محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803357324
نیازمند برجام داخلی هستیم - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: پس از نهایی شدن برجام که مورد نقد و مخالفت های شدید گروهی خاص قرار گرفت، توافقات دیگر هم به سختی توانسته اند در مسیر خود قرار بگیرند و حتی در مواردی مخالفت ها به لغو تفاهمنامه ها منجر شد.قراردادهای جدید نفتی که به اسم IPC شناخته می شوند از زمان تنظیم تاکنون مورد مخالفت های بسیاری قرار گرفته اند و گویا این روند همچنان ادامه خواهد داشت. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، در ادامه گفت وگو با وحید شقاقی شهری، تحلیلگر مسائل اقتصادی-سیاسی را در این رابطه می خوانید. قراردادهای جدید نفتی مورد مخالفت های بسیاری قرار گرفته اند. دلیل چنین مخالفت هایی چیست؟ واقعیت این است که اقتصاد در تمام کشورهای دنیا درون مایه سیاسی دارد و نمی توان این دو بخش را از یکدیگر جدا دانست، چرا که ماهیت و ذات اقتصاد ایجاب می کند که نگاه سیاسی به آن وجود داشه باشد. اما نکته حائز اهمیت این است که وقتی راهبردها و سیاست های کلی در یک مجموعه و نظام نهایی می شود باید تمام اجزای سیستم و نظام بر اساس آن حرکت کنند، زیرا پیش از نهایی شدن نقشه راه تمام قوا نظرات خود را در رابطه با موضوعاتی نظیر برجام ارائه داده اند و پس از اجماع کلی، برای آینده کشور تصمیم گیری شده است. اگر هر یک از قوا و هر یک از حزب ها و گروه ها راه جدا از همدیگر را در پیش بگیرند هزینه سنگینی برای کشور بر جای می گذارد که ممکن است در این شرایط منافع ملی با خطر مواجه شود. به عنوان مثال در حوزه برجام حتی مقام معظم رهبری ورود پیدا کردند و با مشخص ساختن خطوط قرمز مشاور و راهنمای دولت برای ادامه مذاکرات شدند و بر همین اساس توافقاتی بین ایران و کشورهای دیگر دنیا صورت گرفت. در این زمینه عمده خطوط قرمزی هم که از طرف مقام معظم رهبری مشخص شده بود از سوی تیم مذاکرات هسته ای رعایت شد. هم اکنون که زمان اجرای توافقات فرا رسیده و در پسابرجام قرار گرفته ایم شورای امنیت ملی و کمیسیون هایی که در مجلس تشکیل شده اند وظیفه نظارت را بر عهده دارند و تمامی اقدامات دولت از زیر ذره بین آنها عبور می کند. هر چه بیشتر برجام و یا دیگر قراردادها همچون IPC مورد چالش قرار بگیرند، به طور طبیعی اثربخشی آنها کاهش پیدا می کند و این تنش ها ممکن است طرف دیگر قرارداد را از ادامه همکاری با ایران منصرف کند. این مخالفت ها زمانی می توانند اثربخش باشند که دیدگاه اقتصادی بر آنها حاکم باشد. آیا زمانی که غیرعلنی بودن نشست مجلس در مورد رسیدگی به قرارداد های جدید نفتی به مهم ترین دغدغه برخی افراد تبدیل می شود که حتی آن را خیانت به مردم تلقی می کنند، می توان برای مخالفت ها جنبه اقتصادی قائل شد؟ متاسفانه مخالفت ها به همین جا ختم نمی شود. حتی زمانی که قراردادی با کشورهای دیگر منعقد می شود و مورد تایید رهبری هم قرار می گیرد، افراد همچنان بر مخالفت های خود پافشاری می کنند. اگر گروه های مخالف بیش از اندازه به مخالفت با دولت بپردازند هیچگاه نمی توان به فواید برجام دست یافت. در اصل بیشتر مخالفت ها هم به همین دلیل شکل می گیرند که دستیابی به اثرات مثبت برجام با تاخیر مواجه شود. اگر قرار است مخالفان دولت هر قراردادی اعم از قراردادهای نفتی، مشارکت با بوئینگ، همکاری با پژو و... را از اساس زیر سوال ببرند آنگاه دولت نباید هیچ قراردادی تنظیم کند. ما نهادهایی همچون شورای عالی امنیت ملی داریم که نظرات آنها فصل الخطاب است و آنها با نظارت شدیدی که بر دولت دارند به طور یقین از تضییع منافع ملی جلوگیری می کنند. در واقع زمانی که یک قرارداد مورد تایید این شورا قرار می گیرد دیگر مخالفت ها معنایی ندارد و صرفا افراد به دنبال منافع حزبی و گروهی خود مخالفت خود را ابراز می دارند. آیا در کشورهای دیگر هم چنین اتفاقاتی رخ می دهد که راهبردها و سیاست های کلی مورد مناقشه قرار بگیرند؟ خیر. در هیچ یک از کشورهای دنیا نمی توان چنین اتفاقاتی را مشاهده کرد. در برخی کشورها شاید گروه های مختلف نظرات متفاوتی نسبت به روش اجرا داشته باشند، اما به هیچ وجه اصل سیاست را زیر سوال نمی برند. در این مدت بیش از اندازه بر اصل سیاست ها ایراد وارد شده است که این اتفاق می تواند برای جامعه خطرناک باشد. شاید هر قراردادی با ضعف هایی همراه باشد، اما به قطع منافعی هم برای کشور به همراه می آورد. چطور ممکن است دولتی که توسط خود مردم انتخاب شده است امتیازات نفت کشور را به بیگانه ها بدهد؟ به قطع کسانی که چنین ایراداتی را به قراردادهای جدید نفتی می گیرند، حتی یک بار هم متن قرارداد را مطالعه نکرده اند. اگر تحریم هایی که بر اثر بی درایتی مسئولان کشور در زمان گذشته به وجود آمد، تا به امروز ادامه پیدا می کرد شاید صادرات نفت ما به صفر می رسید، کما اینکه در حدود هشت سال صادرات نفت و حتی محصولات غیرنفتی هیچ ارزآوری برای کشور نداشت. اما امروز پس از اجرایی شدن برجام صادرات نفت خود را به ۵/۲ میلیون بشکه در روز رسانده ایم که این موضوع یکی از بزرگ ترین دستاوردهای برجام تا به امروز است. حال به طور مشخص همان افرادی که به برجام ایراد می گرفتند به قراردادهای نفتی هم انتقاد می کنند. آیا آنها اثرات مثبت برجام را مشاهده نمی کنند؟ دستاوردهای برجام نه فقط در حوزه صادارت نفت، بلکه در گشایش های بانکی، بیمه ای، تجارت و... کاملا عیان است. البته برخی همچنان اصطلاح «برجام» را با بار معنایی منفی به کار می برند و با ریشخند قراردادهای جدید نفتی را «برجام نفتی» می خوانند... همانطور که اشاره شد برجام ثمرات بی نظیری برای کشور داشت که متاسفانه گروهی خاص چشم خود را روی آن بسته اند. اگر برجام بار معنایی منفی داشه باشد، آن گاه تحریم ها چه بار معنایی دارند؟! در این مدت مقام معظم رهبری هم بارها بحث برون گرایی را مطرح ساخته اند، بدین معنا که ما باید از ظرفیت های موجود در منطقه و جهان حداکثر بهره را ببریم. امروزه اگر اقتصاد ایران قصد بهبود اوضاع و بازیابی شرایط پیش از تحریم ها را دارد باید در دو بعد داخلی و خارجی پویا باشد. بر اساس سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی هم ما به هیچ عنوان قصد حرکت به سمت اقتصاد بسته را نداریم. ما بر اساس مصلحت کشور نیاز به تعامل با دنیا داریم. مصلحت کشور چیست؟ مصلحت کشور راهبردهای کلانی است که مقام معظم رهبری آن را مشخص ساخته اند و دولت یازدهم نیز تا به امروز بر اساس آن پیش رفته است. تا پیش از این هیچ سرمایه گذاری جرات ورود به اقتصاد ایران را نداشت، اما امروزه شاهد رفت و آمد بسیاری از کشورهای دنیا به ایران هستیم. اکنون سه قوه کشور و مجموع حکومت باید تلاش کنند که تحریم های داخلی را برطرف سازند. منظور از تحریم های داخلی چیست؟ منظور بهبود فضای کسب و کار، تقویت فضای سرمایه گذاری، پیش بینی پذیر شدن اقتصاد و... است، در واقع اگر «برجام داخلی» هم شکل بگیرد اقتصاد کشور به سمت رشد و رونق حرکت می کند. متاسفانه در این مدت دولت بیش از آنکه دشمنان خارجی داشته باشد، مدام در حال رایزنی با مخالفانداخلی خود بوده است. اکنون دیگر زمان انتقاد از برجام و سنگ اندازی بر سر راه دولت نیست، زیرا کشور در شرایط اقتصادی نامطلوبی قرار دارد و باید هر چه زودتر تمامی گروه ها در یک مسیر گام بردارند.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها