محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832917486
بانوی بدمینتون‌بازی که بخاطر 30 ساله شدن از تیم ملی طرد شد
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: بانوی بدمینتون‌بازی که بخاطر 30 ساله شدن از تیم ملی طرد شد
بانوی بدمینتون باز ایران گفت: من واقعا توانایی این را داشتم که هنوز برای تیم ملی بازی کنم اما طبق قانون فدراسیون بازیکنان بالای 30 سال مجاز نیستند دیگر در سطح ملی و مسابقه‌های رنکینگ و قهرمانی کشور بازی کنند. به گزارش ایسنا، نگین امیری پور سالها عنوان بهترین بانوی بدمینتون باز ایران را با خود یدک می کشید، او سال گذشته نیز برای رسیدن به المپیک ریو تلاش کرد اما در آخرین روزهای کسب سهمیه به دلایلی نامعلوم به مسابقات اعزام نشد و از رسیدن به المپیک ریو بازماند. اکنون نیز او به اجبار و با قانون شرایط سنی که فدراسیون گذاشته با تیم ملی وداع کرد. این اتفاق در حالی رخ داد که هنوز توانایی بازی کردن را در خود می بیند و دلتنگی برای تیم ملی از همین الان در کلامش مشهود است. در ادامه گفتگو با امیری پور را می خوانید: * چرا در مسابقه‌های بدمینتون رنکینگ کشوری حضور نداشتید؟ فدراسیون شرایط سنی گذاشته به طوری که بازیکنان بالای 30 سال مجاز نیستند در سطح ملی و مسابقه‌های رنکینگ و قهرمانی کشور بازی کنند. من هم از آنجا که متولد سال 64 هستم این قانون شامل من هم شد. * مگر دوران اوج یا توانایی شما تمام شده است؟ این طور فکر نمی کنم، واقعا توانایی لازم را داشتم و می‌توانستم هنوز بازی کنم اما قانونی است که شامل حال همه شده است .سال گذشته به دلیل فشردگی مسابقات بین المللی و سختی و مشکلاتی که برای کسب سهمیه المپیک داشتیم، دچار خستگی بدنی، روحی و روانی شده بودم از این رو آن طور که از خودم انتظار داشتم ، نتوانستم در مسابقات لیگ که توام با مسابقات خارجی بود، بازی ام را به نمایش بگذارم اما مطمئنا امسال با توانایی هر چه بیشتر در لیگ انجام وظیفه خواهم کرد. * با توجه به مسابقه‌های زیادی که سال گذشته رفتید فکر نمی‌کنید الان زمان برداشت از آن فرارسیده بود؟ من 14-15 سال بازیکن ثابت تیم ملی بودم و با بازی‌ام خودم را ثابت می‌کردم اما باید اعتراف کنم که واقعا در یک سال گذشته احساس کردم مانند بازیکن حرفه‌ای عمل کرده ام. مانند بازیکنان حرفه ای دنیا که با برنامه ریزی حداقل در ماه یک یا دو مسابقه شرکت می کنند. اما به هر حال این قانون شرایط سنی گذاشته شده و برای همه بازیکنان است تنها مختص نگین امیری‌پور نیست. سیاست فدراسیون هم جوانگرایی بود، اما به نظرم بد نیست تجدید نظری شود چون همه بازیکنان جوان ما با سپری شدن سنشان تجربه های فراوانی به دست می آورند. نکته دیگری که وجود دارد و می خواهم آن را با فدراسیون هم درمیان بگذارم، این است که برای حضور در تیم پیشکسوتان باید سن بازیکن 35 سال به بالا باشد و چون وقتی به 30سالگی برسیم در تیم ملی هم نمی توانیم شرکت کنیم بنابراین در این میان باید 5 سال صبر کنیم تا بتوانیم جواز حضور در مسابقات پیشکسوتان را به دست آوریم. از این رو این اختلاف زمانی 5 سال به نظرم زیاد است. کسی که واقعا بازیکن است و توانایی حضور در مسابقات سطح بالا را دارد ، تا 5 سال اجازه شرکت در هیچ مسابقه رسمی ایران را ندارد . امیدوارم با یک تصمیم و تدبیر مناسب این موضوع به بهترین شکل ممکن حل شود. * سال گذشته در 4-5 مسابقه آخر برای کسب سهمیه المپیک هم شرکت نکردید دلیلش چه بود؟ بله، 4-5 مسابقه آخر کنسل شد که هنوز هم دلیلش را واضح نفهمیدم و همان موقع به هم ریختم. البته سال گذشته این قانون شامل حالم می‌شد اما چون برای کسب سهمیه المپیک تلاش می‌کردم فدراسیون یک سال به من اجازه داد که در سطح ملی بازی می‌کنم. * به صورت شخصی نیز تصمیم ندارید در مسابقه‌های بین‌المللی شرکت کنید؟ فکر نمی‌کنم چون من معلم هستم و چندین سال درگیر مسابقه‌ها بودم. همسرم خیلی با من همکاری کرد و به نوعی مدیونش هستم چون همیشه حمایتم کرد. در کل فکر می‌کنم اگر بخواهم به این شکل در مسابقه‌های بین‌المللی شرکت کنم اضافه کاری است. وقتی نخواهم در لباس تیم ملی بازی کنم ترجیح می‌دهم به زندگی شخصی و کارهای عقب افتاده‌ام بیشتر برسم. * به فکر قرار دادن تجربیات خود در اختیار بازیکنان جوان هستید؟ قطعا، فکر می‌کنم که اگر این کار را انجام ندهم در حق بدمینتون ظلم کرده‌ام. من مدرک مربی‌گری درجه 2 دارم که باید آن را ارتقا دهم. با هیات تهران هم در کار استعدادیابی همکاری دارم. هر موقع هم که فدراسیون بخواهد در کمپ تیم‌های ملی کمک ملی‌پوشان باشم حتما این کار را انجام می‌دهم و تجربیاتم را در اختیارشان قرار خواهم داد. *برای تیم ملی دلتنگ می شوید؟ بله، از مهر و آبان مسابقه‌های بازیکنان شروع می‌شود و چون برای سوپرلیگ تمرین می‌کنم، هنوز خودم را در آن حال و هوا می‌بینم اما به هر حال شرایطی است که برای هر ورزشکاری پیش می‌آید و این دوران برای همه تمام می‌شود اما خوشحالم که در دوران خودم خوب بودم و اگر مقامی در محافل بین‌المللی به دست می‌آمد حتما جزو آن‌ها قرار داشتم. پایان‌نامه من در مورد تاریخ بدمینتون است و با بررسی‌هایی که انجام دادم متوجه شدم به دلیل مقام‌هایی که به دست آوردم و همچنین دو مرتبه در سال‌های 2006 و 2010 جواز حضور در مسابقه‌های جهانی را گرفته‌ام، پرافتخارترین بدمینتون باز خانم ایران هستم. همچنین به عنوان ورزشکار اخلاق و تکنیکی‌ترین بدمینتون باز خانم هم انتخاب شدم. خوشحالم که در این 15 سال توانستم خودم را ثابت کنم. البته بدمینتون برای من تمام نشده است و سعی می‌کنم که همیشه به روز باشم و در بحث مربی‌گری نیز تجربیات خودم را در اختیار بازیکنانی بگذارم که بعد از من آمدند.
