تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816594749
میزبانی شیراز از هنرمند مطرح تئاتر کشور
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: میزبانی شیراز از هنرمند مطرح تئاتر کشور دانشگاه تابستانه فرهنگ و هنر شیراز دو روز میزبان داریوش مودبیان استاد برجسته تئاتر و هنرهای نمایشی ایران شد.
۱۳۹۵ يکشنبه ۱۰ مرداد ساعت 17:30
به گزارش خبرنگار پانا فارس، داریوش مؤدبیان بازیگر سینما و تئاتر، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و مترجم ایرانی است. مؤدبیان در سال ۱۳۸۷، پس از ۱۹ سال با بازی در نمایش درخت‌ها به کارگردانی «مهرداد کوروش‌نیا» دوباره به عرصهٔ بازیگری تئاتر بازگشت. او آخرین بار در سال ۱۳۶۸ در نمایش سفارتخانهٔ مروژک به کارگردانی فردوس کاویانی روی صحنه حاضر شده بود. وی در سال‌های اخیر بیشتر در زمینه تدریس تئاتر و ترجمه نمایشنامه فعالیت داشته است. در حاشیه کارگاه دانشگاه تابستانه فرهنگ و هنر شیراز، این استاد برجسته ایرانی به گفت‌وگو نشسته و درباره اصول آموزش تئاتر و روش تدریس آن سخن گفت. - به نظر شما تفاوت بین آموزش صحیح آکادمیک و آموزش تجربی در رشته تئاتر چیست؟ نمایش بخشی از آیین بوده و هست و هنوز هم آیین پیش بردن خرد و عواطف و آیین دریافت قدرت‌های ماوراءالطبیعه و آموزش آن به دیگران و پرورش افکار به حساب می‌آید. همه این‌ها در تئاتر بوده است. تئاتر یا نمایش به‌طور کلی روایت یا بیان، قدمتی بسیار کهن دارد و انسان شیوه‌های مختلف را در این راه آزموده تا توانسته به یک جایگاه علمی یا آکادمیک برسد.در همه زمینه‌ها که تئاتر نیز از آن مستثنی نیست، دو گونه آموزش وجود دارد؛ یکی آموزش علمی یا آکادمیک و دیگری خودآموزی. این دو آموزش ازهم جدایی‌ناپذیرند. خودآموزی نمیتواند از روش‌های علمی دور باشد. زیرا اگر بخواهیم به خودمان آموزش دهیم نیز باید اصولی را رعایت کنیم و معیارها و میزان‌هایی را قرار دهیم. بنابراین در کار تئاتر خودآموزی وجود دارد؛ اما این خودآموزی مبتنی بر روش‌هایی آزموده‌شده است. براین مثال نظام آموزشی استانیسلاوسکی مبتنی بر آموزش‌هایی است که در «کتاب زندگی من در هنر» استانیسلاوسکی بیان شده است و از همین طریق است که می‌تواند نظام برجسته آموزش آکادمیک دنیا یعنی نظام استانیسلاوسکی را پایه‌گذاری کند. - دوره‌های آموزشی شما مشخصه‌هایی دارد که تمام دانش‌های از پیش فراگرفته را دگرگون می‌کند، برای مثال همه تئاتر را با بدن و بیان می‌آموزند اما در دوره‌های شما نمایش با شناخت درون و خودشناسی آغاز می‌شود، این تفاوت از کجا سرچشمه می‌گیرد؟ آنچه که من در کنار هم قرار دادم این بوده این که در کنار تجربه بیش از ٥٠ سال کار مستمر در رشته تئاتر، همواره سعی کردم با مطالعه و فراهم آوردن اطلاعات مفید، نظام آموزشی طرح کنم که مبتنی بر ساختار فرهنگی، قومی و ملی خودمان باشد. اینکه بدانم در کجا سخن می‌گوییم و با کسانی روبه‌رو هستیم یکی از ملزومات آموزش نمایش است. علاوه بر آن بسیاری از ما گاهی راه‌های اشتباه رفتیم و دچار تلقی غلط شده‌ایم. خود را جدا از دیگران می‌دانیمو در اندیشه و ذهن خود را به روی دانش کنونی و آکادمیک می‌بندیم؛ دانشی که هر روز گسترده‌تر و عمیق‌تر می‌شود. اما من همواره تلاشم بر این که در قدم‌های نخستین، ابتدا طرح سؤال کنم و در اندیشه جوان دگرگونی پدید آورم و او به وادی شناخت درون بکشانم. بدین‌ترتیب او درمی‌یابد چیز دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند به آن دست یابد، اما با آموزش و کار مستمر و گروهی آموزش برحسب شیوه‌ای علمی. زیرا آموزش در تئاتر را باید در کار گروهی و کارگاهی جست‌و‌جو کنیم. من خود را موظف می‌دانم که این‌چنین قدم بردارم و آموزش‌ها رابه‌صورت گروهی پیگیری کنم؛ به‌طوریکه هر آموزش و کارگاه به یک اجرا ختم شود. به بیان دیگر هیچ کارگاهی اعم از نویسندگی، بازیگری و کارگردانی بدون ماحصل اجرایی مدنظر من نبوده است.