واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): رجب محمدزاده جانباز ۷۰ درصد مشهدی از ۱۷ تیرماه به دلیل عفونت شدید ریه در بیمارستان بستری شده است، این عفونت ها از گوش و دهان به ریه وی منتقل شده و ریه اش عفونت کرده است.مرجان شریعت: شنیدن خبر برایم ناراحت کننده بود، خبری با این عنوان که "بابا رجب در بیمارستان بستری شد" با شنیدن خبر اولین تماس با محمدرضا محمدزاده پسر "بابا رجب" برقرار شد و او نیز این خبر را تایید کرد و گفت: پدرم به دلیل عفونت ریه در بیمارستان امام حسین (ع) بستری شده است. خود را به بیمارستان امام حسین(ع) رساندم "بابا رجب" در یکی از اتاق های بیمارستان روی تخت دراز کشیده است و نمی تواند حرف بزند حتی مثل گذشته شکسته شکسته ... به اندازه ای ریه اش عفونت کرده که مدام تب می کند و خانواده هر لحظه شاهد وضعیت وخیم پدر می شوند و به قول محمدرضا؛ پدرم هر چند قطع عوض نشده اما از کودکی تا به امروز، روزی چند بار جلوی چشمانمان شهید می شود. شاید سه سال پیش که برای اولین بار چهره "بابا رجب" را در قاب عکسی در فضای مجازی دیدم تصورش را هم نمی کردم "بابا رجب" با چهره ای که بر اثر شدت خمپاره از بین رفته و در فضای کوچه و خیابان همه از او فرار می کنند و او را به عنوان یک جانباز نمی شناسد چنین قلب مهربان و رئوفی داشته باشد. نانوای بسیجی که سال 1366 در منطقه حور عراق بر اثر اصابت خمپاره صورت خود را از دست داد و امروز با 70 درصد جانبازی در هیاهوی شهر به فراموشی سپرده شده تنها برای اینکه سیرت دارد اما صورت ندارد. جوانمردی که سال 64 به عنوان بسیجی، چهار مرحله به جبهه اعزام شد و آخرین باری که خاک جبهه را لمس کرد، سال 66 و در مکانی به نام ماهوت عراق بود و این بسیج شدن و اعزام به جبهه تجربه ای بود برای جوانی که یک عمر سختی کشیدن و فاصله گرفتن از جامعه و زندگی عادی را به جان خرید و من امروز در بیمارستان مرور می کنم مصاحبه هایی را که با بابا رجب داشتم . روز اولی که به خانه اش رفتم به استقبالم آمد با اینکه نمی توانست درست صحبت کند اما بریده بریده خوش آمدگویی گفت و از اینکه به یادش بودم و مثل خیلی از مردم از او و چهره اش نمی ترسم تشکر کرد. بابا رجب به من گفت در هنگام حادثه، چهار نفر در سنگر حضور داشتند، یک سرباز رفته بود تا از تانکر آب بیاورد، من هم در حال شکستن یخ بودم و بقیه هم خواب بودند که خمپاره جلوی سنگر خورد،یکی از دوستانش یک دست و یک پایش قطع شده بود و دیگر همسنگری هایش همه شهید شده بودند، هیچ کس تصور نمی کرد حاج رجبی که خمپاره به صورتش اصابت کرده زنده بماند. فقط از پشت سر تشخیص داده می شدم، ترکشی که به صورتم خورده بود تمام صورتم را از بین برده بود، 20 روز در بیمارستان تبریز و 18 ماه در بیمارستان فاطمة الزهرای تهران بستری شدم. به یاد دارم روزی که "بابا رجب" آستین لباسش را بالا زد و گفت: 24 بار عمل روی صورتم انجام شده و هر بار یک تکه پوست از دست و پایم جدا کردند و به صورتم پیوند زدند، از پوست سرم محاسنم را درست کردند اما استخوان دماغم دیگر جوش نخورد