واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: یادداشت/ واقعیت هایی از دیدار ایران و قطر تیم ملی قطر را شکست داد؛ 3 امتیاز را گرفت اما واقعیت های این دیدار به جز صدرنشینی در این گروه است.
۱۳۹۵ شنبه ۱۳ شهريور ساعت 00:17
تیم ملی ایران قطر را با 2 گل برد؛ 3 امتیاز را بدست آورد و صدرنشین گروه A رقابت های انتخابی جام جهانی شد. نتیجه ای که در نگاه اول و بدون تماشای بازی لذت بخش است و اگر کسی جدال دو تیم را ندیده باشد تیم ملی ایران را تحسین می کند. اما برای بیننده تلویزیونی که این دیدار را تماشا می کرد این بازی به غیر از سه امتیاز و صدرنشینی در گروه نکات دیگری را داشت که قطعا کارلوس کی روش مرد مغرور نیمکت ایران آنها را قبول نخواهد داشت. اما حقیقت را باید گفت؛ هر چند ممکن است بیان برخی حرف ها تلخ باشد و هزار انگ به نگارنده زده شود که تو بر علیه منافع فوتبال ایران حرکت می کنی و ... 1. میلیون ها نفر بازی ایران و قطر را دیدند؛ در بین این تماشاگر میلیونی عده ای تماشاگر عادی فوتبال بودند و عده ای دیگر حرفه ای فوتبال را دنبال نمی کنند. اگر از دیدگاه فوتبال دوستان حرفه ای نگاه کنیم شاید پر بیراه نباشد که بگویم قطر در اجرای تاکتیک هایش بسیار موفق تر از ایران بود. به عبارتی اگر بخواهیم ساده تر بگوییم ایران تاکتیک خاصی برای رسیدن به دروزاه قطر نداشت و دنبال تک موقعیت های اتفاقی بود. خوش به حال فوتبال علی اصغری که حداقل سانتر از جناحین و استفاده از قدرت سرزنی فرشاد پیوس و سرعت ناصر محمدخانی را داشت اما در این دیدار دریغ از همان تاکتیک های فوتبالفارسی. عملکرد تیم کی روش به شدت خواب آور و کسل کننده شده بود. 2. سر الکس فرگوسن می گوید در اولین دیداری که روی نیمکت منچستر نشست از خدا خواست که این بازی را ببرند اما نبرد تا بهمد تیم حریف هم خدا دارد. 3 امتیاز ایران مقابل قطر هیچ چیز به غیر از معجزه نبود؛ همان طور که در مقدماتی 2014 هم با معجزه و در روزی که کمترین اثری از تاکتیک دیده می شد ایران توانست ازبکستان را در تاکشند، کره جنوبی را در تهران و سئول و قطر را در دوحه شکست دهد. اما امیدوار بودن به معجزه در هیچ یک از قانون های فوتبال نیامده است و قطعا روزی خواهد رسید که این معجزه ها رخ نخواهد داد و تیم بدون تاکتیک دستش بسته می ماند. 3. نقطه تاریک دیدار درگیری های انتهای بازی بود که جواد نکونام در بطن آن قرار داشت. کاپیتان سابق تیم ملی که بدون تجربه حضور روی نیمکت هیچ تیمی به لطف نزدیک بودن خلق وخوی اش به کی روش حالا خود را در قامت مربی تیم ملی می بیند نشان داد که روینیمکت بودن برایش خیلی زود است. نکونام از همان دقایق اول مرتب در حال اعتراض بود و در انتهای بازی با شادی اش زمینه درگیری وحشتناکی را فراهم کرد که البته به لطف سانسور فوق العاده رسانه ملی از چشم بیننده پنهان ماند. حرکت جواد نکونام در این مسابقه هیچ تفاوتی با حرکت تماشاگری که لیزر روی چشم گلر می اندازد و بطری آب به سمت حریف پرتاب می کند ندارد؛ هم آن تماشاگر و هم جواد نکونام به منافع ملی کشور ضربه زدند و نام ایران را خدشه دار کردند. 4. کارلوس کی روش و دانیل کاره نو دو روی سکه در این میدان بودند. سرمربی قطری ها با متانت خاص و خوش اخلاقی به کی روش درس های زیادی داد. در مقابل رفتارهای تند کی روش، اعتراض های شدیدش و تحریک بازیکنان سرمربی قطر آرام بود و در اوج درگیری ها کی روش را در آغوش می گرفت. کاش کی روش یاد بگیرد که کار سرمربی آرام کردن جوا تیم است نه جو دادن به تیم برای خشن تر شدن. 5. باز هم مصاحبه های بعد از بازی و باز هم مصاحبه کی روش علیه برانکو. برانکو با دستیارانش برای تشویق تیم ملی به ورزشگاه آمد، از حمایت و عشق به ایران سخن گفت اما کی روش باز هم با تاکید بر برنامه غیر حرفه اش برای تیم ملی به برانکو حمله کرد. مرد پرتغالی دست در عسل رفته کی روش را گاز گرفت تا ثابت کند اهل مدارا نیست و اصولا دشمن تراشی را دوست دارد؛ فارغ از اینکه بداند 7 بازیکن تیم ملی برای پرسپولیس بازی می کنند و برانکو براساس قوانین فیفا می تواند به آنها اجازه دهد تنها 72 ساعت قبل از بازی به اردوی تیم ملی بروند. خدا را شکر برانکو خوی کارلوس کی روش را ندارد وگرنه از این تقابل فوتبال ملی ضربه های جبران ناپذیری می خورد. کاش کی روش کمی برانکو باشد و معنی تفاهم و احترام دو طرفه را یاد بگیرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]