محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829552502
ما و احمدی نژاد درون ما - اصلاحات نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:اصلاحات نیوز: «برای کسی اهمیتی دارد که این همه بی اخلاقی از کجا می آید؟ که ما چرا به این روز افتاده ایم؟ کسی اهمیتی می دهد به تاثیری که حرف های مجریان و گزارشگران تلویزیون ممکن است روی مردم بگذارد؟ اهمیتی می دهیم به پیامد کارهایی که می کنیم، حرف هایی که می زنیم؟ این اصرار بر تقابل با دنیا، این تصور که همیشه و در هر حال حتی در المپیک قربانی هستیم و باید با همه بجنگیم، از کجا می آید؟ کی تمام می شود؟» به گزارش اصلاحات نیوز و به نقل از ایسنا، هفته نامه تماشاگران امروز نوشت: «۱٫ تلویزیون اختتامیه المپیک را نشان می دهد. از ایران کسی در مراسم شرکت نکرده. مدیران کمیته ملی المپیک «تفاوت فرهنگی» را بهانه کرده اند. تقریبا همه کشورهای دنیا در مراسم نماینده دارند. ورزشکار و مربی دارند. دور هم جمع شده اند تا پایان دو هفته باشکوه را جشن بگیرند. دو هفته کنار هم بودن در صلح و آرامش ما اما با جشن میانه ای نداریم. پرچم مان را داده اند دست یک والنتیر. ۲٫ بهداد سلیمی وزنه ۲۴۵ کیلویی را بالای سر می برد. داورها ازش قبول نمی کنند. دوباره بالای سر می بَرد، داورها قبول می کنند ولی ژوری قبل نمی کند. یکی از امیدهای مدال ما در المپیک حذف می شود. اعتراض شروع می شود. در استودیوی شبکه ۳ و شبکه ورزش، در سالن ریو سنتر برزیل، کنار میز داورها، در جایگاه تماشاگران. به یک باره نظم مسابقات را به هم می زنیم. هر کسی چیزی می گوید. گزارشگر تلویزیون که مدیر روابط عمومی کمیته ملی المپیک هم هست، ادعا می کند که نمی خواسته اند در وزنه برداری بیش از دو طلا به ایران برسد (بی توجه به این واقعیت که با وزنه ۲۴۵ و حتی ۲۵۰ کیلو و ۲۵۵ کیلو هم ایران طلای سوم را نمی گرفت)، مربی وزنه برداری ایران اعتراف می کند که حرکت اول بهداد خطا بوده، اما حرکت دوم مشکلی نداشته، در استودیو قهرمان المپیک سیدنی نشسته و نظر دیگری دارد. او حرکت دوم را صددرصد خطا می داند. کسی اما به این اختلاف نظرها اهمیت نمی دهد. به این که ممکن است واقعا قهرمان دوست داشتنی ما به خاطر دردی که داشته، مثل همیشه نتوانسته باشد وزنه را روی سرش نگه دارد. موجی که به راه افتاده، همه را می بَرد. حتی وزیر محبوب امور خارجه را که ظاهرا آدمی منطقی است و حرف نسنجیده نمی زند. آقای ظریف پیام می دهد: «قطعا بزرگ ترین رسوایی برای المپیک ناداوری و حق خوری در حق بهداد سلیمی خواهد بود…» یعنی آقای ظریف هم مثل همه ما یک احمدی نژاد درون دارد؟ یعنی ایشان هم برای شان اهمیت ندارد مردم چی فکر می کنند؟ که چرا باید وزیر خارجه با این صراحت در مورد داوری یک رشته ورزشی نظر بدهد؟ ۳٫ کمیل قاسمی، کشتی گیر آمریکایی را در کمتر از ۳۰ ثانیه شکست می دهد. همه خوشحال می شویم. خیلی ها با همین ۳۰ ثانیه و ۳۳ ثانیه جوک می سازند. بعضی از این جوک ها کمی نژادپرستانه به نظر می رسد یا دست کم تحقیر حریف است. مجری های تلویزیون به عمد یا اتفاقی همین جوک های تحقیرآمیز را روی آنتن برنامه زنده می خوانند و غش غش می خندند. فردای همان شب یکی دیگر از قهرمانان کشتی ما در کمتر از ۲۵ ثانیه ضربه فنی می شود. یکی از بهترین قهرمان های ما. خدا کند کسی به او نخندد! خدا کند برایش جوک درست نکنند! ۴٫ شش دقیقه کشتی حسن یزدانی با حریف روس، نفس مان را بند می آورد. هر جور نگاه کنی، طلا حق یزدانی است. با آن همه جسارت، آن همه تکنیک و فن که شک داریم هادی عامل هم اسم همه شان را بداند. کشتی اما گره می خورد. حریف که شش امتیاز جلو افتاده، چند بار برای مداوای خونی که از سر و صورتش می آید از تشک بیرون می رود. خون همه جا را گرفته. بند هم نمی آید. چند بار برمی گردد و هر بار بعد از چند ثانیه به دستور داور دوباره از تشک بیرون می رود. اعصاب همه ما خرد است. واضح است که این داستان به ضرر یزدانی تمام می شود. رسول خادم اعتراض می کند. گزارشگر تلویزیون می گوید باید کشتی را قطع کنند و دست یزدانی را بالا ببرند. در آن لحظات احساسی او هم دیگر کاری به مقررات ندارد. این که مقررات می گوید باید زخم حریف را مداوا کنند. به این هم کاری ندارد که پزشکی که تلاش می کند خون را بند بیاورد، یک ایرانی است. همان پزشکی که از اول مسابقات در وصف کمالاتش مدیحه سرایی ها کرده بوده. ما دوست داریم کشتی گیرمان برنده شود. دوست داریم طلا را به او بدهند. به هر قیمتی و اینجاست که هر اظهار نظری مباح می شود. با فکت یا بدون فکت، منصفانه یا توهین آمیز. گفتن این که یزدانی حریف و داوران را با هم شکست داد، کمترین حقی است که گزارشگر باسابقه تلویزیون برای خودش قائل می شود. گزارشگر رادیو اما به این حق حداقلی رضایت نمی دهد و کشتی گیر روس را «حریف مکار» می خواند. ضربه آخر را رئیس کمیته ملی المپیک می زند. جلوی دوربین تلویزیونی: «حسن یزدانی مدال را از حلقوم روس ها کشید بیرون. از هر ترفندی استفاده کردند تا این مدال را از دست این بچه بگیرند… شما اگر دقت کرده باشید (کشتی گیر روس) باند سرش را بعد مسابقه باز کرده بود. چیزیش نشده بود». یعنی آن همه خون که ما دیدیم روی تشک ریخت، روی سر و صورت خودش و بدن حسن یزدانی، فتوشاپ بود؟ واقعا یک مدال طلا این قدر ارزش دارد؟ ۵٫ حسابش از دستمان در رفته. حساب قربانیان حملات زامبی های وطنی در فضای مجازی. در همین المپیک چند ورزشکار سرشناس خارجی مجبور شدند صفحاتشان را ببندند. اولین نفر «کورک» ستاره تیم ملی والیبال لهستان بود و آخرینش «آرادا توران»، ستاره ترکیه ای تیم بارسلونا که در اینستاگرامش به کشتی گیر هم وطنش تبریک گفته بود. گناه آردا توران روشن بود. او به کسی تبریک گفته بود که کشتی گیر ایران را شکست داده. برای کسی اهمیتی دارد که این همه بی اخلاقی از کجا می آید؟ که ما چرا به این روز افتاده ایم؟ کسی اهمیتی می دهد به تاثیری که حرف های مجریان و گزارشگران تلویزیون ممکن است روی مردم بگذارد؟ اهمیتی می دهیم به پیامد کارهایی که می کنیم، حرف هایی که می زنیم؟ این اصرار بر تقابل با دنیا، این تصور که همیشه و در هر حال حتی در المپیک قربانی هستیم و باید با همه بجنگیم، از کجا می آید؟ کی تمام می شود؟»
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اصلاحات نیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها