تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804302471
تنبورها برای زنده کردن خاطرات همنوا شدند/ شب پورناظری‌ها
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: کنسرت گروه «شمس» برگزار شد
تنبورها برای زنده کردن خاطرات همنوا شدند/ شب پورناظری‌ها
شناسهٔ خبر: 3720229 - جمعه ۱ مرداد ۱۳۹۵ - ۱۲:۰۳
هنر > موسیقی و هنرهای تجسمی
.jwplayer{ display: inline-block; } شب گذشته، سی و یکم تیرماه در حالی کنسرت گروه موسیقی «شمس» به سرپرستی کیخسرو پورناظری در تالار وحدت برگزار شد که کل سالن و بالکن ها پر از جمعیت بود. به گزارش خبرنگار مهر، شب گذشته سی و یکم تیرماه در تالار وحدت نه خبری از خواننده پاپ بود و نه خواننده های پرطرفدار موسیقی سنتی، حتی خبری از اجرای ارکسترال یا اجرای گروه موسیقی سنتی با نوآوری های کنجکاوی برانگیز نبود ولی با اینهمه سالن و بالکن های تالار وحدت لبریز از جمعیت بود؛ جمعیتی که برای شنیدن نوای «تنبورها» آمده بودند. کیخسرو پورناظری پس از ۳ سال تنبورش را در تهران دست گرفته بود و ابتدا به تنهایی، سپس با دو پسرش سهراب و تهمورس و در انتها با گروه «شمس» نواخت.
قسمت اول اجرا به تک نوازی ساز تنبور و دونوازی این ساز با ساز «کوزه» اختصاص داشت و کیخسرو پورناظری و آیین مشکاتیان نخستین کسانی بودند که در میان تشویق مردم روی صحنه آمدند. پسر مشکاتیان مانند عموی خود همایون شجریان سازهای کوبه ای را به عنوان ساز اصلی انتخاب کرده است. هر چند در این کنسرت جایی برای نشان دادن توانایی های این نوازنده جوان نبود. در این قسمت پورناظری نواخت و دو خطی هم از مولانا خواند که: رفت این دل سودایی گم شد دل و هم سودا/ کو برتر از این سودا، سودای دگر دارد. کیخسرو پورناظری حتی در جایی میان خواندن، نواختن ساز را برای لحظاتی متوقف کرد، اما این کنسرتی برای شنیدن آواز و شعر نبود بلکه یک کنسرت صد در صد موسیقیایی بر پایه ساز تنبور بود و ملودی هایش قرار بود برگرفته از تمامی قطعات اجرا شده گروه «شمس» در دهه های ۶۰ و ۷۰ و یک کنسرت نوستالژیک باشد. کم کم صدای ساز آیین مشکاتیان هم اضافه شد اما اینجا جایی برای رخ نمایی سازی به جز تنبور نبود و تنها قرار بر یک همراهی دلنشین بود.
بخش دوم کنسرت در حالی آغاز شد که پدر با همراهی پسرانش به صحنه آمد. آیین مشکاتیان برای نواختن سازهای کوبه ای و حسین رضایی نیا با ساز دف خانواده پورناظری ها را همراهی کردند. این بخش شاید یکی از جذاب ترین بخش های کنسرت شب گذشته بود. پدر در میان و پسران در دو طرف و اجرا به یک پرفورمنس شبیه شده بود. بداهه نوازی. تک نوازی پدر و سکوت ساز پسران. تک نوازی ساز پسران و سکوت ساز پدر. جایی در میان اجرا هر سه ساز به نوبت ادامه یک ملودی را اجرا کردند تا نشانی باشند بر ادامه راه هر یک از اعضای خانواده پورناظری ها بر مسیری که پدر پیش پایشان نهاده است. حتی اگر در این سال ها هر کدام از پسران راهی متفاوت از سلیقه پدر را در آهنگسازی و نوازندگی رفته باشند. زیباترین بخش این همراهی آنجایی بود که پدر می نواخت و پسران پاسخ ساز پدر را با همراهی هم می دادند. این بخش از اجرا با آوازهای سهراب پورناظری همراه شد و بخش دوم در اوج به پایان رسید.
در قسمت سوم و پایانی همه اعضای گروه «شمس» روی صحنه آمدند. گروه ۱۰ نفره‌ای متشکل از ۶ مرد و دو زن که هشت نفرشان تنبور می نواختند. حالا در کنار کیخسرو پورناظری و پسرانش، کاوه گرایلی، سپند دادبه، خورشید دادبه، نیکناز میرقلمی و علیرضا جوادی هم قرار داشتند. رضایی نیا و مشکاتیان هم کماکان با دف و سازهای کوبه ای گروه را همراهی کردند. همه گروه به جز کیخسرو پورناظری که سیاه به تن داشت، یک دست سفید پوشیده بودند. آنها کنار هم قرار گرفتند تا ملودی های نستالژیک «راز»، «مطرب مهتاب رو» و «همراز» را بنوازنند و بخوانند؛ ملودی هایی که ناخودآگاه جای شنیدن صدای شهرام ناظری را خالی می‌کرد. در این بخش بیش از همه سهراب پورناظری خواند و مورد تشویق و توجه حضار قرار گرفت. خصوصا در دو بخش که تک نوازی های سهراب پورناظری و تهمورس پروناظری هیجانی عجیب به حضار داد تا در میانه نواختن ساز هر کدام به تشویق آنها بپردازند. تنبور کهن ترین ساز زهی زخمه ای و بیش از هر ساز دیگری به سازی عرفانی شهره است. از همین روست که در پایان هر بخش اجرای گروه «شمس» در پس زمینه، تصویری از سماع تک نفره روی پرده ای سیاه به نمایش درآمد. گروه که اجرا را به پایان می برد طبق روال با تشویق حاضران دوباره به صحنه باز می گردند تا یک بار دیگر بنوازند و بخوانند. حالا دیگر تماشاگران با رضایت این اجرای نوستالژیک و تالار وحدت را ترک می کنند در حالیکه تنها صدای ساز تنبور است که در خاطرشان تکرار و تکرار می شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 107]
-
گوناگون
پربازدیدترینها