تلاش برای وارد کردن عبدالله به قدرت

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

«حامد کرزای هیچ‌کاره است، تصمیم‌ها در واشنگتن گرفته می‌شود و او در کابل تنها آنها را اجرا می‌کند.» این جمله پاسخ سخنگوی طالبان به نخستین سخنرانی تلویزیونی حامد کرزای پس از انتصاب مجدد است. کرزای که بیست و چهار ساعت پس از کناره‌گیری عبدالله عبدالله از شرکت در دور دوم انتخابات، برنده اعلام شد، در نخستین نطق به قول خود مردمی‌اش باز دست دوستی به سمت طالبان دراز کرد. از کابل بوی تعامل پشت پرده میان کرزای و عبدالله به مشام می‌رسد. گویا دست دبیر کل سازمان ملل هم در کار است. چرا که درست چند ساعت پس از ورود‌ بان کی مون و دیدار با دو طرف بود که کمیسیون انتخاباتی، کرزای را برنده اعلام کرد و عجیب آنکه عبدالله هم سکوت اختیار کرده است. پس از اعلام این خبر بود که باراک اوباما از واشنگتن و گوردون براون از لندن با کرزای تماس گرفتند. در این تماس چند دقیقه‌ای کرزای به جای آنکه در جامه رئیس‌جمهوری جدید تبریک بشنود، تهدید شنید. باراک با صراحت لهجه‌ای که همگان از او سراغ دارند، کرزای را برای مبارزه با فساد اقتصادی و سیاسی تحت فشار قرار داد و البته از او خواست تا مخالفان را از بخشی از قدرت محروم نسازد. باراک در پاسخ به وعده کرزای به او گفت: تعهد به حرف نیست که در عمل است. پیام گوردون براون هم دست کمی از سخنان همتای آمریکایی‌اش نداشت. نتیجه انتخابات در افغانستان حالا باز همان کرزای را مقابل ناتو و آمریکا علم کرده است. رئیس‌جمهوری که بی‌شک بخشی از مشروعیت خود را به واسطه حرکت‌های مارپیچ‌گونه اما زیبای عبدالله از دست داده است. کرزای ساعاتی پس از این پیروزی در مقابل دوربین تلویزیون ملی قرار گرفت و مستقیم با افغان‌ها صحبت کرد: «دولت من دولتی برای تمام افغان‌ها خواهد بود. همه کسانی که می‌خواهند با این دولت کار کنند مورد استقبال من قرار خواهند گرفت. در دولت جدید تغییرات جدی در راه است. ما حالا تمام ابزارهای خود را در دست گرفته‌ایم تا ریشه فساد را بخشکانیم.» همزمان اما به نظر می‌رسد که غربی‌ها عبدالله عبدالله را از یاد نبرده‌اند. مردی که با حضور در انتخابات برای کرزای چالش‌آفرینی کرد و در نهایت با به زانو در‌آوردن او برگ برنده برای راهیابی به دور دوم را در دست گرفت و البته در دقیقه نود تغییر عقیده داد و با خروج از رقابت مشروعیت دولت جدید را به باد تمسخر گرفت. پس از دیدار‌‌بان کی مون با کرزای و عبدالله همگان به محورهای این دو دیدار شک کردند. در این دیدارهای چند ساعتی چه گذشت که در نهایت دستان کرزای به عنوان برنده بالا رفت و عبدالله به همان چند قطره اشک جمع شده در چشمانش پس از اعلام کناره‌گیری از رقابت‌ها به عنوان اعتراض بسنده کرد. اکنون اما از غرب خبرهای خوبی برای عبدالله می‌رسد. همه کرزای را بر‌ای تقسیم قدرت تحت فشار قرار داده‌اند. بر عبدالله پوشیده نیست که غرب از تصمیم او برای کناره‌گیری از رقابت شادمان شد حتی اگر این حرکت مشروعیت کرزای را هم زیر سؤال برده باشد. حالا اما غربی‌ها برای به دست آوردن دل افغان‌هایی که آرای خود را به نام عبدالله به صندوق انداختند و البته به نام کرزای خوانده شد. غربی‌ها حامد کرزای را برای پذیرفتن تقسیم قدرت با عبدالله تحت فشار قرار داده‌اند. ‌بان کی مون هم پس از دیدار با کرزای با زبان بی‌زبانی تأکید کرد که شاید کرزای برنده این انتخابات باشد اما چالش‌های فراوانی پیش روی دولت جدید است. دولت انگلیس البته به هشدارهای ساده اکتفا نکرده و اعلام کرده است که روند اعزام نیرو به افغانستان که براون موافقت خود را با آن اعلام کرده بود متوقف شده و تا زمانی که ساختار دولت جدید در کابل مشخص نشود از اعزام نیروهای انگلیسی بیشتر هم خبری نخواهد بود. براون در گفت‌وگو تلفنی خود با کرزای هم واژه دولت ائتلافی را به کار برد تا در حقیقت خواست خود را به شکل تلویحی به کرزای گوشزد کرده باشد. در شرایطی که از غرب و ایالات متحده خبر حمایت از دولت کرزای به گوش می‌رسد، حقوق‌دان‌های افغان با استناد به تبصره‌های حقوقی و قانون انتخابات در این کشور به جان تصمیم کمیسیون انتخاباتی افتاده‌اند. سعید رهی که حقوقدانی برجسته در کابل است در این خصوص می‌گوید: کمیسیون به راحتی این اصل را که رئیس‌جمهور باید نیمی از آرای مأخوذه را به خود اختصاص دهد از یاد بر‌د. در میان طرفداران کرزای هم کم نیستند کسانی که اعتراف می‌کنند حرکت عبدالله در انصراف و پس از آن لغو برگزاری دور دوم اعتبار رئیس‌جمهور را زیر سؤال برد. یکی از طرفداران اصلی کرزای در این انتخابات و از حقوق‌دان‌های سرشناس کابل در این خصوص می‌گوید: مصیبت کمترین واژه‌ای است که می‌توان برای آنچه که در افغانستان رخ داد به کار گرفته شود. حتی با وجود کناره‌گیری عبدالله بهتر بود کرزای در انتخابات شرکت کند و با پشتوانه رأی مردم پنج سال دوم را در دست بگیرد. در نگاه غربی‌ها حالا کرزای غولی زخم دیده است که به هر مرهمی برای تسکین دردش تن می‌دهد. چند ماه تقلا برای پیروزی نام عبدالله را به عنوان رهبر اپوزیسیون در اذهان همگان ثبت کرده است. این عبدالله آن عبدالله چند ماه پیش نیست که تنها و تنها جامه منتقدی را بر تن داشت. اکنون کرزای برای برآورده کردن نیازهای آمریکا و متحدانش به کمک عبدالله نیاز دارد. تلاش‌های غربی‌ها در حالی برای روی کار آوردن عبدالله ادامه دارد که او برای چندمین بار بر عدم حضور رسمی در دولت کرزای تأکید کرده و اعلام کرد که در بهترین حالت تنها می‌تواند از دور به کرزای مشاوره دهد. با این وجود برخی منابع که تعداد آنها کم هم نیست ادعا می‌کنند که کرزای و عبدالله در طول چندین روز گذشته چندین جلسه خصوصی برای انتصاب وزرا داشته‌اند. در حالی که کرزای دست دوستی خود را همزمان به سمت عبدالله و طالبان دراز کرده است، سخنگوی این گروه لغو دور دوم انتخابات را نشانه پیروزی این گروه دانست. در بیانیه این گروه آمده است: مجاهدین شجاع ما موفق به بر هم زدن کل پروسه انتخابات شدند. حتی حمله‌های زمینی و یورش‌های هوایی هم نتوانست مانع ما شود. لغو برگزاری دور دوم انتخابات نشان داد که تهدیدهای ما کارساز افتاده است. به نظر می‌رسد که هشدارهای ناتو در خصوص افزایش تلفات غیرنظامیان در صورت برگزاری انتخابات سرانجام کارساز افتاده و طالبان را به خود مغرور کرده است. در میان غربی‌ها نیز تمایلی برای برگزاری دور دوم انتخابات از ترس افزایش تلفات غیر‌نظامیان وجود نداشت. در دور نخست انتخابات در بیستم آگوست هم طالبان تهدید‌های خود را عملی کردند و در بسیاری از مناطق دورافتاده اقدام به قطع کردن انگشتان افرادی کردند که در انتخابات شرکت کرده بودند. نتیجه انتخابات در افغانستان دولت باراک اوباما و متحدان اروپایی‌اش را در مخمصه بدی گرفتار کرده است. حالا همه باید دست به دست هم بدهند تا مشروعیت دولت کرزای را تأمین کنند، آن هم در شرایطی که میزان حمایت‌های بین‌المللی از جنگ افغانستان به پایین‌ترین حد خود رسیده است. /1001/

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 138]