تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804462640
مذاکرات هسته‌ای و چالشی به نام «خود مطلع‌پنداران»
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: مذاکرات هسته‌ای و چالشی به نام «خود مطلع‌پنداران»
موضوع مذاکرات هسته‌ای، همانند دیگر تحولات سیاسی و غیرسیاسی تاریخی به ویژه در چند دهه اخیر، استعداد و ظرفیت زیادی برای خاطره‌نگاری، حاشیه‌نگاری، روزنگاری و جذاب‌تر از این‌ها، پشت‌پرده‌نگاری دارد. انتشار خاطرات مذاکرات هسته‌ای از سال 1382 تا کنون در همین چارچوب قابل توجیه است اما به نظر می‌آید مذاکرات دور اخیر در دولت یازدهم برای حاضران در مذاکرات، چه آنان که آن سوی درها مذاکره می‌کردند و چه کسانی که این سوی درها در انتظار خبری برای انتشار بودند، جذاب‌تر و مورد توجه‌تر بوده است.
به گزارش نامه‌نیوز، بعد از ریاست جمهوری حسن روحانی در ادامه مذاکرات محرمانه‌ای که از اواخر دولت قبل شروع شده بود و با تحویل پرونده هسته‌ای به وزارت امور امور خارجه، شکل مذاکرات تغییر یافت و تحرک و هیجان بیش‌تری با مشاهده اراده سیاسی دولت یازدهم و از سوی دیگر دولت آمریکا در رسیدن به راه‌حلی بر سر این بحران که از مهم‌ترین شعارهای دولت روحانی نیز بود، بر گفت‌وگوها سایه انداخت. رویدادها به سمتی رفت که به نوعی وسوسه ثبت جزئیات در میان این‌سوی دری‌ها و آن سوی دری‌ها تقویت شد؛ اقدامی خطیر و خطرناک که ممکن است در اثر سهل‌انگاری یا نداشتن اشراف کافی به تحولات و سهیم کردن انگیزه‌های شخصی و سیاسی بار سنگین بخشی از تاریخ شفاهی ایران بزرگ را بر گرده افکار عمومی تحمیل کند. در این میان، همگان برای ثبت این لحظات تاریخی به انحای مختلف در فضای مجازی و حقیقی به تکاپو افتادند؛ از جمله خبرنگاران و دیپلمات‌هایی که شاید تنها یک روز یا یک دور در محل مذاکرات حضور داشتند و از نزدیک در جریان آن قرار گرفتند.
یکی از خاطره‌نگاری‌هایی که وصف آن در بالا رفت، در قالب کتابی 188 صفحه‌ای در سال جاری توسط یکی از خبرنگاران حاضر در مذاکرات با هویت «ح.م» انتشار یافته است و نکته قابل توجه این‌که نویسنده محترم با دریافت یادداشتی از علی‌اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی تلاش کرده تا به اثر خود وزن دهد و باز هم این نکته قابل توجه و جای سوال دارد که مسوولان محترم با چه استدلال و به چه اعتباری از آثاری با چنین دقت پایینی حمایت می‌کنند؟
«ح.م» به گفته خود در این کتاب تلاش کرده به مرور خاطرات و رویدادهای حاشیه‌ای البته از نظر خودش، بپردازد و در ضمن، نگاهی آسیب‌شناسانه به فرآیند رسانه‌ای مذاکرات داشته باشد. تا اینجای ماجرا نه اتفاق لزوما شایسته تجلیل رخ داده و نه اقدامی قابل تکفیر، اما در مقام تحلیل و تدقیق نکاتی در این کتاب به چشم می‌خورد که قابل تامل و پیگیری جدی است.
نویسنده کتاب مذکور در بخش‌هایی از خاطرات خود به صورت کاملا غیرمستند، بی‌گدار و با نقض آشکار حقوق حاکم بر حریم شخصی سایر حاضران در محل مذاکرات، به انتشار مکالمات خصوصی میان خبرنگاران پرداخته است؛ آن هم نه مکالماتی که با گوش خود شنیده باشد بلکه اظهاراتی که صرفا در جریان آنها قرار گرفته یا از سوی برخی اعضای هیات مذاکره‌کننده از آنها مطلع شده است! این موضوع در کنار درج اسامی خبرنگاران و نام رسانه‌هایشان بدون کسب اجازه و نسبت دادن برخی غیر واقع، ملغمه‌ای غیرحقوقی و غیرحرفه‌ای آفریده که مخاطب آگاه به فضای مذاکرات را متحیر و مخاطب بی‌خبر را گمراه می‌کند.
از میان تمام مطالبی که در این کتاب منتشر شده، در این یادداشت تنها به آن‌چه به خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) و نگارنده این سطور به عنوان نماینده ایسنا در مذاکرات بازمی‌گردد، اشاره و در مقام شفاف‌سازی و آگاهی ذهن مخاطبان ذکر می‌شود و البته امید می‌رود که این مشت، نمونه خروار نباشد و نویسنده محترم، در سایر موارد با صداقت و دقت اقدام به نگارش کرده باشد.
«ح.م» در بخشی از این کتاب (صفحات 82 و 83) مدعی شده است که خبرنگار ایسنا به اشتباه و خلاف دیدگاه‌ها و نظرات وزارت امور خارجه و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشور، خبر "تمدید" مذاکرات را منتشر کرده است. مقصود او، مذاکرات وین 8، در آذرماه سال 93 است که در نهایت این مذاکرات بدون نتیجه (رسیدن به توافق نهایی) پایان و برای هفت ماه دیگر تمدید شد. نویسنده کتاب فوق نوشته است: «زهرا اصغری خبرنگار اعزامی ایسنا که خبر احتمال تمدید مذاکرات وین 8 را از یکی از دیپلمات‌ها شنیده بود، آن را
منتشر کرد.» او در ادامه با قضاوتی عجیب مدعی شده است: «خبرنگاران به "هر" خبری که دست می‌یافتند با توجه به این‌که ما (به نظر می‌آید منظور نویسنده رسانه‌ها و خبرنگاران باشد) پازل رسانه‌ای مشخصی نداشتیم و بدون "تحلیل شرایط" با سرعت خبر را منتشر می‌کردند تا از رقبای خود گامی پیش باشند...». او در این زمینه، صرفا ادعاهایی را مطرح کرده و سخنش بدون هیچ استدلال حرفه‌ای و کارشناسی دقیق است. اما خبری که دستمایه ادعاهای عجیب نویسنده محترم این کتاب قرار گرفته، چه بوده است؟
این خبر، به واقع یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین اخبار مذاکرات در آذرماه سال 93 و یکی از چهار خبر مهم مقاطع حساس (توافق اولیه، تمدید مذاکرات، تفاهم کلی، توافق نهایی) مذاکرات در سه سال اخیر بوده است که ایسنا افتخار دارد دو خبر از این چهار خبر را اول بار در سطح بین‌المللی و ملی منتشر کرده است.
درباره خبر تمدید مذاکرات که در کتاب مذکور به آن اشاره شده، این توضیح ضروری است که هم زمان با ایسنا دو رسانه دیگر کشور در همان مقطع به این خبر دست پیدا کرده بودند اما بنا به صلاحدیدهای حرفه‌ای و رسانه‌ای که برای خودشان قابل قبول و محترم است، از انتشار صریح آن خودداری کردند. از آنجا که ایسنا همواره بر مشی خود برای تهیه و انتشار اخبار و گزارش‌هایش مبتنی بر اطلاع‌رسانی درست، دقیق، سریع و البته صادقانه تاکید داشته و دارد خبر مورد اشاره نویسنده محترم به نقل از یک عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای منتشر شد. این عضو تیم مذاکره‌کننده اعلام کرده بود که "اگر تا یکشنبه شب (پایان روز دوم آذرماه 1393) در وین بر سر یک تفاهم سیاسی و کلی توافق نکنیم، گزینه تمدید توافق ژنو روی میز قرار می گیرد." اما پشت صحنه این خبر چه بود؟
مذاکرات در هتل کوبورگ در سطح معاونان و کارشناسان، بامداد دوم آذرماه به پایان رسیده بود. ساعت از 2 بامداد دوم آذر گذشته بود. سه تن از خبرنگاران رسانه‌های ایرانی حاضر در محل که یکی از آنها خبرنگار ایسنا بود، با مشاهده تعدادی از کارشناسان و دیپلمات‌های ایرانی که از هتل کوبورگ به قصد محل اقامتشان در هتل ماریوت در حرکت بودند، با آنها همراه شدند و در نهایت با درخواست و اصرار توانستند تعدادی از سوالات خود را درباره ابهامات و مسائل مطرح پیرامون مذاکرات و آخرین تحولات بپرسند.
