تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818912327
قراخانلو: بازگرداندن دوباره استقلال و پرسپولیس به وزارت ورزش و جوانان نشانه بدی بود - ایسنا
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:
رییس پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی بر این باور است که نبود یک برنامه راهبردی توسعه ورزش همانند «طرح جامع ورزش» سبب شده تا ورزش کشور با ابهامات و ضعف‌های جدی روبرو شود. به گزارش ایسنا، رضا قراخانلو که بیش از 30سال است که در ورزش فعالیت می‌کند و در طی این مدت پست‌های کلیدی و مهمی را چون ریاست کمیته ملی المپیک، معاونت و قائم مقامی سازمان تربیت بدنی سابق، رییس پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی و ... را تجربه کرده، معتقد است که ورزش کشور از نبود یک برنامه راهبردی جامع رنج می‌برد و اداره ورزش کشور توسط گروهی خاص از همکاران دانشگاهی که نشان دهنده استفاده از تمام توان و ظرفیت های نیروهای دانشگاهی در عرصه ورزش کشور نیست. وی هم چنین بر این باور است که بازگرداندن دوباره استقلال و پرسپولیس به وزارت ورزش و جوانان نشانه بدی بود و حاکی از آن بود که در واگذاری این دو باشگاه بزرگ مردمی با شکست مواجه شدیم. گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با دکتررضا قراخانلو را در ادامه می خوانید: * ورزش کشور نیازمند یک طرح راهبردی است به عنوان رییس پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی و در طی سه سال گذشته با مدیریت فعلی وزارت ورزش و جوانان تقریبا هیچ گونه ارتباطی از این جهت که طرف مشورت وزارت ورزش قرار بگیرم و یا این که مشارکتی در فعالیت‌های وزارتخانه داشته باشم، نداشتم. درحال حاضر نیز بنا ندارم که در مورد مسایل وزارت ورزش بحث و تحلیل و اظهار نظری داشته باشم. اما آنچه که به نظر می‌رسد این است که علیرغم زحمات زیادی که مدیریت فعلی وزارت ورزش و جوانان کشیده است، ما همچنان از چند مساله اصلی در ورزش کشور رنج می بریم که مهم‌ترین آن این است که ما فاقد یک برنامه راهبردی برای توسعه ورزش هستیم. برنامه‌ای که به دقت تدوین و در معرض دید و قضاوت همگان قرار گرفته باشد تا به عنوان یک برنامه اجرایی ورزش کشور تلقی شود. فقدان این برنامه همچنان آزار دهنده و اتلاف کننده منابع کلان ورزش کشور تلقی می‌شود. امیدوارم چیزی شبیه طرح جامع ورزش هر چه سریع‌تر در ورزش ما تدوین و تهیه واجرایی شود. * ساختار ورزش با ابهامات و ضعف‌های جدی روبروست با بی‌تدبیری‌هایی که در گذشته اتفاق افتاده، هم‌اکنون یک وزارت ورزش و جوانانی داریم که بسیار گسترده، سنگین و همه‌کاره محسوب می‌شود که البته هنوز ساختار و تشکیلات آن با ابهامات و ضعف‌های جدی روبرو است و ظاهرا اهداف و وظایف آن هنوز تدوین و تصویب نشده است. حال آنکه فرض بر این بود که ما یک نهاد چابک و کوچک را در بدنه دولت داشته باشیم تا با دادن امتیازات وسیع به بخش خصوصی، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها، شهرداری ها و نهادهای مردمی ورزش را هدایت و حمایت نماید. من امیدوارم این مساله مورد توجه جدی قرار بگیرد. * بازگرداندن سرخابی‌ها به وزارت ورزش نشانه خوبی نبود به اعتقاد من باز گرداندن دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به وزارت ورزش و جوانان نشانه بدی بود و حاکی از آن بود که واگذاری این دو باشگاه به بخش خصوصی با شکست مواجه شد. در زمینه واگذاری باشگاه‌ها به بخش خصوصی ما نیازمند یک برنامه دقیق و اجرای با حوصله و دقت برنامه‌ها هستیم. به نظر من چنین برنامه‌ای هنوز وجود ندارد. البته در این مسیر بهتر بود از باشگاه‌هایی که از حساسیت کمتری برخوردار بودند، کار را آغاز و سپس کار واگذاری را با باشگاه‌های بزرگ و مطرح ادامه می دادیم. متاسفانه طی یکی دو سال گذشته برخوردهایی که با حوزه فوتبال صورت گرفت صدمات فراوان و هزینه های مدیریتی و فرهنگی و اجتماعی بالایی را تحمیل کرد و می توانست بسیار پخته تر