واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: وقتی یک مرد گریه می کند! ایلام - ایرنا - بدنبال تلاش و همت دولتمردان کشور برای رفع مشکلات اقتصادی و خروج صنعت از رکود و نابودی مقامات استان ایلام نیز دست بکار شدند تا با تشکیل کارگروه ها و ستادهایی با جدیت و تلاش بیشتری گامی در راستای اقتصاد مقاومتی و پویایی واحدهای تولیدی بر دارند.
به گزارش ایرنا، در حالیکه ستاد تسهیل و جذب سرمایه گذاری بصورت هفتگی بدنبال اجرایی شدن و هموار نمودن طرح های جدید سرمایه گذاری در استان و پیگیر وضعیت چند و چون طرح هاست، ستاد بررسی طرح های مشکل دار نیز به موازات آن پیگیری رفع مشکلات و بر طرف شدن نقایص طرح های تولیدی قدیمی تر را آغاز کرده تا شاید بتوان آنها را دوباره وارد مدار تولید کرد. اختصاص ساعت ها وقت و چانه زنی و پیگیری در این دو ستاد نتیجه ای در خور هر کدام از طرح ها با همراهی قانون و حذف برخی از دستور العمل های دست و پاگیر بدنبال دارد. اعضای این ستاد معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار، مدیرکل دفتر سرمایه گذاری و جذب، رئیس صنعت، معدن و تجارت، مدیر عامل شهرک های صنعتی، مدیرکل حفاظت محیط زیست، مدیران عامل بانک ها به همراه کارشناسان اعتبارات و مجریان طرح های مشکل دار هستند که دور هم جمع می شوند و ساعت ها بحث و مذاکره و پیگیری در پشت درهای بسته ادامه دارد. هر بار حدود 20 طرح مورد بررسی قرار می گیرد و مجریان طرح ها یک به یک در نشست حضور می یابند و از ریز و درشت مشکلات طرح های خود از بدهی های سررسید شده و جرائم تاخیر را بیان می کنند، آنگاه کارشناسان بانک ها از بدهی ها و عدم وصولی تسهیلات خود می گویند و پای مصوبه همیشگی مبنی بر استمهال و دادن مهلت برای فرصتی مجدد به طرح به میان می آید. مجری طرح شروع به ارائه مسائل و مشکلات خود می کند از مشکل اقتصادی و وضعیت بازار شکوه می کند، از اجرائیه های بانکی و ضبط یک به یک وثایق و جلب ضامنان سخن می گوید، از فشار زندگی و سلب آرامش، از خجلت زدگی اش در برابر زن و بچه هایش به اینجا که می رسد همه بغضش به ناگاه می ترکد و با صدای بلند هق هق گریه سر می دهد، همه متعجب و متاسف، شاهد ماجرا هستند و در پس ذهن خود بدنبال واژه ای برای دعوتش به آرامش... بی شک هر کدام از ما برای یک بار هم که شده مجبور شده ایم برای جبران بخشی از مشکلات زندگی خود دست به دامن تسهیلات بانکی شویم و با اتخاذ آن مشکل خود را در مقطعی کوتاه برطرف نماییم اما به محض سر رسید هر ماه قسط تازه در می یابیم که مشکل مان با دریافت این تسهیلات با سود بیش از 26 درصد نه تنها بر طرف نشد بلکه به معضلی بزرگتر که برکت را هر ماه از روزی مان می بلعد، تبدیل شده است. کافی است در محاسبات اقتصادی بسیاری از کشورها و درصدهای سود بانکی آنها سرکشی کنی تا دریابی که رقم این سود در بحث تولید و صنعت شایر کمتر از چهار درصد و در موارد بسیار نادر کمتر از 10 درصد باشد. خود همین صورت مساله به وضوح پاسخ بسیار زیبنده ای به همه افراد با هوش معمولی می دهد که برای انجام کار تولید و رونق صنعت باید سود تسهیلات کم باشد تا یک صنعت نوپا فارغ از سودهای مرکب و جریمه های نجومی که اکنون پاشنه آشیل بسیاری از طرح ها شده و آنها را تا حد مرگ حلق آویز کرده، لازم و ضروری است. هیچ کس منکر منفعت بانکی و سود دریافت تسهیلات نیست اما این سود باید منطقی و بر مبنایی واقعی باشد تا موجب پویایی تولید شود نه اینکه مانعی بزرگ و چاهی عمیق در پیش پای چرخ های صنعت بگشاید که مجری طرح و ضامنین و کارگران را در خود ببلعد. براستی چند طرح صنعتی اکنون در شهرک های صنعتی همچنان با ظرفیت کامل در حال اجرایند؟ چند طرح تولیدی با عدم انباشت بدهی مواجه است؟ مجریان چند طرح تولیدی خوشحال و سرزنده هر روز به استقبال فردای بهتر و توسعه بیشتر و رونق تولید و خوشحالی کارگران خود می روند؟ اگر در نشست ها و کارگروه های متعددی که با حضور رئیس جمهوری و وزیر و مدیران ارشد در هر استانی حضور یابید یکی از مهمترین و اصلی ترین مباحث همین طرح های تولیدی مشکل دارد و رکود و غیر فعال بودن این چرخ های صنعتی است. در این بین کسی منکر ضعف های مدیریتی، عدم کارشناسی صحیح در بازاریابی، تحریم ها ی مقطعی، خرابی بازار جهانی، گرانی ارز، نبود برخی فناوری های خارجی، عدم ورود ماشین آلات خارجی و دانش فنی آنها نیست اما با همه این مسایل و مشکلات که بسیاری از آنها از عهده مقامات عالی کشوری هم خارج است آنچه بیشتر از همه به چشم می آید منطقی کردن سود تسهیلات اعطایی است. شریک شدن بانک ها در طرح های تولیدی و حمایت جدی آنان تا رونق اقتصادی طرح می تواند بهترین گزینه برای حمایت از تولید باشد تا هم بانک به عنوان یک بنگاه اقتصادی به منفعت خود برسد و هم مجری طرح تولیدی با داشتن یک اسپانسر مالی خوب و حامی همیشگی شتاب را در چرخ های تولید و صنعتش که منجر به خودکفایی و اشتغال مولد خوشحالی همه است، شاهد باشد. شاید اگر همه مساله های بدهی های انباشته شده و تسهیلات سر رسید شده و جریمه روی جریمه را یک بار برای همیشه پاک کنیم و در طرح های جدید شگردی معقول و منطقی که کشورهای توسعه یافته سال هاست از آن بهره می برند، بکار بریم شاهد رکود و غیر فعال بودن صنعت و تولید در کشور نخواهیم بود. شاید اگر اهلیت فرد سرمایه گذار و توانمندی اش را در همان ابتدا محک بزنیم و هر کسی را گرفتار معرکه تولید نکنیم این چنین شاهد شکست یک مرد و گریه های شکننده اش نخواهیم بود. وقتی یکی از معضلات جدی کشوری که پای بسیاری از آسیب های اجتماعی را به جامعه و زندگی مردم باز می کند بیکاری است پس چرا سود و منفعت بیشتر را برای طرح های تولیدی و مبدل کردن کشور به یک کارگاه بزرگ اقتصادی در نظر نگیریم و از دادن سود به سپرده های مردم که جز انباشت ثروت در بانک ها، تورم، دامن زدن به بیکاری است، پرهیز نکنیم. کاش یک بار هم شاهد برگزاری نشست برای طرح های تولید موفق بودیم و دیگر یک مرد گریه نمی کرد، دیگر یک مرد در برابر وزیر صنعت با انبوهی از مشکلات بانکی خود را به آتش نمی کشید و مردان مجری تولید فارغ از نگرانی و دلواپسی رکود و فردا با اشتیاق به استقبال روزهای خوب خودکفایی می رفتند. گزارش از: ناهید ابراهیمی 7177/9002
29/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]