تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867194447
درس وزیر بهداشت از پدرش
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: درس وزیر بهداشت از پدرش
وزیر بهداشت در سالگرد درگذشت پدر بزرگوار خود در صفحه تگلرامی‌اش به بیان خاطره و درسی که از وی آموخته بود پرداخت.
به گزارش ایسنا، وزیر بهداشت در صفحه تلگرامی خود نوشت: "آقاجان، حق‌النّاس است؛ چه کم، چه زیاد
امروز سالگرد درگذشت، پدر بزرگوارم «حاج سید احمد آقا» است. پدری که به سبب مرام و مسلکش، پیر و مراد ما بود و در هر عملش درسی نهفته.
یادم هست اول شهریور هر سال به حساب و کتاب اموالش می‌رسید. اواخر مرداد، دو روزی در خانه می‌ماند. از فرش گرفته تا خوردنی‌هایی را که یک سال مورد استفاده قرار نگرفته بود، محاسبه و وجوهاتش را می‌پرداخت.
یک بار دیدم تخمه خربزه و هندوانه را هم وزن می‌کند. آن وقت‌ها تخمه‌ها را می‌شستند و بو می‌دادند و می‌شد تنقلات زمستانه.
گفتم: این‌ها که ارزشی ندارد. سر بلند کرد و گفت: آقاجان، کم و زیاد ندارد؛ حساب انسان باید درست و پاک باشد.
در سال‌های اول دوره ابتدایی هم یکی از وظایف من و برادرانم این بود که هر روز دو نوبت به مغازه پدر برویم؛ آن‌جا را آب و جارو کنیم؛ بعد هم نان بگیربم و برگردیم خانه.
یک روز هنگام جارو زدن، لنگه کفشی دیدم؛ اندازه پای طفلی نوپا. انداختمش داخل سطل زباله.
پدر که آمد و از کارها پرسید، موضوع لنگه کفش را هم گفتم. صحبتم که تمام شد، گفت: آقاجان، برو لنگه کفش را بیاور. بعد هم میخ و چکش و چهارپایه خواست. آوردم. جلوی مغازه درخت توتی بود. چهارپایه را کنار درخت گذاشت و تا آن جا که قد و دستش اجازه می‌داد، میخ را در بالاترین نقطه کوبید و کفش را آویخت.
پایین که آمد، مرا کنار خودش نشاند و گفت: آقاجان، این حق الناس است؛ چه کم و چه زیاد. یادت باشد اگر مالی پیدا کردی، شرعاً باید سه روز در شهر جار بزنی؛ حالا که نمی‌شود جار زد؛ کفش را این جا آویزان کردم تا مردم ببینند؛ شاید صاحبش پیدا شود. اگر نشد، آن را می‌بریم و تحویل حاکم شرع می‌دهیم؛ هر چه تصمیم گرفت، همان می‌شود.
در همان سنین کودکی با خود فکر کردم دین ما در مورد حق‌الناس چقدر سخت‌گیری کرده! و امروز می‌بینم چقدر ساده از کنارش می‌گذریم و نسبت به آن چقدر کم توجه شده‌ایم. "
تاریخ انتشار: ۱۹:۱۵ - ۰۲ شهريور ۱۳۹۵ - 23 August 2016
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
سیاسی
پربازدیدترینها