زیرا آموزش تنها سخن گفتن نیست و باید این کارگاه‌ها و آموزش‌ها نتیجه بخش باشد. برای آموزش نمایش باید کار عملی کرد به همراه مطرح کردم مباحث نظری به‌صورت نظام‌مند و علمی. -به گفته بسیاری برای اینکه بتوانب در نمایش را فرابگیری باید بسیاری از دانش‌های دیگر رادر خود نهادینه کنی، این گفته را چگونه تحلیل می‌کنید؟ تئاتر انسان را مطرح می‌کند؛ بنابراین کسی که می‌خواهد از انسان سخن بگوید، باید انسان را بشناسد. شناخت علوم انسانی و در کنار آن ادبیات و زبان از ملزومات هنر تئاتر است. ما از زبان بر روی صحنه به عنوان وسیله ارتباطی بهره می‌گیریم بنابراین باید زبان را نه الزاماً زبانی بیگانه بلکه زبان خود را درست بشناسیم. بسیاری از ما حتی با قواعد زبان فارسی آشنا نیستیم. در تئاتر انسان را در ابعاد تاریخی و اجتماعی به تصویر کشیده می‌شود، پس باید تاریخ و علوم اجتماعیرا بشناسیم. در تئاتر با ابعاد روانی آدمی سروکار داریم بنابراین باید روان‌شناسی را بدانیم. در تئاتر انسان را در یک چهارچوب قومی قرار می‌دهیم، پس باید با اصول قوم‌شناسی آشنا باشیم. این سخن به معنای آن نیست که کارگردان یا بازیگر تئاتر باید روان‌شناس، جامعه‌شناس یا قوم‌شناس باشد؛ بلکه باید مبانی علوم را بشناسد تا بتواند آن را در تئاتر به‌کار گیرد. در کنار آن باید ابزار تئاتر را بشناسیم تا بتوانیم آن را با دانش‌های دیگر آمیخته کرده و به کار بگیریم. - در بیشتر اجرای صحنه‌ای، این اتفاق رخ می‌دهد که بازیگر در شب‌های متوالی حس و حال‌های مختلفی دارد؛ به طوریکه برحی اجراها اصلاً به دل مخاطب نمی‌نشیند. آیا برای تثبیت‌کردن این حالت‌ها تکنیک خاصی وجود دارد؟ فرمول خاصی برای این وجود ندارد. ما باید به این نکته توجه کنیم که درباره یک انسان خلاق صحبت می‌کنیم که در یک فرایند روحی و روانی یک عمل فیزیکی مناسبی را انجام دهد. تمام نظام بازیگری و تمرین‌ها و شناخت‌ها برای این است که یک هنرمند بتواند شخصیتی را روی صحنه بیافریند وهر شب بتواند آن را دوباره و با طراوتی دیگر خلق کند که مکانیکی نشود. درحقیقت یکی از میکروب‌های بازیگری در تئاتر این است که در اجرای مختلف، از یک سو به دلیل شرایط روحی و روانی بازیگر و از سوی دیگر شرایط روحی و روانی گروه در کنار یکدیگر باعث می‌شود که در بین اجراها تفاوت‌هایی ایجاد شود. در نظام‌های گوناگون بازیگری درباره این موضوع صحبت شدهو پیشنهادهایی نیز ارائه شده است. اما این بدان معنا نیست که فرمول‌های مشخصی وجود دارد. خیلی مؤلفه‌ها هست که در کنار هم جمع می‌شوند. مسئله این است که در چه نظامی، روی چه متنی و در چه شرایط اجتماعی و فرهنگی و در چه زمانی این اثر اجرا خواهد شد. - آخرین اثری که کارگردانی یا اجرا کردید، چیست؟ آخرین اثر من، کاری استبا عنوان شایعه که این روزها با همکاری گروه تئاتر مردم در تهران در خانه موزه عزت‌الله انتظامی بر روی صحنه رفته است و من ترجمه نمایشنامه، طراحی صحنه و کارگردانی آن را برعهده دارم. "شایعه" نوشته کوتاهی از "ژان میشل ریب" است و ما این نماش را از ٧ فروردین به‌صورت کار کارگاهی با تمرین‌های مستمر هفته‌ای ٥روزشروع کردیم و پس از سه ماه کار گروهی از ٢٠ تیرماه روی صحنه بردیم. این اثر حاصل همکاری من با بازیگران جوانی است که تازه به گروه مردم پیوسته‌اند. گروه تئاتر مردم یکی از قدیمی‌ترین گروه‌های نمایش تهران است که زیر سایه علی نصیریان اداره می‌شود و از سال١٣٤٤ عنوان گروه هنری مردم را به خود اختصاص داد و یکی از ارکان مهم بازیگری و کارگرداتی آن آقای عزت‌الله انتظامی بوده است؛ من نیز از سال١٣٤٦ به این گروه پیوستم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
گوناگون
پربازدیدترینها