تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836816624
از تولد ژانر وحشت تا رمان تازه ترجمه شده کارمیلا - مجله اینترنتی کمونه
واضح آرشیو وب فارسی:کمونه: این روزها که فیلم دراکولای رضا عطاران در سینماهای کشور اکران می شود، با چاپ ترجمه رمان کارمیلا نوشته شریدن لی فانو همراه شده است؛ رمانی که سرآغاز سلسله رمان های وحشت زا و ادبیات هول و هراس در جهان شد.رمان کارمیلا به تازگی با ترجمه هامون جعفر نژاد در قالب دومین عنوان مجموعه کتاب های ذره بین توسط انتشارات بوتیمار منتشر و راهی بازار نشر شده است. ترس یکی از حس های درونی بشر است که ظاهرا نیت کرده از قرن نوزدهم به این سو، گاهی داوطلبانه آن را تحریک کرده و بترسد. خب، به عنوان انسان و مخاطب یک اثر ادبی یا نمایشی، مختار هستید که چنین آثاری را نخوانید و نترستید اما این گونه آثار، امروزه در جهان طرفداران زیادی دارند. اکران دومین قسمت فیلم سینمایی کانجورینگ در روزهای اخیر در سینماهای جهان، گواهی بر این مدعاست. یکی از اسامی و عناوینی که در فضای ادبیات و سینمای وحشت، زیاد شنیده ایم دراکولا است. بد نیست پیش از ورود به بحث اصلی یعنی رمانی که موجب آغاز نوشتن رمان های وحشت شد، به این مساله اشاره کنیم که دراکولا یک شخصیت واقعی است البته خون آشام نبوده و دراکولای داستانی که یک شخصیت خون آشام است، در طول تاریخ و در گذر راهروهای ذهن نویسنده ای به نام برام استوکر خلق شده است. دراکولای واقعی، شاهزاده یا اشراف زاده ای رومانیایی بوده که خرابه های قصرش هنوز در این کشور موجود و محل جذب توریست است. او شخصیت ظالمی داشته و خون آشام بودن دراکولای داستانی، ارجاعی به علاقه دراکولای واقعی به شراب سرخ دارد. رمان کارمیلا نوشته جوزف توماس شریدن لی فانو، نویسنده ایرلندی در سال 1864 بود که موجب تولد ژانر وحشت در ادبیات و بعدها در سینما شد. کارمیلا نام یکی از شخصیت ها خون آشام ادبیات است. این شخصیت خلاف دراکولا، یک زن است و البته جای تذکر و یادآوری دارد که رمان دراکولا نوشته برام استوکر بعد از کارمیلا نوشته و منتشر شد بنابراین برخی این مساله را که استوکر در نوشتن دراکولا از لی فانو تاثیر گرفته، مطرح می کنند. لی فانو بعد از درگذشت همسرش به فردی گوشه گیر تبدیل شد و همین گوشه گیری موجب خلق تاثیر گذارترین آثار ادبی اش از جمله کارمیلا شدند. این رمان و دیگر آثار این نویسنده در حوزه ژانر وحشت و آثار گوتیک، در جهت کاوش و کنکاش در مسائل ماورالطبیعه و متافیزیک نوشته شدند. نکته ای که خود لی فانو درباره انگیزه اش از تولید این آثار گفته، برقراری تعادل بین جهان طبیعت و جهان ماورا الطبیعه است. همان طور که می دانیم، پای مسائل ماورا الطبیعه و متافیزیکی جایی به میان می آید که علوم طبیعی توانایی پاسخگویی به پدیده ای را نداشته باشند. نکته مهم درباره مسائل متافیزیکی، خلط کردنشان با خرافات و باورهای موهوم و شاید افسانه ای باشد. عده ای، می دانند که به موازات افسانه ها و اساطیر عالم شرق، در غرب عالم نیز افسانه هایی (و همچنین خرافاتی) وجود داشته است. همه با اسطوره های هرکول و خدایان یونانی آشنا هستیم اما آنچه مهم و جالب است، این است که تولید خرافه در سال های قرون وسطی نیز رواج داشته و درباره جادوگرها و نیروهای شیطانی و اهریمنی، داستان های غیرواقعی زیادی تولید شده است. کارمیلا هم با استفاده از برخی پدیده های ماورا الطبیعه و بهره گیری هوشمندانه از خرافه های مردم انگلستان و اروپا نوشته شده است. مخاطبانی که رمان دراکولا را خوانده یا فیلم هایش را دیده باشند، هنگام خواندن کارمیلا، با نکات آشنایی روبرو می شوند. مثل این که کارمیلا از مسائل دینی و سرودهای مسیحی خوشش نمی آید و از نمادهایی چون صلیب واهمه دارد؛ یعنی همان روحیاتی که در دراکولا هم با آن ها آشنا شده ایم. جالب است که رمان کارمیلا با این که در سال های قرن نوزدهم نوشته شده، هنگام خواندن واقعا در ترساندن مخاطب و القای هول و هراس، موفق است. یک نکته مهم درباره آثار ژانر وحشت؛ چه آثار کلاسیک این ژانر و چه آثار مدرن و امروزی اش، این است که همیشه شاه کلید و راه نجات معرفی شده و در دسترس شخصیت های مبتلا به عامل وحشت زاست. اگر دراکولا به مخاطب معرفی می شود یا اگر کارمیلا را در جنگل وهم آلود و خرابه های قلعه وحشت زای اجدادش تصور می کنیم، می دانیم که شخصیت های خوب داستان، با اتکا به نیروی الهی و باور نیک به مسیح، می توانند خون آشام اهریمنی داستان را سر جایش بنشانند؛ اتفاقی که سال ها بعد در فیلم هایی چون جن گیر یا این اواخر کانجورینگ شاهدش هستیم و همیشه کشیش یا شخصیت مثبتی وجود دارد که این نیروهای اهریمنی را خنثی کند. یک نکته مهم درباره رمان کارمیلا، زمانی است که در آن متولد شده است؛ سال هایی که اروپا قرون وسطی را پشت سر گذاشته بوده است و نویسنده اثر، رمانش را با رسوب باورهای خرافی باقی مانده از آن دوره نوشته است. در سال های قرون وسطی که باورهای افراطی مسیحی گاهی، زندگی ها را تنگ و تار و سخت کرده بود و تعداد زیادی از انسان ها و زن ها به جرم جادوگری و ارتباط با نیروهای اهریمنی سوزانده شدند. مردمان اروپا در قرون وسطی خرافاتی درباره خون آشام ها ساخته بودند؛ از جمله این که شب ها از گور بر می خیزند و به سراغ قربانیانشان می آیند تا خونشان را بخورند. آن ها روز را خوابیده و شب را بیدارند و حتما با توسل به طلسم هایی مقدس باید آن ها را تاراند. جالب است که صحبت کردن درباره شخصیت هایی از این دست، هرچند بدانیم خیالی هستند، موجب تولید تصاویری از آن ها در ذهن می شود. لی فانو و نویسندگانی که پس از او در راه تولید آثار ژانر وحشت قدم گذاشتند، با اطلاع از این روحیه تصویرسازی ذهن انسان و با اتکا به آن دست به تولید اثر زدند و راهی را طی کردند که ادامه اش، امروز به تولید آثار مکتوب و سینمایی مورد توجه شده است. بد نیست برای علاقه مندان به ادبیات داستانی، کمی هم درباره شخصیت کارمیلا بگوییم. کارمیلا اشراف زاده ای نفرین شده است که به خون آشامی اشتغال دارد. او ظاهر یک دختر جوان زیبا را دارد که زیبایی و معصومیتش، جذاب و گیراست. دندان های نیش او نه به اندازه ای که خیلی مشهود باشند، اما تا حد مشخصی تیز هستند تا نیمه شب بتواند آن ها را در سینه قربانی فرو برده و از خونش تغذیه کند. کارمیلا گاهی به طور ناگهانی غیب شده و بعد از مدتی مانند یک نیمروز یا یک روز، دوباره در محل غیب شدنش، رویت می شود. او با شنیدن حرف های مذهبی یا سرودهای کلیسایی رو ترش می کند و خواستار ترک محل می شود. کارمیلا برای جذب قربانی، مدت ها زمان صرف می کند تا به او نزدیک شود و محبت زیادی را خرج او می کند. این محبت دیوانه وار و بسیار شدید است. همیشه و همواره، در طول تاریخ، نیروهای خیر و شر مشغول مبارزه با هم بوده اند و آن طور که ادیان وعده داده اند و عقل معاش بشری هم پیش بینی می کند، روزی نیروهای خیر به طور کامل بر نیروهای شر پیروز می شوند. با این حال، تا آن روز نهایی، همواره خیر و شر مشغول مبارزه و فراز و فرود هستند. این باور را می توان در داستان نویسی دنیاهای شرق و غرب دید و نمونه های بارزش، رمان هایی چون کارمیلا یا دراکولا هستند. البته این داستان ها بیشتر به قصد ایجاد ترس و واهمه در مخاطبانشان نوشته شده اند اما در پس زمینه آن ها می توان این باورها را مشاهده کرد. روبرو شدن مخاطب نسخه مکتوب رمانی چون کارمیلا کاملا بستگی به خود شخص خواننده دارد. می توان کتاب را در یک روز آفتابی خواند و کمتر تحت تاثیر آن قرار گرفت. اما می توان آن را شب هنگام، موقع رعد و برق و توفان یا در شبی ساکت و هنگام زوزه کشیدن گرگ ها مطالعه کرد که تاثیر رعب انگیزش را چند برابر می کند. نکته ای که بدیهی و قطعی است، این است که در صورت مطالعه رمان در یک روز آفتابی، باز هم برای لحظاتی ذهن مخاطب از محیط اطراف جدا شده و درگیر فضای رعب انگیز داستان خواهد شد چون ذات این داستان ها، همراه با ترس و اضطراب است. نمونه موفق پیروی از اصول این ژانر چند سال پیش توسط محمدرضا گودرزی در مجموعه داستان رویاهای بیداری نوشته و منتشر شد. به هر حال، انسان ها گاهی دوست دارند به طور داوطلبانه بترسند چون ترس هم یکی از حس های درون انسان است که گاهی نیاز داریم تحریکش کنیم. رمان کارمیلا به تازگی با ترجمه هامون جعفر نژاد در قالب دومین عنوان مجموعه کتاب های ذره بین توسط انتشارات بوتیمار منتشر و راهی بازار نشر شده است. ترس یکی از حس های درونی بشر است که ظاهرا نیت کرده از قرن نوزدهم به این سو، گاهی داوطلبانه آن را تحریک کرده و بترسد. خب، به عنوان انسان و مخاطب یک اثر ادبی یا نمایشی، مختار هستید که چنین آثاری را نخوانید و نترستید اما این گونه آثار، امروزه در جهان طرفداران زیادی دارند. اکران دومین قسمت فیلم سینمایی کانجورینگ در روزهای اخیر در سینماهای جهان، گواهی بر این مدعاست. یکی از اسامی و عناوینی که در فضای ادبیات و سینمای وحشت، زیاد شنیده ایم دراکولا است. بد نیست پیش از ورود به بحث اصلی یعنی رمانی که موجب آغاز نوشتن رمان های وحشت شد، به این مساله اشاره کنیم که دراکولا یک شخصیت واقعی است البته خون آشام نبوده و دراکولای داستانی که یک شخصیت خون آشام است، در طول تاریخ و در گذر راهروهای ذهن نویسنده ای به نام برام استوکر خلق شده است. دراکولای واقعی، شاهزاده یا اشراف زاده ای رومانیایی بوده که خرابه های قصرش هنوز در این کشور موجود و محل جذب توریست است. او شخصیت ظالمی داشته و خون آشام بودن دراکولای داستانی، ارجاعی به علاقه دراکولای واقعی به شراب سرخ دارد. رمان کارمیلا نوشته جوزف توماس شریدن لی فانو، نویسنده ایرلندی در سال 1864 بود که موجب تولد ژانر وحشت در ادبیات و بعدها در سینما شد. کارمیلا نام یکی از شخصیت ها خون آشام ادبیات است. این شخصیت خلاف دراکولا، یک زن است و البته جای تذکر و یادآوری دارد که رمان دراکولا نوشته برام استوکر بعد از کارمیلا نوشته و منتشر شد بنابراین برخی این مساله را که استوکر در نوشتن دراکولا از لی فانو تاثیر گرفته، مطرح می کنند. لی فانو بعد از درگذشت همسرش به فردی گوشه گیر تبدیل شد و همین گوشه گیری موجب خلق تاثیر گذارترین آثار ادبی اش از جمله کارمیلا شدند. این رمان و دیگر آثار این نویسنده در حوزه ژانر وحشت و آثار گوتیک، در جهت کاوش و کنکاش در مسائل ماورالطبیعه و متافیزیک نوشته شدند. نکته ای که خود لی فانو درباره انگیزه اش از تولید این آثار گفته، برقراری تعادل بین جهان طبیعت و جهان ماورا الطبیعه است. همان طور که می دانیم، پای مسائل ماورا الطبیعه و متافیزیکی جایی به میان می آید که علوم طبیعی توانایی پاسخگویی به پدیده ای را نداشته باشند. نکته مهم درباره مسائل متافیزیکی، خلط کردنشان با خرافات و باورهای موهوم و شاید افسانه ای باشد. عده ای، می دانند که به موازات افسانه ها و اساطیر عالم شرق، در غرب عالم نیز افسانه هایی (و همچنین خرافاتی) وجود داشته است. همه با اسطوره های هرکول و خدایان یونانی آشنا هستیم اما آنچه مهم و جالب است، این است که تولید خرافه در سال های قرون وسطی نیز رواج داشته و درباره جادوگرها و نیروهای شیطانی و اهریمنی، داستان های غیرواقعی زیادی تولید شده است. کارمیلا هم با استفاده از برخی پدیده های ماورا الطبیعه و بهره گیری هوشمندانه از خرافه های مردم انگلستان و اروپا نوشته شده است. مخاطبانی که رمان دراکولا را خوانده یا فیلم هایش را دیده باشند، هنگام خواندن کارمیلا، با نکات آشنایی روبرو می شوند. مثل این که کارمیلا از مسائل دینی و سرودهای مسیحی خوشش نمی آید و از نمادهایی چون صلیب واهمه دارد؛ یعنی همان روحیاتی که در دراکولا هم با آن ها آشنا شده ایم. جالب است که رمان کارمیلا با این که در سال های قرن نوزدهم نوشته شده، هنگام خواندن واقعا در ترساندن مخاطب و القای هول و هراس، موفق است. یک نکته مهم درباره آثار ژانر وحشت؛ چه آثار کلاسیک این ژانر و چه آثار مدرن و امروزی اش، این است که همیشه شاه کلید و راه نجات معرفی شده و در دسترس شخصیت های مبتلا به عامل وحشت زاست. اگر دراکولا به مخاطب معرفی می شود یا اگر کارمیلا را در جنگل وهم آلود و خرابه های قلعه وحشت زای اجدادش تصور می کنیم، می دانیم که شخصیت های خوب داستان، با اتکا به نیروی الهی و باور نیک به مسیح، می توانند خون آشام اهریمنی داستان را سر جایش بنشانند؛ اتفاقی که سال ها بعد در فیلم هایی چون جن گیر یا این اواخر کانجورینگ شاهدش هستیم و همیشه کشیش یا شخصیت مثبتی وجود دارد که این نیروهای اهریمنی را خنثی کند. یک نکته مهم درباره رمان کارمیلا، زمانی است که در آن متولد شده است؛ سال هایی که اروپا قرون وسطی را پشت سر گذاشته بوده است و نویسنده اثر، رمانش را با رسوب باورهای خرافی باقی مانده از آن دوره نوشته است. در سال های قرون وسطی که باورهای افراطی مسیحی گاهی، زندگی ها را تنگ و تار و سخت کرده بود و تعداد زیادی از انسان ها و زن ها به جرم جادوگری و ارتباط با نیروهای اهریمنی سوزانده شدند. مردمان اروپا در قرون وسطی خرافاتی درباره خون آشام ها ساخته بودند؛ از جمله این که شب ها از گور بر می خیزند و به سراغ قربانیانشان می آیند تا خونشان را بخورند. آن ها روز را خوابیده و شب را بیدارند و حتما با توسل به طلسم هایی مقدس باید آن ها را تاراند. جالب است که صحبت کردن درباره شخصیت هایی از این دست، هرچند بدانیم خیالی هستند، موجب تولید تصاویری از آن ها در ذهن می شود. لی فانو و نویسندگانی که پس از او در راه تولید آثار ژانر وحشت قدم گذاشتند، با اطلاع از این روحیه تصویرسازی ذهن انسان و با اتکا به آن دست به تولید اثر زدند و راهی را طی کردند که ادامه اش، امروز به تولید آثار مکتوب و سینمایی مورد توجه شده است. بد نیست برای علاقه مندان به ادبیات داستانی، کمی هم درباره شخصیت کارمیلا بگوییم. کارمیلا اشراف زاده ای نفرین شده است که به خون آشامی اشتغال دارد. او ظاهر یک دختر جوان زیبا را دارد که زیبایی و معصومیتش، جذاب و گیراست. دندان های نیش او نه به اندازه ای که خیلی مشهود باشند، اما تا حد مشخصی تیز هستند تا نیمه شب بتواند آن ها را در سینه قربانی فرو برده و از خونش تغذیه کند. کارمیلا گاهی به طور ناگهانی غیب شده و بعد از مدتی مانند یک نیمروز یا یک روز، دوباره در محل غیب شدنش، رویت می شود. او با شنیدن حرف های مذهبی یا سرودهای کلیسایی رو ترش می کند و خواستار ترک محل می شود. کارمیلا برای جذب قربانی، مدت ها زمان صرف می کند تا به او نزدیک شود و محبت زیادی را خرج او می کند. این محبت دیوانه وار و بسیار شدید است. همیشه و همواره، در طول تاریخ، نیروهای خیر و شر مشغول مبارزه با هم بوده اند و آن طور که ادیان وعده داده اند و عقل معاش بشری هم پیش بینی می کند، روزی نیروهای خیر به طور کامل بر نیروهای شر پیروز می شوند. با این حال، تا آن روز نهایی، همواره خیر و شر مشغول مبارزه و فراز و فرود هستند. این باور را می توان در داستان نویسی دنیاهای شرق و غرب دید و نمونه های بارزش، رمان هایی چون کارمیلا یا دراکولا هستند. البته این داستان ها بیشتر به قصد ایجاد ترس و واهمه در مخاطبانشان نوشته شده اند اما در پس زمینه آن ها می توان این باورها را مشاهده کرد. روبرو شدن مخاطب نسخه مکتوب رمانی چون کارمیلا کاملا بستگی به خود شخص خواننده دارد. می توان کتاب را در یک روز آفتابی خواند و کمتر تحت تاثیر آن قرار گرفت. اما می توان آن را شب هنگام، موقع رعد و برق و توفان یا در شبی ساکت و هنگام زوزه کشیدن گرگ ها مطالعه کرد که تاثیر رعب انگیزش را چند برابر می کند. نکته ای که بدیهی و قطعی است، این است که در صورت مطالعه رمان در یک روز آفتابی، باز هم برای لحظاتی ذهن مخاطب از محیط اطراف جدا شده و درگیر فضای رعب انگیز داستان خواهد شد چون ذات این داستان ها، همراه با ترس و اضطراب است. نمونه موفق پیروی از اصول این ژانر چند سال پیش توسط محمدرضا گودرزی در مجموعه داستان رویاهای بیداری نوشته و منتشر شد. به هر حال، انسان ها گاهی دوست دارند به طور داوطلبانه بترسند چون ترس هم یکی از حس های درون انسان است که گاهی نیاز داریم تحریکش کنیم.
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کمونه]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]
-
گوناگون
پربازدیدترینها