یکی از اعضای تیم مذاکره‌کننده به دقت و در کمال صداقت و توضیحات کارشناسی به سوالات پاسخ داد که یک بخش از صحبت‌هایش مربوط به این سوال بود که «اگر به هر دلیلی مذاکرات با توجه به این که یک روز تا پایان ضرب الاجل باقی مانده است، به نتیجه نرسد چه احتمالاتی پیش روست؟» و در پاسخ به این پرسش تمدید مذاکرات تنها احتمالی بود که دو طرف (ایران و 1+5) نسبت به سناریوهای دیگر روی آن توافق داشتند.
تمدید مذاکرات از آن‌رو مهم بود که برای اولین بار دو طرف در حالی به پایان ضرب‌الاجل از پیش تعیین شده می‌رسیدند که هنوز اختلاف‌های اساسی بر سر چندین موضوع باقی مانده بود. در عین حال طرف‌های مذاکراتی نمی‌خواستند محدودیت زمان، مانع تلاشی باشد که تاکنون صورت گرفته است. با وجود این، حساسیت تمدید و تاثیرات آن بر مذاکرات بر کسی پوشیده نبود و در این میان هر یک از طرف‌ها به ویژه ایران و آمریکا به سهم خود سعی در تاثیرگذاری بر افکار عمومی خود و طرف مقابل داشتند.
خلاصه این‌که گفت‌وگو با این عضو تیم مذاکره‌کننده حدود ساعت 3 بامداد تمام شد و هر کدام از آن سه خبرنگار، راهی محل اقامت خود شدند. در همین حال با توجه به حساسیت مذاکرات، آن‌چه بنا بر انتشارش به نقل از آن عضو تیم مذاکره‌کننده قرار گرفت توسط خبرنگاران مذکور با وی هماهنگ شد. اهمیت خبر باعث شد تا در آن ساعات بامداد، تصمیم بر انتشارش گرفته شود و خبرنگار ایسنا تا صبح صبر نکرد و خبر با این تیتر منتشر شد:
«عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان مطرح کرد: اگر تا یکشنبه شب توافق نکنیم، گزینه تمدید توافق ژنو مطرح می‌شود».
نویسنده محترم کتاب مورد اشاره به طرز عجیب و غریبی صرفا بر اساس اطلاعات شخصی و با مدد از ذهن سیال و داستان‌سرای خود از «حمید بعیدی‌نژاد» به عنوان دیپلماتی که این خبر را اعلام کرده است، نام برده و مدعی شده است که این دیپلمات صبح روز سوم آذر با خبرنگار ایسنا تماس گرفته و نسبت به انتشار این خبر اعتراض کرده و پس از آن بلافاصله خبر از روی خروجی ایسنا برداشته شده است: «... در کمتر از چند دقیقه و با تماس حمیدرضا بعیدی‌نژاد با خانم اصغری که از انتشار خبر به شدت عصبانی شده بود، این خبر از خروجی ایسنا حذف شد»!
این خیال‌پردازی‌های «ح.م» در حالی است که خبر مذکور در ساعت 4:23 بامداد دوم آذر 1393 روی خروجی ایسنا قرار گرفت و هیچ گاه برداشته نشد و هنوز هم که هنوز است، روی خروجی ایسنا قابل مشاهده است. http://www.isna.ir/news/93090200756 در این میان تنها چیزی که مشخص نیست، این است که نویسنده کتاب با چه اطمینان و براساس کدام سند و مدرک، با قطعیت از حمیدرضا بعیدی‌نژاد به عنوان منبع این خبر نام برده است و حتی اگر فرض کنیم که آقای بعیدی‌نژاد منبع این خبر بوده است، آیا به لحاظ حرفه‌ای و حقوقی، جز خود ایشان و ایسنا شخص دیگری می‌تواند درباره منبع آن خبر اظهارنظر کند؟ چنین اقدامی را می‌توان حداقل منطبق با ماده 648 قانون مجازات اسلامی دال بر افشای اسرار حرفه‌ای دانست که از سوی قانونگذار، جرم‌انگاری و مستوجب حبس دانسته شده است؛ آنجا که می‌گوید «کلیه کسانی که به مناسبت شغل یا حرفه خود محرم اسرار می‌شوند، هر گاه در غیر از موارد قانونی، اسرار مردم را افشا کنند، به سه ماه و یک روز تا یک سال و یا به یک میلیون و پانصد هزار تا شش میلیون ریال جزای نقدی، محکوم می‌شوند». اما برخلاف تلقی «ح.م»، نه آقای بعیدی‌نژاد و نه هیچ یک از دیگر دیپلمات‌های ایرانی درباره این خبر هیچ تماسی بعد از انتشار آن نگرفتند. البته نویسنده محترم، بعد از نشر این این مطالب غیر واقع، قدری ـ احتمالا ناخودآگاه ـ به سمت جاده انصاف چرخیده و بیان کرده است که «... با تمدید مذاکرات مشخص شد که خبر خانم اصغری چندان بی‌راه هم نبوده است».
جالب توجه است که در هر خط از آن‌چه درباره این خبر در کتاب آقای «ح.م» مورد اشاره قرار گرفته است، خطاهایی عجیب دیده می‌شود که در خوشبینانه‌ترین حالت باید گفت ناشیانه، عجوولانه و غیرحرفه‌ای است. نویسنده اشاره می‌کند که صحت خبر ایسنا «چند روز بعد» مشخص می‌شود، در حالی که این خبر 24 ساعت بعد به طور رسمی در پایان روز سوم آذر اعلام شد و مذاکرات برای یک دوره هفت ماهه دیگر تمدید شد.
از نکات دیگری که نویسنده کتاب به آن پرداخته، این است که «سیاست علنی وزارت خارجه "تمدید" نبود، اگر چه سیاست عملی مذاکرات بود و تیم مذاکره‌کننده ما نیز در چارچوب همان قواعد عمل می‌کرد اما هیات ایرانی مراقب بود در میان افکار عمومی به گونه‌ای مطرح نشود که ایران به دنبال وقت‌کشی و تمدید در پی تمدید است چرا که بازی مقصرسازی طرف مقابل برای امتیازگیری بیشتر در دل مذاکرات با بهره‌گیری از چنین ترفندهایی صورت می‌گرفت» و سپس می‌گوید که «عدم وجود طراحی لازم در حوزه رسانه‌ای موجب شد کارکرد رسانه‌ای هیات ایرانی کارکردی تک‌روانه و خودمحور باشد».
البته در این بخش از کتاب هم مشخص نیست نویسنده کتاب، منظورش از از کارکرد رسانه‌ای هیات ایرانی، رسانه‌های گروهی ایرانی است که هیات مذاکره‌کننده را همراهی می‌کردند یا نوع برخورد و برنامه اعضای هیات مذاکره‌کننده و دیپلمات‌های ایرانی با رسانه‌های ایرانی است؟
این‌که سیاست علنی وزارت خارجه "تمدید" مذاکرات نبوده بلکه سیاست عملی آن بوده، قضاوت و برداشتی است که وزارت امور خارجه باید به آن پاسخ دهد، اما اگر منظور نویسنده از کارکرد رسانه‌ای هیات ایرانی به عملکرد رسانه‌ها، خبرنگاران و روزنامه نگاران کشور بازمی‌گردد و به آنها نسبت "تک‌رو" و "خودمحور" داده شده، جای بحث دارد.