باشد. * اداره ورزش کشور نیازمند یک نگاه علمی است به اعتقاد من اداره ورزش کشور نیازمند یک نگاه علمی و تخصصی است که باید با تجربه بالایی همراه شود. طبیعی است در این مسیر افراد تحصیل کرده، دانشگاهی و متخصص علوم ورزشی از بهترین نیروها برای اداره ورزش کشور محسوب می‌شوند، اما باید توجه داشت که دانشگاهی‌ها و افراد علمی نیز بر روی یک طیف گسترده قرار می‌گیرند و گروه‌ها و بخش‌های مختلفی را شامل می‌شوند که لزوما همفکر و هم نظر نیستند و دارای اختلاف نظرهای زیادی هستند که خود این امر برای پیشرفت ورزش کشور بسیار ارزشمند است. همان طور که در جامعه پزشکی و در بین مهندسان و اقشار مختلف، گروه‌های فکری متفاوتی را شاهد هستیم در خانواده دانشگاهی علوم ورزشی نیز افراد مختلف از گروه‌های مختلف با تفکرات متفاوتی و با میزان دانش و تجربیات متفاوت وجود دارند. در حال حاضر گروهی خاص از همکاران دانشگاهی با مشخصات معلوم و سوابق مشخص در حال مدیریت ورزش کشور هستند که برای آنها آرزوی توفیق دارم، ولی این تفکر به این معنا نیست که نشان دهنده تمام توان و ظرفیت نیروهای دانشگاهی و علوم ورزشی باشد. در طی چند سال افتخار هیچ گونه همکاری را با مدیریت فعلی ورزش کشور نداشته‌ام. به رغم این که همیشه آماده همکاری با وزارت ورزش و جوانان بوده‌ام و مثل 30 سال گذشته هر مدیری که از من طلب همکاری کرده است در حد توان ناچیز خود اعلام آمادگی کرده‌ام. ا در چهار نشستی که وزارت ورزش و جوانان تاکنون با اساتید دانشگاه‌ها برگزار کرده است، تنها در یک نشست و آن هم در سال 95 از من دعوت بعمل آمده است و در سه نشست دیگر حضوری نداشته‌ام. به اعتقاد من اداره ورزش کشور نیازمند کمک و مشارکت گروه‌هایی با تخصص‌های مختلف است. به عنوان مثال متخصصان حوزه مدیریت، حوزه اقتصاد و حوزه‌های اجتماعی – فرهنگی نقش موثری را قطعا می‌توانند در اداره ورزش کشور ایفا کنند. * برنامه محوری ورزش هنوز به بلوغ لازم نرسیده است قراخانلو در پایان در رابطه با وضعیت کاروان ایران در بازی‌های المپیک ریو معتقد است: با زحماتی که مربیان، ورزشکاران، فدراسیون‌ها و مجموعه ورزش تا به امروز متحمل شده‌اند از نظر کسب سهمیه المپیک شاهد افزایش سهمیه ها بویژه در بخش زنان و اتفاقات خوبی نظیر حضور تیم ملی والیبال در المپیک ریو بودیم. اما اگر بخواهیم بازنگری از المپیک لندن تا به الان داشته باشیم، می‌بینید که عمده مدال‌های کسب شده در المپیک لندن بخاطر تلاش‌ها، خلاقیت‌ها و از خود گذشتگی افرادی همچون محمد بنا و کشتی‌گیران بوده که سهم مدیریت ورزش را در این زمینه نمی‌توان خیلی جدی قلمداد کرد. زیرا ورزش ما از حیث برنامه ریزی هنوز به مرحله بلوغ لازم نرسیده است. بنابراین مدال آوری و کسب نتایج خوب و یا بد در المپیک تا حدود زیادی به شانس، حوادث و تلاش و زحمات خود ورزشکاران و مربیان و در مرحله بعد به فدراسیون مربوطه باز می‌گردد. البته حمایت‌ها و پشتیبانی‌های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان نیز در این زمینه بی‌تاثیر نیست اما واقعا درجه دوم محسوب می شود. به هر حال با این نوع نگاه به کسب نتایج قابل قبول در المپیک ریو به طور نسبی امیدوار هستم و معتقدم در المپیک در رشته‌هایی همچون کشتی، تکواندو، تیراندازی و دوومیدانی تقریبا انگیزه زیادی در بین ورزشکاران برای مدال آوری وجود دارد، اما در سایر رشته‌ها همانند وزنه‌برداری امیدوار و والیبال هستم که وضعیت روشن تر و امیدوار کننده‌ای را در المپیک ریو داشته باشیم. تمایل دارم این نکته را نیز اشاره کنم که علی رغم اهمیت بالای نتایج ما در المپیک، این امر فقط یکی از دهها مساله مهم ما در ورزش است و خوب یا بد بودن این نتایج خیلی در حرکت کلان ورزش ما نباید پر رنگ بشود. ابعاد بهداشتی و پیشگیری، اقتصاد و اشتغالزایی، فرهنگی و اجتماعی ورزش باید برای ما مهم باشند. انتهای پیام
شنبه / ۱۹ تیر ۱۳۹۵ / ۰۲:۳۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
ورزش
پربازدیدترینها