*حسرت نرفتن به المپیک همیشه با شما خواهد بود؟ قطعا آرزوی هر ورزشکاری است که در دوران بازیکنی اش بتواند المپیک را تجربه کند. با وجود این که سالها در بدمینتون بازی کردم اما اولین سالی بود که تصمیم گرفته شد برای کسب سهمیه المپیک حرکتی انجام دهیم و در مسابقات زیادی شرکت کنیم. اواخر سال 93 استارت کار را زدیم و من و ثریا آقایی قدم در راه دشواری گذاشتیم. در کل تلاش برای رسیدن به المپیک تجربه خوبی بود و با وجود اینکه تحت فشار روحی، روانی و جسمی بودیم اما به نظرم انجام این کار ارزش داشت. اما قسمت بد ماجرا این بود که ثریا آقایی در عین ناباوری دچار آسیب دیدگی شد و ادامه کار برایش غیرممکن بود. اما من هم که در آن زمان رنکینگ 132 را داشتم با وجود سخت بودن کار باز هم راهم را ادامه دادم. سه مسابقه هند، تایلند و سوئیس را بدون ثریا شرکت کردم. تنها یک ماه (4 مسابقه) به اتمام کارمانده بود اما شرایطی به وجود آمد که اجازه ادامه کار به من داده نشد. در مورد این اتفاق نمی خواهم خیلی صحبت کنم و در صحبت هایم با فدراسیون این موضوع را مطرح کردم اما کاش نتیجه کارم را می‌گرفتم. می خواستم بعد از یکسال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، نتیجه کارم حتی اگر در نهایت نرفتن به المپیک بودم را خودم حس می کردم. حداقل قانع می شدم که من تمام انرژی خودم را گذاشتم اما نشد. اما متاسفانه کارم ناتمام ماند و همیشه شک و شبهه‌ای برای من باقی مانده که اگر مسابقات آخر را هم شرکت می‌کردم شاید می‌شد سهمیه المپیک را بگیرم. *به بدمینتون بدهکار هستید یا از آن طلب دارید؟ در دورانی که بازی می‌کردم، هیچ بدهکاری به بدمینتون نداشتم و فکر می‌کنم از این به بعد باشد که باید تجربیاتم را در اختیار جوان‌ترها بگذارم اما بدمینتون به من خیلی بدهکار است زیرا مصدومیت‌های زیادی را پشت سر گذاشتم و واقعا رشته سختی است زیرا تمام فاکتورهای آمادگی جسمانی را لازم دارد. *نگین امیری پور اگر دوباره به گذشته برگردد باز هم وارد رشته بدمینتون می شود؟ تمام تلاشم را می‌کنم که این اتفاق رخ ندهد و به سراغ رشته‌ای می روم که در آن بتوانم مدال آسیایی و جهانی بگیرم، چون قهرمانان جهان و المپیک در بدمینتون از آسیا هستند و از آنجا هم که ایران در آسیا قرار دارد، متاسفانه یا خوشبختانه بدمینتون بازان ایرانی در مرحله اول با غول مرحله آخر مواجه می‌شوند و این کار را بسیار سخت کرده است و مدال آوری در پله اول که در سطح آسیا است، برای بدمینتون بازان ایرانی به یک رویا تبدیل شده است. *فدراسیون بازی خداحافظی برای شما برگزار نمی کند؟ نمی‌دانم. در این مورد اطلاعی ندارم. *صحبت پایانی؟ اول از خدا ممنونم. احساس می‌کنم که همیشه هوای من را داشته و هر اتفاقی که پیش آمده در نهایت مزد زحماتم را گرفته‌ام. پدر و مادرم نیز همیشه حمایتم کردند در این مدتی هم که متاهل هستم همسرم از لحاظ روحی و روانی و مالی حمایتم کرد. افرادی مانند همسرم انگشت‌شمار هستند. سال گذشته با وجود فشار مالی، می‌گفت کاری که برای کسب سهمیه المپیک شروع کرده‌ام را تمام کنم. از خانواده همسرم نیز متشکرم. انتهای پیام
تاریخ انتشار: ۲۰ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۹:۳۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]
-
ورزش
پربازدیدترینها