واضح آرشیو وب فارسی:سینا پرس: سیناپرس: محققان دانشگاه علوم پزشکی مشهد از سنتز نانوذرات لیپیدی جهت دارورسانی هدفمند داروی ضد سرطان استفاده کرده اند. این نانوحامل ها روی نمونه ی حیوانی با موفقیت آزمایش شده اند.در سال های اخیر، توجه فراوانی به تهیه ی نانوذرات به عنوان حامل هایی برای دارورسانی شده است. حامل های نانویی با تغییرات خواص انتقالی دارو باعث بهبود عملکرد دارو و کاهش عوارض جانبی آن می شوند. در ساخت نانوذرات مذکور، از مواد مختلفی مانند پلیمرها، ذرات فلزی، لیپیدها و دیگر مواد استفاده می شود که بسته به روش تولید آن ها می توان شکل و اندازه ی متفاوتی از ذرات تولید نمود. سیستم های دارورسانی مبتنی بر حامل های نانویی اکنون در بازار دارویی جهان وارد شده اند و استفاده از آن ها در دارورسانی روز به روز رو به افزایش است. دکتر بیژن ملائکه ضمن اشاره به ترکیب 7-اتیل-10 هیدروکسی کامپتوتسین (SN38) به عنوان یک داروی بالقوه ضد سرطان مؤثر در درمان انواع تومورهای بدخیم گفت: «امکان استفاده بالقوه داروی 7-اتیل-10 هیدروکسی کامپتوتسین در درمان انواع تومورهای ریه، معده، دهانه ی رحم و تخمدان وجود دارد. این دارو، 100 تا 1000 برابر نسبت به داروی ایرینوتکان مؤثرتر است. به دلیل محلولیت پایین داروی SN38 در آب و حلال های قابل قبول در داروسازی، در این مطالعه، نانوذرات لیپیدی جامد حاوی SN38 به منظور تزریق وریدی داروی مذکور تهیه شده است.» استفاده از این نانوحامل ها در درمان تومورهای سرطانی موجب افزایش کارایی درمانی و کاهش اثرات جانبی داروی ضد سرطان می شود. وی در خصوص نقش فناوری نانو در این طرح اظهار داشت: «استفاده از نانوذرات با اندازه ی کمتر از 200 نانومتر، امکان تجمع هرچه بیشتر دارو را در محل تومور فراهم آورده و موجب افزایش بازدهی دارو می گردد. همچنین این موضوع سبب می شود اثرات مخرب داروی ضد سرطان بر بافت سالم اطراف تومور کاهش یابد.» به گفته ملائکه در این مطالعه حاوی داروی ضد سرطان SN38 به صورت غیرپگیله و پگیله (SLN-SN38 و PEG-SLN-SN38) به روش امواج فراصوت تهیه شد. خصوصیات نانوذرات حاوی داروی ضد سرطان از حیث اندازه، پتانسیل زتا و میزان بارگیری مورد ارزیابی قرار گرفته است. تأثیر دارویی نانوذرات تهیه شده بر روی دو رده ی سلولی سرطان کولورکتال (C-26 و HT-116) در زمان های 24، 48 و 72 ساعت بررسی شده است. در نهایت کارایی ضد توموری نانوذرات دارویی تهیه شده در مقایسه با فراورده های تجاری ایرینوتکان بر روی موش های دارای تومور C-26 مطالعه شده است. بر اساس نتایج به دست آمده از آزمون ها، نانوذرات پگیله و غیر پگیله در دوزهای 20 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم در مقایسه با فرم تجاری ایرینوتکان با دوز 25 میلی گرم بر کیلوگرم کارایی ضد توموری بالاتری از خود نشان داده است. به گزارش ستاد توسعه فناوری نانو،این تحقیقات حاصل تلاش های دکتر بیژن ملائکه و دکتر محمودرضا جعفری- اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد- دکتر اسما محمودی- رزیدنت نانوفناوری دارویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد- و دکتر نوید مصلایی- دانش آموخته ی دانشگاه علوم پزشکی مشهد- است. نتایج این کار در مجله ی European Journal of Pharmaceutics and Biopharmaceutics (جلد 104، سال 2016، صفحات 42 تا 50) به چاپ رسیده است.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سینا پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]