واضح آرشیو وب فارسی:عیارآنلاین: امروزه همه صاحب نظران و کارشناسان بر این اعتقادند که تنها راه پیشبرد اهداف اقتصادی کشور اتخاذ سیاست هایی است که منجر به رونق تولید و تجارت قانونی شود. بر این اساس شاید به جرات بتوان اذعان کرد بهترین شاخص و معیار برای واکاوی آنچه در سه سال گذشته توسط دولت یازدهم شکل گرفته و آنچه باید در یک سال پایانی آن برنامه ریزی شود، توجه به همین مولفه است. نتایج ارزیابی ها و نقدها در این خصوص می تواند چراغ راه دولت بوده و از دریچه دلسوزی و بیان دغدغه خاطر صاحب نظران مورد توجه سیاست گذاران قرار گیرد؛ چرا که رونق بخشیدن ببه گزارش عیارآنلاین ، زیرساخت ها و هدف های جزء به جزء این برنامه ها باید روشن و شفاف بوده و متولیان اجرای بخش های مختلف آن باید مشخصا تعریف شده باشند. این موارد ارکان یک دورخیز صحیح و معطوف به هدف است و نباید از کنار این اصول به سادگی عبور کرد و اگر دولت در فراهم کردن آنها موفق عمل کرده باشد، می تواند الگوی دولت های بعدی نیز قرار گیرد.تجربه جهانی نشان از آن دارد که در جریان برنامه ریزی برای صیانت از تولید و تجارت، باید به گونه ای رفتار شود که هم پوشانی دقیقی بین سیاست های تولیدی و بسته های حمایتی برقرار باشد. آنچه موجب رونق اقتصاد می شود، تعریف و تشریح مشخصات تولید واقعی و شایسته حمایت و در کنار آن تدوین بسته های حمایتی صحیح مبتنی بر ابزارهای مناسب است تا سرمایه گذاری ها به سمت تولید انتقال پیدا کند. از سوی دیگر، موضوع جذب سرمایه گذار خارجی و ورود تکنولوژی تولید و دانش فنی نیز به عنوان یک رکن از توسعه اقتصادی حائز اهمیت است. باید رفتار دولت مبنی بر ایجاد هم پوشانی میان سیاست های تولیدی و بسته های حمایت از تولید داخل به گونه ای باشد که در نهایت به جذب سرمایه گذار خارجی و انتقال دانش فنی به صورت همزمان منجر شده و عمق تولید داخل ارتقا پیدا کند، نه اینکه صرفا به نصب ماشین آلات و خطوط تولید به صورت کامل توسط خارجی ها در کارخانه های داخلی بسنده کنیم و آنها نیز علاوه بر اینکه ما را در خرید مواد اولیه محدود به خودشان کنند، حتی اجازه انجام فرآیندهای تعمیر و نگهداری دستگاه های نصب شده را هم به کارشناسان داخلی ندهند.در واقع یکی از اصلی ترین وظایف سیاستگذاران اقتصادی، هدایت سرمایه گذاران خارجی و شرکت های تولیدی به افزایش عمق تولید است که متاسفانه برنامه ریزی مشهودی در این خصوص دیده نمی شود و واقعیت این است که صرفا با قراردادن پرچم ایران روی خطوط تولیدی که صفر تا صد آنها به صورت کامل از خارج کشور خریداری شده، نه تنها اقتصاد توسعه پیدا نمی کند، بلکه جلوی بروز و ظهور خلاقیت مهندسی معکوس جوانان ایرانی نیز سد می شود. این هشداری است که بسیاری از صاحب نظران اقتصادی با ادبیات و موضع گیری های متفاوت، در همه دولت ها بارها یادآور شده اند که اگر برای افزایش عمق تولید داخل چاره اندیشی اصولی نشود، این موضوع می تواند به بحران بقای بنگاه های اقتصادی منجر شود و اتفاقا شواهد و تجربیات جهانی نیز بر این ادعا به صراحت دلالت می کند. چه باور داشته باشیم و چه نه، ما امروز به واردات دانش فنی وابسته ایم. پس باید عزم مان را جزم کنیم و با استفاده از ظرفیت های علمی و فنی جوانان خودمان، مسیر مهندسی معکوس برای بازتعریف خطوط تولید خریداری شده از کمپانی های جهانی را باز نگه داریم. صرف روغن کاری کردن ماشین آلات و خطوط تولید نمی تواند راهگشای ما برای بومی شدن تکنولوژی تولید و افزایش پتانسیل ما در طراحی و نصب خطوط تولید باشد و در این راستا آنچه ضرورت دارد، تغییر نگرش مدیران تولید نسبت به ضرورت عمق بخشی به تولید و بومی سازی توان طراحی و نصب خطوط تولید است. محمدحسین برخوردار منبع: دنیای اقتصاد
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عیارآنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]