تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819909185
شهید نصراللهی گفت که پرستاران ناموس سپاه و اسلام هستند - پایگاه خبری تحلیلی شهیدنیوز
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): قیصری گفت: وقتی بدون حضور پاسداران برای خدمات بهداشتی به روستاهای اطراف پاوه رفته بودیم، نزدیک بود به خاطر پیدا نکردن مسیر اسیر عراقی ها شویم، پس از بازگشت از منطقه شهید نصراللهی ما را صدا زد و گفت که شما «شما خواهران آبروی سپاه و اسلام هستید؛ از شما خواهش می کنیم هیچ وقت بدون حضور پاسداران به روستاها نروید.»حمله مردادماه 1358 گروهک ها و ضد انقلاب به شهر پاوه یکی از مهم ترین رخدادهای دوران انقلاب در کردستان بوده است. جنایاتی که گروهک ها علیه عموم مردم کرُد و پاسداران انجام دادند در نوع خود یکی از فجایع آن زمان بود. خاطره تلخ حمله به بیمارستان شهر پاوه و به شهادت رساندن تعداد زیادی از پاسداران و قطعه قطعه کردن آن ها هیچ گاه از ذهن مردم کرُد نمی رود. «خانم قیصری» یکی از پرستارانی است که در مقطعی در پاوه حضور داشته است. قیصری در گفت وگو با خبرنگار ما می گوید: آن زمان من فقط 18 سال سن داشتم. از کرمانشاه به پاوه آمده بودم و وقتی به ما گفتند بیمارستان را تخلیه کنید به ژاندامری رفتیم. روزهای سختی را در پاوه گذراندیم. مدتی بعد از حضور در «پاوه» به شهر «بانه» رفتم. فرمانده سپاه بانه شهید « قاسم نصراللهی » بود. زمانی که در بانه بودم کلاً همه روستاهای شهر بانه خط مقدم به حساب می آمد. روزهای که عملیات نبود در بیمارستان، بیمار زیادی وجود نداشت. به همین خاطر بیمارستان خلوت بود. برای ویزیت کردن مردم به همراه اکیپ پزشکی به روستاها می رفتیم. به دلیل حضور گروهک ها و نا امنی و ترسی که در منطقه حکمفرما بود کسی از پرستاران حاضر نبود به همراه این اکیپ اعزام شود. یک روز من به همراه دکتر هندی و راننده به روستای بوالحسن رفتیم، راننده جاده روستا را بلد نبود. چند ساعت در جاده گم شدیم که سربازی جلوی ما حاضر شد و گفت اینجا خاک عراق است اینجا چکار می کنید؟! به ما گفت سریع دور بزنید و گرنه عراقی ها با توپ شما را می زنند. وقتی راننده در حال دور زدن بود صدای توپ عراقی ها شروع شد. چند گلوله توپ به نزدیک ما برخورد کرد ولی خوشبختانه به ما به نخورد. خودمان را به روستای بوالحسن رساندیم، داخل مسجد رفتیم. خانم های روستایی برای ما لباس کردی آوردند تا اگر ضد انقلاب وارد روستا شد درگیری شد به ما شک نکند. در آن موقعیت حساس خانمی در حال زایمان بود. به خاطر اینکه نمی شد در مسجد زایمان کند به خانه ای رفتیم. خبر گم شدن ما به شهید نصرالهی رسیده بود. صبح روز بعد از دفتر سپاه به بیمارستان تماس گرفتند و گفتند با شما کار دارند. به من گفتند باید سریع به بانه برگردید، به سختی به سپاه بانه رفتیم. داخل سپاه شدم و به شهید نصراللهی سلام کردم. ایشان در حالی نگاهشان را به زمین دوخته بود گفت: «شنیده ام نزدیک بوده اسیر عراقی ها شوید.» گفتم: «بله، راننده جاده را گم کرد و سر از خاک عراق در آوردیم.» شهید نصراللهی گفت: «شما خواهران آبروی سپاه و اسلام هستید؛ از شما خواهش می کنیم هیچ وقت بدون حضور پاسداران به روستاها نروید.» وقتی داشت صحبت می کرد اشک از چشمانش سرازیر شد. من قبلا پیش خودم فکر می کردم ممکن نیست پاسداران گریه کنند؛ همان لحظه از فکرم پشیمان شدم. با خودم تصمیم گرفتم دیگر بدون حضور پاسداران به منطقه نروم. مدتی بعد از این جریان قسمتی از بیمارستان بانه که آزمایشگاه بود تخلیه شده بود و هیچ استفاده ای از آن نمی شد. با خودم فکر کردم خوب است این بخش را به مجروحین و پاسدارها اختصاص دهم. لیستی از نیازهای دارویی را نوشتم و به شهید نصراللهی دادم و فکرم را به ایشان گفتم. ایشان گفتند فکر نمی کنم این همه دارو را به شما بدهند. به هزار مشکل و درد سر نیازهایمان را تهیه کردیم. تابلویی تحت عنوان «بخش پاسداران» نوشتم. شهید نصراللهی آمد و تابلو را دید؛ لبخندی زد و گفت: « بهتر نبود بنوسید بخش خواهر قیصر؟ من هم گفتم: من که شهید نشده ام.» شهید نصراللهی به پنجره ها نگاهی کرد و گفت: پنجره ها حفاظ ندارند!؟ من تازه متوجه شدم چه غفلتی کردم. به سپاه و فرمانداری رفتم تا تعدادی میلگرد و دشتگاه جوشکاری پیدا کردم و خودم پنجره ها را جوشکاری کردم. به شهید نصراللهی زنگ زدم و گفتم خیالتان راحت باشد پنجره ها را هم درست کردیم./دفاع پرس
پنجشنبه ، ۲۸مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها