين حال پول نيز دريافت کرده بودند.» او پس از آوريل گزارشي مستند و همراه با عکس هاي مربوطه در مورد قطار پر از معترضان حقوق بگير و خود اعتراض منتشر کرد. مسوولان حزب به صدها جوان، از کم سن و سال ترها تا آنها که در دهه سوم زندگي بودند، حدود 130 گريونياس (معادل 20 دلار به هر يک) پرداختند تا اجتماع اعتراض آميزي را در کي يف سراسر شب ادامه بدهند. به گفته چوننکو همه اين افراد بسيار راحت در مورد مبلغي که دريافت مي کردند سخن مي گفتند با اين عذر که براي ادامه اعتراض شان نمي توانند به شغل يا درس شان بپردازند. اين موضوع که به دليل سوءاستفاده از کودکان زير 18 سال توجهات بين المللي بسياري را برانگيخته بود، مختص اوکراين است. قرقيزستان که يکي از دموکرات ترين کشورهاي آسياي مرکزي به شمار مي آيد و يکي از بخش هاي اتحاد جماهير شوروي بوده است طي اعتراضات اخير در آوريل، معترضاني از شهرهاي کوچک و حاشيه يي را در پايتخت به خود ديد که به سختي مي توانستند براي خبرنگاران توضيح دهند که چرا به پايتخت آمده اند. محمد يکي از معترضاني بود که در بيشکک پايتخت اين کشور اجتماع کرده بودند و در پاسخ خبرنگاران، در حالي که از فقر شديد حاکم بر زادگاهش حرف مي زد، يک دندان طلا در دهانش مي درخشيد. او به خبرنگاران گفت؛ «فکر مي کنيد اگر پولي در کار نبود، چند نفر از ما به اينجا مي آمد؟» در حالي که دوست همراهش به سرعت کلام او را قطع کرد و توضيح داد که او اين حرف را به شوخي زده است. در حالي که معترضان به راحتي از مبلغي که دريافت کرده اند حرف مي زنند، رهبران و دست اندرکاران احزاب آن را انکار مي کنند. پژوهشگران در اين ميان معتقدند سازماندهي مردم به راه حلي پذيرفته شده و معمول براي جلب توجه رسانه ها و اعمال فشار براي ديکته کردن آراي سياسي احزاب تبديل شده است. چوننکو در گزارشش به مضحک بودن اين داستان اشاره مي کند که صدها هزار نفر با ريختن به خيابان هاي کي يف اعتراض خود به تقلب در انتخابات را اعلام کنند در حالي که براي اين اعتراض پول دريافت کرده اند. او مي گويد؛ «در انقلاب نارنجي مردم به هدف کسب درآمد به خيابان ها نريختند، اما اکنون موقعيت متفاوت است. شرايط جديد نگران کننده شده است. نوعي شرايط رواني خاص حاکم شده که مي توان به آن عنوان «ترس از خيابان» داد. طي اين شرايط عصبيت موجود در حرکات مردمي خياباني به آساني مي تواند در تصميمات نيروهاي سياسي اعمال تاثير کند يا موجب تحريک آنها براي استفاده از آن براي حاکم شدن منافع شان باشد. در روسيه، وحشت از انقلابي مانند انقلاب نارنجي شديد است و موجب ايجاد چندين گروه جوانان با بودجه خوب و حمايت دولت شده است که اعتراضات داخلي را به نوعي سرکوب و از سيماي بيروني کرملين نزد محافل خارج از روسيه پشتيباني مي کنند. اين گروه ها از جمله «ناشي» (به معني «متعلق به ما»)، «گاردجوانان» و «مستني» (به معني «محلي») به جاي پرداخت پول هسته هاي نيروهاي فعال دانشگاهي را با وعده يافتن شغلي خوب يا اردوهاي تابستاني که انواع تفريحات در آنها در کنار سخنراني ها و القاي آراي سياسي ارائه مي شود تطميع مي کنند و اين قابليت را مي يابند که به اين ترتيب تعداد قابل توجهي از افراد را بسيج کنند. در سال 2006 يک گروه بسيج شده توسط «ناشي» توانست به بهانه مراسم بزرگداشت قربانيان و سربازان جنگ جهاني دوم 70 هزار جوان را بسيج کند. يکي از اعضاي پيشين «ناشي» به خبرنگاران گفت؛ «گاهي کالج ها و دانشگاه هاي محلي يک روز تعطيل مي شوند و دانشجويان تشويق مي شوند در اعتراضاتي شرکت کنند که حتي نمي دانند براي چه برگزار مي شود.» سام گرين يکي از تحليلگران امريکايي مرکز کارناگي در مسکو مي گويد؛ «اعضاي سابق اتحاد جماهير شوروي تنها کشورهايي نيستند که در آنها براي کسب موقعيت هاي سياسي از توده ها استفاده مي شود و به سرعت به امريکا اشاره مي کند و نيرنگ هاي سياسي کثيفي را برمي شمرد که در زمان تصدي رئيس جمهوري نيکسون در امريکا اتفاق افتاد.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 166]