و صورتم با وجود اینکه 24 بار عمل شده اما هنوز هم به حالت عادی برنگشته ، غذا خوردن برایم مشکل است، بویایی ام را از دست داده ام و چشمانم نیز بسیار کم سو شده است. به یاد می آورم که حاج رجب دوست داشت بعد از 28 سال لقمه نانی را در دهانش بگذارد و غذاهای خانگی بخورد به ویژه سالاد شیرازی، اما سال هاست که با سرنگ غذا می خورد و این روزها که در بیمارستان به سرمی برد تنها با سرم تغذیه می کند. به یاد می آورم روزی را که به همراه بابا رجب به زیارت امام رضا(ع) رفتیم و مردم بسیاری او را می شناختند اما نه به عنوان یک جانباز بلکه به عنوان مردی که صورتش را بر اثر تصادف از دست داده یا بر اثر سوختگی و جذام و من آن روز افتخار می کردم به اینکه با بزرگ مردی همانند بابا رجب همراه شده ام مردی فروتن و متواضع که از صورتش گذشت اما سیرتش را هیچوقت از دست نداد. در بیمارستان امام حسین(ع) خانواده "بابا رجب" با خوش رویی از حضورمان استقبال می کنند کنار تخت "بابا رجب" می روم خیلی ضعیف و شکسته شده است خیلی بدتر از آن روزهایی که به دیدنش می رفتم .، باورش برایم سخت نبود چرا که پیش از این پیگیر حال و روزش بودم و بارها پسرش گفته بود که عفونت دهان و گوش پدرم را خیلی آزار می دهد و این شرایط به دلیل بالا بودن سنشان شرایط بسیار سختی را برایش رقم زده است. بابا رجب تنها آرزویش دیدار با مقام معظم رهبری بود و سال گذشته آرزویش برآورده شد نام رهبر را که می آورم با خوشحالی اما شکسته شکسته می گوید: رهبر را دیدم فقط اشک ریختم، فکر نمی کردم به آرزویم برسم، حاج رجب با دستش پیانی اش را نشان می دهد و از کلماتی که به سختی از دهانش بیرون می آید متوجه می شوم مقام معظم رهبری بر پیشانی اش بوسه زده اند. پسر "حاج رجب " می گوید: از روزی که پدرم در بیمارستان بستری است باور اینکه پدرم جانباز 70 درصد است برای خیلی از پرستاران و مردم سخت است. خیلی ها از چهره پدرم می ترسند و همیشه می گفتند نگذارید بیرون بیاید درصورتی که پدرم زیبایی اش را به خاطر دفاع و آزادی مردم ایران داده است من نمی توانم آزادی پدرم را از او بگیرم. محمدرضا محمدزاده می افزاید: پدرم از 17 تیرماه به دلیل عفونت شدید ریه در بیمارستان بستری شده است، این عفونت ها از گوش و دهان به ریه منتقل شده است و به دلیل عفونت شدید ریه به زور سرم در شرایط هوشیاری مانده است. وی عنوان می کند: من امروز تازه متوجه مظلومیت پدرم شدم، پدرم خیلی مظلوم که حتی جانبازی اش برای مردم جا نیفتاده است. حتی در بیمارستان هیچکس از شرایط پدرم اطلاعی ندارد و اکثراً گمان می کنند پدرم بر اثر سوختگی و یا تصادف به این حال و روز درآمده و کمتر می پذیرند که پدرم جانباز 70درصد باشد و شاید به همین دلیل رسیدگی ویژه ای به عنوان جانباز نسبت به وی صورت نمی گیرد. امروز تمام این خاطرات را در حالی به یاد می آورم که حاج رجب روی تخت بیمارستان دراز کشیده است و به علت عفونت شدیدی که دارد نمی تواند حتی بریده بریده سخن بگوید. انتهای پیام/
شنبه ، ۹مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]