تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817081353
«قیچی» در هنروتجربه تحلیل شد/تحسین کارگردان در فرار از پایان باز
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: در شیراز؛
«قیچی» در هنروتجربه تحلیل شد/تحسین کارگردان در فرار از پایان باز
شناسهٔ خبر: 3766807 - یکشنبه ۲۱ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۱
استانها > فارس
.jwplayer{ display: inline-block; } شیراز- نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «قیچی»، در سالن سینما هنر و تجربه شیراز برگزار شد. به گزارش خبرنگار مهر، صبح یکشنبه در این نشست، کریم لک زاده در مقام کارگردان در کنار همسر خود سونیا سنجری به عنوان یکی از بازیگران فیلم حضور یافته و پس از نمایش فیلم، در حضور تماشاگران به گفتگو با علی سینا آزری در مقام منتقد فیلم نشستند. زنگ خطر؛ کارگردانی که اسیر ایده می شود! سینا آزری زنگ خطر را در فیلم های لک زاده ماندن در ایده فیلم دانست. ایده ای که فیلم بر مبنای آن شکل می گیرد و قرار است در طول فیلم پرورش یابد؛ اما معتقد بود ماحصل فیلم در پایان عملا از ایده فراتر نبوده و اندوخته ای بر آن نمی افزاید. وی «قیچی» را از این منظر دچار سرگردانی در روایت دانست. روایتی که در تعریف مسیر مشخص خود و پیمودن آن سرگردان است. آزری در توضیح بیشتر، با عینی نمودن منظور خود از سرگردانی در روایت، آنچه فیلم «قیچی» هست و آنچه می توانست باشد را شرح داد. وی با این توضیح که «قیچی» روایت مردی است که بر حسب اتفاق پیش آمده، رفته رفته از خانواده، شهر و سرزمین خود فرار می کند و این فرار به جنون او می انجامد، افزود: فیلم در پیمودن مسیر درست این روایت سرگردان است. فیلمساز در خلق فیلم احساس داشته که لازم است به توضیحاتی بپردازد؛ زمینه های شکل گیری جنون گفته شده و چرایی آن را با فلاش بک هایی بیان کند و این پرداخت ها روند روایت ایده فیلم را دچار اختلال می کند." آزری سه منزلگاه را در تعریف داستان فیلم متصور گردید و ادامه داد: نخست روایتی که به زمینه های شکل گیری یک جنون و شرایطی که فرد را به جنون می رسانند می پردازد؛ سپس، روایتی که در طی آن فرد به جنون می رسد و با رسیدن فرد به لحظه جنون خاتمه می یابد؛ در نهایت، روایتی از فرد که فارغ از نمایش مسیر رسیدن به جنون به تعریف لحظه درگیر شدن او با مساله جنون می پردازد. در نگاه این منتقد سینما، اختلاط این سه منزلگاه در فیلم به عقیم ماندن پرداخت صحیح به ایده فیلم انجامیده و فیلم را در تعریف روایت خود سرگردان کرده است. وی بیان کرد: با فرض پذیرش ایده فیلم به عنوان روند به جنون رسیدن یک فرد بخش هایی از فیلم که بی حشو و پرداخت های غیر ضروری مستقیما به بیان جزئیات این ایده می پردازند درخشان تر اند و به مجرد این که فیلم از بیان مستقیم ایده فاصله می گیرد، دچار افت کیفی در تعریف داستان می شود. شیفته ایده شدن را قبول دارم؛ فضاسازی برایم در اولویت است در ادامه، کارگردان فیلم با بیان این که در خلق آثار سینمایی خود اصالت را بیش از معنا و رسالت آموزشی سینما در مواجهه با مخاطب، به فضاسازی می دهد، بیان کرد: فرم سینمایی «قیچی» زاییده فضایی بود که طی روند خلق اثر در ذهن وی شکل گرفته است. لک زاده شیفته ایده شدن در فیلم را مردود ندانست و جذابیت ایده را یکی از دلایل این اتفاق بر شمرد. وی در ادامه افزود: در فیلم قصد ارائه آموزه ای اخلاقی را نداشته و حتی به قضاوت شخصیت اصلی داستان نپرداخته است. کارگردان این فیلم با بیان اینکه قضاوت کردن شخصیت داستان مساله این فیلم نیست، ادامه داد: تعریف حق و مساله حقیقت خواهی، مساله فیلم نیست. شخصیت اصلی فیلم به نوعی گناه آلوده است؛ اما در عین حال آن قدر ها در قالب یک شخصیت صرفا منفی نمی گنجد. این فرد در روند یک سلسله فرار و گریز قرار می گیرد که انتهای آن کشیده شدن او به طبیعت و قرار گرفتن خشم او در مقابل خشم طبیعت است. لک زاده، عنوان کرد: آنچه در ایده کلی فیلم مد نظر داشتم، القای این احساس بود که خشم جامعه شهری در برابر خشم طبیعت کاملا رنگ می بازد! آدم های اجتماع کوچک ساکن جزیره نیز جزئی از تعریف مفهوم طبیعت اند. لذا مقهور بودن خشم شخصیت اصلی داستان در مقابل خشم طبیعت در این تعریف، تا آنجا است که خشم طبیعت او را به کام مرگ فرو می برد. برای حفظ زیبایی شناسی سینمایی، با فیلم معامله کردم! لک زاده بخشی از پاسخ به سرگردانی فیلم در روایت را مرتبط با تغییرنظرات خود در روند تدوین فیلم دانست و گفت: فیلم از جایی شروع می شود که شخصیت اصلی در حال ورود به طبیعت است و در ادامه با فلاش بک به گذشته او بازگشته می شود. روایت فیلم پس از تدوین بر خلاف شاکله اولیه فیلمنامه، ساختاری غیر خطی دارد. بخش های فیلمبرداری شده در تهران و قطار زیبایی شناسی سینمایی جاری در سکانس های خلق شده در هرمز را کسب نکرده بودند. حذف این بخش ها فیلم را دچار ناتوانی در روایت می نمود و از طرفی ساختار خطی فیلمنامه مساله افت کیفی زیبایی شناسی سکانس های برداشته شده در تهران و قطار را بسیار نمایان تر از وضعیت فعلی می نمود. لذا احتمال ایجاد سرگشتگی در روایت را پذیرفتم و و ترجیح دادم با تدوین غیر خطی فیلم زیبایی شناسی سینمایی مورد نظر خود را در طول فیلم حفظ نمایم. وی با بیان اینکه تیم تولید، در روند ساخت فیلم، ابتدا بخش های مربوط به جنوب را ساخت، سپس سکانس های قطار را و در نهایت بخش های واقع در تهران را، افزود: در تهران از گرافیک تصویر تا خود موقعیت ها و زیبایی شناسی ها و میزانسن ها و... به کیفیت دلخواه من در نیامد. و در نتیجه آن روند خطی از شهر تا طبیعت می بایست نشان دهنده روند به جنون رسیدن فرد باشد، اتفاقی که در طی آن شخصیت داستان به خون می رسد و در خون غرق می شود، به دست نیامد؛ اما در نهایت حاصل کار به لحاظ فنی و زیبایی شناسی سینمایی یک نتیجه درست است؛ لذا ضعف در داشتن ریتم مناسب از ابتدا تا انتهای فیلم را قبول دارم و معتقدم فیلم می تونست روندی بهتر در بیان خود داشته باشد." در ادامه، لک زاده به همراه سنجری نکات و تجریباتی را از بازی گرفتن از نقش های مختلف فیلم گفتند و تاکید داشتند که هر کدام از بازیگران الگویی خاص خود را بر مبنای کارکرد و نقش خود در فیلم در خلق شخصیت خود داشته است؛ و به توضیحاتی راجع به شخصیت پردازی هر کدام از بازیگران پرداختند. کارگردان فیلم قیچی با بیان اینکه مونا محمود زاده چندان یک فرد بومی نبود، تصریح کرد: در خلق شخصیت او تاکید داشتیم که باید مثل یک نابازیگر بد بازی کند، اما جلوه ای که از خود به مخاطب نشان می دهد، شخصیت یک زن صرفا بومی نیست. در آرایش، در چهره، رفتارها و نگاه هایش کمی باید فراتر از بومی بودن می بود. در ادامه، آزری از تعریف شخصیت عباس غزالی به عنوان قهرمان در قصه، چیزی که در سینمای ایران کمیاب است و به پرداخت به آن کمتر توجه می شود، یاد کرد و افزود: مسیر انتخاب این بازیگر، خلق شخصیت بازیگر و ... به گونه ای سامان یافته است که شخصیت اصلی فیلم از دید او در جایگاه مخاطب دارای گوشت و پوست و خون است؛ در واقع مخاطب را به همراهی با خود ترغیب می کند. وی، عنوان کرد: مخاطب، جنون عباس غزالی را باور می کند. در فیلم با فردی مواجه هستیم که از همان ابتدای فیلم وجود یک تلاطم در خود را به مخاطب منتقل می کند. در واقع بازیگر از روبرو شدن با نقش فرار نمی کند و از نمایش تلاطم خود فرار نمی کند و به عنوان قهرمان داستان فیلم، بخش بزرگی از همراه کردن مخاطب را به دوش می کشد. لک زاده نیز عباس غزالی را در حالت صورت به گونه ای تهاجمی دانست و چهره او را دارای یک خشونت پنهان معرفی کرد. خشم خفته ای که اتفاقا باید در فیلم بیشتر پنهان می شد و بازیگر به خوبی از عهده آن بار آمد و بازی درخشانی را از خود به جای گذاشت. در ادامه، تماشاگران با طرح سوالاتی از خشونت شخصیت اصلی فیلم در برخورد با پدر و خانواده، جسارت بالای کارگردان در استفاده از حجم پایینی از موسیقی در فیلم، تفاوت شخصیت آرام و بشاش کارگردان با خشونت فیلم هایش، بازی نه چندان دلچسب بازیگران سرشناس فیلم که به پیشنهاد تهیه کننده به فیلم پیوسته اند، تحسین کارگردان در فرار از پایان باز و جسارت در شکل دهی صحنه پایانی فیلم با کارگردان و بازیگر فیلم به گفتگو پرداختند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها