محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803028463
جنگل های شمال را سمپاشی نکنید!/هشدار محققان و دانشگاهیان - پایگاه خبری تیتر امروز
واضح آرشیو وب فارسی:تیتر امروز: ٤٦ نفر از شناخته شده ترین و برجسته ترین استادان دانشگاهی ایرانی، از حشره شناس و بوم شناس و گیاه شناس، دست به کار نوشتن نامه ای شده اند که جانمایه اصلی نامه شان این است: سم پاشی نه تنها راهکار مقابله با این معضل نیست، بلکه خود منجر به بروز مشکلاتی بسیار بزرگ تر و خطرناک تر برای جنگل های هیرکانی کشور می شود.به گزارش تیتر امروز ، «نابودی ٤٠ میلیون درخت شمشاد در جنگل های شمال»، «خطر نابودی ذخیره گاه شمشاد ایران»، «لزوم تشکیل ستاد بحران برای جنگل های شمال»، «کمبود بودجه برای نجات جنگل های هیرکانی» این تنها بخشی از تیترها و عناوینی است که در روزهای اخیر در رسانه های مختلف چاپی و آنلاین ایران درباره بروز یک آفت به نام «شب پره شمشاد» در جنگل های شمال منتشر شده است. حشره ای که در بروشورهای سازمان جنگل ها و مراتع کشور از آن با عنوان «یک آفت خطرناک و جدید» یاد شده است. در چنین شرایطی که همه به صورت قطعی از «نابودی جنگل ها» صحبت می کنند، مسئولان سازمان جنگل ها نیز از تشکیل «ستاد بحران» و نیاز به «مقابله سریع» و «لزوم تأمین بودجه کافی» برای رفتن به جنگ این مشکل سخن می گویند. راهکاری که براساس خبرها و بروشورهای منتشرشده در این زمینه، استفاده از سموم شیمیایی برای ازبین بردن این آفت بخش ثابتی از آن است. به عنوان مثال در بروشوری که به همین منظور اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مازندران تهیه کرده است، بهترین روش مهار این آفت به این شرح توصیه شده است: کانون کوبی با تلفیق هم زمان این روش ها: کنترل مکانیکی: جمع آوری و انهدام برگ ها و سرشاخه های حاوی لارو و شفیره، هرس سرشاخه ها و انهدام آنها. کنترل میکروبیولوژیکی: استفاده از فرآورده های B.t و بوواریا به صورت محلول پاشی در سنین لاروی. کنترل هورمونی: استفاده از دیمیلین در سنین اولیه لاروی. کنترل شیمیایی: استفاده از سموم سیستمیک، تماس و گوارشی مناسب مانند سایپرمترین علیه لاروها. در همین شرایط ٤٦ نفر از شناخته شده ترین و برجسته ترین استادان دانشگاهی ایرانی، از حشره شناس و بوم شناس و گیاه شناس، دست به کار نوشتن نامه ای شده اند که جانمایه اصلی نامه شان این است: سم پاشی نه تنها راهکار مقابله با این معضل نیست، بلکه خود منجر به بروز مشکلاتی بسیار بزرگ تر و خطرناک تر برای جنگل های هیرکانی کشور می شود. طبق گفته این استادان تجربه دیگر کشورهای جهان -به خصوص اروپا- نشان می دهد، به کارگیری روش های ایمن یا بیولوژیک بسیار مؤثرتر و سازگار با محیط زیست است. به ویژه آنکه این آفت فقط برگ و کمی از پوسته درختان را می خورد و نمی توان فعالیت آن را برابر با مرگ و نابودی درختان دانست. در بخشی از این نامه، به صراحت آمده است: «سمپاشی بی وقفه و گسترده ای که در جنگل های بکر و یگانه هیرکانی شروع شده است، در قدم نخست خاک را آلوده کرده و زیست مندان آن (به ویژه ویروس ها و باکتری های مفید) را از بین می برد. علاوه بر آن بسیاری از پرندگان (مهاجر و بومی) و نیز حشرات به واسطه این سموم از بین رفته یا مهاجرت خواهند کرد. بسیاری از این پرندگان و حشرات، گونه هایی بومی بوده و از دشمنان طبیعی سایر آفات محسوب می شوند و نقش مؤثری در کنترل بیولوژیک بسیاری از آفات ایفا می کنند و ازبین رفتن آنها سبب طغیان آفات متعدد گیاه خوار در سال های آتی خواهد شد». نویسندگان این نامه که به صورت اختصاصی آن را در اختیار «شرق» قرار داده اند، در حقیقت دست تمنای نگران خود را به سوی رئیس جمهور کشور دراز کرده و از او خواسته اند جلوی این اتفاق را بگیرد که می تواند خطراتی بزرگ را به دنبال داشته باشد. در بخش انتهایی این نامه، این طور آمده است: «نویسندگان این نامه سرگشاده، به نمایندگی جمعی کثیر از زیست شناسان، بوم شناسان و محققان حشره شناس دانشگاهی و مراکز تحقیقاتی، از مدیران ارشد کشور و به ویژه دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور کشور، تقاضا دارند قبل از اینکه مشکل پیچیده تری به مشکلات زیست محیطی ایران عزیزمان تحمیل شود، بی درنگ وارد صحنه شده و دستور توقف کاربرد ترکیبات و محلول های شیمیایی (به هر شکل و با هر نام تجاری) را در جنگل های بی نظیر شمال ایران صادر فرمایند». این نامه در حقیقت واکنشی بی پرده و جدی به اقداماتی است که مسئولان سازمان جنگل ها و مراتع کشور و همچنین سازمان حفظ نباتات برای مقابله با این آفت در دستور کار قرار داده اند. نگاهی به سابقه اخبار درباره این آفت نشان می دهد حشره آفت شب پره شمشاد که یک آفت خارجی و جدید برای طبیعت ایران محسوب می شود، اولین بار در خردادماه امسال (٩٥) در پارک بنفشه چالوس و محوطه هتل هایت و نمک آبرود مشاهده شد، که در ادامه دامنه اثرگذاری این آفت از آستارا، در غرب استان گیلان تا شرق استان مازندران افزایش یافته است. تنها گیاهی که این آفت در جنگل های هیرکانی شمال ایران به آن حمله کرده است، شمشاد خزری، یکی از گونه های پهن برگ، همیشه سبز جنگل های شمال ایران است که جزء ذخایر جنگلی محسوب می شود و براساس قانون حفظ و حمایت از منابع طبیعی و ذخایر جنگلی مصوب سال ١٣٧١ قطع آن ممنوع است. سم پاشی و استفاده از ترکیبات شیمیایی برای مقابله با این آفت در شرایطی در شمال کشور در دستور کار قرار گرفته است که محققان حشره شناس معتقدند: «اساسا زیستگاه های طبیعی را نباید با مزارع کشاورزی یا گلخانه ها مقایسه کرد. در مزارع کشاورزی، تمام تلاش ما این است که سیستم را به قدری ساده کنیم که به آسانی بتوان آن را کنترل و مدیریت کرد؛ ولی درهم تنیدگی فوقِ پیچیده اکوسیستمی مانند جنگل امکان مدیریت آسان را (مثل آنچه در مزارع انجام می دهیم) از ما می گیرد. برای مدیریت اکوسیستم های طبیعی باید نگاهی کل گرا و همه جانبه پیشه کرد؛ چراکه کوچک ترین خطایی ممکن است سبب از هم گسستگی حلقه های شبکه حیات در این اکوسیستم ها شود و این اتفاقی جبران ناپذیر است. درحال حاضر جمعیت این حشره بیش از ٤ هزار هکتار از جنگل ها را در بر گرفته، همین کار مبارزه شیمیایی را خطرناک تر و پیچیده تر می کند. چرا باید در محدوده بسیار وسیعی سم پاشی صورت گیرد. ما هنوز تصویر روشن و دقیقی از گونه های ساکن جنگل های شمال نداریم. تصور کنید در چنین محدوده ای گونه ای نایاب با پراکنش محدود زندگی