واضح آرشیو وب فارسی:قم پرس: .jwplayer{ display: inline-block; } مسجدالاقصی تاکنون شاهد یک تحقیر و دو جان فشانی نسبت به خویش بوده است. تحقیر نخست به آتش کشیده شدن آن بود وهمچنین دو جان فشانی نیز که در پی حراست از این مکان مقدس ۴ هزار فلسطینی فدایش شدند. خبرگزاری مهر ، گروه دین و اندیشه - محمد محسن فایضی*: امروزه باری دیگر قدس شریف خود را در تهدید خیانت های سران دولت های عربی اسیر می بیند؛ اما آنچه امروزه طی یک سال گذشته سرعتی بیشتر به خود گرفته است و قدس را تهدید می نماید، عادی سازی روابط و نزدیکی راهبردی کشورهای عربی و اسلامی منطقه به ویژه مدعیان اصلی حمایت از جنبش های فلسطینی به رژیم صهیونیستی است. مسجدالاقصی قربانی تحقیر شکست شش روزه ۲۱ اوت ۱۹۶۹ میلادی (سی ام مرداد سال ۱۳۴۸ شمسی) یکی از نقطه عطف های مسئله فلسطین رقم خورد. اتفاقی تلخ در حافظه مسلمانان که در آن روز مسجدالاقصی یکی از با ارزش ترین و مقدس ترین مساجد مسلمانان از سوی صهیونیست ها به آتش کشیده شد. گستره آتش سوزی به حدی بود که حدود ۲۰۰ مترمربع از سقف مسجد کاملاً منهدم شد. هرچند اسرائیل برای فرار از فشارها اعلام نمود این اتفاق از سوی یک شخص دیوانه به نام «دنیس مایکل روهان» مسیحی استرالیایی انجام شده است. آتش سوزی یک سال پس از اشغال مناطق قدس شرقی و مسجدالاقصی پس از جنگ شش روزه رخ داد و طعم شکست و تحقیر را بر مسلمانان و فلسطینیان تکمیل نمود. به باور تحلیل گران شکست کشورهای عربی در جنگ شش روزه مهم ترین عامل گستاخی اسرائیلی ها برای انجام چنین جنایت بزرگی در مسجدالاقصی و آتش زدن این مسجد مقدس بود. این حس تحقیر کشورهای مسلمان را بر آن داشت که سازمان کنفرانس اسلامی را به منظور مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی و پاسداری از هویت اسلامی قدس و فلسطین تشکیل دهند. هر چند تاریخ اثبات نمود این سازمان هیچ گاه نتوانست در معادلات فلسطین تأثیرگذار باشد. مسلمانان و فلسطینیان همواره به خوبی می دانستند که مسجدالاقصی ضمن آنکه هویت فلسطینی و اسلامی است، صهیونیست ها تلاش دارند با بنا نمودن معبد هیکل در مکان کنونی حرم مقدس یک هویت جعلی برای خویش ایجاد نمایند تا بتوانند اورشلیم را به عنوان پایتخت یک دولت یهودی معرفی نمایند و این موضوع اهمیت این مسجد را دوچندان می نمود. مسجدالاقصی، جرقه ای بر انتفاضه سال ۲۰۰۰ اما سال ها بعدها پس از تحقیر اشغال قدس شرقی توسط ارتش رژیم صهیونیستی و آتش گرفتن مسجدالاقصی، در سال ۲۰۰۰ انتفاضه ای این بار به حمایت از مسجدالاقصی جرقه خورد. این بار مردم فلسطین کوچک ترین بی حرمتی به مسجدالاقصی را تحمل ننمودند و ورود آریل شارون به این مکان مقدس به همراه سربازان و یهودیان تندرو با واکنشی همراه شد که طی پنج سال حدود ۴۰۰۰ فلسطینی شهید و ۱۰۰۰ صهیونیست هم کشته شدند. مقایسه دو اتفاق سال های ۲۰۰۰ و ۱۹۶۹ نشان می دهد که هرچند آتش سوزی مسجدالاقصی برای مسلمانان بسیار تلخ بود و با واکنش کشورهای مسلمان و عربی و تشکیل سازمان کشورهای اسلامی همراه بود، اما در آن برهه مسلمانان نتوانستند از هویت و حرمت مسجدالاقصی حمایت تام نمایند؛ اما سال ۲۰۰۰ تنها ورود شارون به این مکان مقدس فرآیندی را رقم زد که بسیاری از معادلات فلسطین را تحت تأثیر خود قرارداد. طرح تقسیم مسجدالاقصی بهانه ای برای انتفاضه سوم مطرح شدن طرح تقسیم مسجدالاقصی باری دیگر فلسطین وارد فرآیندی شد که اثبات نمود مسجدالاقصی همچنان نقطه عطف تحولات این سرزمین است. اتفاقاتی که امروزه به انتفاضه القدس مشهور شده است. انتفاضه سوم، یک اتفاق غیرقابل پیش بینی نبود و پس از جنگ ۵۱ روزه، جرقه های آن دیده می شد که هشدار بسیاری از کارشناسان صهیونیستی را مبنی بر آغاز قریب الوقوع انتفاضه ای جدید به دنبال داشت. انتفاضه ای که به باور بسیاری تحلیل گران ریشه های اصلی وقوع آن عبارت اند از: جنگ ۵۱ روزه غزه، ناامیدی فلسطینیان از کشورهای همسایه و عربی- اسلامی با توجه به شرایط منطقه و به حاشیه رفتن موضوع فلسطین، شکست راهکار سیاسی مذاکرات صلح، تضعیف قدرت محمود عباس و در نهایت کاهش کنترل امنیتی و مشروعیت مردمی تشکیلات خودگردان . پیش بینی ها و انتظارات برای وقوع انتفاضه ای جدید، پس از ورود صهیونیست ها به مسجدالاقصی و مطرح شدن طرح تقسیم زمانی-مکانی این مسجد مقدس از اول اکتبر ۲۰۱۵(۹ مهر ۹۴) جرقه خورد. اتفاقی که باری دیگر اهمیت مسجدالاقصی را در میان فلسطینیان نمایان ساخت. تلاش های رسمی نیز برای قانونی کردن تقسیم بندی زمانی و مکانی در رژیم صهیونیستی پیش از این در جریان بوده است. به طوری که از سال ۲۰۱۴ برخی از اعضای راست گرای کنست در احزاب لیکود و کارگر به دنبال ارائه طرحی به کنست هستند که بر اساس آن مسجدالاقصی نیز مانند مسجد ابراهیمی تقسیم بندی زمانی و مکانی شود. در کنار این اقدامات، مقامات نظامی و امنیتی اسرائیل نیز اصرار زیادی به تقسیم بندی زمانی و مکانی این مسجد و ایجاد حصارهای جدید دارند و دلیل این اصرار خود را جلوگیری از درگیری احتمالی مسلمانان و صهیونیست ها بیان می کنند. صهیونیست ها در نقشه اولیه خود درصدد به دست آوردن قسمتی از مسجدالاقصی هستند که از صحن جنوب غربی تا دیوار غربی رواق مسجدالاقصی و بالای سر دیوار براق(دیوار غربی) آغاز و در صحن غربی در بخش باب المغاربه ختم می شود که در نقشه زیر با رنگ زرد مشخص شده است. هدف سران رژیم صهیونیستی از این کار تغییر تجریدی هویت این مکان مقدس و تخریب بخش هایی از این مسجد بود؛ اما نتانیاهو و رژیم صهیونیستی این اشتباه را کردند که مسجدالاقصی، مسجد ابراهیمی نیست که سناریوی مسجد ابراهیمی را آنجا پیاده کند. در سال ۱۹۹۴ در شهر الخلیل درگیری هایی میان صهیونیست ها و فلسطینیان بر سر ورود یهودیان به مسجد ابراهیمی- که مکانی مقدس برای هر دو طرف به دلیل وجود مقام هایی منتسب به پیامبرانی چون حضرت ابراهیم (ع) و یوسف (ع) است- درگرفت. پس از درگیری ها در شهر الخلیل و کشته شدن از هر دو طرف، رژیم صهیونیستی به بهانه امنیت، مسجد ابراهیمی را تقسیم زمانی و مکانی نمود؛ اما این روش برای مسجدالاقصی، در حقیقت اشتباه نتانیاهو و گروه امنیتی او است زیرا که شرایط امروزی و اهمیت مسجدالاقصی و شهر قدس را نمی توان با حادثه آتش سوزی مسجدالاقصی و طرح تقسیم مسجد ابراهیمی در الخلیل مقایسه کرد . هرچند حادثه سال ۱۹۶۹ و آتش سوزی مسجدالاقصی یک صفحه سیاه به صفحه جنایات اسرائیل افزود، اما روحیه مقاومت مردم فلسطین برای حراست از هویت خویش نشان داد، با گذشت نزدیک به ۴۵ سال از آن فاجعه، این بار تنها در مقابل مطرح شدن طرح تقسیم مسجدالاقصی، انتفاضه ای دیگر را آغاز نموده است. انتفاضه ای که ۱۵ سال پس از انتفاضه دوم که آن هم به منظور حفظ مسجدالاقصی رخ داد، مهر سال گذشته آغاز شد و اکنون با گذشت نزدیک ۱۱ ماه و تقدیم بیش از ۲۴۰ شهید هم چنان ادامه دارد. همان گونه که پس از فاجعه آتش سوزی، تشکیل سازمان کنفرانس اسلامی کمکی به آرمان فلسطین نکرد، خروش جوانان فلسطینی باری دیگر اثبات نمود راه حفظ و حراست از هویت اسلامی قدس شریف، انتفاضه ای مردمی است. امروزه باری دیگر قدس شریف خود را در تهدید خیانت های سران دولت های عربی اسیر می بیند؛ اما آنچه امروزه طی یک سال گذشته سرعتی بیشتر به خود گرفته است و قدس را تهدید می نماید، عادی سازی روابط و نزدیکی راهبردی کشورهای عربی و اسلامی منطقه بالاخص مدعیان اصلی حمایت از جنبش های فلسطینی به رژیم صهیونیستی است. * کارشناس اندیشکده راهبردی تبیین
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 95]