از ابتدای شروع مذاکرات هسته‌ای و قرار گرفتن پرونده هسته‌ای روی میز شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در همان دورانی که نبض خبرهای هسته‌ای در اختیار رسانه‌های خارجی بود یا در برهه‌ای که صرفا خبر هسته‌ای محدود به زمان و مکان مذاکرات بعدی می‌شد، خبرنگاران و رسانه‌ها با هزینه‌های شخصی خود و بدون هیچ‌گونه پشتیبانی با درک و آگاهی از اهمیت این مساله برای کشور، روند تحولات را از نزدیک و با حساسیت دنبال می‌کردند. در دوره اخیر نیز با وجود توجه خاص محمد جواد ظریف به اهمیت حضور همه‌جانبه و مستمر رسانه‌ها و پشتیبانی دستگاه دیپلماسی از همراهی آنها با هیات مذاکره‌کننده، رسانه‌های ایرانی بدون کوچک‌ترین ادعایی در حرفه‌ای بودن در سطح رسانه‌های بین‌المللی، در این عرصه سعی کردند به سهم خود تاثیرگذار باشند. در این راستا، خودمحور بودن و تک‌رو بودن فی‌نفسه نه تنها منفی نیست، بلکه می‌تواند در تعبیری دیگر نشانه استقلال رسانه‌های ایرانی باشد؛ کما این‌که در تمام این سال‌ها و نه صرفا در سه سال اخیر، رسانه‌هایی اندک در ایران به سمت حرفه‌ای و تخصصی‌شدن به‌ویژه در حوزه هسته‌ای حرکت کردند و در این مسیر نه تنها توانستند اعتماد عمومی را در سطح ملی به دست آورند بلکه این اعتبار و اعتماد در سطح بین‌المللی نیز ایجاد شد.
در هر حال، کتاب این نویسنده محترم در سطح عمومی به چاپ رسیده و عملا امکان اصلاح موارد غیر واقع مطرح‌شده در آن در مورد مجلدهایی که در دسترس مردم قرار گرفته، وجود ندارد. بر همین اساس، ضمن یادآوری ماده 698 قانون مجازات اسلامی از کتاب تعزیرات که مقرر می‌دارد «هرکس به قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی یا مقامات رسمی به وسیله نامه یا شکواییه یا مراسلات یا عرایض یا گزارش یا توزیع هر گونه اوراق چاپی یا خطی با امضا یا بدون امضا اکاذیبی اظهار کند یا با همان مقاصد اعمالی را بر خلاف حقیقت راساً یا به عنوان نقل قول به شخص حقیقی یا حقوقی یا مقامات رسمی تصریحاً یا تلویحاً نسبت دهد، اعم از این‌که از طریق مزبور به نحوی از انحا ضرر مادی یا معنوی به غیر وارد شود یا خیر، علاوه بر اعاده حیثیت در صورت امکان، باید به حبس از دو ماه تا دو سال یا شلاق تا 74 ضربه محکوم شود».
ایسنا با محفوظ دانستن حق پیگیری حقوقی این موضوع برای خود، امید دارد که این اغلاط فاحش در چاپ‌های بعدی، اگر کتاب به چاپ‌های بعدی رسید، اصلاح شود. هر چند حتی اگر در چاپ‌های بعدی این موارد اصلاح شود جبران اکاذیبی که درباره خبر ایسنا در چاپ نخست صورت گرفته است نمی‌شود و این یادداشت تلاشی است برای روشن شدن افکار عمومی. علاوه بر این باید امیدوار بود که در آینده سایرین نیز دچار چنین اشتباهات فاحشی در خاطره‌نگاری‌های خود از مذاکرات هسته‌ای نشوند؛ چرا که تاریخ شفاهی این مرز و بوم، به اندازه کافی دست‌خوش تهدیدات و تحدیداتی هست و دیگر تاب تحمل برخی گفتارها و نوشتارهای کذب آن هم از سوی کسانی که خود باید راویان حقیقت، بدون هیچ قضاوت و تحلیل باشند را ندارد. بی‌تردید نسل آینده درباره امروز ما نیازمند «اطلاعات واقعی» است، نه «داستان‌های زاییده اذهان و شنیده‌ها».
منبع: ایسنا
۳۰ تير ۱۳۹۵ - ۰۰:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
سیاسی
پربازدیدترینها