کند که این سم پاشی آن گونه را نابود کند؛ به علاوه در چنین مقیاس وسیعی جمعیت بالایی از گونه های حشرات مفید را نیز به همراه حشره آفت از بین می بریم. همین موضوع می تواند دلیل انفجار گونه های آفت دیگری شود. از سویی نباید درختان برهنه را مرده دانست. این درختان زنده اند و سال بعد سبز می شوند. این تجربه ای است که در دیگر کشورها تأیید شده؛ یعنی جمعیت آفت در سال های بعد اُفت کرده و با محیط سازگاری حاصل کرده است. حتی ما در کشور خودمان هم مثال های فراوانی از شب پره های آفت را داشته ایم که سم پاشی هیچ اثر چشمگیری بر جمعیت شان نداشته؛ درحالی که با گذشت زمان با محیط به تعادل رسیده اند (مثل شب پره ابریشم باف ناجور). حتی ممکن است در این میان از این ٤٠ میلیون درخت یک میلیون هم بمیرند؛ حتی در آن صورت هم کاشتن مجدد درختان هزینه کمتری از برهم زدن اکوسیستم دارد؛ چراکه دومی راهی است بازگشت ناپذیر». «متن کامل نامه نوشته شده توسط ٤٦ استاد دانشگاه و اسامی آنها در این رابطه در ادامه آمده است: هشدار محققان و دانشگاهیان درباره اثرات زیان بار شیوه مدیریت شب پره آفت شمشاد شب پره آفت شمشاد با نام علمی (Cydalima perspectalis WALKER, ١٨٥٩) شب پره ای متعلق به خانواده علف بیدان (Crambidae) است. این شب پره که خاستگاه اولیه اش شرق آسیا گزارش شده است، در اوایل قرن حاضر به اروپا وارد شده و هم اکنون در تمام کشورهای حوزه مدیترانه (از شرق تا غرب اروپا و تا مرزهای ایران) گسترش یافته است. در ماه های اخیر وجود این حشره روی درختان شمشاد در جنگل هیرکانی شمال ایران گزارش شده است. از آنجا که جمعیت حشره آفت در بعضی مناطق در حد بالایی است، طبعا میزان خسارت آن هم شدید ارزیابی شده است. به همین دلیل و در پی تشکیل ستاد بحران، سازمان حفظ نباتات و ادارات جنگل بانی شهرهای شمالی کشور برنامه سم پاشی گسترده ای را بدون توجه به مخاطرات زیست محیطی در این جنگل ها شروع کرده اند. همچنین بسیاری از مسئولان، مردم را به سم پاشی محیط دعوت کرده اند. در این بین چند موضوع قابل توجه و تأمل است: این شب پره تنها از گونه های شمشاد تغذیه می کند و به سایر گیاهان اعم از کشاورزی، جنگلی و مرتعی خسارتی وارد نمی کند. علاوه بر آن، این آفت عموما از برگ و به مقدار کم از پوسته ساقه شمشاد تغذیه می کند و این نحوه تغذیه سبب مرگ درختان نمی شود. درحالی که بی برگی موقت درختان شمشاد به کنترل طبیعی، متعادل سازی و کاهش جمعیت این حشره کمک می کند. این تجربه در کشورهای اروپایی درباره این آفت مشاهده و تأیید شده است. به علاوه به کارگیری روش های ایمن یا بیولوژیک (نظیر تله های فرومونی و نوری برای شکار انبوه، به کارگیری دشمنان طبیعی، کنترل میکروبی نظیر Bt) بسیار مؤثرتر و سازگار با محیط زیست در اختیار متخصصان و قابل استفاده توسط کارشناسان است. سم پاشی بی وقفه و گسترده ای که در جنگل های بکر و یگانه هیرکانی شروع شده است، در قدم نخست خاک را آلوده می کند و زیست مندان آن (به ویژه ویروس ها و باکتری های مفید) را از بین می برد. علاوه بر آن بسیاری از پرندگان (مهاجر و بومی) و نیز حشرات به واسطه این سموم از بین رفته یا مهاجرت خواهند کرد. بسیاری از این پرندگان و حشرات، گونه هایی بومی بوده و از دشمنان طبیعی سایر آفات محسوب می شوند و نقش مؤثری در کنترل بیولوژیک بسیاری از آفات ایفا می کنند و ازبین رفتن آنها سبب طغیان آفات متعدد گیاه خوار در سال های آتی خواهد شد. علاوه بر آن، گسترش سموم کشاورزی در متراکم ترین منطقه جمعیتی ایران بر سلامت انسان های ساکن این مناطق اثرات مخربی دارد. سموم شیمیایی، آب های جاری و زیرزمینی را آلوده می کنند و وارد سیستم های آب شهری می شوند. در این صورت آیا باید از دیدن نرخ بالای سقط جنین حیرت کنیم؟ آیا می توان سرطان هایی را که حاصل و اثر این سموم هستند نادیده گرفت؟ آیا کسی می تواند پاسخ گوی برهم خوردن تعادل طبیعی و متعاقب آن نابودی گونه های جانوری باشد؟ در کنار همه این موارد، نمی توان چشم بر تبعات اقتصادی سنگین این شیوه مبارزه بست. اگرچه سم پاشی فرایندی به ظاهر کم هزینه است ولی کاربرد این ترکیبات شیمیایی باعث آلوده کردن منطقه ای خواهد شد که هیچ قیمتی نمی توان برای آن متصور شد. منطقه ای که جولانگاه پستانداران ارزشمندی مانند پلنگ و مرال بوده و تنها چند قدم با بزرگ ترین مخزن ماهیان خاویاری کشور فاصله دارد. آب های سطحی این سموم را به دریا می ریزند و این خود عاملی برای کاهش ذخایر ماهیان (و به ویژه ماهیان خاویاری) کشور خواهد بود. همچنین یادمان باشد که طبیعت مرزهای جغرافیای سیاسی را تشخیص نمی دهد و هر حرکتی در جهت تولید آلاینده های زیست محیطی از سوی ایران، اعتراض کشورهای همسایه را نیز به دنبال خواهد داشت. موارد فوق تنها مجملی از قصیده مفصل پروژه های غیرکارشناسی است. نوار شمالی کشور و جنگل های بکر و قدیمی هیرکانی مهم ترین زیستگاه تنوع زیستی کشور محسوب می شود. زیستگاه هایی که باید مانند جانمان در حفظ و حراست از آنها بکوشیم و تمام ظرفیت و توان علمی کشور را در این راستا بسیج کنیم. نویسندگان این نامه سرگشاده، به نمایندگی جمع کثیری از زیست شناسان، بوم شناسان و محققان حشره شناس دانشگاهی و مراکز تحقیقاتی، از مدیران ارشد کشور و به ویژه دکتر حسن روحانی، رئیس جمهور کشور، تقاضا دارند قبل از اینکه مشکل پیچیده تری به مشکلات زیست محیطی ایران عزیزمان تحمیل شود، بی درنگ وارد صحنه شده و دستور توقف کاربرد ترکیبات و محلول های شیمیایی (به هر شکل و با هر نام تجاری) را در جنگل های بی نظیر شمال ایران صادر فرمایند. بدیهی است تشکیل کمیته ای تخصصی متشکل از استادان دانشگاهی، پژوهشگران رشته های بوم شناسی، حشره شناسی و جنگل قبل از هر اقدام بعدی ضروری است. نویسندگان: ١. عبدالحسین وهابزاده (بوم شناس) ٢. دکتر علی اصغر طالبی (حشره شناس، عضو هیأت علمی و ریاست دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس) ٣. دکتر بهرام کیابی (بوم شناس، عضو هیأت علمی دانشکده علوم، دانشگاه شهید بهشتی) ٤. دکتر محمدسعید مصدق (حشره شناس، عضو هیأت علمی دانشکده کشاورزی، دانشگاه چمران اهواز) ٥. دکتر مهدی اسفندیاری (حشره شناس، عضو هیأت علمی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز) ٦. دکتر سیدابراهیم صادقی (حشره شناس)
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر امروز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]
-
گوناگون
پربازدیدترینها